menu

David Bowie - Aladdin Sane (1973)

mijn stem
3,96 (624)
624 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: RCA

  1. Watch That Man (4:25)
  2. Aladdin Sane (1913-1938-197?) (5:06)
  3. Drive-In Saturday (4:29)
  4. Panic in Detroit (4:25)
  5. Cracked Actor (2:56)
  6. Time (5:09)
  7. The Prettiest Star (3:26)
  8. Let's Spend the Night Together (3:03)
  9. The Jean Genie (4:02)
  10. Lady Grinning Soul (3:46)
  11. John, I'm Only Dancing ['Sax' Version] * (2:45)
  12. The Jean Genie [Single Mix] * (4:07)
  13. Time [Edit] * (3:43)
  14. All the Young Dudes [Mono Mix] * (4:12)
  15. Changes [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (3:20)
  16. The Supermen [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (2:42)
  17. Life on Mars? [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (3:25)
  18. John, I'm Only Dancing [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (2:40)
  19. The Jean Genie [Live at Santa Monica Civic Auditorium, 20 October 1972] * (4:10)
  20. Drive-In Saturday [Live at Cleveland Public Auditorium, 25 November 1972] * (4:53)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 40:47 (1:16:44)
zoeken in:
avatar van kaztor
5,0
EVANSHEWSON schreef:
By the way, Bowie's recentste dateert al van 2004 (Reality). Het wordt nu toch echt tijd dat ie eens een nieuwe plaat uitbrengt, hij lijkt U2 wel die het laatste decennium zo ook ongeveer 4 jaar nodig hadden om eens een vers ei te leggen...



Fan die op zijn honger zit!


Daar had ik het afgelopen week nog over met een maatje van me.
Je moet natuurlijk niet vergeten dat de beste man al over de 60 zit en dat zijn staat van dienst, om het maar zacht te zeggen, meer dan indrukwekkend is...

Maarja, ik hoop stiekum met je mee, Pat!

Ace
Laurora schreef:
Goed zo, LGS is natuurlijk geniaal!
Platonisch ja, je weet natuurlijk wel bij wie hij echt behoord ...

Ik heb een flauw vermoeden (A)

avatar van Antie
4,0
Na "the man who sold the world" 2de album van David Bowie dat
ik me aanschaf.
En ik leer David Bowie steeds meer te apprecieren.
Zijn vorig album vond ik in begin matig en na een tijdje toch goed.
Maar dit album vind ik echt uitstekend.
En is denk ik nog niet het laatste album dat ik me van hem heb
aangeschaft.

BTW:
Ben ik de enigste dat de gelijkenis hoort tussen "cracked actor" van "David Bowie" en "english girl" van de "Eagles of Death Metal"
Dat op de cd "Peace love and death metal".
Had dit ook al daar vermeld maar nog geen reactie gehad

Queenfreak2000
Een 'Ziggy Stardust Revisited' als je 't mij vraagt. We kunnen het niet tot op het bot afbreken. Icoon van de glamrock, jawel.

avatar van Xel
4,0
Xel
briljante plaat ook hoor.
Duurt even wat langer dan Ziggy voordat het raakt. Maar als puntje bij paaltje komt dan draai ik deze gewoonweg twee keer zo vaak eigenlijk.
Het begint al met een ijzersterke opener....en het onheilspellende (in positieve zin) titelnummer.... Kippenvel muziek.
Nadeel: zwakke stonescover.

avatar van OmeWillem
4,0
Heerlijke plaat. Qua meesterwerk, bijna het niveau van Ziggy, alleen jammer dat het niet zo duidelijk een concept plaat is. 4 *

avatar van Henry Lee
4,0
Staan echt 2 grote klassiekers op deze plaat: The Jean Genie en Panic in Detroit. De rest had ik eigenlijk nog niet eerder gehoord, vooral Cracked Actor is echt geweldig!

4*

avatar van herman
4,5
Time is ook fantastisch hoor! Mijn favoriete nummer van deze plaat, denk ik.

avatar van devel-hunt
4,5
Schitterende Bowie plaat, alleen de hoes is al een kunstwerk, net zoals meerdere Bowie hoezen dat zijn. De muziek laat Bowie in zijn toptijd horen. Nummers als Lady grinning soul, Time, The pretending star en het titelnummer behoren top zijn beste.

Waar is Bowie eigenlijk gebleven??? Het lijkt alsof deze reus van de aardbodem is verdwenen.

Graveyardscene
Bowie' s 2de echt glamrock plaat waarop stevige proto-punk songs zoals Panic in Detroit, Cracked Actor en The Prettiest Star hand in hand een ommetje maken met liedjes die als uitgangspunt freestyle jazz en cabaret hebben. Respectievelijk de nummers Aladdin Sane, Time en Lady Grinning Soul. Vooral dat laatste is van zo' n hoog niveau dat je je begint af te vragen waarom Bowie deze nooit op z' n best of platen gooit!

Echte dieptepunten heeft dit album niet, al komt Watch That Man na een tijdje wat eentonig over en is de Stones cover Let' s Spend the Night Together niet echt wat hij moet zijn. Al verstoort deze het album in z' n geheel niet.

avatar van musician
5,0
Mooi he. Ik heb dat a-tonale pianootje van het nummer Alladin sane nooit mer teruggehoord. Het idee is werkelijk weergaloos, de uitvoering onovertroffen, een buitengewoon sfeervol nummer. Het album was een werkelijk prima opvolger van Ziggy stardust. Ik haak af voor vanavond, ik ga met deze cd van David beëindigen, wil hem graag weer eens horen.

avatar van Madjack71
Dit album begint sterk, heeft een wat algemener middenstuk en eindigt weer grandioos. Ikzelf vind Let's spend the night together niet echt misstaan op deze lp. Gezien ook de sfeer van de Rolling Stones die her en der ruimschoots aanwezig is. Bowie klinkt dan als the Stones op hun best. Die trouwens ook in deze periode zo'n beetje hun beste werkjes af leverden.

Aladdin Sane en The Jean Genie en Lady Grinning Soul zijn meesterwerkjes, de rest is lekkere rock & roll van de bovenste plank, maar minder vooruitstrevend, experimenteel naar mijn mening. Neemt niet weg dat ook dit weer een pracht exemplaar is. De "mindere" werkjes van Bowie in die periode zijn nog steeds van topkwaliteit. Als een band van nu met die "mindere" werkjes hun debuut zou maken, zou die bovenaan in de moordlijsten belanden.

avatar van LucM
4,0
Een goed album van David Bowie, maar een stuk minder dan zijn twee vorige, ik vind het een te onevenwichtig album waarbij niet alle songs maximaal uit de verf komen. Zo is de stem van David Bowie in de opener "Watch That Man" teveel naar de achtergrond gemixt en de Rolling Stones-cover "Let's Spend the Night Together" komt ook niet over. De laatste twee nummers zijn wel top.

avatar van Carebo
5,0
Ik zal ongeveer 14-15 jaar geweest zijn toen ik voor het eerst iets van David Bowie hoorde. Zijn Major Tom (Space Oditty) stond toen eind de jaren zestig in de top van de hitparade. Enkele jaren later met The Jean Genie was ik helemaal gewonnen voor zijn muziek. Ik heb dit singeltje (45 toerenplaatje zoals men vroeger vaak zei) honderden keren afgespeeld en ik kende het bij wijze van spreken van voor naar achter en omgekeerd. Wat later had ik dan de LP Alladin Sane en moet zeggen dat ik deze ook 'grijs' heb gedraaid.

Nu, zovele jaren later, luister ik nog regelmatig naar deze fantastische (ondertussen) cd. Allemaal sterke nummers, ook de Stones cover is méér dan geslaagd. Het titelnummer met een sublieme Mike Garson op piano, Drive-In Saturday, Time, Watch That Man,.... allemaal heerlijke nummers op dit meesterwerk.... en ...wat ondertussen met The Jean Genie???.... Nog altijd een super nummer en één van mijn favoriete hits aller tijden!!!! Geef hier de volle 5 sterren voor Bowie!

avatar van gemaster
4,0
Het eerste album wat Bowie zou maken als een superster. Na het grote succes van Ziggy Stardust wilde hij snel inspelen op deze populariteit door met een album te komen dat meer van hetzelfde is. Missie geslaagd, want dit is eigenlijk gewoon Ziggy Stardust Part 2. Het is echter geen slecht vervolg dat de boel helemaal uitmelkt - zoals bijvoorbeeld Rocky II, III, IV en V - maar een fijne aanvulling op hetgeen hiervoor kwam. Het album werd geschreven door Bowie tijdens zijn tour door de Verenigde Staten. Dat zorgde er dan ook voor dat hij de plaat omschreef met een Kuifje-titel: Ziggy Goes to America.

Het bal wordt geopend met Watch That Man. Een rechttoe rechtaan rocker die door sommige bekritiseerd wordt omdat hij niet goed gemixt is. Het zou klinken alsof het nog niet af was. Voor mijn gevoel valt dat allemaal wel mee. Bowie leunde een beetje meer richting de stijl van The Rolling Stones. Hij werd ten tijde van dit album duidelijk door hen geïnspireerd om iets lossere muziek te maken. Er staat op dit album overigens niet voor niets een cover van de Stones klassieker Let’s Spend The Night Together. De cover voegt weinig tot helemaal niets toe aan het origineel. De versie van Bowie is vele malen strakker gespeeld, maar dat komt het nummer niet ten goede. De bluesversie van de Stones wekt veel meer sfeer op.

De titeltrack is een kleine voorbode op wat Bowie later zou maken in zijn Berlijnperiode. De piano speelt een zeer belangrijke rol met een avant-garde solo van Mike Garson die een groot gedeelte van het nummer bestrijkt. Het is een beetje een vreemde eend in de bijt, maar wel een lekkere eend. Met Drive-In Saturday bevinden we ons weer op wat bekender terrein. De gedachte achter het nummer is dat mensen in de toekomst vergeten zijn hoe ze kinderen moeten krijgen. De enige seksuele voorlichting die voor handen is zijn oude pornofilms. Het nummer werd door Bowie aangeboden aan de band Mott the Hoople, maar zij weigerden omdat het nummer voor hen veel te complex was om te spelen. Daar valt iets voor te zeggen aangezien er ontzettend veel akkoordwisselingen in zitten.

Op Panic in Detroit zijn de eerste invloeden van Iggy Pop te horen. Deze zanger van de ongelooflijk invloedrijke rockgroep The Stooges was in die tijd bevriend geraakt met Bowie. Hun carrières verliepen niet echt gelijktijdig. The Stooges waren zo onsuccesvol dat ze door hun platenmaatschappij op straat werden gezet. Bowie werd op dat moment net een superster en besloot om de band te helpen en hun nieuwe plaat te produceren. De mix die Bowie zou maken van het album Raw Power werd niet echt op prijs gesteld door de hele kleine schare fans die The Stooges hadden. De groep zou niet veel later dan ook stoppen. Iggy en David bleven echter vrienden en ze zouden nog vaak samenwerken in latere jaren. Maar we waren natuurlijk bij Panic in Detroit. Het is een fijn rocknummer met een excellerende Mick Ronson op de gitaar.

Wat volgt is misschien wel het meest smerige nummer van Bowie ooit. Cracked Actor gaat over een uitgerangeerde Hollywood acteur die een ontmoeting heeft met een hoer. Teksten als ‘suck, baby, suck, give me your head’ laten weinig aan de verbeelding over. Het nummer zelf is goed, maar niet briljant. Bowie was een multi-instrumentalist en dat laat hij hier zien door het mondharmonica spel voor zijn rekening te nemen. De theatrale kant van Bowie komt duidelijk naar voren in het nummer Time. Het begint als een cabaretliedje van Jacques Brel, met een twinkelende piano. Na een minuut of twee komt daar de jankende gitaar van Ronson bij, die één van zijn beste staaltjes ooit laat horen.

Om het album nog wat op te vullen besloot Bowie om een oud nummer nieuw leven in te blazen. In 1970 had hij samen met Marc Bolan het nummer The Prettiest Star opgenomen en als single uitgebracht. Het was niet bepaald een succes. Er werden nog niet eens achthonderd stuks van verkocht. Bowie voorzag het nummer van een nieuw glam rockjasje en zette het op Aladdin Sane. Ook hier valt de gierende gitaar van Ronson weer in positieve zin op. Het achtergronddeuntje is me echter iets te ‘hoempapa’ en klinkt niet echt geïnspireerd. De grootste hit van het album werd – geheel terecht – The Jean Genie. Een nummer wat Bowie tijdens veel van zijn concerten nog zou spelen. Het nummer zit strak in elkaar met een fijne ritmesectie met een tamboerijn en handklappen. Stilzitten is bijna onmogelijk als je dit soort perfecte popmuziek luistert. Het album wordt afgesloten met Lady Grinning Soul dat een beetje doet denken aan de titelsong van een James Bond film. Als Sheena Easton het zou zingen zou het ook kloppen.

Bowie kwam, zag en overwon met zijn glam rockalbums en zijn Ziggy Stardust personage, maar hij zag ook dat hij niet veel verder meer kon gaan met dit concept. Op 3 juli 1973 maakte hij tijdens een concert in Londen bekend dat hij stopte met Ziggy. Dit album zou zijn laatste glam rock plaat zijn. De grote kracht van Bowie is dat hij altijd precies kon inschatten wanneer een muziekstroming aan kracht begon in te boeten. Op dat moment sprong hij van de trein en ging iets nieuws proberen. Als laatste échte glam rockstatement is Aladdin Sane zeker geslaagd. Het wordt vaak gezien als een tussendoortje, maar het is dan wel een bijzonder smaakvol tussendoortje. Geen Sultanabiscuitje, maar een roze glacé koek.

Blijven doorgaan .

Onzettend toffe review weer.

avatar van Madjack71
Wederom netjes gedaan. Het maakt dat ik ook met een andere kijk het album (her)waardeer.

avatar van GothicBowie
4,5
Lange tijd mijn favoriete schijf van Bowie, het prachtige ''Time '' en het zalige piano geluid bij "Aladdin Sane'' maken dit een super album.

Father McKenzie
Ik hou méér van deze dan van Diamond Dogs, en de afsluiter Lady Grinning Soul is gewoon hemels....

avatar van muismat
4,0
Schitterende hoes, rede genoeg voor mij om hem vandaag voor 5 euro op LP te kopen als moederdag cadeautje .
Zelf beluisterd en het valt me op dat ik het allemaal niet zo lekker vind als zijn nummers als Life on Mars? en andere Hunky Dory nummers.
Het titelnummers is me te chaotisch, verder middelmatige liedjes, op de laatste 3 na, die vind ik wel goed.
Al met al, mede vanwege de geweldige hoes 3*

avatar van Shangri-la
3,5
Je gaat toch niet op een hoes stemmen, het gaat toch om de muziek

avatar van muismat
4,0
Ik stem dan ook 2,5* op de muziek en een halfje erbij voor de hoes.

avatar van herman
4,5
Opvallend dat je Let's Spend the Night Together beter vindt dan bv. het titelnummer. Vind dat wel een beetje een smet op dit album, zo'n makkelijke cover. Waarschijnlijk houd je meer van rechttoe rechtaan rock dan.

avatar van muismat
4,0
Kan ook te maken hebben met het feit dat ik de verzamelaar 69/74 uit '97 eerder kende dan dit album.
Daar staat Let's Spend the Night Together op (en onlangs ontdekte ik, ook het titelnummer).
Maar die eerste trok me gewoon meer, lekkere rock 'n roll ja
Maar het neemt opzich niet weg dat ik het begin van Aladin Sane slecht vind, alleen op het moment dat die piano zo chaotisch begint te klinken, heb ik zoiets van hmmmm, dit is niet helemaal aan mij besteed.

avatar van kaztor
5,0
Vanmiddag op het Rock 'N Roll Circus-festival in Volendam zag ik een jongen die EXACT lijkt op Bowie in deze periode. Ik moest meteen aan deze hoes denken. Uncanny gewoon!

avatar van muismat
4,0
Ik herstel mijn score
Na een extra luisterbeurt komt de sfeer van de plaat goed op me over
Het was even wennen, maar het voelt erg prettig.
Aladdin Sane is een fijn nummer, en de rest van de plaat kan me tevens bekoren.
Jean Genie kende ik al van de verzamelaar, en blijft een van mijn favoriete Bowie nummers.
De clip is echt heerlijk, met bowie die, met gespreide benen, en gibson les paul om de nek poseert.
Genietbaar spul

4*

stuart
Goeie plaat van Bowie, hoewel niet alles me zo smaakt; ik ben ook meer een singles liefhebber van de man en dan is het wel duidelijk (ook gezien mijn muziekvoorkeur) welke mijn favoriet hier is: The Jean Genie....

P.S. mooie hoes idd.

AddictedToElvis
Goed Bowie-album in de stijl van Ziggy Stardust maar het klinkt allemaal net wat commerciëler. Het album kent z'n ups en downs. Paar lekkere rocknummers zoals Watch That Man en Cracked Actor, catchy singles Drive-In Saturday en Jean Genie en de allermooiste van het album is zonder twijfel de rock ballad Lady Grinning Soul. Het grote minpunt is Let's Spend The Night Together (meestal zijn z'n covers niet zo sterk als z'n eigen werk). De rest is allemaal prima muziek.

avatar van TerryA
4,5
@ AddictedToElvis: smaken verschillen maar voor mij is dit nog steeds Bowie`s best album

AddictedToElvis
Dan verschillen onze smaken inderdaad erg. Station To Station is mijn persoonlijke favoriet, maar ook Ziggy Stardust vind ik beter, en deze vind ik ongeveer even goed als Diamond Dogs en Hunky Dory. Maar ja, is er iets subjectievers dan muzieksmaak? Deze heb ik wel een puntje te laag gegeven.

4,0*-->4,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 09:13 uur

geplaatst: vandaag om 09:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.