menu

David Bowie - Aladdin Sane (1973)

mijn stem
3,96 (624)
624 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: RCA

  1. Watch That Man (4:25)
  2. Aladdin Sane (1913-1938-197?) (5:06)
  3. Drive-In Saturday (4:29)
  4. Panic in Detroit (4:25)
  5. Cracked Actor (2:56)
  6. Time (5:09)
  7. The Prettiest Star (3:26)
  8. Let's Spend the Night Together (3:03)
  9. The Jean Genie (4:02)
  10. Lady Grinning Soul (3:46)
  11. John, I'm Only Dancing ['Sax' Version] * (2:45)
  12. The Jean Genie [Single Mix] * (4:07)
  13. Time [Edit] * (3:43)
  14. All the Young Dudes [Mono Mix] * (4:12)
  15. Changes [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (3:20)
  16. The Supermen [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (2:42)
  17. Life on Mars? [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (3:25)
  18. John, I'm Only Dancing [Live at Boston Music Hall, 1 October 1972] * (2:40)
  19. The Jean Genie [Live at Santa Monica Civic Auditorium, 20 October 1972] * (4:10)
  20. Drive-In Saturday [Live at Cleveland Public Auditorium, 25 November 1972] * (4:53)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 40:47 (1:16:44)
zoeken in:
Cured
Die piano solo.....brrrr ...., maar ieder zijn ding. Ik heb dit album niet, maar op LP wil ik 'm nog wel eens vanwege de iconische hoes (2e hands dan, voor de heb).

Mijn prijsnummers hier slechts 2 buiten de single TGJ om : Watch That Man en de afsluiter, Lady Grinning Soul. Wat er tussen staat boeit me eigenlijk niet zo heel veel om eerlijk te zijn.

avatar van dazzler
4,0
Vandaag was het de beurt aan Alladin Sane.

Meteen viel op dat Bowie hier rockt als de be(e)sten.
Alsof hij de glamrock idolen van die tijd een poepje wil laten ruiken.

Vooral van de album opener en de singles Let's Spend the Night Together
en The Jean Genie spatten de gensters de nietsvermoedende huiskamer in.

Er wordt heerlijk gemusiceerd. En daarbij valt de klaterende piano op
in de titeltrack en de afsluiter van het album. Ze verbreden het rockgeluid.

Er zit wat meer experiment in de songstructuren.
Laat ik het de mogelijke invloed van Roxy Music noemen.

Meteen opgewaardeerd naar ****.

avatar van herman
4,5
Robertus schreef:
(quote)


Én de titelsong. Wat een nummer en wat een pianosolo. DIe drie nummers zijn wat mij betreft de grote peilers van het album waar de rest in de vorm van heerlijke rock 'n roll prachtig omheen past.

Helemaal mee eens, dat zijn voor mij ook de drie hoogtepunten. Toen ik maandagochtend het nieuws hoorde was Time het eerste dat ik heb opgezet. Voor mij een van zijn allerbeste nummers.

avatar van hrmnbstr
4,0
Vooral de pianist beviel me ontzettend! Fantastisch. Verder zijn de hits erg goed, maar de pianosolo's vond ik het beste.

avatar van Rudi S
4,5
hrmnbstr schreef:
Vooral de pianist beviel me ontzettend! Fantastisch. Verder zijn de hits erg goed, maar het de pianosolo's vond ik het beste.


Ja die piano zorgt wel voor een extra halfje.

Robertus
Mike Garson

Speelt ook op o.a. 1.Outside, Earthling, Buddha Of Suburbia.

avatar van Rudi S
4,5
Robertus schreef:
Mike Garson

Speelt ook op o.a. 1.Outside, Earthling, Buddha Of Suburbia.


Ja die mocht heel vaak opdraven.
David Bowie - Young Americans (1975)

avatar van borland
3,5
Bij het nummer Aladdin Sane moet ik altijd gelijk aan Cat food van King Crimson denken. Volgens mij is Bowie duidelijk geïnspireerd door dit nummer.

avatar van bikkel2
4,0
Zou best kunnen Borland. Robert Fripp werd een aantal jaren later regelmatig ingehuurd door Bowie.
Fripp's sound sloot prima aan bij Bowie's verzinsels.
Zijn bijdrage op Heroes is gewoonweg briliant.
Zo moest het zijn en niet anders.

avatar van kaztor
5,0
Vergeet z'n bijdrages op Scary Monsters niet.
Z'n spel op Up The Hill Backwards is haast krankzinnig te noemen.

avatar van bikkel2
4,0
kaztor schreef:
Vergeet z'n bijdrages op Scary Monsters niet.
Z'n spel op Up The Hill Backwards is haast krankzinnig te noemen.


Inderdaad ook geweldig spel van Fripp.

Cured
Uitmelkerij van de bovenste plank bij die Bowie albums.....deze verleden e.a. verleden week nog onder de 10 euro, nu de goedkoopste al 12,99 + verzendkosten.......daar pas ik voor; I'm not insane .

avatar van borland
3,5
Cured schreef:
Uitmelkerij van de bovenste plank bij die Bowie albums.....deze verleden e.a. verleden week nog onder de 10 euro, nu de goedkoopste al 12,99 + verzendkosten.......daar pas ik voor; I'm not insane .
ik moet ook gelijk aan de U2 Zoo TV tour denken toen op een van de schermen stond "Death is just a career move"

Cured
Ja, daar lijkt het idd heel erg op.....Elvis, Michael Jackson en nu Bowie (om de grote namen wat te noemen)

avatar van Faalhaas
4,0
Net iets minder dan Ziggy Stardust, maar nog steeds op en top Bowie natuurlijk. Opener Watch That Man en die Stones cover vind ik beide niet zo sterk. Moet je voorstellen dat daarvoor in de plaats 2 andere nummers uit deze periode het album hadden gehaald, namelijk John, Im Only Dancing en All The Young Dudes. Had je een veel sterker album gehad.

avatar van teus
4,0
Faalhaas schreef:
Net iets minder dan Ziggy Stardust, maar nog steeds op en top Bowie natuurlijk. Opener Watch That Man en die Stones cover vind ik beide niet zo sterk. Moet je voorstellen dat daarvoor in de plaats 2 andere nummers uit deze periode het album hadden gehaald, namelijk John, Im Only Dancing en All The Young Dudes. Had je een veel sterker album gehad.

Nee Nee Faalhaas, Watch That Man is niks mis mee, maar ben met je eens dat John I'm Only Dancing een betere track had geweest dan Let's Spend The Night Together,dan was het totaalplaatje beter geweest,verder stoor ik me niet aan laatstgenoemde ,maar vind het wel de enigste mindere track van dit overigens uitstekende Bowiealbum,(had hier eigg boven de 4* moeten liggen,komt nog )

avatar van herman
4,5
Valt me nu pas op hoeveel Jean Genie lijkt op Underground Lady van Kim Fowley, een psychplaat uit 1966:

Kim fowley - underground lady - YouTube

Die baslijn en die versnelling zijn nagenoeg identiek.

avatar van LucM
4,0
Een degelijke maar wat minder evenwichtige opvolger van Ziggy Stardust. Glamrock blijft hier de hoofdmoot maar er wordt wat meer geëxperimenteerd zoals het pianospel in Aladdin Sane (1913-1938-197?). De mix is echter niet overal geslaagd (in Watch That Man komt zijn zang niet genoeg naar voren) en de Stones-cover Let's Spend the Night Together hoort hier niet echt thuis.

avatar van orbit
3,0
Stukken minder, ik vind hier eigenlijk maar een paar hoogvliegers op staan en behoorlijk wat matige nummers, ook iets teveel blues beïnvloed naar mijn smaak. Misschien toen al een gooi naar het Amerikaanse continent? Lady grinning Soul blijft echter wonderschoon, ook Time kan ik zeer goed waarderen en titletrack. Maar verder een beetje grauw en grijs vergeleken bij wat de man in zijn mars had op de voorgaande platen.

avatar van Alicia
4,5
"Weet je wel zeker dat je hier wat wilt neerpennen, spacerocker?"

Ik staar naar de vuurrode bliksemschicht half over een gezicht geschilderd. De afbeelding op de hoes is prachtig en deze elpee wil ik hoe dan ook weer aanschaffen, maar dan moet ik nog wel een paar dagen geduld hebben.

Ik herinner mij nog goed dat dit dé ultieme Bowie discoplaat was. Jawel! Er ging geen huisfeest voorbij of deze Bowie werd gedraaid! Niet Ziggy Sterrenstof of de bevallige Hunky Dory, maar deze! Het klinkt nog steeds heel Rock 'N' Roll, maar ik kreeg iets speciaals met The Jean Genie. Wij kregen trouwens allemaal iets met The Jean Genie. Overal hoorde je The Jean Genie! Overal zag je wel een Jean Genie, met of zonder een vuurrode bliksemschicht half over het gezicht geschilderd, maar met op z'n minst piekerig oranje haar en half wiegend, half wippend op veel te hoge plateauzolen! We hadden zelfs een speciale jive voor Cracked Actor bedacht en we ging bij Panic in Detroit helemaal uit ons dak. Maar we konden ook genieten, met een glaasje rum cola in de hand, van het fantastische pianospel in Aladdin Sane (1913-1938-197?) of van
Lady Grinning Soul tijdens dat laatste uurtje op de dansvloer. Dan werd het licht gedimd en was het heerlijk slijpen met die onbekende knapperd op plateauzolen, waarvan je hoopte dat ie je thuis wilde brengen.

"Hey... spacerocker!" Het is inderdaad de Major die roept, maar nu iets harder:

"Of ben je nu opeens toch een soulkikker geworden?"

Ik stap uit mijn droom en ik zie een vuurrode bliksemschicht half over zijn gezicht geschilderd.

"Kom op! Het is de hoogste tijd voor de Cracked Actor Jive! Doe je mee?"

avatar van Teunnis
4,5
Rudi S schreef:
(quote)


Ja die piano zorgt wel voor een extra halfje.

Dit.

Verder jammer van The Prettiest Star en Let's Spend the Night Together, anders was dit (voor mij heel verrassend) in één keer mijn favoriete Bowie-album geworden.

avatar van Faalhaas
4,0
Wat is er mis met The Prettiest Star?

avatar van Alicia
4,5
Faalhaas schreef:
Wat is er mis met The Prettiest Star?


Niks!

avatar van lennon
3,5
Hieronder is mijn recensie te zien zoals ik 'm geplaatst heb op http://leosbloghuis.blogspot.nl/

De iconische hoes is wereldwijd bekend. Ik vond het vroeger altijd een beetje eng. Een man zonder wenkbrauwen was toch een beetje een raar gezicht. Net als zijn muziek ben ik zijn artistieke uiterlijke uitingen ook pas later gaan waarderen. Dit album verscheen in mijn geboortejaar, en het heeft zeker 20 jaar geduurd eer ik dit album eens aandacht gaf. Het duurde nog een aantal jaar voor ik het ook echt kon waarderen.

1.Watch That Man (4:25)
De opener heeft een Rolling Stones sound over zich heen gegoten gekregen. Dat is de eerste indruk die bij mij wordt gewekt. De aanwezigheid van de blazers, en de piano maken de Rock 'n roll sound compleet. Normaal hou ik daar niet zo van, maar het tempo ligt redelijk laag, waardoor ik het nummer goed kan luisteren. Een echte favoriet zal het echter nooit worden.

2.Aladdin Sane (1913-1938-197?) (5:06)
In dit nummer valt het prachtige piano spel op. Het leidt me door de coupletten heen, om tijdens het refrein iets naar een rock song te neigen, maar zodra het refrein over is is dat laid back gevoel er weer. De bas is ook op een mooie, maar minder opvallende manier aanwezig. Een saxophone gaat zich halverwege ook bemoeien met de song, het wordt steeds mooier. De piano verstoort dat feestje enigszins in de solo, want die gaat van heel mooi aanwezig, naar wat druk en overheersent aanwezig. Het past bij Bowie, ik vind het wat jammer van het nummer, wat verder echt prachtig is.

3.Drive-In Saturday (4:29)
Terug naar de 50's met dit nummer. Het koortje zorgt voor dat gevoel. Het geeft een leuke sfeer aan het nummer. In het refrein gaat Bowie voluit met zijn stem, iets waar ik altijd van geniet. Het nummer werd eerst aan Mott the Hoople aangeboden, maar die wilde de song niet. Maar goed ook, ik vind het namelijk een heerlijk Boiwe nummer. Het 1e nummer op dit album wat ik echt helemaal goed vind.

4.Panic in Detroit (4:25)
Congas in een Bowie track. Interessant. Een lekkere zware gitaar maakt het nummer meteen aantrekkelijk. De flirt met een afwijkende ritmesectie is zeer geslaagd. Erg opzwepend, ik kan er niet op stil blijven zitten.

5.Cracked Actor (2:56)
De titel geeft me het vermoeden dat dit nummer over drugs en sex gaat.De zin Suck, baby, suck, give me your head laat ook niks te raden over. Het is een lekker rock nummer, met een catchy refrein. De song is vrij kort, en meer heeft dit ook niet nodig, gewoon een lekkere rocker.

6.Time (5:09)
De opening geeft me het gevoel dat ik in een theater ben beland. De mooie stem van Bowie betovert me meteen. Ik zit gekluisterd aan zijn lippen, en luister naar wat hij te vertellen heeft. De aanloop naar het refrein is mooi. Als alle muzikanten zijn ingehaakt blijf ik de piano weer een hoofdrol horen spelen. Dat is erg mooi. Het nummer is werkelijk prachtig! Voor mij de beste track van dit album.

7.The Prettiest Star (3:26)
Weer die 50's feel die ook al in Drive-In Saturday te horen was. Een ode aan zijn toenmalige ega, Angela. Het is een lief liedje om lekker op mee te deinen. Niks mis mee.

8.Let's Spend the Night Together (3:03)
Een cover van The Rolling Stones. Geen onlogische keuze. De invloed van de band werd al hoorbaar in de eerste track van dit album, dus de link is er. Bowie maakt er meer een rock song van, maar houdt het nummer qua melodie wel in ere. Ik vind het origineel echt te goed om deze versie echt te kunnen waarderen. Het is me iets teveel glamrock achtig, niet helemaal aan mij besteed.

9.The Jean Genie (4:02)
Een iets bluesachtige sound, maar dan snel gespeeld. Zo zou ik de muziek willen omschrijven. Een enorme meezinger! Zelfs de gitaarrif is bijna goed mee te zingen. Erg herkenbaar. Bowie praat de coupletten bij elkaar. Het is nog net zingen, maar neigt naar praten. Wellicht een vroege vorm van rappen? Lekker nummer!

10.Lady Grinning Soul (3:46)
Weer dat mooie piano spel van Mike Garson die een nummer opent.Als Bowie zijn stem daar aan toevoegt is de magie alweer een feit. Prachtig gezongen, ondersteund door een Garson die zijn vingers over de toetsen laat glijden alsof het een mooie vrouw is. Alle instrumenten die volgen worden met respect getoond, en krijgen op een of andere manier een hoofdrolletje. Zo is de sax even het middelpunt, en later de akoestische gitaar. Pracht song, en een zeer waardige afsluiter!

De plaat komt wat mij betreft wat stroef op gang en pas bij de derde track hoor ik een song die me volledig vast kan houden. Maar wat volgt is allemaal heel erg goed.
Met het toevoegen van Mike Garson aan zijn band, deed Bowie een zeer slimme zet. Hij voegt namelijk muzikaal heel erg veel toe aan de band. Zijn sound is redelijk dominant aanwezig in meerdere songs, en dat zijn nummers waar ik echt van geniet. Knap hoe Bowie de beste mensen om zich heen wist te verzamelen. Daar was geen talentenjacht voor nodig.
Het is knap dat Bowie na een wat moeizame start van zijn carriere toch zijn draai heeft gevonden, en het ene na het andere top album weet uit te brengen. Wat een inspiratie had de man destijds, en wat slim presenteerde hij alles. Dikke voldoende voor dit album!

avatar van loneranger
3,0
Een grotendeels stevig glamrockalbum, duidelijk harder dan zijn voorganger 'Ziggy Stardust'. Deze plaat wordt ook wel 'Ziggy in America' genoemd. Mijn favoriete songs zijn het titelstuk, 'Time' en 'The Jean Genie'.

avatar van Funky Bookie
4,0
Ik vind de rock periode van Bowie met Ronson echt fantastisch.
Dit album vormt daarop geen uitzondering. Prettige toevoeging is het pianospel van Mike Garson, vooral uitblinkend op de titelsong en het slotnummer.
Drive-In Saturday en het bluesy The Jean Genie zijn mijn andere absolute hoogtepunten op dit album.

avatar van HansVon
4,0
Zo, mijn ouwe Thorens een beurt gegeven en de nieuwe naald aait al mijn oude LPs weer eens na jaren wachten.....
Zal ik ook weer overgaan op die grote schijven? Heerlijk eigenlijk.
Zal er nachtje over slapen.
Dit album heb ik niet op CD dus al erg lang niet meer geluisterd. Vanavond weer genoten al vind ik enkele nummers de score naar beneden trekken. The Jean Genie natuurlijk niet

avatar van bikkel2
4,0
Naast Bowie, diepe buiging voor Mike Garson.
Geweldige pianist.
Bowie bleef gelukkig bij tijd en wijlen gebruik van hem maken. Zo was hij tijdens de laatste tours weer een vaste waarde, naast een andere oudgediende, gitarist Earl Slick.

Garson gaat of is al bezig, met tributeconcerten.
Steve Harley is daar oa. 1 van de gasten.

avatar van HansVon
4,0
Ja Mike Garson, geweldig vooral bij 1. Outside . Hoopte vooral dat hij dat superalbum zou tributen ipv Aladdin Sane.
Daarom niet zeker of ik naar Tivoli ga.

avatar van Sanderzzz
4,0
Piano en iets hardere Glamrock spelen hier een grote rol op dit album. Ziggy Stardust in Amerika wordt deze plaat ook wel eens genoemd. Laten we deze eens onder de loep nemen,

Watch That Man is niets speciaals maar heeft een mooie flow. Al meteen hoor je dat er lekker pianowerk aanwezig is. Op mijn versie klinkt Bowie wel heel ver weg en dat vind ik enorm jammer. De titeltrack is niet echt mijn ding. Ik waardeer wat er gedaan werd, vooral het pianowerk maar het wordt op het einde veel te bombastisch. Drive-in Saturday is eentje dat is beginnen groeien na veel keer luisteren. Ik vind het een heel mooie meezinger.

Panic In Detroit en Cracked Actor zijn dan iets heviger qua gitaarwerk maar doen het zeer goed. Het rockt lekker weg. Cracked Actor is lekkere rechttoe aan en Panic In Detroit heeft een toffe riff. Dan komt hoogtepunt nummer 1 er aan met Time voor mij de betere versie van de titeltrack. Beetje dezelfde stijl, heerlijk theatraal gezongen en het vliegt voorbij.

The Prettiest Star vind ik ook heel mooi. Kabbelt wat door naar het einde toe maar het nummer zelf duurt niet al te lang dus ik kan het wel verteren. De cover van de Stones hoefde er voor mij niet op maar is verre van abominabel. The Jean Genie staat er altijd bij op de Best Of albums en is ook een heel solide nummer. Meestal zijn de Hits van Bowie meteen raak maar The Jean Genie is een van de weinige hits die ik in het begin niet zo denderend vond maar begon te groeien te meer ik er naar luisterde. Lady Grinning Soul is weer eentje in de stijl van Time met prachtig pianowerk.

Had deze al staan op 4* maar ik dacht toch dat ik deze vroeger minder waardeerde. Heel weinig opgezet en altijd vermeden, misschien omdat het net na twee topalbums kwam. En ondanks dat deze het voor mij niet haalt bij Hunky en Ziggy, moet ik zeggen dat deze nu wel meer weet te apprecieren. Er staan een paar toppertjes op. Voor mij zijn Time en Lady Grinning Soul de hoogtepunten. 4*

Gast
geplaatst: vandaag om 21:54 uur

geplaatst: vandaag om 21:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.