Steven Wilson - To the Bone (2017)

Toch iemand die er hetzelfde over denkt, ik las gelijk enkel uiterst positieve opmerkingen over zijn live optreden. Ik was er ook bij in Brussel en was teleurgesteld in de geluidsafstelling. Inderdaad sommige delen die verloren gingen in overdreven diepe bassen, en met momenten gewoon lawaaierig. En het gebrek aan sommige instrumenten is ook echt zonde, Ancestral zonder viool en vooral de dwarsfluit (?) is simpelweg niet hetzelfde. Ik had ook veel meer verwacht van een audiofiel zoals Steven Wilson.
In februari komt hij terug naar Brussel en ik heb m'n tickets al, hopelijk is dit nu beter en zijn er al een paar To The Bone nummers uitgefilterd . maar het valt nog steeds onder 'To The Bone Tour' dus ik denk van niet..

Zat je of stond je recht in de AB.
Ik zat toen bovenaan en vond het geluid uitstekend.

De eerste helft stond ik rechts ongeveer op een derde afstand van het podium, daar stond de speaker echt in m'n oor te dreunen (hoewel ik er nog ver af stond) dus ben ik in de tweede helft verhuisd naar ongeveer het midden van de zaal. Dit was al beter maar toch nog steeds te zware bassen en te hard geluid. Het klinkt beter bij mij thuis en ik verwacht het tegenovergestelde.
Komend optreden zit ik ook op het balkon (bewust gekozen) dus hopelijk maakt dat een verschil. Maar als ik Wilson mag geloven verkiest hij een levendige zaal waar iedereen rechtstaat en beweegt, dan verwacht je wel dat het geluid ideaal afgesteld is op die oppervlakte. Misschien vallen de bassen daar bewust zwaarder om de fans aan het dansen te brengen maar dat lijkt me niet echt iets waar hij achter zou staan.

Anyway, back on topic, de geluidskwaliteit op het album (CD in mijn geval) is super. Met mijn budgetvriendelijke stereoset merk ik toch wel een verschil met andere CD's uit m'n collectie. Vooral de elektronische getinte soundscapes helpen mezelf over te geven in de muziek, dit geldt voor ook voor z'n eerder werk. Het klinkt beter dan de meeste elektronische albums die ik heb. Misschien moet ik eens gaan graven in z'n zijprojecten zoals IEM.

Over de geluidskwaliteit van Wilsons producties hoef je je zelden zorgen te maken

Ik ben hard toe aan een nieuw album, maar als het in het verlengde ligt van dit album sla ik ‘em over. Ik wil liever iets dat teruggaat naar grace for drowning.

Daar zou ik niet op hopen
Ik hou enorm van Grace for Drowning (heb vorig weekend nog de dubbel LP aangeschaft, nadat ik de cd eigenlijk al 8 jaar had), maar iets weer helemaal nieuws uit SW's brein is meer dan welkom. Als ik zin heb in GFD, leg ik gewoon GFD op

Zijn tournee is een kleine anderhalve maand afgelopen, na 14 maand live spelen ofwel 145 shows, voor meer dan 250.000 fans in 33 verschillende landen. Geen shows gepland ook momenteel. Op Instagram zegt hij blij te zijn aan nieuw materiaal te kunnen werken, dus ik vermoed dat we in de loop van 2020 wel iets nieuws kunnen verwachten.

Ik ben nog bij een van z’n shows geweest in Lille. To the bone was leuk, maar staan weinig memorabele nummers op. Iets nieuws is altijd prima, maar mag wel duisterder weer en meer prog.

Hij zegt zelf dat het - wederom - significant anders zal zijn. Dus ik verwacht eigenlijk geen terugkeer naar de prog (en ook ik vind dat jammer).

het mag van mij meer in het straatje van porcupine tree vanaf signify (met als voorkeur iets van laatste 3 albums), the raven of grace. Eventueel mag het ook richting hand cannot erase, al ging dat album ook iets sneller vervelen dan overige albums.

Nope, zal vast en zeker dit niet zijn. Het album moet klinken als 2020. Verwacht veel klikjes en bliepjes.

Ik ben er ook bang voor. Zeker nu hij ook grote zalen als Ziggo Dome wil gaan doen. Dat kan bijna alleen maar zijn omdat hij ziet dat z’n meer poppy inslag mensen trekt. Ik hoop dat hij me alsnog gaat verrassen met iets heel moois.

Goh, ik ben er niet bang voor, integendeel. Ik vind het slim van hem. Zal enkel deze keer dergelijke zalen kunnen doen, 't zijn er tenslotte maar 8, en hij kan eens iets echt spectaculairs brengen, why not???? Voor mij moet hij helemaal geen PT 2.0 zijn en ook hoeft hij zijn eigen werk niet te herkauwen. De echte groten muteren constant, hij kan nog altijd zijn eigen covers spelen wanneer hij 65 is.

Jij bent dan ook wel liefhebber van To The Bone. Ik vind het geen slecht album, maar er staat geen nummer op dat mij echt volledig omver blaast. Live ook niet.

Detonation veroorzaakt hier toch wel meer dan een stevige bries ?

Steven Wilson leren kennen van Hand Cannot Erase . Een dijk van een plaat, waardoor ik weer de nodige interesse had om weer mij te verdiepen in prog muziek. Voor mij is constant zoeken naar nieuwe sounds alleen maar toe te juichen, want dat is toch prog muziek uiteindelijk. Wil iedereen de volgende kopie van HCE ??? Nee toch ………...

Pariah, The Same Asylum as Before en Refuge zijn mijn favoriete nummers op dit ijzersterke album.

Geweldig album!
Als groot SW fan moet je wel open staan voor de veelzijdigheid van deze artiest. Hij maakt muziek die híj wil maken, je vindt het goed of niet goed. Maar dat maakt een artiest een artiest. Als het was om zijn publiek tevreden te stellen was hij gedegradeerd van artiest naar entertainer. Bewondering!!!
Vind ik alles goed? Nee zeker niet, maar dit album is voor mij (persoonlijk dus, zoals dat voor alle muzieksmaken geldt) zijn meest genietbare. 4 dikke sterren.

Ik heb dit album best een tijdje niet meer gehoord. Vandaag weer opgezet en hij is beter dan ik voor ogen had. Niet zo goed als Hand Cannot Erase en The Raven That Refused To Sing, maar wel echt weer een sterke Wilson.

Ik ga hem zeker weer vaker draaien!

Na eerder vandaag Hand cannot erase te hebben beluisterd en beoordeeld, direct doorgegaan naar To the bone. Niet zo bijzonder als de eerder genoemde, maar nog altijd zeer genietbaar. Mijn hoogtepunt: Pariah.

In afwachting van de nieuwe SW deze er maar eens bij gepakt. Lang niet gedraaid, en sowieso eigenlijk te weinig aandacht aan besteed.

Had voor de volle 5* in aanmerking kunnen komen, maar half puntje in mindering vanwege Permanating. Dat is echt het lelijke eendje van deze voor het overige prima plaat.

Zodra we weer naar de platenboer kunnen TFB toch ook maar aanschaffen (net als de nieuwe Soen, Transatlantic, en nog veel meer van wat recent is verschenen).

Heb Steven Wilson even een aantal jaren in de koelkast laten liggen maar had zin om weer wat Porcupine Tree materiaal te draaien (super band) en kwam ook weer bij deze uit. Wat een geweldig album blijft dit toch, geweldig geproduceerd ook. Volle 4 sterren en misschien verhoog ik 'm ook nog wel. Niets dan lof voor deze geweldenaar.

Had Steven daar zelf nog iets over te zeggen?

Over het in de koelkast liggen? Jazeker, maar het is natuurlijk ook een koele gozer!

Meestal vind ik alles wel goed wat Steven Wilson uitbrengt, zowel solo als met een groep.
Maar deze CD pakt mij wat minder. Ik vind het niet heel slecht, maar ergens raakt hij mij niet.