van elst schreef:
(quote)
die "kille en geestdodende geluidjes", zoals jij het omschrijft, maken het nummer dan ook net anti-coldplay. En dat is ook net de bedoeling, als ik het concept van de plaat goed begrijp. Veel nummers zijn op "everything now" zijn net een parodie op mainstreammuziek. Als Arcade Fire werkelijk wou gaan cashen met deze plaat, zoals hierboven ergens geopperd, dan hadden ze wel 10 "everyhting nows" op de plaat gezwierd. En geloof me, deze band zou daar perfect toe in staat zijn. In de plek daarvan krijgen we een soort mainstreamsound die doorspekt is met zelfsabotage en rare twists.
Ik heb anders wel de indruk dat Chemistry, Electric Blue, Signs of Life en in mindere mate Peter Pan ook wel die betrachting hadden. Allemaal vrij poppy nummers met toegankelijke disco of reggae- invloeden en duidelijk herkenbare refreinen die tot in den treure herhaald worden inclusief na na na na's en varianten. Zelfs Creature Comfort die wat donkerder is en meer angel heeft dan de andere nummers die ze als single uitgebracht hebben drijft op een tig keer herhaalde vocal hook.
Ik ben er niet zo zeker van dat ze gerust 10 Everything Nows hadden kunnen schrijven, lijkt me dat ze wel iets in die richting geprobeerd hebben maar de inspiratie er niet was en Everything Now gewoon het enige nummer is die goed genoeg uitpakt om die radiohit die ze zochten te worden.
Het album wordt in ieder geval interessanter wanneer ze expliciet dat pad verlaten zoals We Don't Deserve Love.
Trouwens, bij Coldplay denk je misschien aan Yellow, Clocks en consoorten maar de latere Coldplay-albums zitten vol met gladde popnummers waar ze dan bij wijze van effectbejag een aantal van die kille geluidjes aan hebben toegevoegd om het interessanter te maken. Het grootste verschil tussen beide bands op dit moment zit hem eerder in de lyrics: Chris Martin gaat voor het ongebreidelde (op het irritante af) life-affirming optimisme terwijl Win Butler hier opteert voor de ironische knipoog maar niet veel verder komt dan het herhalen van een woordspeling als "
Infinite content/We're Infinitely content" en zijn punt wat mij betreft nooit echt hard weet te maken.