Dit album is een goede stijlkaart voor de tijdloze klasse, het raffinement en de prachtige composities die Roxy Music produceerde in de vroege jaren 70. Het is ook een tijdsdocument, deels geworteld in de Glamperiode maar anderzijds zijn tijd ver vooruit.
Het debuutalbum, maar zeker ook FYP album waren behoorlijk vooruitstrevend Er wordt briljant gespeeld op deze platen, de composities zijn heel divers, soms licht soms zwaar gelardeerd met vinnige instrumentarium en werkend naar een opzwepende climax (In Every Dreamhome a Heartache),
De openingstrack Do the Strand, over een nieuwe dans en wie die dan wel allemaal uitvoeren is vandaag de dag nog net zo knisperend als op de dag van de release. Ferry glorieert en de band speelt knetterstrak.
Strictly confidential en Beauty Queen zijn ook stuk voor stuk evergreens, composities waar goed over nagedacht is en die waanzinnig knap in elkaar steken.
The Bogus man is stuwend en soms bijna funky met een hypnotiserend ritme.
Grey Lagoons een jazzy stijlkaart en de afsluitende titeltrack laat een rustige Ferry horen....
Na dit album breekt er een nieuwe fase aan, Eno gaat verder met zichzelf
en komt nog met veel bijzonders voor de dag in de jaren die volgen.
Ferry gaat door Met Roxy en laat zien dat de eerste twee albums geen toevalstreffers waren maar het begin van een stijlvol en tijdloos oeuvre