Niek schreef:
(quote)
Ik probeer het nog een keer: wat ik wilde zeggen is dat ik veel jaren 80 muziek niet zo mooi vind. Er zijn ook uitzonderingen zoals Talk Talk en Waits, maar vaak kan ik er weinig mee (zoals ook Prince, Talking Heads). Op dit Japanalbum hoor ik dezelfde elementen die maken dat ik veel andere jaren 80-muziek niet mooi vind, met dat synthesizergeluid voorop (en ja: ik weet dat dat ook in Talk Talk zit, maar daar vind ik het wel mooi; sue me). Daarom de opmerking die je quote. Niks neerbuigends mee bedoeld. Dat jij dat er in leest is jammer maar heeft denk ik eerder met jouw aannames te maken dan met de mijne (om op je eerdere aantijgingen in te gaan).
Kijk er zit al een beetje schot in, het wordt iets minder generaliserend:
Niek schreef:
wat ik wilde zeggen is dat ik
veel jaren 80 muziek niet zo mooi vind.
Veel mensen associëren het typische jaren '80-geluid met SAW
Stock Aitken Waterman Nogmaals Japan kan je gewoon niet botweg over die kam scheren - als band hebben ze een enorme groei doorgemaakt en zeker het oriëntaals klinkende Tin Drum kan je onmogelijk een typisch jaren '80 album noemen - daarvoor klinkt het gewoon te exotisch. En een nummer als Methods of Dance is ook geen standaard 80s song (een dansbaar nummer met saxofoon was toen echt niet doorsnee 80s). Het is alsof je een Chateau Montrose uit de Bordeaux (een 2ieme cru) wegzet als een "matig wijntje". Het kan je smaak niet zijn, maar da's wat anders.
In mijn beleving ontstond die typische 80s sound trouwens pas gaandeweg de jaren 80, vanaf '84. Zonder disrepectvol te willen zijn, zou ik eerdere Spandau Ballet en Duran Duran eerder als typische 80s bands willen betitelen.
Maar ik stop er hier mee - als je 't nix vindt, parahiema - overkomt mij ook wel eens, en in de herdraai kan dat soms wel eens veranderen (of ook weer niet); ik heb zelf niet zoveel met Tom Waits (en blijf dat ook niet herproberen). Maar ik ga niet daarom bij Tom Waits lopen swampelefietsen.