Billie Eilish - WHEN WE ALL FALL ASLEEP, WHERE DO WE GO? (2019)

Lyricaal?

Sommige discussies val je van in slaap, zo vaak zijn ze al gevoerd. Dus on-topic: waar gaan we vervolgens naartoe?

Wat mij betreft wachten we nu rustig af tot Billie haar tweede album uitbrengt, dan gaan we tegen die tijd de balans binnen de muziekindustrie weer eens opmaken.

Berichten verplaatst naar Leonard Cohen

Berichten verplaatst naar Leonard Cohen

Deze maar weer eens opgezet en ik blijf de vele overeenkomsten opvallend vinden. zowel qua thematiek als muzikale stijl, aandacht voor detail, productie.. Uiteraard heeft Apple een behoorlijke voorsprong en ik heb het hier dus niet over een directe vergelijking in kwaliteit/volwassenheid. Maar leg dit album maar eens naast Tidal.

Ik lees er weinig over op internet, dus zal ik de enige zijn die Apple/Eilish overeenkomsten ervaart. Hoe dan ook geeft het hoop voor de toekomst.

Beide dames propaganderen vooral je eigen pad te volgen dus ik heb er maar vrede mee.

Half sterretje extra

Oké, even een risicootje om een ouwe zeikerd gevonden te worden. Ik vraag me echt af of er meer mensen zijn die zich ergeren aan die (imo overdreven) diepe bassen. Het bederft mijn luisterplezier nogal.

Kan idd aan je leeftijd liggen. Ik was, als puber, echt helemaal wauwsa van diepe bassen. Maar, nu, bijna 40 jaar verder, verlies ik het luistervermogen van de hogere tonen (ik ben zelfs bang dat ik over een aantal jaren het luchtalarm niet eens meer hoor ) en kan ik mij echt ook steeds meer ergeren aan juist diepe basgeluiden omdat die steeds heftiger binnen komen. En is het ook niet zo dat bij teveel hangjongeren overlast men bepaalde hoge tonen inzet om ze te ergeren? Bij dit album vind ik het, in het begin, wel leuk maar ook op een gegeven moment teveel van ‘het goede’.

Maar goed, wie weet zijn er andere, minder ouwe zeikerds, die zich helemaal vol laten bassen door dit album..

Geen last van de bas. Maar voor de rest vind ik dit tamelijk nikserig en vervelend. Ja, ik dacht: kom ik probeer het eens. Zonde van de tijd.

Ter verduidelijking; als ik één instrument moet noemen dat belangrijk is in mijn muzieksmaak dan is het wel de bas. Maar een zeer prominente dreun onder 40Hz ervaar ik enkel als een poging tot imponeren ipv een muzikale bijdrage. Neem Xanny bijvoorbeeld na de eerste halve minuut. Ik vind het echt niet te doen. Maar ook in een rustig nummer als Goodbey is de balans totaal zoek naar mijn mening. Of zou het echt geproduceerd zijn voor de plastic speakers die nu de norm zijn? Bas-inflatie..
Jammer, want ik vind het deels best een leuke plaat.

Eens. Ik houd wel van een stevige baslaag, maar dit is nu een gevalletje overdaad schaadt. Ik waardeer het album inmiddels wel wat meer dan enkele maanden geleden. Ik heb de bonustrack-versie op cd en met name die bonustracks spreken me het meest aan.

Over het geheel genomen is een zeer fijn album. Geen enkel nummer valt echt uit de toon. En ondanks dat donkere sfeer (of juist dankzij) luistert het album lekker weg. Billie kan echt goed zingen en laat zien haar stem goed onder controle te hebben. 3,5*

2. Bad Guy (3:14)  4,0
3. Xanny (4:03) 3,0
4. You Should See Me in a Crown (3:00)  3,0
5. All the Good Girls Go to Hell (2:48) 4,0
6. Wish You Were Gay (3:41) 3,5
7. When the Party's Over (3:16) 4,0
8. 8 (2:53) 3,5
9. My Strange Addiction (2:59) 4,0
10. Bury a Friend (3:13)  4,0
11. Ilomilo (2:36) 3,5
12. Listen Before I Go (4:02) 3,5
13. I Love You (4:51) 3,5
15. Come Out and Play * (3:30) 3,5
16. When I Was Older * (4:30) 3,5
17. Bitches Broken Hearts * (2:56) 3,5
18. Everything I Wanted * (4:05) 3,5

Ik vind dit stiekem wel lekker. Het doet me ergens aan Portishead denken omdat deze electropop ook iets duisters en experimenteels heeft. Een soort Portishead meets Britney Spears. Wat dat betreft is het zeker een van de origineelste dingen die ik de laatste 20 jaar heb gehoord...

Ik snap niet waarom dit ‘guilty’ zou zijn? Volgens mij is het een steengoed album en weet Billie Eilish met indrukwekkende bass, subtiele instrumenten en een gevoelige stem een dynamische plaat neer te zetten. Ze is muzikaal eigenzinnig en de manier waarop ze haar stem gebruikt en tekst interpreteert is wonderbaarlijk sterk. Ik vind haar tekstueel ook intrigerend, associatief ietwat vrij maar altijd op zoek om iets te bespreken en om inhoud te creëren. Wat mij betreft een van de meesterwerken van de recente pop.

Alles staat me tegen aan deze mevrouw. Zo gemaakt, en de fans zijn echt toxic. als ze een scheet laat vinden zij het nog mooi. Nope, ik hoor puur interessant gefluister en hele simpele melodien. Ik denk dat ik zelfs liever jantje smit opzet, waar ik ook een hekel aanheb daar niet van.

Lange tijd geleden beluisterd. Vandaag nogmaals een kans gegeven, maar het wordt nergens goed. Het raakt me niet en haar stem vind ik op veel momenten super irritant. Het is meer gepraat, gehijg en gemompel dan echt zingen. Enige twee nummers die ik leuk vind zijn Bad Guy en When the Party Is Over. De rest is saai of heeft geen fijne melodie of geen fijne stem om naar te luisteren. Deze zangeres is zo overhyped. Snap echt niet wat mensen erin zien.

Middelmatige nummers: Xanny, You should see me in a crown, Bury a Friend, My strange addiction, I Love You, Goodbye (had een mooi nummer kunnen zijn, maar duurt te kort en daarna vervalt het in katzwijm).

Slechtste nummers: All the good girls go to hell, Wish you were gay, !!!!! (wat voegt dit toe?), 8, iImolio, Listen before I go, Come Out and Play, When I Was Older, Bitches Broken Hearts, Everything I Want.

Voor mij is Eilisch hét voorbeeld van hoe muziek echt geplaatst kan worden als product.
Ze is jong, lekker eigenzinnig, lekker bekkie met politiek correcte praatjes. Electronisch geörienteerde muziek met lekker diepe bassen.
Ik krijg altijd een beetje het idee bij dit soort artiesten dat mensen héél graag willen zeggen dat ze dit goed vinden. Mensen die normaal alleen naar de Toppers en Marco Borsato luisteren enzo. Dan is het heel stoer om Billie Eilisch goed te vinden.
Ik heb dit gevoel wel vaker bij bepaalde artiesten die ineens van 0 op een voetstuk worden geplaatst.

En wat vind ik van het album? Ik kom er niet doorheen. Muziek uit een doosje. En dan die fluister/hijgstem er bij. Nee...

Het is sowieso heel raar om niet zoveel met BE te hebben, ik heb zelfs mensen horen zeggen dat ze groter, belangrijker en meer impact zou hebben dan Madonna. Totaal onbegrijpelijke uitspraken natuurlijk.
Een leuk mens die wat mij betreft aardige muziek maakt maar nergens spannend.

Ik zie vooral mensen die heel graag willen zeggen dat ze dit niet goed vinden. Mensen die normaal alleen maar naar rock en metal luisteren enzo. Dan is het blijkbaar heel stoer om mee te delen dat je door 'het product Billie Eilish' heenprikt.

Ja, wat is er?

ik heb een hekel aan de toppers, marco borsato mooie muziek soms maar wil heel geforceerd interessant doen met zijn teksten.
BE, nog steeds prima hoor. Ben meer van de underground hiphop, drum n bass, soul, jazz en zo maar leuk album dit.

Mee eens. Wat irritant zeg !!

WAT ZEG JE??!!

Origineel, excentriek maar niet té, en ook de bassen storen me eigenlijk niet. Kan me wel voorstellen dat dit album niet uit elke installatie prettig klinkt, maar je kunt ook gewoon de bass wat terugdraaien als je je eraan stoort. In bijvoorbeeld "When the Party's Over" vind ik hem zeer fraai en essentieel.
"my strange addiction" bevat samples van the Office, leuke verrassing!

Na de EP uit 2017, die de belofte van Billie Eilish best uitsprak, kwam in 2019 deze debuutplaat uit. Net als bij de EP vind ik dit een opvallend ingetogen plaat, enkele knallers buiten beschouwing gelaten. En daarin zit 'm voor mij wel een beetje het probleem, want ik vind het allemaal wat te ingetogen slaperig klinken, met iets te weinig afwisseling. Uiteraard staan er wel enkele erg knappe songs op, en staat de productie van het album op punt, maar wat diversiteit en (ook wel een beetje) originaliteit betreft, blijf ik wat op mijn honger zitten. Gelukkig vind ik de vervolgplaat uit 2021 op dat vlak een pak beter. Neemt niet weg dat dit een aardig debuut is, en we mogen ook niet vergeten dat Billie Eilish destijds, en nu nog steeds, erg jong was.

3 sterren

Vrij zwak album, misschien beter dan wat men doorgaans op de radio draait of waar tieners in mijn tijd nog naar luisterden, maar daar blijft het dan ook bij. Vrij overschat hier. 90% van de popalbums die ik al beluisterd heb, zijn beter, met de kanttekening dan wel dat ik ook niet alles luister en dus al selecteer wat ik wil luisteren.

De bass en vocals storen me echter niet. Het instrumentele is hetgeen wat het album nog enigszins redt, en de vocals zijn oké. Ik heb zeker al slechter gehoord, maar ook veel beter dan dit al.

Ben het verder eens met bovenstaande reactie van AOVV. Het lijdt vooral aan gebrek aan afwisseling, variatie, diversiteit omdat het geheel te ingetogen slaperig klinkt, en daar ligt het grote probleem.

Lollipoppetjesmuziek met veel te veel bas, waarbij het liedje wel eens vergeten wordt.
Toch vind ik het wel wat hebben, ook al ik kreeg zelfs een deja entendu van O Superman van Laurie Anderson, brrr.
Dus ik zal mijzelf moeten beloven om het wat meer te gaan draaien.

Je moet even door nummer 2 en 3 heen, maar buiten die nummers is dit een heel aardig debuutalbum. 3,5*

Bad Guy (3:14)  --- 4,0
Xanny (4:03)  --- 2,5
You Should See Me in a Crown (3:00)  --- 2,5
All the Good Girls Go to Hell (2:48)  --- 4,0
Wish You Were Gay (3:41) --- 4,0
When the Party's Over (3:16)  --- 4,0
8 (2:53) --- 3,5
My Strange Addiction (2:59) --- 4,0
Bury a Friend (3:13)  --- 4,0
Ilomilo (2:36) --- 3,5
Listen Before I Go (4:02) --- 3,5
I Love You (4:51) --- 3,5
Come Out and Play * (3:30)  --- 3,5
When I Was Older * (4:30) --- 3,5
Bitches Broken Hearts * (2:56) --- 3,5
Everything I Wanted * (4:05)  --- 3,5

Ik vind You Should See Me In A Crown een van de betere nummers

Worstelde aanvankelijk wel wat met mijn indruk en mijn gevoelens zoals te lezen valt in mijn berichten van 2019 en 2020.

Vond haar wat intimiderend zelfs en toch ook iets te kinderlijk nog om al te welwillend naar te staren.

Inmiddels droogt ze wel goed op en heb ik het allemaal een plek kunnen geven en kan ik volmondig uiten dat ik fan en liefhebber ben in hart en nieren.

Haar allergrootste fan misschien wel.

‘Swifties’ te over hier die hele Swift kan mij persoonlijk redelijk gestolen worden.

De adoratie die ik voel voor dit meisje die is wel van een andere level durf ik te stellen.

Dat is mijn identiteit dit is mijn type of shit.

Vind dit wel nog steeds haar beste.

Hoe legendarisch kan een debuut ongeveer gaan zijn.

Ben ook zeer gecharmeerd van de cover art en het bijbehorende video materiaal.

Album blijft ook nog steeds groeien bij mij.

Liedjes als 8 en Ilomilo.

De vibes zijn simpelweg ongekend en voortreffelijk.

Ben als een vis te water in deze shit uiteindelijk.