menu

Vampire Weekend - Father of the Bride (2019)

mijn stem
3,75 (289)
289 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Spring Snow

  1. Hold You Now (2:33)

    met Danielle Haim

  2. Harmony Hall (5:08)
  3. Bambina (1:42)
  4. This Life (4:28)
  5. Big Blue (1:48)
  6. How Long? (3:32)
  7. Unbearably White (4:40)
  8. Rich Man (2:29)
  9. Married in a Gold Rush (3:42)

    met Danielle Haim

  10. My Mistake (3:18)
  11. Sympathy (3:46)
  12. Sunflower (2:17)

    met Steve Lacy

  13. Flower Moon (3:57)

    met Steve Lacy

  14. 2021 (1:38)
  15. We Belong Together (3:10)

    met Danielle Haim

  16. Stranger (4:08)
  17. Spring Snow (2:41)
  18. Jerusalem, New York, Berlin (2:54)
  19. Houston Dubai * (2:19)
  20. I Don't Think Much About Her No More * (2:49)
  21. Lord Ullin's Daughter * (3:38)

    met Jude Law

toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 57:51 (1:06:37)
zoeken in:
avatar van Minneapolis
4,0
SilverGun schreef:
Big Blue is een heerlijk klompje popgoud van nog geen twee minuten. Zo’n typische ondergewaardeerde song vanwege de plaatsing tussen twee grotere broers.

Big blue, 2021 en vooral Sunflower (wat een heerlijk nummer!) blijven mijn favorieten.
We belong together kan ik inmiddels verdragen, maar had nog steeds niet gehoeven. Het deuntje na 10 seconden blijft tenenkrommend. How long vind ik op de een of andere manier niet echt passen qua productie.
Al met al een hele leuke frisse plaat. Als straf voor het verwaarloosde artwork heb ik maar het cdtje gekocht.
Die Graceland associatie is inmiddels wat verder weg nu ik de plaat beter ken, maar het zijn toch met name die gitaar riedeltjes die ik erg waardeer. Hoewel ik Vampire Weekend echt een totaal ander act vind, komt er gek genoeg komt er een andere Paul Simon associatie terug door de zang harmonieën: het ondergewaardeerde album Songs from the Capeman. Bij Married in a goldrush bijvoorbeeld. Daardoor vind ik deze wat afwijkende songs na enige gewenning toch prima passen.

avatar van overmars89
4,0
Ik ga momenteel ook wel lekker op dit album. Van de nummers die nog niet echt genoemd zijn springt voor mij vooral "Unbearable White" eruit met het heerlijke bass-loopje en het zuivere refreintje. Het enige minpuntje is voor mij wonderbaarlijk "Sunflower". Die track voelt mij iets te leeg aan en misschien een tikkeltje te jazzy ofzo. Het is ook een stijlbreuk met de rest van het album.

Als gehele plaat toch een hele fijne listen waar ik alleen maar vrolijk van kan worden. Voor mij had "Modern Vampires" wel een iets specifiekere sound dat mij toch meer kon bekoren, maar eigenlijk voor de rest geen klagen.

avatar van Minneapolis
4,0
overmars89 schreef:
Het enige minpuntje is voor mij wonderbaarlijk "Sunflower". Die track voelt mij iets te leeg aan en misschien een tikkeltje te jazzy ofzo. Het is ook een stijlbreuk met de rest van het album.
.

Zeker wonderbaarlijk. Hoewel ik te en jazzy een rare combinatie vind, vind ik dit eerder een liedje voor een soundtrack kan van een film met setting in San Francisco in de 70's en wat daar zo allemaal bij hoort... Maar misschien alleen in mijn hoofd.

avatar van PB 82
Mijn lieve god, hoe is het mogelijk dat ik jullie hier ontmoet / Ik dacht dat ik jullie nimmer weer zou zien / Ik dacht, ik weet niet wat ik dacht maar ik denk nu wat is dit goed, meesterlijk en aardig bovendien ...
Joost Nuissl - Ja, Nee en Samen - 1975
Door de lange pauze tussen hun albums klinkt het nieuwe album van Vampire Weekend veelbelovend.

Het klinkt verfrissend, open en experimenteel voor wie geïnteresseerd is in hoe de heer König & vrienden zich de afgelopen jaren in de schaduw van de pop/rock (- langs de zijlijn in het weeshuis van de hits -) hebben ontwikkeld, maar tegelijk voelt het nog steeds zo vertrouwd als een oude bekende die je na jaren weer ontmoet, nadat je hem / haar al weer bijna was vergeten, zoals het Vampire Weekend dus, dat - nu al meer dan een decennium geleden - iedereen zo overrompelde met hun debuut.

... Ik ben blij dat ik jullie niet vergeten ben ...

YouTube

avatar van WesleyX16
2,5
Geen spannende muziek. Het is met die 18 nummers toch wel een lange zit. Ja vooral Harmony Hall en ook This Life zijn wel lekkere nummers. En dan doen Sympathy en Sunflower ook iets met je. Maar voor de rest... ja, wat moet ik daarvan zeggen? Ik denk dat ik snel vergeten ben hoe dit album ook alweer klonk.

avatar van juvefc_robin
3,5
Heel catchy, maar soms ook weer te saai. Een gekke plaat die eigenlijk net even wat korter had moeten zijn.
Er staan een paar hele toffe nummers op en de ideeën gaan van links naar rechts.

Is het mijn beste plaat van het jaar? Gaat het de top 10 in? Heel waarschijnlijk niet, maar het is wel een plaat die je rustig op de achtergrond kan zetten om lekker vrolijk op weg te dromen en waarbij je ondertussen ritmisch je voet mee laat bewegen.

avatar van Pinsnider
...Ben ik de enige die "You Can't Always Get What You Want" van de Stones hoort in Harmony Hall?...

supersonischeboem
Beetje een bloedeloos album, waarvan de eerste helft je nog wel een fijn zomer-gevoel kan geven, je zelfs hier en daar blij kan maken, maar hoe langer het duurt hoe gezapiger het wordt. Jammer wel.

avatar van RoyDeSmet
4,0
Pinsnider schreef:
...Ben ik de enige die "You Can't Always Get What You Want" van de Stones hoort in Harmony Hall?...


In de allereerste zin hoorde ik juist Let My Love Open The Door van Pete Townshend. In de "Dan In Real Live"-uitvoering van Sondre Lerche.

Edit: was in de war met 'Bambina'

avatar van mr.oizo
4,0
Onbegrijpelijk dat dit album zoveel tracks heeft. Was gestopt bij 11 en het was een dikke 4/4,5 waard geweest. Ik krijg echt het gevoel dat de nummers hierna fillers zijn. En ik ben niet de enige zo te lezen.
Het begin is echt veelbelovend. Catchy riffs, verrassende wendingen, de creativiteit spat ervan af. Bijzonder om te horen dat het daarna zo in elkaar zakt.

Ben wel heel erg benieuwd naar het concert op DTRH. Zeker zin in want ook de voorgaande albums van Vampire Weekend bevatten erg sterke songs.

3,5
Ik sluit me aan bij de algemene tendens: de plaat bevat een aantal toppers (Sympathy, Married in a Gold Rush, Harmony Hall), een aantal aardige nummers en iets te veel fillers. Vandaar denk ik niet boven een 3,5 uit te komen. Iets kritischer schrappen bij de tracklist had minimaal een 4 op kunnen leveren...

avatar van Minneapolis
4,0
mr.oizo schreef:
Onbegrijpelijk dat dit album zoveel tracks heeft. Was gestopt bij 11 en het was een dikke 4/4,5 waard geweest. .

Dan mis je 2 van de beste nummers: Sunflower en 2021. Slecht idee vind ik.

avatar van Mausie
3,5
Mausie (crew)
Na Sympathy kakt het album idd volledig in, ook ik neig naar 3,5*.

avatar van blur8
3,0
Heb een playlist waarbij het album gereduceerd is tot EP formaat, En die bevalt heeeeel erg goed.

Vampire Weekend - Father & Bride (EP) *****
1. Hold You Now
2. Rich Man
3. My Mistake
4. Sympathy
5. How Long?
6. Unbearably White

avatar van RoyDeSmet
4,0
Ik lees veel commentaar over dat het album eigenlijk korter had moeten zijn, en dat het zo uiteenloopt qua stijlen (en daardoor onsamenhangend wordt), maar dat valt toch wel mee?/dus zal ik ook mijn oplossing aanbieden:
Als je alle nummers met Danielle Haim en Jerusalem, New York, Berlin weglaat, heb je een topplaat.

avatar van LucM
4,0
Vampire Weekend is één van de weinige bands na 2000 die tot nu toe niet heeft teleurgesteld. Een reeks korte, frisse en aanstekelijke popsongs. Af en toe komt er inderdaad autotune aan te pas maar gedoseerd en functioneel. Niet veel nieuws onder de zon en misschien dat er hier en daar een wat mindere track op staat maar het is een onderhoudend album.

avatar van TomPSV
3,5
Big Blue vind ik veruit het leukste nummer van deze plaat. Het blijft jammer dat die zo kort is, wat het klinkt zo lekker aanstekelijk. Ook This Life en Sympathy behoren tot mijn favorieten. Harmony Hall is goed, maar komt voor mij pas na de drie hiervoor genoemde tracks.

Ik ben het eens met een aantal commentaren hierboven. Het album kent (veel) te veel nummers en duurt daardoor te lang. Veel nummers blijven me daardoor niet bij, ook omdat er nogal wat niemendalletjes opstaan. Al met al zeker genoeg voor een ruime voldoende, maar met een nummer of 10 op dit album had dit album zeker hoger gescoord.

avatar van RoyDeSmet
4,0
Volgens mij is Father of the Bride op deze site het meest controversiële popalbum van dit jaar. Het begon met de cover: "graflelijk", "zum kotzen", "inspiratieloos gedrocht", "mooi is anders". Daarna zou het album zou te lang duren en werd er geklaagd dat het album "best een rommeltje" was zonder cohesie, waarna het grote Compileer-Je-Eigen-Alternatieve-Tracklist-festijn begon.

Intussen staat het album al een tijdje op nummer 1 in de rotatielijst. Ondanks alles zetten mensen dit album dus toch vaak aan en proberen ze toch dit geheel te bevatten. Na vier luisterbeurten wist ik nog niet precies wat ik van dit album moest vinden, maar langzaamaan begin ik mijn oordeel klaar te krijgen.

Bij aanvang, met het zeer minimalistische (en modern klinkende) country duet, lijkt Father of the Bride een modern conceptalbum te gaan worden, maar met Harmony Hall en daarna Bambina slaat het album definitief een andere richting in: wat na het openingsnummer volgt, is een esoterische mengeling van onder meer Modern Vampires of the City, Pete Townshend, Paul Simon, The Beach Boys, Willeke Alberti, Iron & Wine, AlascA en Fleetwood Mac.
Met de country-invloeden, nummers die dikwijls korter dan 3 minuten duren, en fun lyrics die af en toe voorbij komen (Baby, I know pain is as natural as the rain; I just thought it didn't rain in California ), lijkt het album een eerbetoon te brengen (of in ieder geval een knipoog te geven) aan de muziek uit de jaren '50 en '60. Misschien dan toch een conceptalbum? De bruid uit de albumtitel staat dan voor de muziek die Vampire Weekend maakt, en dier vader staat voor de muziek uit de vorige eeuw waarop de muziek van VW werd geïnspireerd.

Father of the Bride is een album van krap een uur dat in rollercoaster-vaart alle kanten opschiet. De muziek zit ijzersterk in elkaar en klinkt enorm eigentijds. Een belangrijke rol is weggelegd voor bas en percussie, maar het belangrijkst zijn de melodieën. De teksten zijn intelligent zonder hoogdravend te doen en vormen in combinatie met de muziek een album van krap een uur waarop individuele nummers niet altijd boven het geheel uitsteken, maar het geheel desondanks erg fijn is om te luisteren.

avatar van nico1616
3,0
Dit is voor mij zeker de minste van hun 4 platen. De singles beloofden nochtans een nieuw meesterwerk maar geen enkel ander nummer kan tippen aan een Harmony Hall of Big Blue. Teveel nummers zijn van een ergerlijke oppervlakkigheid: Stranger, We belong together... Waar zijn de intellectuele spitsvondige lyrics gebleven?
Een ontgoocheling...

avatar van mattman
4,0
Ik ben eruit: Sympathy is het mijn favoriete nummer van deze plaat. Heerlijk opzwepende track. Flamenco in een Vampire Weekend, het werkt!

4,5
Geen beter plaat om de lente mee te vieren. De heerlijke positieve speelse vibes doen me wel iets..

4,5
Ik krijg het ervan als mensen pleiten voor kortere albums. Laat die mannen gewoon doen. Creativiteit zat en weinigen die zo goed zijn in miniatuurtjes.

avatar van nico1616
3,0
Die nummers met Danielle Haim mogen er in elk geval als allereerste uit. Dan zou de opener tenminste Harmony Hall zijn en niet het zwakke Hold You Now.
De kritiek op dit album als dubbelalbum is volkomen terecht, ze maken het niet waar.

avatar van Fathead
4,5
Hold You Now vind ik juist echt heel mooi!

4,5
Das keimooi met die Afrikaans aandoende zang..ik denk niet dat ik uw mening zal volgen. Variatie genoeg alvast op dit album en daar hou ik van. Een album van een klein uur is niet eens zo lang. Al die regeltjes hoe lang iets moet zijn..als het maar klinkt! Big Blue duurt nog geen 2 minuten en is toch pakkend.

De samenzang met Haim is overigens een plus. Vaak mooi, man-vrouw samenzang. Zie nu ook The National.

4,5
Ik ben erg enthousiast. Op melodieus gebied heerlijk (zo sweet die samenzang), op creatief gebied ook smullen! Naast gekende oudere ingrediënten, horen we nu ook een flard country,jazz en zelfs flamenco. Wat een overheerlijke speelse band. Talent zat. Ik had hier honger in omdat 6 jaar lang is en in mijn oren heeft dat de band zeker ook niet slecht gedaan. Oja Unbearably White is 1 van men favorietjes...

avatar van Fathead
4,5
Harmony Hall = song van het jaar wat mij betreft, wat een goed liedje is me dat zeg. In een betere wereld zou dat een dikke vette zomerhit zijn.

Verder vind ik het vooral geen verrassend album, gewoon een verzameling nieuwe VW-liedjes. Liedjes die lekker in je hoofd blijven steken, liedjes die je vrolijk maken. Maar dat is bij deze band toch nooit heel anders geweest?

Soit, ze hadden wat kritischer kunnen zijn met de songselectie, met name richting het einde.

Mensen die graag op een zonnig festivalweitje staan mogen dankbaar zijn voor dit soort bands...

4,5
Heel blij, werchter en pukkelpop boeken ze niet. Idioten. Gelukkig Rabbit Hole wel.

avatar van SilverGun
Na 2021 kakt het aardig in (met We Belong Together toch wel als absoluut dieptepunt, wat een ontzettend flauwe track). Jerusalem, New York, Berlin gelukkig nog wel een waardige afsluiter.

Flower Moon staat trouwens opvallend laag bij de statistieken. Erg fijn nummer. Dat heerlijke refrein is echt één van de beste secties op het hele album.

4,5
Ach, heeft dat niet met aandachtverslapping te maken? We Belong Together is gewoon een erg leuk opgewekt nummer, voor sommigen misschien te veel van het goeie. Je moet toch al je best doen om hier van verzuurd te geraken. Stranger heeft een sterke melodie en de afsluiter brengt met die beat alweer iets dat we nog niet hoorden op het album.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:13 uur

geplaatst: vandaag om 11:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.