milesdavisjr schreef:
(quote)
Eens, de jaren 70 bleken en blijken voor mij op rock gebied leidend te zijn voor mijn smaak, van Sabbath tot The Allman Brothers, Zeppelin tot Queen en van Purple tot Free, dit decennium heeft voor mij standaard gezet voor alles wat hierna uitkwam. Wat niet wil zeggen dat er geen mooie platen meer zijn uitgekomen hierna, integendeel, maar het is iets als;
staan op de schouders van reuzen. Hoewel ik geen groot Queen fan ben, vormt het debuut een aardige plaat waarop de potentie van de heren goed naar voren komt. Desalniettemin is het als geheel nog wat onevenwichtig en wisselvallig.
Ik mag ook graag naar wat gepolijstere hardock luisteren als Triumph, Journey en Boston. Wat Amerikaanser dan Queen enzo.
Allman Brothers en bijvoorbeeld Skynyrd vind ik ook te gek, maar is wel echt een ander soort laken en pak. Meer blues- en jamgericht. Een britse band die ik een beetje die kant op wil manouvreren is Wishbone Ash.
Maar nu terug naar Queen. De Zeppelin en Heep-invloeden druipen hier vanaf, maar dat wist ik toentertijd nog niet. Daarom bleef Queen voor mij de blauwdruk. Wat Zep trouwens miste en Heep niet, waren de harmonievocalen, waar ik toch echt een enorme zwak voor heb. Ik houd bij hardrock graag van melodie. Sterker nog, ik heb liever melodie dan harde riffs. Of een goede balans. Ik weet het niet. Hoedanook, klopt het bij Queen precies.
Evenwichtig en wisselvallig klinkt het inderdaad, maar dat is te wijten aan de vreemde en doffe productie. De Queen On Air boxset laat deze songs veel meer leven.