Taylor Swift - folklore (2020)

Sowieso wel, zeker na al die lovende commentaren van vandaag.

Erg onder de indruk na het horen van de eerste paar nummers. Een verrassing. De vorige albums heb ik na 1 keer luisteren links laten liggen. Te zoet, te gepolijst, niet mijn ding. Deze ga ik zeker vaker draaien.

OMG JA BON IVER KAN YE EN TAY WEER BIJ ELKAAR BRENGEN.

Ken Taylor Swift van het album 1989.Niet door haar uitgevoerd, maar door Ryan Adams. En dat is een hartstikke leuke plaat. Ook naar het origineel geluisterd uiteraard. Maar daar was ik snel klaar mee. Toch, Taylor Swift kan lekkere nummers schrijven. Alleen vragen deze wel om een andere uitvoering. Zo was mij nieuwsgerigheid meteen gewekt nu ik las dat ze de samenwerking was aangegaan met Bon Iver en de gebroeders Desner. Heren die voor een flink aantal bijzonder platen garant hebben gestaan. Zou die koerswijziging iets interessant op kunnen leveren . Met het resultaat van de samenwerking is niets mis. Maar dat is dan ook meteen het probleem. Nummers kabbelen lekker weg in de de muzieksaus die de Desners hebben gemaakt. Maar het schuurt en krast nergens. Geen nummer waar je bij opveert. Ook het duet met Bon Iver levert een aangenaam nummer op. Maar het doet me niets. Misschien dat Ryan Adams, hoewel hij totaal uit de gratie is geraakt blijkbaar, hier nog wel iets interessants van kan maken

Dat is, met alle respect, nogal een denkfout die ik anderen op dit forum (en ook daarbuiten) heb zien maken en die niet klopt. De originele nummers zijn erg ritmisch, met stacatto zanglijnen die door hiphop zijn beïnvloed; de coupletten van 'Blank Space' en 'Style' zijn daar het perfecte voorbeeld van. Daar staan wat lossere refreinen tegenover, maar door dat contrast werkt het ook goed. Swift heeft die nummers precies zo uitgevoerd als zij ze bedoelt heeft. Ryan Adams heeft daar compleet geen oor voor gehad, want hij maakt van de nummers een compleet vorm- ritmeloze brij die totaal geen recht doet aan hoe de nummers bedoelt zijn. Hoe hij bijvoorbeeld door 'Blank Space' zwabbert is echt gênant (en dat terwijl ik toch behoorlijk enthousiast was over een Adams-album als Jacksonville City Nights).

Amai, wat zijn Exile en de singel alvast zeer aangenaam.
Wat een verrassing voor mezelf. Ik zou me vroeger gaan haasten om naar haar te luisteren,laat staan een album. Pop,indie? Weg met vakjes, dit is kwaliteit!

Na 6 rondjes wacht ik toch nog even met een beoordeling , ik ben trouwens ook nog te druk met het napluizen van al die theorieën die de swifties allemaal op het net aan het verspreiden zijn ( Ik mis hier ook absoluut de roddels etc )
If you kiss me, will it be just like I dreamed it?

Luister eens naar de tekst van Betty en de roddels zijn om te smullen !

Toch uiteindelijk iets gezakt in mn beoordeling. Uiteraard geen echte slechte nummers. Het doet me alleen bizar weinig. Vind de kant die ze nu op Gaat wel echt goed!
Keep going!

Geen paniek, komt wel goed over een paar jaar ga jij dit album wel hoger waarderen.

Zeg nooit nooit

Als ik moet kiezen hoor ik ook liever de Ryan Adams versie van 1989.. Hoe dat een denkfout kan zijn en niet klopt ontgaat me want dat is toch echt smaak gebonden. Hoe het oorspronkelijk is bedoeld hoeft natuurlijk helemaal niet interessant te zijn voor de luisteraar.

I hear ya.



Dat heb ik dus ook altijd bij haar. Ik heb de populariteit van mevrouw Swift sowieso nooit begrepen. Ze heeft ook nul komma nul uitstraling. Sowieso niet meer dan dat van het gemiddelde verveelde pubermeisje. En dan die dertien in de dozijn manier van zingen. De Voice programma's zitten vol met dat soort nachtegaaltjes, daar is toch helemaal niets (meer) aan?
Serieus beyond me dat Taylor Swift zo populair is.

Wat zit er een prachtige opbouw in Betty

Verder weer een prachtig album en ik vind Lover ook al zo'n heerlijk album!

Zonet Exile beluisterd. Toch wel mooie song. Als de rest van dit album in dezelfde lijn ligt, lijkt dit een album vol met mooie luisterliedjes en waardeer ik het toch meer dan de typische popsong.

'Bedoeld' is misschien een onhandig woord, maar je kunt er niet om heen dat de nummers op een bepaalde manier zijn geschreven, waar duidelijk veel aandacht aan besteed is en goed over nagedacht is, en daar heeft Adams vervolgens compleet geen oor voor, want hij negeert de ritmische kracht van die nummers compleet. Het is net of hij een Mondriaan naschildert met gebogen lijnen in plaats van rechte. Je kunt dat een kwestie van smaak noemen, maar zo haal je wel compleet de balans uit de compositie.

Nah dat is wel erg rigide allemaal. Dat Adams geen oor zou hebben voor die manier is ook maar een aanname van jou.. wellicht heeft hij dat wel maar heeft ie de songs bewust in een andere (rock) context gestoken en niet de bedoeling gehad de ritmiek van het origineel over te nemen. Maar eigenlijk vind ik dat nogal geneuzel en lijkt het me meer aan de ontvanger wat je met die context doet en dat is nu eenmaal subjectief. Hetzelfde met je Mondriaan voorbeeld. Wel grappig dat je hem noemt in dat opzicht, blijkbaar kan er aan die paar lijnen en kleuren al niet meer getornd worden

Noere, ik snap je punt ook wel. Ik werd en word alleen een beetje moe van alle bloggers en aanverwanten die heel hard (ook op MusicMeter) verkondigden dat er van die liedjes van Taylor Swift niets deugde, tot Ryan Adams ermee aan de slag ging, dus ik was een beetje kriegelig.

De kwestie Mondriaan is trouwens een heel andere en die wil je echt niet met me aangaan (ik ben overigens kunstjournalist).

De eerst keer dat ik in aanraking kwam met de muziek van Taylor Swift was ten tijden van Fearless. Ik was toen vooral te spreken over de tranentrekker 'You're not sorry'. In de loop der jaren wist alleen 1989 mij echt te bekoren en 'Safe & Sound', het duet met The Civil Wars. Ik hoopte toen dat Swift gauw een volledige plaat zou opnemen die dezelfde sfeer zou ademen als het laatstgenoemde nummer. Helaas koos ze er juist voor om enkele generieke popplaten uit te brengen. Ik kon weinig met Reputation en Lover.

Gelukkig lijkt Swift met de komst van Folklore voor een andere reputatie te kiezen die mij wel weet te bekoren. De samenwerking met Bon Iver en Aaron Dessner van The National hebben duidelijk hun vruchten afgeworpen want na het luisteren naar Folklore had ik direct zin om een cardigan aan te trekken en een herfstwandeling te maken. Op dit moment springen er enkele nummers voor mij er bovenuit, namelijk 'The Last Great American Dynastie', 'My Tears Ricochet' en het Eisley-achtige 'Seven'. Ik vind het jammer dat ik de hoofdprijs moet betalen om een van de 8 vinylvarianten te importeren, want ik wil deze plaat ook gewoon in fysieke vorm hebben. Met Folklore heeft Taylor Swift echt een ingetogen prachtplaat gemaakt.

Misschien moeten meer popartiesten een plaat uitbrengen met de titel Folklore want Nelly Furtado's beste plaat heeft ook deze naam.

Daarnet Cardigan en Exile eens beluisterd, en het klinkt best fijn. Meteen daarna Shake It Off door de kamer laten gallen, ook erg fijn overigens.

De hand van Dessner is duidelijk te horen, met name in de sfeervolle pianoklanken.

Wat betreft Mondriaan chargeerde ik ook wel een beetje.. Maar goed, dit album dus. Ik ga het straks eens een kans geven

Taylor Swift - platenzaak.nl
Gewoon in Nederland te bestellen

Dat clipje klinkt i.i.g. heel anders dan de zeer lawaaierige (zeker ook qua productie) Taylor Swift die ik verafschuwde, dus misschien moet ik haar toch een kans geven. Mooie clip trouwens. Speelt ze ook echt een beetje piano (dat lijkt namelijk niet zo in die clip)?

Jazeker. En ook gitaar, banjo en ukelele. Wie twijfelt of ze zelf een instrument kan bespelen en of ze weinig inbreng heeft in het schrijfproces en al haar producers al het werk doen, moet overigens de documentaire Miss Americana (op Netflix) eens kijken.

Heb uiteindelijk #3 vinyl van de 8 besteld. Een Taylor Swift vinyl in de collectie, wie heeft dat ooit gedacht? Alleen tot 31 juli daarna nooit meer een van de 8 vinyl variants te verkrijgen.

Dit is toch wel een mooie verrassing hoor . Kon een aantal nummers wel goed van haar hebben . Maar dit is toch echt meer in mijn straatje , mooie (redelijk) sobere , korte songs , maar toch toegankelijk. Is best een prestatie , staan weinig mindere liedjes op . Steady kwaliteitspop met een Americana / Singer songwriter feel. Ga dit nog vaak luisteren de komende tijd. Mooi werk

Dat het kwaliteit is, komt mede door Aaron Dessner en Justin Vernon van Bon Iver. Die zouden de meeste credits mogen hebben. Haar stem past er mooi bij.

Op de EU store is de plaat best nog betaalbaar.

Exile wat een parel van een nummer. Cardigan deed me al veel minder.