Bruce Springsteen - Letter to You (2020)

Yeaaah Release the Bruce-fanboy (hahaha)

*Dave!! Dave!! Dave!!*

Zullen wij die gast vanmiddag bij het fietsenhok opwachten

Mwoah, ik heb Springsteen vaak geprobeerd te luisteren (vooral door zijn fantastische autobiografie) maar binnen kwam het niet echt. Juist dit album wel. Misschien komt dat door mijn eigen ouwe lullen status. Maar goed, deze oude docent gaat straks samen met de jongens en de meisjes van de MuMe school jou opwachten bij het fietsenhok . En als ze dan beginnen met meppen dan knijpt deze ouwe lul een oogje dicht..

Ondanks een OL-factor hier ga ik wel aan de kant van Paalhaas staan; sta helemaal klaar om alle extra verworven calorieën in te zetten, en ik vraag de conrector om me terzijde te staan die 1.50 m te handhaven.

Springsteen ooit leren waarderen tijdens een roadtrip door Zweden, met een Zweedse vriend in de cabrio van diens pa, maar dit album wil ik nog niet eens opzetten bij de afwas.

Ik denk dat als meer MuMe leden lezen dat juist jij mee gaat doen aan de kant van Paalhaas dat mijn groepje plots zeer groot gaat worden..

Ontopic (alhoewel ik een stukje humor altijd wel kan waarderen). Ik heb de top 2000 verruild voor dit album. Misschien wat snobistisch.

Dat laatste, mijn waarde, klinkt mij in de oren als de keuze Between a Rock and Hard Place. Die top2000 is ongeveer het meest droevige, langdurige tv-event dat ik me kan voorstellen: 5 minuten ervan, met alle zoomende medelanders, was voor mij voldoende: matige muziek met allerlei rare aanstellers eromheen - alsof ze carnaval in digitale vorm wilden inhalen.

En verder: beetje beperken van de devaluatie van je muzikale erfgoed kan geen kwaad.

In 1980 liet ik mijn blond buurmeisje The River beluisteren. Ik was 15, zij 14.
Had de dubbel LP gekocht in den Bilbo in de Overpoort. Vandaag is dit een een pizzeria.

(In 2009 maakte ik een filmpje als ode aan de platenwinkel waar ik me het gros van mijn gekoesterde schijven aanschafte. Hier te bekijken BILBOde - YouTube )

Maar goed, het ging over mijn buurmeisje. Tja, zij was meteen verkocht. Ik hoor haar nog Hungry Heart zingen op de groene, ijzeren schommel. Ze zwierde daarbij hoger en hoger, haar witte jurkje wapperend in de wind. Het was alsof ze voor mijn eigenste hongerige hart zong.
In een mum van tijd kende Ann de plaat helemaal uit het hoofd. Zover ging het bij mij niet, maar toch werd The River lange tijd mijn lievelingsplaat. Een schitterend geheel, geen enkele miskleun, telkens weer blij beluisteren.
Daarna kwam Nebraska. Onmiddellijk gekocht, en niet onder de indruk. Ik was ondertussen wat meer into Engelse gitaarrock, en Bruce werd algauw wat te mainstream bevonden.

Sindsdien ben ik steeds wel op de hoogte geweest van ‘s mans doen en laten, mede door zijn durf om zich als artiest ook politiek uit te spreken, iets wat de laatste jaren heel wat minder voor de hand ligt.
Maar als ik m wou horen greep ik toch steeds terug naar The River. Of naar Asbury Park, dat ik direct na The River had gekocht. Met de zalige hoes en het nummer For You, dat me 40 jaar na dato nog steeds instant kippenvel bezorgt.

En dan deze plaat.

Ik was niet echt van plan er veel aandacht aan te besteden, maar toen ik de commentaren op MM begon te lezen werd ik van langsom nieuwsgieriger.
Toch maar eens beluisteren, Apple Music is een zegen in dit geval. Nu ja, ik mis uiteraard mijn fietstochtjes naar de Bilbo, het geduldige hunkeren, het terugfietsen met het gele zakje aan de hand, het uit de hoes halen, op de pick up leggen, beluisteren, omdraaien,...Ervaringen die de nieuwe generaties jongeren, met uitzondering van een aantal die-hards, nooit zullen meemaken.

Bruce schalde dus digitaal uit mijn B&Ws.
Net zoals je wijn dient te nuttigen uit een excellent glas, verdient goede muziek luidsprekers van topkwaliteit.
Voor het wijnglas kan ik je Zalto aanbevelen. Met een fles Jura.
De wijn was heerlijk, het geluid schitterend.
Het zeldzame zonlicht zorgde alsnog voor analoge warmte.
Na die eerste luisterbeurt vond ik het goed genoeg om onmiddellijk nogmaals te beluisteren.
En dan nogmaals.
Dag erop, even Phoebe Bridgers? Nee hoor, als was het een dwanggedachte, alweer Bruce opzetten.
Ik kon maar niet genoeg krijgen van deze plaat. Lang geleden dat ik zo monomaan in éen specifiek album was geïnteresseerd. (Nu ik erover nadenk, geleden van mijn herontdekking van Nikki Sudden).
En ook nu weer klinkt deze schitterende, tijdloze muziek door de woonkamer. Alles wat ik ervan wou vertellen is in de zeven voorgaande pagina s al verteld, van het verslavende 1000 guitars, tot de link met Bob Dylan.
En goed dat ik ook nog eens herinnerd werd aan Warren Zevon, die machtige songsmid.

Deze plaat gaf en geeft me de nodige endorfines om alweer een paar coronadays te overleven.
Met dank aan Musicmeter.

Mooi, maar de vraag die blijft hangen is toch hoe is het nu met Ann?

Niet meer "An" vrees ik, eerder "Uit". Anders was ie wel over Springsteen heen gekomen

Voor het verhaal 4*

Haha, ik wist dat die vraag ging komen.
Voor het vervolg van dát verhaal verwijs ik je echter naar BuurmeisjesMeter.

Nou nee dankje, daar hebben ze de hele tijd Smokie opstaan

Omg prachtig verhaal vinejo...een Bilbo in de Overpoort, ik kan het me niet voorstellen want nooit meegemaakt, maar toch missings naar die tijd op één of andere manier

Right in the feelz je stukje, thanks for sharing! ArthurDZ let je op?

Oh zo nostalgie dat filmpje van Bilbo Overpoort. Ik kocht daar als student ook nog regelmatig cd’s. In de jaren 90. Ik vind het ook jammer dat het niet meer bestaat