Late reactie mijnerzijds. Als Bruce follower vanaf '75, tja, wat mag of kun je dan nog verwachten. De mam heeft of course een zeer uitgebreid songboek liggen op ook nog eens hoog niveau. Een enkel minpuntje daar gelaten. Na het, voor mij dan, magical Western Stars dan een echte retro E-Street sound, beetje back to basics ook wel. Het geluid gaat duidelijk terug in de tijd, denk ergens River en zelfs wat BITUSA. Nummers als Letter to You en Ghosts lieten al duidelijk horen welke richting. Typisch E-Street geluid weer, of course in andere tijden. Ghosts vond en vind ik erg goed, titelnummer kon en kan mij niet zo bekoren. Het pakt me ergens niet zo. Net als Bruce inmiddels ook jaren ouder. En dan luister je toch anders als destijds ja. Toen BtR uitkwam was ik 16, en dat nummer en dat album hebben me toen omver geblazen. Dat effect is er nu niet meer, kan wellicht ook niet. Nieuw is het allemaal ook niet, Bruce is never de vernieuwer geweest daar waar anderen dat wellicht wel zijn. Maar om goede muziek te maken hoeft dat ook niet. Wie dem auch sei, een prima album voor mij en ook naar Bruce maatstaven. Een ouwe rocker op leeftijd en dat hoor je ook. Beschouwende teksten dat ook voor hem het leven niet oneindig is. Zeker ook als je Born to Run was. Dat rennen hoeft en kan ook niet meer. Lees ook veel vergelijkingen met zijn Western Stars, wat is beter, wat is dit en dat, maar ja, beiden zijn niet te vergelijken hè. Dus wie of wat beter moge zijn, niet zo relevant denkelijk. Ik geniet van deze op gezette tijden net zoals ik ook van andere albums geniet op weer andere tijden. Welkome aanvulling op zijn oeuvre dan ook, plaat die zeker overeind blijft, gekeken naarde alledaagse crap welke ik weleens om me heen meekrijg. De uitschieters voor mij zijn, toeval of niet, de oudjes hier, Janey, Priest en Orphans. Wellicht zegt dat toch iets. Of gewoon toeval hè. Zo mogen er nog wel een paar komen yes.