Black Country, New Road - For the First Time (2021)

Uiteindelijk nogal een tegenvaller voor mij deze plaat. Aantal keer geluisterd maar ik kom er niet echt in. Paar mooie momenten, absoluut, maar voornamelijk de zang staat me behoorlijk tegen. Erg irritant. Daarbij vind ik de nummers niet allemaal even samenhangend.

Het is vast een goede plaat maar ik denk dat ik er wel genoeg van heb gehoord. Vooral van de zanger.

Ik trek de zang van Thom Yorke overigens ook voor geen meter.

De zang heeft evenveel vergelijkingen met Thom Yorke dan met die van Marco Borsato.

Ik snap niet waarom Thom Yorke/Radiohead bij elke discussie betrokken wordt

Beter Steven Wilson aanhalen zijn we zo 10 pagina’s verder.

Ik ben ook minder enthousiast dan aanvankelijk. Het is mij nog iets te onsamenhangend en hoewel ik Sunglasses ook op dit album echt heel sterk vind, doet de rest mij minder. Nergens slecht overigens, maar een beetje een rommeltje vind ik het wel.

LEAVE THOM YORKE OUT OF THIS

Ik begrijp de hype rond dit album wel... maar ik vindt het een te wat geforceerd samenbrengen van verschillende stijlen... niet te min een verdienstelijke poging om uit de grijze massa te springen...

Ga het zeker nog enkele malen draaien en misschien valt het kwartje dan nog...

Niet zo goed als gehoopt, en de nieuwe versie van Sunglasses speelt daar een grote rol in. Want deze versie heeft in mijn ogen behoorlijk aan kracht en intensiteit ingeboet ten op zichte van de singleversie. Jammer, want dat was één van mijn favoriete nummers van vorig jaar. Ook de nieuwe versie van Athens, France vind ik wat tam.

Maar negatief over dit album ben ik zeker niet. Science Fair is een toppertje dankzij de constant dreigende sfeer en de heerlijke uitbarstingen. Ook Instrumental en Opus zitten erg goed in elkaar, al had ik graag gezien dat laatstgenoemde aan het einde nog eens écht ontspoort.

4 sterren, maar het hadden er 4,5 kunnen zijn.

Ben ik helemaal mesjogge als ik de opener en de afsluiter de beste songs vind op deze plaat?

De rest is ook top trouwens.

Mesjogge is on meerdere redenen wel het juiste woord daarvoor ja

Heerlijk album, maar zeker niet baanbrekend ofzo.

Verslavend, zo goed!

Bij tijd en wijle doen m´n oren pijn bij het horen van deze plaat. Science Fair is daar een voorbeeld van. Eigenlijk alleen Instrumental springt er voor mij uit.

Kende de band tot een week geleden niet.
Maar voor mij is dit wel een band die bij mij wat "doet".
Pretentieus of niet, dat gelul altijd hoor je alleen over Engelse bands, alsof Arcade Fire niet pretentieus was en so what? De recht toe recht aan postpunk kennen we nu wel.
Heb de discussie gevolgd over Sunglasses, de 1e versie vind ik beter denk ik en of de nw versie beter op deze plaat past weet ik (nog) niet.
Intrigerend plaatje, er komt bij mij maar 1 band naar voren toen ik dit luisterde: Long Fin Killie, wrs niet zo bekend bij de meesten hier.
IK hou wel van dit soort stemmen, inderdaad Jamie Stewart zingt ook vergelijkbaar en die durft dus ook zoals Black Country en vriendjes Black Midi ook doen. Ze hebben ballen, heerlijke trompetjes/blazers zoals bv Palais Schaumburg ook zo mooi deed,Throbbing Gristle en ik hoor ook wel wat Big Black atomizer echoes, niet de minsten dus.
Niet voor mietjes dus, if you can't stand the heat get out of the kitchen!

Plaat die even moet wennen, maar niks mis mee,. Vind alleen het etiket 'post-punk' nergens op slaan, vind het veel 'progressiever' dan post-punk. Veel meer in de richting van Black Midi dus.

Wie is dat, Thom Yorke?

OK, mixed feelings hier op MuMe. Ik schaar me aan de kant van de enthousiastelingen. Dit album grijpt je meteen bij je lurven van de opener ‘Instrumental’ en laat pas weer los bij de laatste tonen van de beklemmende afsluiter ‘Opus’. En het is niet meer van hetzelfde, maar een plaat met een eigen geluid, waar die heerlijke stukjes klezmer zeker niet detoneren. De sfeerovergangen in deze onstuimige plaat laten onverlet dat het album een geheel blijft dat je (ik i.i.g.) blijf draaien. Lekker hoor.

Kennen jullie Godwin's law? Hoe langer een internetdiscussie voortduurt, hoe groter de kans dat iemand refereert naar Nazi-Duitsland?

Ik wil Yorke's Law voorstellen: Hoe langer een discussie voortduurt op MusicMeter, hoe groter de kans dat iemand Radiohead noemt, hoe overbodig de toevoeging ook is.

Alle nummers nu eens beluisterd en het blijft niet mijn ding. Het komt over als geforceerde zie-ons-eens-moeilijk-doen. Hoewel nooit echt slecht, weet het me ook echt zo goed als nergens te raken.
Je begint oud te worden zeker als de nieuwste rockhypes je niet meer weten te intrigeren.

Voor mij het beste album van 2021 totnogtoe. De bak herrie, de ongestructureerde lijnen en de jazzrock invloeden bevallen me iedere luisterbeurt beter. Instrumental, Athens/France en Sunglasses zijn hier favoriet

Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo goed. Hoe kun je het aspect "zie-ons-eens-moeilijk-doen" afleiden uit het geluid? Het lijkt me eerder dat dit iets is wat je zelf hebt ingevuld. En wat is ongeforceerde muziek? Toevalsmuziek? Goddelijke interventie? Nu is dat laatste misschien wel van toepassing hier...

Omdat het voor mij overkomt als veel losse ideeën die geen vloeiend geheel (voor mij) vormen. Muziek is nog steeds iets wat zeer sterk op het gevoel werkt en het is niet omdat de elementen afzonderlijk origineel of creatief zijn dat dit ook leidt tot goede songs.

Kijk, dit is kritiek waar ik wel wat mee kan Sterker nog, zelfs goed begrijp. Ik had al zo'n vermoeden dat je dit bedoelde, maar wilde je even uit de tent lokken om het wat beter te verwoorden.

Dan toch een halfje d'rbij. En zo wordt dit mijn eerste 4,5 sinds Dogrel bijna twee jaar geleden.

Best verrassend, vind ik zelf, aangezien de singles aanvankelijk maar zeer moeilijk binnenkwamen. Tekenend: deze comment van mezelf over Sunglasses, eind 2019. Zo snel ben ik 'm dan toch niet vergeten.

But the heart wants what it wants en het verstand komt met de jaren. Het helpt dat opener Instrumental en afsluiter Opus, twee songs die voor mij ietwat uit de toon vallen met het centrale gedeelte van de plaat, zo verslavend lekker zijn dat ze de rest mee naar een hoger niveau tillen.

Het is dat Track X voorlopig nog net iets minder klinkt dan de rest, anders had deze plaat misschien wel de volle mep verdiend.

Ik wilde mijn 1000-ste beoordeling geven aan het meest intrigerende album van de laatste tijd.
Niet een zomaar lullig tussendoortje.

Kom ik toch hier op uit.
Zat eerst ook met het vraagteken, waarom een nieuwe Sunglasses-versie?

Maar soms zijn antwoorden niet interessant.
Overrompelend, schurend, verslavend, heerlijk.
Niet te mooi, gestructureerd. Gewoon gaan: IT'S BLACK COUNTRY OUT HERE!