Dan toch een halfje d'rbij. En zo wordt dit mijn eerste 4,5 sinds Dogrel bijna twee jaar geleden.
Best verrassend, vind ik zelf, aangezien de singles aanvankelijk maar zeer moeilijk binnenkwamen. Tekenend:
deze comment van mezelf over Sunglasses, eind 2019. Zo snel ben ik 'm dan toch niet vergeten.
But the heart wants what it wants en het verstand komt met de jaren. Het helpt dat opener Instrumental en afsluiter Opus, twee songs die voor mij ietwat uit de toon vallen met het centrale gedeelte van de plaat, zo verslavend lekker zijn dat ze de rest mee naar een hoger niveau tillen.
Het is dat Track X voorlopig nog net iets minder klinkt dan de rest, anders had deze plaat misschien wel de volle mep verdiend.