Black Country, New Road - For the First Time (2021)

Hypeeeeee.

Zeker weten, ook al kennen we de helft van de tracks al. 'Sunglasses' en 'Athens, France' zouden wel re-recordings zijn. 'Science fair' klinkt erg goed trouwens.

aerobag niet flauwvallen, maar....

Dan toch nog.

Zijn dat re-recordings ja? Sunglasses kan er alleen maar minder van worden, wat een beestachtig goed nummer is dat.

Ooooooh ik ben Hype. Nieuwe single Science Fair klinkt ook weer erg goed. Dit is absoluut een van de meest spannende acts van de afgelopen jaren

Feb 2021 though, wat een wachttijd nog

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Dit kan toch niet gaan tegenvallen of wel dan

Instant buy though

Eindejaarslijstjes materiaal. Wedden!

Nieuw nummer Track X nu ook beschikbaar op Spotify en Youtube. Stukken melodieuzer en serener dan hun andere werk tot nu toe - doet vooral aan Steve Reich denken.

Lol, nu hebben we dus alleen de opener en afsluiter nog tegoed. Ik ga nog even niet luisteren denk ik, meer luisterfun wanneer ik het album voor het eerst in zijn geheel hoor!

De afsluiter is zelfs ook al een tijdje in een goede live-versie te vinden op youtube

Mooi nummer hoor track X, toont gelijk ook dat ze geen one trick pony's zijn.

Ik zit momenteel naar deze bootleg te luisteren Black Country, New Road Live by Black Country, New Road (Bootleg) en ik blijf maar onder de indruk. Gaat sowieso ook een must-see worden live.

Op die bootleg zijn (naast de nog niet officieel gereleaste opener en aflsuiter van deze aankomende studio-release) ook de nummers Kendall Jenner, Snowglobes en Basketball Shoes te horen en vooral die laatste is echt een tour de force van jewelste. Had ik graag nog op dit album gezien.

Anyway, echt zin in. in tijden niet zo enthousiast geweest over een nieuwe band

Nooit gedacht dat ik dit over een nummer van BCNR zou zeggen, maar ik vind Track X erg lief klinken. En dat is niet negatief bedoelt.

Ja dat vind ik ook, maar je weet wat ze zeggen: een ballad op je album verkoopt beter

*Springt gezellig op de hypetrein

Erg spannende band dit. Sunglasses is tamelijk fenomenaal. Benieuwd hoe dit als geheel gaat klinken.

Jezus. Alle nummers die nu al uit zijn, zijn niet minder dan fantastisch. Wat een ontzettend spannende en broeierige muziek. Ik ben meer dan benieuwd naar de plaat als geheel!

3de vooruitgeschoven track:
Black Country, New Road - Track X (Official Video) - YouTube

Ik ga me hier ook maar eens bemoeien: Track X is de eerste track van deze lijpe meute die me niet weg weet te blazen. Gewoon een standaard gezellig riedeltje, maar grijpt me nergens. Wat jij, aerobag?

Mij overtuigd hij wel, juist omdat hij wat ingetogener is. En wat hoi123 ook al zegt, put zelfs uit de Steve Reich school der krachtige repetitie. Werkt ook wel naar een mooie climax toe met dat koortje. Op het album staat ie ook mooi gepaced tussen sunglasses en Opus. (Ik kan al wel verklappen dat die laatste wat weg heeft van een Kazachstans volksfeest waar Swans de bass-partij vezorgd)

Ik tel de dagen af tot 5 februari. Nu maar hopen dat mijn pre-order de PCR-test doorstaat en het land in mag.

Als die andere 3 tracks hetzelfde niveau aanhouden wordt dit een heel knap debuut. Ik moest wel even wennen, want die nerveuze toeter in Sunglasses was wel even doorbijten in het begin

Inmiddels is het kwartje bij Track X voor mij helemaal gevallen, vind hem sterker dan Science Fair zelfs. Die repetitieve ingetogenheid past volgens mij ook uitstekend na de waanzin van Sunglasses. En dan wordt ons ook nog eens een Kazachstaans volksfeest met zware bassen beloofd dat moet wat worden, nog 4 nachtjes slapen...

Erg benieuwd naar deze plaat! Wat losse nummers gehoord maar vooral benieuwd hoe het is om de plaat van begin tot eind te luisteren. Zin in.

Black Country, New Road: sax and violins from Britain’s most prestigious new band.

Het kan aan mij liggen maar bij het beluisteren van het hier zo bejubelde Sunglasses bekruipt mij het gevoel dat het allemaal nogal geforceerd klinkt. Zo van 'we doen lekker tegendraads en we lenen van alles en nog wat bij andere muziekgenres en dan klinkt het vast spannend'. Beetje nujazz, beetje punk, blenderen en knallen maar. Het komt bij mij in ieder geval (nog) niet binnen. De zang al helemaal niet. Het klinkt zo bedacht dat ik het niet geloof. Ik hoor vanalles en nog wat, maar geen eigen smoel. Maar omdat iedereen zo positief is ga ik het gewoon vaker draaien. Hopelijk valt het kwartje dan en heb ik het mis. Mocht het allemaal niet werken, dan zet ik lekker deze op. Die kwam wel meteen binnen.

Muzikaal niet helemaal mijn kop thee, maar ik begrijp wel waar de buzz vandaan komt, het is een interessante fusion.

Maar hoe moet ik dit zien? Het is een EP, want slechts 6 nummers? En daarvan de helft al vrij lang bekend. Beetje mager, niet?

Het is geen EP, gewoon een volwaardige plaat. Je moet eens kijken hoeveel albums er verschijnen met een lengte onder de veertig minuten. Eigenlijk is het gewoon vergelijkbaar met de albumlengte van het tijdperk voor de CD.

Het is trouwens wel een geweldige plaat, de beste die ik de afgelopen 2 jaar gehoord heb.

Sleaford Mods.

Nog niks vermoedend brengt in de winter van 2019 een zestal jonge honden uit Londen in beperkte uitgaven hun indrukwekkende debuutsingle Athens, France uit. Een beangstigende liefdessong waarbij een breekbare fragiele jongeman door een ervaren pubermeisje wordt verleid en zijn opgewekte lusten amper in bedwang weet te houden. Een opgedrongen poging tot seksuele handelingen en hiermee een duidelijk tegenwoord wat betreft het heersende #metoo vraagstuk. Hoogst waarschijnlijk zijn ze hierbij uitgegaan van de beschuldigende vinger naar Connor Browne; de van aanranding verdachte frontman van Nervous Conditions.

Uit de traumatische asresten van de band ontstaat Black Country, New Road, een popgroep die moet dealen met deze valse start. De onnavolgbare Brexit waanzin vormt het decor voor de onhoudbare situatie waarin Black Country, New Road verkeerd. Het is nog 2019 en aan alle kanten wordt het misselijkmakende machtsmisbruik uitgebuit of als excuus gebruikt om een maatschappelijke belanghebbende positie te verheerlijken. Al snel zal de muziek business een gemakkelijke opgejaagde prooi in dit gebeuren zijn. Zonder hierover een duidelijk oordeel te vellen wordt de sfeer beklemmender wat een verbitterende uitwerking op de wankele artiesten heeft. Een voor een bezwijken ze onder de ziekmakende spelletjes die gespeeld worden.

In de oververhitte zomer van datzelfde jaar spreekt men ondertussen bij Black Country, New Road van een zevental muzikanten en verschijnt Sunglasses, waarbij men zich verbergt achter donkere spiegelende glazen om de waanzin in de wereld niet in de verraderlijke ogen te hoeven kijken. De invloed van sociale media en de televisienetwerken neemt als een besmeurende uitweidende olievlek steeds meer toe. Fake news en andere vormen van manipulatief gedrag dringen zich verder op de voorgrond, en men is zich nog niet eens bewust van de donkere Corona wolken die zich vanuit China als een allesvernietigende schaduw over de aarde verspreiden. De eenzaamheid van de jazz en het wegvluchten in drank om zich te bewapenen tegen de buitenwereld neemt toe. Onbewust heeft de vijand allang via telefonie en laptops de code tot contact gebroken om zich als onuitgenodigde indringende dief een plek op te eisen.

En dan is daar plotseling het COVID-19 virus wat het verschrikkelijke jaar 2020 tot stilstand dwingt. Ook voor Black Country New Road houdt dit in dat ze machteloos vanuit de zijlijn toekijken naar ongrijpbare beelden die in slow-motion het straatbeeld bepalen. De druk op de band wordt steeds groter omdat het publiek hunkert naar nieuwe muziek, optredens en saamhorigheid. Als je dan voor het crisisjaar al neergezet wordt als de grote nieuwe belofte die een muzikale aardbeving weet te veroorzaken is het lastig om hier niet onder te bezwijken. Dat moment komt al de band genoodzaakt is om na bijna anderhalf jaar de nieuwe single Science Fair op de markt te droppen en aan te kondigen dat begin februari 2021 uiteindelijk het lang verwachtte debuut For the First Time zal verschijnen, voorzichtig vergezeld door de vierde single Track X.

Eigenlijk zijn dan alleen de opener Instrumental en het afsluitende Opus nog niet vrij gegeven. Twee songs die voornamelijk gebruikt worden om het verhaal kloppende te maken; zeg maar de kop en de staart van het geheel. Oké, de oudere tracks worden hier en daar wat opgepoetst, maar de kern blijft behouden. Het is een lange lijdensweg geworden die ruim twee jaar heeft geduurd, en die uiteindelijk maar een zestal nummers heeft opgeleverd, maar wel zoveel indruk hebben achtergelaten dat men hier meer dan tevreden over is. Sterker nog, ze ontwrichten hiermee de vastlopende schroeven van de muziek business om die stroeve machinerie weer in beweging te zetten. Noodgedwongen worden The Magnificent Seven neergezet als de helden van de toekomst, de redders van de hedendaagse muziekcultuur. Een positie die ze zeker waar maken.

Charlie Wayne slaat alle frustraties van zich af in het Balkan achtige Instrumental. En daar ligt dus al direct de kracht van de band. Hun broeierige multiculturele mix van new wave, postrock, jazz en zelfs klezmer zorgt voor een op zwepend karakter. Eigenlijk botst en klotst het van alle kanten tegen elkaar, maar juist die duistere tegenstrijdigheden zorgen hier voor een harmonieus geheel. Lewis Evans blaast zich al klagend met haar saxofoonspel door de track heen. De onvrede en de explosiviteit waarin het Verenigde Koninkrijk verkeerd komt al krijsend en zwaar ademend tot een alles vernietigend eindoordeel. Ook zonder woorden weet Black Country, New Road hun boodschap over te brengen. Ze flikken het dus om ook met volle overtuiging indrukwekkend af te trappen; het klopt gewoon allemaal.

De beladen gitzwarte emozang van Isaac Wood sluit naadloos aan bij het misleidende dromerige in het België van eind vorige eeuw gewortelde jazzlandschap van Athens, France. Hij bewandeld leeg gestreden en kwetsbaar en oneffen afbrokkelende orkestrale muziekwegen en trotseert hierbij de steeds groter wordende geluidsbrij welke hem als kolossale reuzen tot stilstand dwingt. Niet vreemd dat vervolgens in het bezwerende psychedelische Science Fair de naam van Slint valt. De invloed van deze energieke mathrock cultsensatie uit de jaren negentig dringt als een muzikaal geweten de poriën van het gezelschap binnen, al weten de Londenaren daar een intensive doomsensatie aan toe te voegen. Als een kat in het nauw is daar weer het indrukwekkende beangstigende spel van Lewis Evans, die al sissend van zich afbijt.

Totaal gesloopt bouwt het gezelschap vanuit de na rokende destructieve puinhoop Sunglasses weer op. Een doordacht geschoolde episch staaltje aan fundamentele soundscollages en onvoorspelbare tempoverschillen die steen na steen een uitzichtloze hoge muur om de beklemmende verloren agressieve zang van Isaac Wood vormen en deze zich steeds verder laat afsluiten van de buitenwereld en steeds verder verdwaalt in zijn eigen verhaal. Het serene mediterende Track X is het zalvende rustmoment waarbij de instrumenten zich vanuit een primaire basis in elkaar over laten vlechten om uiteindelijk een stevig raamwerk te vormen. Heerlijk pompt Tyler Hyde (inderdaad, de dochter van de Karl Hyde van de techno pioniers van Underworld) daar haar gewichtsloze dreampop baspartijen doorheen. Isaac Wood leunt met zijn desperate voordracht hierbij dicht tegen Tom Smith van Editors aan; dezelfde warmte die zich vredig laat instoppen door de nachtelijke maneschijnklanken van de overige op scherp spelende muzikanten.

Het inleidende Balkan blaasspel van het freakende fusion jazz werkstuk Opus wordt vermorzeld door de heftige aanval van overstuurde gitaren. Gewapend met uitgewerkte songstructuren gaan ze het gevecht aan, waarbij de bibberende spookzang van Isaac Wood er als een steeds meer onzichtbare wordende geestverschijnsel als een aan bloedarmoede lijdende vampier doorheen zwalkt. Hongerig opzoek naar levenskracht welke hij vind in het dynamische einde. For the First Time overstijgt alle verwachtingen, een ellendige soundtrack die de wanorde van het stuurloze bestaan van het heden perfect weet in te kapselen in een tijdloos monument van een zestal ijzingwekkende songs.
Black Country, New Road - For the First Time | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Word als ik in recensies lees dat ze Sunglasses aangepast hebben toch al een beetje verdrietig, vind de eerste versie misschien wel een van de beste nummers van het vorige decennium.