menu

Low - HEY WHAT (2021)

mijn stem
3,82 (277)
277 stemmen

Verenigde Staten
Electronic / Rock
Label: Sub Pop

  1. White Horses (5:03)
  2. I Can Wait (4:02)
  3. All Night (5:14)
  4. Disappearing (3:32)
  5. Hey (7:41)
  6. Days Like These (5:20)
  7. There's a Comma After Still (1:51)
  8. Don't Walk Away (4:07)
  9. More (2:10)
  10. The Price You Pay (It Must Be Wearing Off) (7:08)
totale tijdsduur: 46:08
zoeken in:
avatar van robbrouwer58
2,0
Geen fijne luisterervaring inderdaad, Frolunda. Ruismuzak.

avatar van matthijs
2,5
robbrouwer58 schreef:
Geen fijne luisterervaring inderdaad, Frolunda. Ruismuzak.
Ik had 'm een maandje geleden op cd gekocht, omdat ik wist dat ie op musicmeter hoog gewaardeerd werd en ik een ander album (C'mon) erg gaaf vond. Maar... helaas... na drie luisterbeurten nog steeds weinig genoten. Die distortion speelt wel een èrg grote rol. Over een weekje probeer ik het nog een laatste keer en als t dan weer niks is mag iemand m voor 5 euro van me overnemen (of ruilen)...

avatar van demoman
5,0
Grappig, die wisselende reacties. Ik vind het een fantastisch album. Wonderschone zang en door de distortion bij vlagen erg ongemakkelijk. Mooie metafoor voor de idiote tijd waarin we nu leven: door de moeilijke momenten heen worstelen zodat je de mooie momenten extra waardeert.

avatar van matthijs
2,5
matthijs schreef:
Over een weekje probeer ik het nog een laatste keer en als t dan weer niks is mag iemand m voor 5 euro van me overnemen (of ruilen)...

Inmiddels nogmaals geluisterd èn vandaag op de post gedaan naar een iemand die 'm wèl kan waarderen... geen 5 euro maar een 'verrassingsruil' gedaan die me zeer is bevallen!

avatar van AOVV
4,5
Ik ben allerminst een kenner van de muziek van Low, maar deze plaat van het duo Mimi Parker-Alan Sparhawk wist me van bij de eerste luisterbeurt bij de kladden te grijpen. Wat meteen opvalt, is het organische karakter van de plaat. De songs vloeien naadloos in elkaar over, qua klankkleur en thematiek zijn ze ook uitermate goed op elkaar afgestemd. Uitzondering op de regel is de overgang van track 5 (Hey) naar 6 (Days Like These). Die komt behoorlijk abrupt over, maar dat zal wel iets met een LP en twee plaatkanten te maken hebben.

De hoes van dit album lijkt wel het vleesgeworden ruis, geschilderd in grijstinten. Dat past wel bij de muziek, al zijn de songs, als je wat aandachtiger luistert, ook behoorlijk gevarieerd en zelfs kleurrijk te noemen. De stemmen van Parker en Sparhawk gaan ook schitterend samen, wat niet zelden zorgt voor een schier spirituele ervaring tijdens de beluistering. Hypnotisering loert om de hoek, en ik laat me maar al te graag te grazen nemen; na afloop van de plaat bevind ik me vaak in een soort extatische trance.

Een albumopener vervult vaak de belangrijke functie om de luisteraar gelijk te overtuigen, en die kwaliteiten bezit White Horses ruimschoots. Dit is meteen een knaller van een sfeervolle opener, die je volledig mee de plaat inzuigt! En doordat de songs (op die uitzondering halfweg na dus) zo vlot in elkaar haken, raak je niet meer weg uit die overrompelende maalstroom. HEY WHAT heeft bij momenten veel weg van ambient, de sfeer staat voorop. Het begin van semi-titelsong Hey is bijvoorbeeld erg trance-opwekkend, en wanneer de stemmen van Parker en Sparhawk dan weerklinken, klinkt dat wondermooi samen.

Deze plaat omvat verschillende facetten. Naast de onontkoombare ruis biedt de plaat namelijk ook de nodige ruimte aan rust en contemplatie (Disappearing straalt die rust uit op zo'n aantrekkelijke manier dat ik er gerust in zou willen verdwijnen). Daartegenover staat dan weer dat er ook wel 'ns flink van leer wordt getrokken, al zijn die momenten spaarzamer. Het begin van Days Like These klinkt zelfs poppy en euforisch (en doet me op één of andere manier wat denken aan de Belgische band School Is Cool).

Elke plaatkant kent overigens een straffe afsluiter, een wat langere song die vernuftig in elkaar zit, vooral The Price You Pay (It Must Be Wearing Off) klinkt ronduit impressionant. Deze songs lijken haast mini-symfonietjes, weggeplukt uit het universum van Low, welteverstaan.

Zoals ik eerder al zei, staat sfeer voorop in mijn beleving van de plaat. En plaatkant B is mijns inziens nog net wat meer gefocust op die sfeer, wat zorgt voor een ontzettend intense luisterervaring. Het relatief korte intermezzo There's a Comma After Still vormt de brug tussen de rauwe euforie van Days Like These en de vertederende lieflijkheid van Don't Walk Away. De hoekige chaos van More, die daar meteen op volgt, bereidt dan weer de grand finale voor op geweldige wijze: het grandioze vernuft van de albumafsluiter blinkt daardoor nog net wat feller.

HEY WHAT is, door de persoonlijkheden en metier van het duo Parker-Sparhawk, een spirituele luisterervaring geworden. Een sfeervolle reis door een dromenland vol ruis, weemoed, liefde en ook wel wat hoop. En bovenal een kanjer van een plaat.

4,5 sterren

De allereerste keer draaien is even schrikken en een moment om de apparatuur toch maar te controleren. Na een paar keer doorzetten echt compleet verkocht.
Magische vocalen van het Mormoonse echtpaar (I can wait, All night).
Voor mij is Low is nieuw terrein, maar ik ben rijkelijk beloond na een paar luisterbeurten.

avatar van matthijs
2,5
wks01 schreef:
De allereerste keer draaien is even schrikken en een moment om de apparatuur toch maar te controleren.

Ik heb het een keer of vier geprobeerd, toen gaf ik het op want echt mooi lijk ik het niet te gaan vinden. Wel heeft het iets intrigerends.
Overigens was ik daadwerkelijk mijn apparatuur aan het checken (nieuwe software) en ik doe dat vrijwel altijd met mij bekende muziek, net die ene keer dat ik een uitzondering maak is het deze... Ik baalde nogal maar dat bleek onnodig!

Ik word erg ongemakkelijk en nerveus van dit album. Twee luisterbeurten gegeven maar helaas not my kind of music. Kwalitatief zal het best goed zijn, besluit dan ook om geen beoordeling aan album te geven.

avatar van GrafGantz
4,0
ummelie72 schreef:
Ik word erg ongemakkelijk en nerveus van dit album.


Ook ik vind dit een goed album. Of was het geen compliment?

5,0
Absoluut meesterwerk, beste plaat van 2021 voor mij. Zie ik op een dag nog in mijn top 10 ooit belanden.

avatar van steven
3,5
De ingeslagen weg van double negative wordt hier prima doorgezet. neemt niet weg dat ik double negative en fijner album blijf vinden. Na twee albums lijkt het me nu ook wel weer eens tijd voor andere invalshoeken voor Low, of weer eens een wat organischer geluid ofzo. De twee albums die experiment met het ouderwetse geluid van Low het beste combineren zijn wmb " Drums and Guns" en " Ones and SIxes", DIe luister ik beide liever dan deze.

Prima album dus maar nu door .....

avatar van popstranger
5,0
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, dit is een van de beste Low albums en dat wil wat zeggen in hun discografie zonder ook maar een slechte plaat. Ze hebben zichzelf heruitgevonden met de vorige plaat maar op deze komt het allemaal net dat mooier samen. De muziek explodeert meer terwijl op deze HEY WHAT de stemmen meer op de voorgrond zijn gemixt iets wat ik alleen maar kan toejuichen. Alweer even geleden dat een album zo snel en direct binnenkomt bij mij, te wijten aan enerzijds een moeilijke periode en anderzijds een veelbelovend concert in de Trix in Borgerhout waar ik reikhalzend naar uitkijk.

avatar van itchy
4,5
Grootfaas schreef:
[Ovegisterenrigens is het live-geluid niet zo radicaal als op Double Negative en Hey What.

Dat vond ik bij het laatste concert in Paradiso jammer en dus wat tegenvallen, had gehoopt dat de distortion onderdeel zou zijn van de gig. Low zonder distortion heb ik al vaak genoeg gezien (prachtig),
Weet jij of ze volgend jaar weer zonder distortion spelen?
Thx

Ze speelden gisteren met een enorme berg distortion en het kwam veel meer uit de gitaar van Sparhawk dan ik dacht. Ik dacht dat de gruis vooral ook in de productie van deze plaat zat, maar gisteren bleek deze dit bijna volledig met de gitaar te reproduceren. Deze ging door een wagonlading effecten en het was feest voor de oren!

itchy schreef:
(quote)

Ze speelden gisteren met een enorme berg distortion en het kwam veel meer uit de gitaar van Sparhawk dan ik dacht. Ik dacht dat de gruis vooral ook in de productie van deze plaat zat, maar gisteren bleek deze dit bijna volledig met de gitaar te reproduceren. Deze ging door een wagonlading effecten en het was feest voor de oren!


Wow, mooi, dank voor je bericht much appreciated. Ik heb deze laten lopen kwam niet uit met andere dingen. Fijn dat het mooi was. Ik check wel even You Tube voor clipjes

avatar van Obscure Thing
4,0
Afgelopen vrijdag deze plaat live mogen meemaken op Primavera en het was niks minder dan weergaloos. Dus echt een aanrader om ze live te gaan zien.

avatar van henrie9
4,0
Mimi Parker, zangeres en drumster van Low is gisteren op vijfenvijftigjarige leeftijd overleden. Mimi werd al sedert december 2020 behandeld voor kanker. De band bracht het bericht deze namiddag op Twitter:
"Friends, it’s hard to put the universe into language and into a short message, but she passed away last night, surrounded by family and love, including yours. Keep her name close and sacred. Share this moment with someone who needs you. Love is indeed the most important thing."
Een groot verlies, dat is duidelijk.

avatar van popstranger
5,0
Verschrikkelijk nieuws, niet alleen was hun laatste plaat een prachtplaat maar ook hun optreden dit jaar in de Trix zal me bijblijven…

avatar van dix
5,0
dix
Met het overlijden van Mimi komt aan het bestaan van Low als band mogelijk ook een einde. De samenzang met Alan is een essentieel onderdeel van de beleving van het werk en die samenzang is immers verstomd.

Ik stapte in bij Long Division, getriggerd door het rudimentaire artwork maar ben Low pas serieus gaan waarderen toen het muzikale palet wat voller werd. Dus vooral bij Trust en veel wat erna kwam, C'mon en The Invisible Way lieten mij niet afhaken. De laatste drie releases zijn stuk voor stuk onderscheidend, een trip down distopia die nu vroegtijdig lijkt te eindigen.

Van Low werd wel eens gesuggereerd dat de manier waarop de muziek zich manifesteerde, een afspiegeling was van het politieke klimaat op dat moment. The Great Destroyer, daar zou dan de golfoorlog in weerklinken en bij The Invisible Way horen we dus 'Yes We Can'.

Zo geredeneerd hoor je op HEY WHAT de afgrond rommelen waar de USA nu in dreigt te storten maar vandaag lijkt het alsof de band met al dat vervormde geluid ook een private war laat doorklinken. Met die daverende drumklappen is afsluiter The Price You Pay het meest verontrustende stuk muziek dat ik in de voorbije tien jaar heb mogen horen. Dat slijt vast niet.

avatar van ThisCharmingMan
Mimi Parker: Een van de allermooiste en warmste stemmen in de popmuziek. Ik herinner me een documentaire waarin ze zittend op de bank, I Started a Joke van The Beegees zong. Mijn hart smolt, zo mooi.

avatar van Joren999
Langzaam begint deze te landen. Kon eerst niet zoveel met The Price You Pay (It Must be Wearing Off), dat ik als eerste kende. Ondertussen luister ik het nummer met veel plezier. De rest van het album komt er ook aan.

avatar van Juveniles
5,0
Een verpletterend album….Lang uitgesteld, enigszins bevreesd voor het dissonante geluidsgeweld, vandaag dan toch voor het eerst in zijn geheel beluisterd en van mijn sokken geblazen. De stemmen, de geluidssalvo’s, het valt allemaal geniaal in elkaar. Mimi Parker’s laatste wapenfeit is onvergetelijk.

avatar van Molemen25!
5,0
Alan heeft dan toch het einde van Low afgekondigd via Twitter 'Low is and was Mimi. It was amazing. I'm grateful'.

avatar van Minneapolis
Het laatste nummer is wel een heel bijzondere om het totale werk meer te beëindigen!

Als album kan ik hier niet echt van genieten. Zeker niet thuis op de bank. Het voelt soms als een geclusterde bonk ultra-laag (ja.. low). Elektronische bassen rond de 40hz vind ik verschrikkelijk, maar dat komt ook gewoon door de pech hoe dat klinkt in mijn huiskamer (niet oplosbaar akoestiek dingetje van zgn staande golf). Ik zal wel een geval apart zijn. Op oud vinyl heb ik gelukkig weinig of geen last van dit fenomeen, maar van mij hoeven "moderne" bands er echt niet van die idioot lage bassen in te gooien.
Ones and Sixes vond ik veel meer in balans tussen experimenteel en muzikaal. Double Negative had 4 positieve uitschieters.
Jammer dat het hier bij blijft. Ik was benieuwd waar Low zich heen zou hebben bewogen. Maar de zangers Mimi Parker was wel essentieel.

avatar van Litmanen1
4,5
Omdat ik sinds kort een nieuwe versterker en voorversterker voor mijn platenspeler heb aangeschaft (de oude versterker was bijna 30 jaar oud), heb ik platen uit mijn kast getrokken die ik graag wil beluisteren voor een luistertest. 1 van de eerste was Low met Hey What omdat ik dit in eerste instantie al een waanzinnige luistertrip vond. Het was mijn eerste kennismaking met Low (schaamrood op de kaken).
Het lijkt nu wederom een nieuwe luisterervaring want de schoonheid komt nog beter van achter de vervorming naar voren alsof het contrast nog groter is tussen de geluidsmuren en prachtige (bijna sacrale) zang.

Dit is ook exact wat mij bij dit album zo enorm bij de kladden pakt; de onder drones en andersoortige ruis verstopte pracht. Het is zo mooi dat ik net zo veel van de vervorming geniet, zo erg dat ik extra lang blijf luisteren naar de uitloop groeven na ‘Hey’, een extra toevoeging waardoor het nummer nooit eindigt, tenzij je zelf de naald op tilt;)

Mijn favorieten; 1 t/m 10
Een album dat je doet beseffen waarom muziek zo ontzettend onmisbaar is. Dit geldt helaas ook voor Mimi Parker:(

Gast
geplaatst: vandaag om 05:03 uur

geplaatst: vandaag om 05:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.