Het laatste nummer is wel een heel bijzondere om het totale werk meer te beëindigen!
Als album kan ik hier niet echt van genieten. Zeker niet thuis op de bank. Het voelt soms als een geclusterde bonk ultra-laag (ja.. low). Elektronische bassen rond de 40hz vind ik verschrikkelijk, maar dat komt ook gewoon door de pech hoe dat klinkt in mijn huiskamer (niet oplosbaar akoestiek dingetje van zgn staande golf). Ik zal wel een geval apart zijn.

Op oud vinyl heb ik gelukkig weinig of geen last van dit fenomeen, maar van mij hoeven "moderne" bands er echt niet van die idioot lage bassen in te gooien.
Ones and Sixes vond ik veel meer in balans tussen experimenteel en muzikaal. Double Negative had 4 positieve uitschieters.
Jammer dat het hier bij blijft. Ik was benieuwd waar Low zich heen zou hebben bewogen. Maar de zangers Mimi Parker was wel essentieel.