Animal Collective - Strawberry Jam (2007)

Het heeft meer dan een jaar geduurd maar eindelijk kan ik deze cd ten volle appreciëren. Ik kan gewoonweg niet naar SJ luisteren zonder een idiote grijns op mijn gelaat te toveren ^^. Prachtig album

Goh wat weet deze band me aangenaam te verrassen! Geslaagde combinatie van folk en electronic zoals ik die niet vaak gehoord heb. Dit ga ik zeker nog vaak beluisteren. Ook eens kijken wat de band nog verder te bieden heeft... 4*

Strawberry Jam blijft één van dé platen van deze eeuw, wat mij betreft. Als geheel nog steeds onovertroffen, vooral het blok For Reverend Green t/m Cuckoo Cuckoo is magnefiek. #1.

Voor alle mensen die enkel Merriweather Post Pavilion kennen en dit toevallig lezen: twijfel niet en zoek deze op.

Animal Collective heb ik lang beschouwd als een erg gehypte band. Merriweather Post Pavilion heb ik begin 2009 twee keer beluisterd en daarna snel weer aan de kant gelegd. Ik kon helemaal niets met die combinatie van (freak-)folk en elektronica en ik weet niet hoeveel andere stijlen. Ik had geen idee wat iedereen toch zag in My Girls en In the Flowers en snapte dat nog steeds niet toen enkele maanden geleden de eindejaarslijstjes binnendruppelden. Weer Animal Collective bovenaan, waarom, wat ziet iedereen toch in die band?

Gelukkig voor mij hebben die eindejaarslijstjes wel voor een hernieuwde interesse in deze band gezorgd, waarbij ik me deze keer voorgenomen had om het niet zo snel op te geven en me eens in het oudere werk te verdiepen. En warempel, Strawberry Jam pakt me wel in met experiment en een volledig eigen geluid, zonder het maken van een echt liedje uit het oog te verliezen. Dat is blijkbaar toch de kracht van Animal Collective, de kunst om onder alle lagen met geluidjes toch een echt liedje te laten ontstaan dat zich op een gegeven moment spontaan nestelt.

Neem bijvoorbeeld Peacebone, de opener van dit album. Het opent met een hoop ruisende en piepende geluiden, waarna onder invloed van een heel simpele basis toch een echt nummer te voorschijn komt. Dit is een kunst die Animal Collective in de loop der jaren tot in de puntjes heeft leren beheersen en waarmee bij de laatste paar albums toch iets meer toegankelijkheid ingebouwd is.

Of neem Fireworks, dat hier als onbetwistbaar hoogtepunt geldt. Een steeds herhaalde basis, met een patroon van drums er overheen en een geweldige zanglijn. Zo makkelijk, de versnelling na twee minuten komt geheel van de zang, aan de basis verandert niets, en toch zo pakkend en geniaal. En dan te bedenken dat de tweede helft van het nummer nog beter is, bijna niet voor te stellen.

Ik kan dus gewoon concluderen dat ik Animal Collective zwaar onderschat heb. Strawberry Jam is gewoon een meesterlijk album, met nauwelijks zwakke punten, net niet een maximale score waard, maar wel dicht daar tegenaan. Het mooiste is eigenlijk nog dat dit zo'n album is dat elke luisterbeurt weer een beetje beter wordt. Elke keer ontdek je weer wat nieuws, het album is volledig volgestopt met geluidjes en extra lijntjes die een nummer toch nog een extra dimensie kunnen geven en die pas je twintigste keer luisteren opvallen. Een erg goed album dus, waar zelfs na vele beluisteringen nog dingen aan te ontdekken zijn.

Mooi stukkie

Ik denk dat Fireworks wel mijn favoriete AC nummer allertijden is.
Leuke imitatie: YouTube - fireworks-animal collective [cover]

Ik vind Sung Tongs zeer sterk. Met Feels heb ik het een stukje moeilijker. Ook met het album Panda Bear - Person Pitch heb ik het moeilijk. Zeer vaak beluisterd maar naar mijn inziens niet zo briljant uitgevoerd als op Sung Tongs.

Sung Tongs blijft mijn absolute Animals favoriet. Maar hun Pavilion en deze ken ik niet.

Ik neem aan dat deze niet zo sterk te vergelijken is met voorgaande werkjes????

Ligt nogal in het verlengde van Feels deze, hoog ADHD-gehalte bij momenten zij het met een bijwijlen wat treuriger ondertoon. Toegankelijker maar nog niet zo gecondenseerd als MPP (die wat mij betreft net als Sung Tongs makkelijk superieur is aan Feels-StrawJam). For Reverend Green & Fireworks behoren evenwel tot hun beste werk maar met pakweg Unsolved Mysteries-Chores kan een mens helaas weinig aanvangen.

Bedankt voor de info.

ZO spring zo maar even op de trein richting Delft om deze te kopen, bij de Sounds is deze 5 euro en de nieuwste ook! De nieuwe vond ik cool, dis kan niet wachten om deze te horen

Deze is nog beter, veel plezier ermee

Wat mij betreft hun meest consistente album. Op feels en sung tongs staan net zo goed geweldige nummers, maar ook een aantal gezapige wat minder geinspireerde.
For Reverend Green behoort imo sowieso tot een van hun betere nummers, en ook even een vermelding voor Derek die ik de laatste tijd wat vaker ben gaan luisteren. Die twist die het nummer halverwege maakt is echt jammie.

Bands met zo'n geweldige unieke sound mogen hier wel eens beter gewaardeerd worden. Ik vind het belachelijk.

Strawberry Jam vind ik toch 1 van de beste platen van Animal Collective. Mijn 2 favorieten blijven toch Peacebone en Cuckoo Cuckoo. Toch geef ik het maar een 4.0 omdat Animal Collective nog maar sinds kort meest gedraaid staat bij me rotatie lijst. Misschien na een tijd zal ik mijn stem verhogen.

Ik heb net in een dubbelpakket deze cd en Merriweather post pavilion gekocht. Ik heb beide platen nu enkele keren beluisterd en ik moet zeggen dat Strawberry Jam me veel meer bevalt dan de recentere plaat. Ik was een beetje verbaasd dat veel mensen het net een moeilijkere en minder goede plaat lijken te vinden dan zijn opvolger.

Fantastisch hoe een op het eerste moment rare brei van geluiden zich ontpopt tot een uiterst pakkend popliedje. Hier draait het uiteraard om Peacebone, misschien wel het hoogtepunt van deze jamstamppot. Gelukkig houd het experiment van dit collectief daar niet op, want van het enthousiaste For Reverend Green tot het speelse Winter Wonder Land en het in een muur van herrie exploderende Cuckoo Cuckoo is het allemaal ontdekken én genieten geblazen!

Opvallend dat Fireworks niet eens het meest als favoriet aangevinkte nummer is. In mijn ogen hét hoogtepunt van Animal Collective (of in ieder geval van de laatste drie platen, de rest ken ik niet). Elke keer als For Reverend Green los afspeel en ik hoor op de laatste seconde de intro van Fireworks veer ik helemaal op (niet negatief bedoeld in de richting van For Reverend Green, dat is ook een topnummer) en zorg ik dat Fireworks er meteen achteraan komt.

Geeft mij ook nog steeds elke keer een kick, de volumeknop gaat ook standaard ver naar rechts bij dat nummer. Ik blijf het zonde vinden dat ze hem dit jaar in Paradiso niet gespeeld hebben.

Volgens mij heb ik net een sample uit Unsolved Mysteries ontdekt, of gewoon iets dat er op lijkt natuurlijk.

The Hobbits - Sunny Day Girl (het stukje dat begint op 0:50)

Dit is echt een leuk album, het straalt een soort kinderlijke vreugde uit De songs zijn goed én passen volledig in dat kader: knap! Onderhoudend is het album ook, het experimenteren van AC levert overal leuke dingen op waarvan je er in elk liedje wel een paar vindt.

Deze mening is pas gevormd na een stuk of vijf luisterbeurten though, ik was namelijk net afgezakt van Merriweather Post Pavilion, het euforische meesterwerk van dezelfde groep. De eerste keer dat Strawberry Jam oplag was ik echt teleurgesteld van in het begin en kon ik me daar voor de rest van het album niet over zetten. Het lag aan de zangpartijen: klonken haast amateuristisch in vergelijking met de grootse, gepolijste samenzangen op MPP. Bleek dat hier vooral Avey Tare's stem op de voorgrond kwam, ten koste van die schitterende klank die Panda Bear kan opbrengen.
Maar het heeft dus nog een kans gekregen en zie! : het blijkt toch een pareltje

Ook verrast door de negatieve kritiek op MPP hier, maar ik snap het wel: SJ heeft nog een soort folkbasis, denk ik, en is qua structuur dus verschillend van het repetitievere electro-skelet van MPP. Alhoewel... de klassieke songstructuur zit in MPP alleszins beter verstopt geloof ik

Dit album was mijn eerste kennismaking met de uiterst bijzondere band 'Animal Collective'. Een band die ik echt wel waardeer. Maar toch die eerste keer toen ik het luisterde vond ik het vreemd. Het deed mij toen ook nog niets, ik had er totaal geen feeling bij. Maar nu geniet ik van elk liedje van dit meesterwerk.

Strawberry Jam is een erg creatieve plaat vol met levendige deuntjes en een gekke zanger. Hij maakt gekke geluidjes, hij schreeuwt en hij kan veel leuke dingen met zijn stem. Heeft hij natuurlijk ook al bewezen op zijn vorige albums.
Voor mij zijn alle nummers van dit album wel hoogstaand. Deze creativiteit kom je niet snel meer tegen in de muziekwereld. Toch is er hier één nummer op die ik graag in de spotlights zet: Fireworks. Dat nummer kan ik oneindig veel draaien. Het blijft gewoon ontzettend leuk klinken. Het is zeker één van mijn favoriete nummers aller tijden.

Mijn eerste stem en bericht gaat dus naar deze bijzondere plaat. En laten we daar ineens het hoogste cijfer aan geven.

Een briljant, creatief meesterwerk!
5*

Blijft een hoogst merkwaardige band dit. Niet veel muziek is zo lelijk, blij en bizar als die van Animal Collective. Ondanks het vele gefreak weten ze er zeker een catchy feest van te maken. Hoewel MPP het meest complete album is kent Strawberry Jam de beste individuele tracks. Fireworks is zondermeer het beste Animal Collective nummer!

Had deze ooit al eens geluisterd maar kon er toen relatief weinig mee. Nu terug herontdekt met de bedenking dat ik MPP toch een heel goed album vond en ik vermoed dat ik nu wel duidelijk klaar ben voor de gekte van Animal Collective
Al van bij opener Peacebone is het meteen raak. Het nummer is zo catchy als wat, zelden een compleet van de pot gerukte sound gehoord die mooi samenvloeit tot een geweldige song. Verder zijn For Reverend Green en Fireworks ook nog uitschieters die alle kanten op stuiteren. Dit is muziek die je aan de gemiddelde top 40 luisteraar laat horen om hem stante pede weg te jagen of om hem te doen denken dat je kierewiet bent geworden want als er een band manische muziek maakt met een hoek af dan is het Animal Collective wel.
Ongeacht al het voorgaande worden hier wel telkens mooie songs neergezet met een kloppend hart en alle kanten opzwaaiende ledematen en daar draait het tenslotte om, songs die zich nestelen in je hoofd en zich opeens aandienen terwijl je over straat wandelt of terwijl je aan het werk bent. Traagweg wringen deze songs zich een weg in je bloedbaan en geloof me het wordt meer en meer een plezier om ze altijd bij mij te hebben.
Heb trouwens het nummer Safer ook eens opgezocht wegens de lovende kritieken hier (de b-kant van peacebone) en wat een song! Hadden ze die er bij opgezet zaten ze misschien wel aan de 5 sterren wat mij betreft. Verplichte kost voor de fans!

Wat een zowel maffe als zeer creatieve plaat.

Moeilijk te vangen, maar de luchtigheid is een groot goed.
Wat opvalt is de vernufte electronica en de afwisselende ritmiek.
Lijkt zo in de speeltuin opgenomen te zijn, want dat is het beeld wat ik er bij krijg.
Soms krijg ik het idee dat er soms wat voor de vuist weggespeeld wordt, maar niets is minder waar.
Het zit allemaal verduiveld goed in elkaar geweven.
Hier en daar lijken wat Beach Boys vibes te openbaren, maar dat zal voornamelijk met de zangstem te maken hebben.
Op een fijne manier experimenteel. Heel eigen ook. Twee draaibeurten en het viel allemaal perfect op zijn plaats.

Ik ken deze band nu ongeveer 10 jaar en ik kan er nog steeds niet bij hoe ze in staat zijn geweest zulke briljante muziek te maken en dan heb ik het vooral over de releases Sung Tongs t/m Fall Be Kind. Dit compleet perplex staan - vrijwel elke keer als ik het beluister - heb ik enkel bij één andere band : The Beatles.

Ik kan mijn favoriet uit deze "streak" niet aanwijzen. Het was ooit MPP, toen Sung Tongs, toen Feels en nu neig ik vooral naar deze, maar dat zal wel weer veranderen.

Iemand op Reddit omschreef de band en de ervaring als luisteraar erg goed , dit wil ik even met jullie delen :


"Being generous, though, and I am a generous sort, in my experience I'd say that AC songs can seem formless and jumpy and repellant at first, with some intriguing little bits. If you listen more, you find yourself aware of the broad strokes of the song and suddenly it sounds different, and you can't recall your previous perspective. Then, the next breakthrough is that you hear all that clutter and distraction as jewels on the skeleton and you're dazzled by what was once a crumpled heap of broken jaws and femurs that seemed to avoid your focus is actually this glowing mad crystalline skeleton who is also raving like fuck and singing in an ecstatic howl and you're like FUCKING YES MATE LET'S DO THIS and he starts crying and you're laughing and crying and feel all the fucking shit in your life and all the glorious times converge into a solid log of LIFE and you're rolling on the log down some mad rapids and you look over and the skeleton is banging on some drum made out of a giant coconut and he's wearing a grass skirt and you look down and realise you're flying and you hear GET READY and you're the the guy from Space Harrier shooting down all the world's mad problems like they're nothing and every laser beam is firing WHEN I'LL SAY GO AND YOU SAY GO DEAR ALVIN WHEN I SAY BYE YOU SAY BYE and it fades out and oh my goodness, my singing voice is gone my singing voice is gone my singing voice is gone and then you get it. "

Lol die heeft flink van de strawberry jam gesnoept

Dit heeft meerdere luisterbeurten nodig, maar dit komt wel goed. Ik betwijfel of het Panda Bear - Person Pitch kan overtreffen, maar met de waardering voor dit album komt het wel goed. Unieke sound, quirky enough en ook nog leuk en catchy.