menu

Arcade Fire - WE (2022)

mijn stem
3,63 (384)
384 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Columbia

  1. Age of Anxiety I (5:27)
  2. Age of Anxiety II (Rabbit Hole) (7:05)
  3. End of the Empire I–IV (9:17)
  4. The Lightning I, II (5:36)
  5. Unconditional I (Lookout Kid) (4:33)
  6. Unconditional II (Race and Religion) (4:20)

    met Peter Gabriel

  7. WE (3:51)
totale tijdsduur: 40:09
zoeken in:
avatar van Kaaasgaaf
3,5
deric raven schreef:
Als je tijdens het opnameproces al met het idee rondloopt om er mee te stoppen, heeft dat meestal wel invloed in hoe een plaat tot stand komt. De persoonlijke binding op Funeral is hoe dan ook de basis. Als een van de kernfiguren aangeeft om er mee te stoppen is dat echt wel een domper, ook al zal men zijn keuze begrijpen. Zo zie ik het in ieder geval, maar jouw beredenering is zeker net zo duidelijk , ik zie het alleen anders.
Misschien zien wij het helemaal niet zo anders, maar kiezen we andere bewoordingen. Ik las jouw bericht aanvankelijk alsof Will gestorven zou zijn (te pletter gevallen uit de nok van een festivaltent), of er een vete tussen de broers was die onmogelijk ooit nog goed zou kunnen komen, maar nu begrijp ik dat je het iets genuanceerder bedoelde.

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Johnny Marr schreef:
(quote)

Ze hebben nog steeds een winning streak toch?
Dat zou ik ook zeggen, geen enkele reden om aan te nemen dat die bij hun laatste album is gestopt. Al komt er natuurlijk steeds meer tijd tussen hun platen te zitten, dus dan zou de angst kunnen ontstaan of ze 'het' niet kwijtraken. Die angst heb ik zeker niet, maar ik beschouw alle side-projects, zoals nu The Smile, dan ook wel als onderdeel van het Radiohead-universum, en daar gaat hun winning streak toch behoorlijk vrolijk door. Nou ja, beetje off-topic hier natuurlijk. Behalve dan om te constateren dat Radiohead een zeer bijzondere uitzondering op de regel is, daar waar Arcade Fire 'braaf' die regel volgt. En dat je bij de beleving van een zesde album (in bijna twintig jaar tijd) daar dus je verwachtingen een beetje op bij moet stellen.

avatar van Dance Lover
3,5
End of the Empire I-III is trouwens wel echt het prijsbeest hoor. Wat een opwindend nummer met duidelijke verwijzingen naar Imagine & David Bowie. Of om het dichter bij hun oeuvre te houden: Ocean of Noise.

Er zit misschien zelfs nog wel een verhoging in het vat want ook Race and Religion is een heerlijke synthpopper en beiden Age of Anxiety `s zijn ook toppers. Zelfs het slotnummer heeft al wat meer om het lijf, al lijkt hij inderdaad wel heel veel op Cattails van Big Thief.

Nu voor de derde keer geluisterd en het wordt steeds lekkerder

avatar van jp
4,0
jp
Jammer dat je soms zo goed hoort waar Abraham de mosterd vandaan haalt (Blaudzun, soms een snufje Coldplay). Ook net even iets te vaak leentjebuur bij Di-rect gespeeld.

Alsnog vind ik het wel echt een hele fijne plaat. Ik zet ‘m weer op.

avatar van remcodurez
3,0
De Coldplay referentie heb ik zelf gebruikt, en achteraf gezien vind ik dit zelf wat kort door de bocht. Behalve de "De-do-do-ro" De-do-do-ro...." klinkt alles toch authentiek "Arcade Fire" zij het op hun Poppy manier.

Dat mensen Blaudzun erbij halen vind ik wat overdreven. al zeker als er beweerd wordt dat ze hun mosterd hier gehaald hebben. Ik vraag me af of ze überhaupt het werk van Blaudzun wel kennen, lijkt me eerder éénrichtingsverkeer. En van Di-rect heb ikzelf nog nooit gehoord?? Maar op het eerste gehoor mis ik helemaal niets en begrijp ik de referentie ook niet.

Dit terzijde deed de eerste luisterbeurt me nog niet heel veel. Ik miste vooral eenheid.
Wel ben ik enthousiast over The Lightning I en (vooral) II. Dit is voor mij een instant AF-classic.

avatar van Arrie
Lijkt me wel sterk dat Arcade Fire het afkijkt van een tweederangs Nederlands bandje (Di-Rect dus). Blaudzun lijkt me juist geïnspireerd door Arcade Fire in plaats van andersom.

avatar van Marty McFly
4,0
Arrie schreef:
Lijkt me wel sterk dat Arcade Fire het afkijkt van een tweederangs Nederlands bandje (Di-Rect dus). Blaudzun lijkt me juist geïnspireerd door Arcade Fire in plaats van andersom.


Ik ging er gemakshalve vanuit dat jp dit niet helemaal serieus bedoelde.

avatar van Vinck
4,0
Dit is absoluut hun meest consistente plaat sinds 'The Suburbs'. De songs staan er en klinken als een gezonde mix van hun vorige albums. Jammer dat de negativiteit hier de bovenhand lijkt te halen... The Lightning I en II is classic Arcade Fire en deed me opveren van vreugde toen ik het voor het eerst hoorde. Voor mij absoluut een return to form. Ook de tweeluiken van 'Age Of Anxiety' en 'End Of The Empire' vind ik erg sterk. De laatste twee nummers ietsje minder maar zeker niet te vergelijken met het middelmatige niveau op 'Everything Now'.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Een verbeterde versie van Everything Now , plaat is nog steeds erg poppy maar op een hele fijne wijze, plaat luisterd ontzettend fijn weg. Gelukkig geen Reflektor-achtige toestanden meer, maar een zeer contistente plaat zonder zwakke broeders. Lightning vond ik al geweldig, tweeluik Age of Anxiety doet er nog een schepje bovenop. Welkom terug dames en heren.

Omdat er ook tal van instrumenten te horen zijn, zal dit live ook een feestje zijn.

avatar van hoi123
2,5
Ik merk ook dat het overheersende gevoel hier vooral onverschilligheid is. WE is niet zo stuitend slecht als Everything Now, maar de maatschappijkritische melancholie van Butler begint een beetje sleets te worden, zo niet corny. Dit geldt op tekstueel en muzikaal vlak, en soms allebei tegelijk: het moment in Lookout Kid waarbij Butler voor de tweede keer op het album "sad" met "bad" rijmt om vervolgens maar in jolig ge-du-du-du over te gaan is redelijk tenenkrommend. Verder hebben we nog een inderdaad vrij slechte mix op Age of Anxiety II, genante "actuele" verwijzingen in het veel te lange End of the Empire ("new phone, who dis", serieus?) en een tegelijkertijd te zoetsappige als geplagieerde afsluiter. Blijft over een prima opener, de erg fijne tweede helft van The Lightning, het redelijke Race and Religion en toch het gevoel dat de liefde tussen mij en wat ooit één van mijn favoriete bands was nogal bekoeld is.

avatar van mol
2,5
mol
Insgelijks. Het is niet slecht en (goddank) een verbetering ten opzichte van die vorige draak, maar deze plaat komt niet bij me binnen. Dat heeft - eerlijk is eerlijk - ook te maken met een volledig tot wasdom gekomen Arcade Fire-moeheid, die bij The Suburbs in begon te treden en bij Everything Now is uitgegroeid tot een winterslaap.
Kleine hoogtepuntjes zijn de opener en The Lightning, maar WE is bij lange na niet interessant genoeg om me wakker te kussen; ik draai me nog een keertje om.

avatar van Nicolage Rico
jp schreef:
Jammer dat je soms zo goed hoort waar Abraham de mosterd vandaan haalt (Blaudzun) Ook net even iets te vaak leentjebuur bij Di-rect gespeeld.


Is dit een grap?

avatar van Johnny Marr
4,0
Ongeveer even degelijk als EN, deze WE. The Lightning is voor mij zelfs het hoogtepunt.

avatar van galleryplay
3,0
Mag toch ook wel eens gezegd worden dat ook nu weer de absolute draak van de plaat wordt ingezongen door Regine. Electric Blue was pure horror en nu is Unconditional II simpelweg niet te doen. Op the Suburbs hadden ze er een oplossing voor door de song helemaal dicht te plamuren met noisy gitaren (Empty room) zodat Regine's gru-we-lijke stemgeluid overstemd werd. Wil niet roddelen maar zou dit de reden zijn dat Will er tabak van heeft?

WE is overall beter dan EN, maar..tja..

avatar van Timmy28
4,0
Rabit hole goes on forever!!!

avatar van KKOPPI
2,5
Serieus, het gemiddelde had volgens mij een stuk hoger gelegen als de mix zorgvuldiger was gedaan.

Ook lijkt Chassagne haar zangvermogen bijna volledig te hebben verloren. Wat is er met haar stem gebeurd? Haar zang is zeker niet aanwezig. Ze was erg aanwezig in Haïti, Empty Room, Sprawl II, It's Never Over, enzovoort. Maar niet hier.

Deze plaat klinkt vrij droog, klein, zang is flauw, jammer want de nummers op zich zijn goed.

Hier volgt een breakdown met nadruk op de mix:

1. Age of Anxiety - Zeer cool nummer, maar vreselijk mixwerk, vooral vanaf 01:54 - dat refrein zou een stap hoger moeten zijn; het zakt echter een beetje in elkaar.
Dan 3:10, flauwe zang van Chassagne en doffe vocale verwerking.
Als de drums inkomen bij 3:43: kon interessanter.
Dan 4:37 - zou weer een stap omhoog moeten zijn; toch zakt het weer wat in elkaar.

2. Rabbit Hole - hetzelfde verhaal als hierboven, ZEER slechte benadering voor een synthpop-/dancenummer.
Neem 0:56 - Wat was in godsnaam het idee van die 'drop' ?
En 2:03, ik begrijp dat je experimenteel wilt klinken, maar dat synthgeluid is te schel en te hard.

De live versie van Rabbit Hole (vooral die van KOKO) klinkt zoals het hoort te klinken: Punchy, beter, danceable.

3. End of the Empire-tracks zijn relatief goed gemixt. Muzikaal klinkt het nogal nostalgisch.

4. The Lightning Nogmaals stort het in elkaar. Gitaar klinkt KLEIN en droog. Even denk je dat de Funeral-energie bij de grote opbouw op 2:06 eindelijk binnenkomt - maar dat refrein zakt weer in elkaar.

5. Lightning II - ook al is dit een energiek nummer- het klinkt nog steeds ondermaats vergeleken met de live-versie. Het is moeilijk voor te stellen dat dit dezelfde Jeremy Gara is als die bij SNL afgelopen week.

6. Lookout Kid - prima begin, klinkt top tot 02:25, waar het opnieuw dodelijk instort.
3:37 klinkt ook alsof er een tandje bijkomt, maar dan gaat de versnelling weer terug. Het wordt bijna frustrerend als je het mij vraagt.

7. Race and Religion - weer laat de mix engineer te wensen over. Kleine zang. Klinkt een beetje rommelig - en ik snap dat het Arcade Fire is, het hoort een beetje rommelig te zijn, maar niet dit soort rommelig. Niet alsof het een snel in elkaar geflanst project is waarbij de mix engineer duidelijk niet erg geïnspireerd was.

8. WE - waarschijnlijk mijn favoriet van het album, misschien omdat er niet veel mis kan gaan in een semi-akoestisch nummer. Prima opbouw op het einde, en dit nummer had zeker wat langer mogen duren.

Dat is het. Misschien werkte het voor Radiohead.

Toch nog 3,5 sterren voor mij (halfje eraf sinds vorige week), want muzikaal vind ik het toch goed.

Maar als dit goed gemixt was, was het zeker 4 of 4,5 geweest.

2,5
Jij noemt alle nummers met zang van Chassagne op en dan vergeet je mijn all time favourite "in the backseat"? Hehe

avatar van Roxy6
4,0
De eerste luisterbeurten zijn mij prima bevallen.

Het is vintage Arcade Fire in 2022, een van de weinige minpunten nu vind ik de lengte....en de ultra korte bijdrage van Peter Gabriel.

de nummers moeten verder nog wat indalen...

avatar van pmac
4,0
Behoorlijk kritische geluiden hier op het forum. Ik hoor toch een prima plaat. Inderdaad 40 minuten. Gewoon de aangename lp-lengte. De nummers zijn afwisselend en er gebeurt weer van alles. Ik vind hem vooral wat ingetogen klinken met uiteraard de bombast die we gewend zijn. Muzikaal heeft het iets weg van Radiohead en The age of empire heeft zoals eerder vermeld Beatlestrekjes.
De productie vind ik echt zeer redelijk. Kwestie van smaak lijkt me.

avatar van Bert Wasbeer
4,0
Ik heb m ook een paar keer gedraaid. En ik ben er nog niet helemaal uit maar dat heb ik wel vaker bij AF platen.
Het klinkt wel heel bekend allemaal, een beetje een staalkaart met ideeën van alle platen bij elkaar. Maar of de liedjes net zo goed zijn en eea op termijn blijft plakken weet ik nog niet. Een aantal tracks klinken goed, maar wat 'standaard' naar de hoge maatstaven. Bij andere valt er nog geen kwartje.

Maar goed. De meeste platen van AF hebben meerdere lagen, dubbele bodems, gespiegelde tracks en weet ik wat nog meer aan pretenties. Je kunt dit allemaal vrolijk negeren en alleen het deuntje horen, dat is prima. En soms blijkt die extra laag irritant. Maar geregeld wordt het daardoor op termijn juist alleen maar intrigerender.
We gaan zien wat deze plaat op termijn doet.

Die prelude na twee nummers met 30 seconden raar geluid snap ik trouwens niet, iemand wel?

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Iedereen noemt hier Bowie en Beatles als referentie voor End of the Empire, logische vergelijkingen natuurlijk, maar waar ik meteen aan moest denken: hun oude maatje van LCD Soundsystem. Combinatie van klank en tekst, die licht sardonische verbitterde dramatiek (vergelijk 'I unsuscribe' maar met 'Take me off your mailing list'). Met een snufje Father John. Toch lijkt Win me een aanzienlijk minder humoristisch persoon dan Murphy, laat staan Tillman, uiteindelijk gaat het toch allemaal aan z'n eigen gewicht ten onder. Maar de pogingen zijn best ontroerend.

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Bert Wasbeer schreef:
Die prelude na twee nummers met 30 seconden raar geluid snap ik trouwens niet, iemand wel?

Vind ik misschien wel het hoogtepunt van de plaat. In zekere zin komt de hele essentie van deze band in die 30 seconden samen.

avatar van Lighthouse
4,0
Goed album hoor. Ik zit in kamp "End Of The Empire is meesterlijk". Zit helaas ook in kamp "stap met Régine lead vocals te laten doen", ookal is Race and Religion een goed nummer aan de basis.

avatar van Bert Wasbeer
4,0
Kaaasgaaf schreef:
(quote)

Vind ik misschien wel het hoogtepunt van de plaat. In zekere zin komt de hele essentie van deze band in die 30 seconden samen.


Dat spreekt haast vanzelf ergens, maar inderdaad. ,

2,5
Nu was Arcade fire altijd al bombastisch. Maar deze vind ik echt pompeus. Alles klinkt loodzwaar, ik krijg geen lucht. Liefde en haat liggen dicht tegen elkaar, zeggen ze. Dat klopt. Net omdat ik vroeger zoveel van ze hield, irriteer ik me nu mateloos in deze plaat, denk ik.

Wel grappig dat ik EN 5 jaar terug krampachtig heb verdedigd. Herinner me al niet meer wanneer ik die laatst beluisterd heb anders..Nee, fan af. Eigelijk als sinds Reflektor, al vind ik de leadsingle EN leuker dan The Lightning.

avatar van bloempje24
Liefde en haat liggen dicht tegen elkaar, zeggen ze. Dat klopt. Net omdat ik vroeger zoveel van ze hield, irriteer ik me nu mateloos in deze plaat, denk ik.


Ik herken wat je schrijft. Luisterde 15-20 jaar geleden veel naar hun twee eerste LP's en heb goede herinneringen aan het concert destijds op Lowlands. Daar kwam een knauw in bij het door anderen gewaardeerde Suburbs en ook bij Reflektor (beide albums hadden een handvol parels, maar m.i. ook grote missers). Dit album heb ik nog niet geluisterd om de plek, die Funeral en Neon Bible hebben in mijn geheugen en mijn hart, te koesteren en verdedigen. De single die op Studio Brussel veel langs komt klinkt leuk en daar is weinig mis mee, maar het album laat ik denk ik aan mij voorbij gaan.

2,5
Effe tussendoor, wat heb jij een geweldige top 10. En dan vooral die nummer 1.

Voor de duidelijkheid. Fan af NA Reflektor. Niet sinds, want die fase vond ik nog geweldig. Reflektor is zelfs men favoriete Arcade Fire-song.

avatar van pmac
4,0
Het grootste manco van deze plaat is misschien het voortdurende gevoel dat je het al eerder gehoord hebt.

2,5
Exact. En dat doet me zeer oud voelen..haha

Gast
geplaatst: vandaag om 13:59 uur

geplaatst: vandaag om 13:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.