menu

The Beach Boys - Pet Sounds (1966)

mijn stem
4,12 (1149)
1149 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Capitol

  1. Wouldn't It Be Nice (2:22)
  2. You Still Believe in Me (2:30)
  3. That's Not Me (2:27)
  4. Don't Talk (Put Your Head on My Shoulder) (2:51)
  5. I'm Waiting for the Day (3:03)
  6. Let's Go Away for Awhile (2:18)
  7. Sloop John B. (2:56)
  8. God Only Knows (2:49)
  9. I Know There's an Answer (3:08)
  10. Here Today (2:52)
  11. I Just Wasn't Made for These Times (3:11)
  12. Pet Sounds (2:20)
  13. Caroline, No (2:52)
  14. Unreleased Backgrounds * (0:50)
  15. Hang on to Your Ego * (3:18)
  16. Trombone Dixie * (2:53)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 35:39 (42:40)
zoeken in:
avatar van HugovdBos
5,0
Blokkie schreef:
Mooie review. Dank daarvoor.


Bedankt, met plezier geschreven.

5,0
Een van de beste platen aller tijden. Denk er is genoeg gezegd over dit album. 5,0 En dan zo laag in de top 250......

5,0
HugovdBos schreef:
(quote)


Bedankt, met plezier geschreven.


En met plezier gelezen...

avatar van Lambchop
5,0
HugovdBos schreef:
(quote)


Bedankt, met plezier geschreven.


Sterk stuk text. Bedankt

avatar van adri1982
4,0
Na nog een keer luisteren van dit album de score van 3,5* naar 4,0* verhoogd. Het zit gewoon erg goed in elkaar. Allemaal goede en mooie nummers, waarvan de mooiste vier albumtracks voor mij: 'Wouldn't i be nice', 'You still believe in me', 'Sloop John B' en 'God only knows' zijn.

avatar van MaksimMilan
Ik weet dat er veel mensen zijn die het verwerpen dat muziek meer is dan alleen de muziek zelf. Voor mij is het ook het achtergrond verhaal, de hele sfeer en bovenal het artwork. Het enige wat bij dit meesterwerk ontbreekt is een goeie cover. Die foto van ze is misschien heel leuk en speels, maar het doet de muziek te niet. Had dit album een cover gehad zoals Sgt. Pepper's of The Dark Side of the Moon, dan was dit het absolute meesterwerk geweest in mijn ogen. Nu is het als een Perzisch tapijt, express een foutje maken omdat alleen God iets perfects kan creëren. Maar dat terzijde.

avatar van Johnny Marr
5,0
MaksimMilan schreef:
Het enige wat bij dit meesterwerk ontbreekt is een goeie cover.

Hehe, ik vind het wel een leuk plaatje. Het meest psychedelische aspect aan de cover is waarschijnlijk het feit dat Dennis Wilson eigenlijk lucht voedert, dat alleen al.

avatar van Tony
4,5
En wat voor boodschap zit daar dan weer achter? Dat er geen dier is dat hem ziet en dus niet op zijn hand afkomt? Je bedoelt toch niet te zeggen dat ie eigenlijk dood is, net als Paul McCartney op het zebrapad van Abbey Road, uit de maat en op blote voeten lopend? Dus het album dat ik van Dennis Wilson heb, is helemaal niet van Dennis Wilson?

avatar van MaksimMilan
Tony schreef:
En wat voor boodschap zit daar dan weer achter? Dat er geen dier is dat hem ziet en dus niet op zijn hand afkomt? Je bedoelt toch niet te zeggen dat ie eigenlijk dood is, net als Paul McCartney op het zebrapad van Abbey Road, uit de maat en op blote voeten lopend? Dus het album dat ik van Dennis Wilson heb, is helemaal niet van Dennis Wilson?


Hij houdt zijn hand precies hetzelfde als de satan op dit schilderij. Zijn naam is een anagram van 'led in own sins'. De geiten, die nota bene het symbool zijn van lucifer himself, komen alleen op de andere bandleden af, omdat Dennis zelf al bezeten is. Hij werkte niet voor niets samen met Charles Manson. Waarom denk je dat Brian Wilson na dit album al die stemmen in zijn hoofd hoorde? Waarom denk je dat Mike Love na dit album Kokomo schreef?

En zo is die cover opeens een meesterwerk.

avatar van Johnny Marr
5,0
Tony schreef:
En wat voor boodschap zit daar dan weer achter? Dat er geen dier is dat hem ziet en dus niet op zijn hand afkomt? Je bedoelt toch niet te zeggen dat ie eigenlijk dood is, net als Paul McCartney op het zebrapad van Abbey Road, uit de maat en op blote voeten lopend? Dus het album dat ik van Dennis Wilson heb, is helemaal niet van Dennis Wilson?

Toch wel. Dat is exact wat ik bedoel te zeggen.

En MaksimMilan, don't do drugs, mkay.

avatar van king_pin
5,0
MaksimMilan schreef:
(quote)


Hij houdt zijn hand precies hetzelfde als de satan op dit schilderij. Zijn naam is een anagram van 'led in own sins'. De geiten, die nota bene het symbool zijn van lucifer himself, komen alleen op de andere bandleden af, omdat Dennis zelf al bezeten is. Hij werkte niet voor niets samen met Charles Manson. Waarom denk je dat Brian Wilson na dit album al die stemmen in zijn hoofd hoorde? Waarom denk je dat Mike Love na dit album Kokomo schreef?

En zo is die cover opeens een meesterwerk.


Haha, bravo!

avatar van Tony
4,5
MaksimMilan schreef:
En zo is die cover opeens een meesterwerk.

Wow, respect, een van de betere conspiratie theories van de laatste tijd.
En ik die arme Mike maar vervloeken al die jaren, terwijl hij er dus zelf helemaal niets aan kon doen.

avatar van Dungeon
5,0
haha. Die is goed.

Verder toont de cover aan dat de boy's lekker speels zijn. En dat was Brian toch. Een groot kind zittend in zijn zandbak.

Hemelse muziek. Het popalbum ever. En dan te bedenken dat dit opgenomen is op vier sporen. Eat your soul out, Jett Rebel!
Elk nummer klopt, elke noot is prachtig, de productie fluweel sexy, de zang hemels. Wat een genot.

avatar van King of Dust
4,0
The Beach Boys - Pet Sounds

The Beach Boys kende ik tot nu toe alleen van het album Holland.
Dat album heb ik altijd erg sterk gevonden.
Waar ik hun beroemde tijdgenoten allang uitgebreid bestudeerd had, was ik bij The Beach Boys nooit verder gekomen dan Holland.
Daar had ik tot nu toe ook nooit de behoefde toe.
Ik had wel eens wat van het oudere werk van The Beach Boys gehoord.
Die koortjes.... het sprak me niet heel erg aan.
En de hoezen van die eerste albums: verschrikkelijk.
Dat sneue poseren met die surfplanken.
Om nog maar te zwijgen over het steeds terugkerende thema van het surfen zelf.
Van alle domme onderwerpen waar je teksten over kunt schrijven, spant dat toch de kroon.
Toegegeven: op Pet Sounds zijn de surfplanken voort weggeborgen.
Toch heeft de hoes van dit album me er toch altijd van weerhouden het een kans te geven.
Zoals ze daar op een rijtje die geitjes staan te voeren. En dan dat lelijke design dat zo typerend is voor hoezen uit de vroege jaren '60 en daarvoor.
Dat past allemaal totaal niet bij de reputatie die deze plaat heeft.

Maar goed, ik kwam er dus achter hoe hoog deze plaat staat aangeschreven.
'Een van de beste, meest vernieuwende platen ooit gemaakt'.
Paul McCartney noemde het een van de belangrijke inspiratiebronnen voor het briljante Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, wat het jaar daarna uitkwam.
Pet Sounds was zelf het antwoord op Rubber Soul.
Zoiets kun je niet negeren.
Ik besloot dus Pet Sounds te gaan luisteren.
Met hoge verwachtingen (ook omdat dit album als het hoogtepunt van de Brian Wilson-periode gezien werd).
Werden die verwachtingen waargemaakt?

Deze plaat is vooral beroemd vanwege het brede scala aan onconventionele muziekinstrumenten dat voor het eerst met popmuziek vermengd werd.
En ja, dit doen The Beach Boys erg goed op Pet Sounds.
De aparte instrumentatie is briljant verweven met de muziek.
Het voelt totaal niet geforceerd, iets wat ik bij dergelijke experimenten van bv. The Beatles en The Rolling Stones vaak wel zo voel.
Wat dat betreft heeft Brian Wilson bereikt wat hij denk ik wilde bereiken: aantonen dat popmuziek ook andere instrumenten kan bevatten, dan het klassieke kwartet.
Dit zorgt er echter ook voor dat het verrassingseffect van de instrumentatie snel voorbij is.
En dan komt het aan op de kracht van de muziek.

Hier moet ik me ook bij het gros van de muziekliefhebbers scharen: de muziek zit erg goed in elkaar.
Wouldn't It Be Nice, You Still Believe In Me, Don't Talk, God Only Knows, Caroline No enz. enz.: stuk voor stuk prachtige melodieën.
Er zijn wat luisterbeurten voor nodig om de nummers op hun waarde te schatten, maar wie daar de moeite voor neemt, ontdekt zeer originele en boeiende melodieën.
Vooral You Still Believe In Me en Don't Talk wil ik even in het bijzonder noemen.
In You Still Believe In Me vindt een perfecte afwisseling tussen vrolijk en onheilspellend plaats.
Het nummer begint luchtig, maar bij de woorden You still believe in me, slaat de vrolijkheid om naar iets anders... iets duisters. Heel fascinerend.

Voor Don't Talk had ik gelijk al een zwak.
Weer dat duistere geluid in het couplet.
En dan het warme gevoel van overgave in het refrein.
Brian Wilsons genialiteit in het arrangeren is hier ook goed te horen.
Dat intermezzo van de strijkers: hemels.
Pauken kondigen de climax aan.
Prachtig afgewerkt nummer.
Het nummer eindigt met fade-out.

De fade-out bij Don't Talk past wel bij het nummer.
Maar over het algemeen wordt de fade-out techniek te vaak toegepast op Pet Sounds.
Er zit veel originaliteit in het album, maar die is niet in de eindes te horen.
Wat het afwikkelen van nummers betreft, onderscheidt Pet Sounds zich niet van de muzikale status quo.
Natuurlijk doen The Beach Boys dit wel met hun eigen kenmerkende stijl, maar ook dit wordt teveel gebruikt: ik betrapte mezelf er toch op dat ik zat te wachten op nummers die niet met wegfadende koortjes zouden eindigen.
En hoewel de muziek erg goed in elkaar zit, zijn er ook muzikale stukken die verder uitgewerkt hadden kunnen worden.
De muzikale intermezzos in Here Today en I Just Wasn't Made For These Times bijvoorbeeld: heel erg mooi, maar doordat het zo kort duurt, schiet het een beetje aan zijn doel voorbij.
Verder vind ik Pet Sounds ook nog wel van 'fillers' te betichten.
De instrumentale nummers zijn leuk, maar ze halen het algemene niveau van de plaat niet.
Maar misschien dat deze nummers nog verder kunnen groeien bij latere luisterbeurten.
Maar om Pet Sounds een van de eerste conceptalbums te noemen, gaat mij te ver.
Daarvoor klinkt het te veel als een verzameling nummers, in plaats van een geheel.

Het zwakste punt van dit album zijn de teksten: het enige creatieve aandeel dat Brian Wilson uitbesteedde.
Hij had beter een andere tekstschrijver kunnen zoeken.
De teksten zijn ronduit knullig: ze doen geen recht aan de muziek.
Bij sommige nummers stoort dat niet zo (bij Wouldn't It Be Nice heeft het zelfs wel zijn charmes) en bij andere nummers valt het nog mee (Caroline No, Don't Talk en God Only Knows).
Maar bij That's Not Me, I'm Waiting For The Day en Here Today (om er maar een paar te noemen) is het niet om aan te horen.

I soon found out that my lonely life wasn't so pretty
I came along when he broke your heart, that's when you needed someone
It makes you feel so bad, it makes your heart feel sad, it makes your days go wrong, it makes your nights so long.

Ik vind 't van een kinderen voor kinderen niveau.
Het is waar dat tekst na de muziek komt, maar er zijn grenzen.

Dus, mijn conclusie wat betreft Pet Sounds:
De klankkleuren van de vele instrumenten worden briljant benut. Waar tijdgenoten van The Beach Boys er nog mee zaten te experimenteren, leek Wilson al precies te weten hoe hij dit aan moest pakken. Wat dat betreft klinkt Pet Sounds als een plaat die veel later uitkwam, toen wegbereiders al hadden laten zien hoe je exotische instrumenten met popmuziek vermengd.
Maar Pet Sounds kwam uit in 1966 en was daarom zelf zo'n wegbereider.
En dat geeft het album een onverwoestbare waarde, ondanks dat het nu soms enigszins gedateerd klinkt.
Dan kun je kritisch zijn wat je wilt: dat is gewoon pure kwaliteit.
Maar waar Sgt. Pepper's aparte instrumentatie (juist omdat het eruit springt) het album, los van de muziek, interessant houdt, moet Pet Sounds zich meer bewijzen.

En dat doet het.
De melodieën zijn sterk, de samenzang is goed.
Okee, het is misschien wat braaf, maar er zitten ook wat duistere momentjes in die het fascinerend houden.
Hier en daar laat Wilson wat kansen liggen.
De teksten zijn van een bedroevend niveau.
Maar al met al een goede plaat.

Een conceptalbum is het voor mij niet.
Het is ook niet zo indrukwekkend en groots als bv. Sgt. Pepper.
Maar goed: hetzelfde geldt voor Rubber Soul en Revolver.
Wat dat betreft is het jammer dat Brian Wilson tijdens de Smile-sessies een zenuwinzinking kreeg.
Als hij de goede ideeën op Pet Sounds nog verder had ontwikkeld, had dat een perfect meesterwerk opgeleverd (nu heb ik Smile nog niet geluisterd, dus ik hoop dat ik positief verrast wordt).
Al met al verdient Pet Sounds zijn reputatie grotendeels wel.
Ik zou het zeker niet de beste plaat ooit gemaakt willen noemen, maar vernieuwend is het zeker.
Het is een plaat die laat horen wat je allemaal met popmuziek kunt doen en daarmee hebben The Beach Boys hun tijdgenoten ongetwijfeld geholpen om nog briljantere muziek te maken.

Fedde
Wat een leuk verhaal ! Klopt in grote lijnen ook wel. De teksten knullig? Ja en nee. De zand-zee-surf-meisjes-thematiek mag dan losgelaten zijn, het is allemaal nog steeds kinderlijk naïef vaak. Ja, en dat is Brian ook. Uitbesteden van teksten deed hij ook wel: aan Van Dyke Parks, maar daar snapte helemaal niemand meer wat van. Voor Wilson was de klank van de tekst belangrijker dan de inhoud, als je het mij vraagt. En dat geeft die bijzondere charme aan veel nummers. Puur, echt en gemeend. Eenvoudig? Doe het Brian maar eens na. Dat is tot nu toe nog niemand gelukt.

avatar van King of Dust
4,0
Fedde schreef:
Eenvoudig? Doe het Brian maar eens na. Dat is tot nu toe nog niemand gelukt.


Op muzikaal gebied heeft hij de lat inderdaad heel hoog gelegd. Wat teksten betreft, is hij/Tony Asher naar mijn mening makkelijk te overtreffen en dus ook overtroffen.

Fedde
Betere lyrics zijn er genoeg, dat is waar. Wat ik uit het boekje bij de remaster-uitgave van Pet Sounds begrepen heb, was het proces van tekst en muziek een eenheid. Samen maakten Brian en Tony een idee voor een song, bij de piano en Tony werkte dat tekstueel uit, waarna Brian er het zijne weer mee deed totdat tekst en muziek op elkaar pasten. Tony Asher zag zijn rol dus meer als aangever, Brian maakte het af. En inderdaad, op zichzelf zijn die teksten niet erg diepgravend.

Trouwens, The Smile Sessions zijn zeker aan te bevelen, muzikaal en tekstueel!

avatar van King of Dust
4,0
Fedde schreef:
Trouwens, The Smile Sessions zijn zeker aan te bevelen, muzikaal en tekstueel!


De teksten van Pet Sounds zullen wel nooit m'n ding worden, al zal d'r inderdaad echt wel met serieuze bedoelingen aan gewerkt zijn. The Smile Sessions heb ik inderdaad in mijn hoofd als het volgende uitstapje Beach Boys. Ik ben zeker niet teleurgesteld door Pet Sounds, dus ik ben benieuwd hoe Brian Wilson de opvolger voor zich zag.

avatar van Tony
4,5
Op latere albums van the Beach Boys wordt de natuur en wat wij mensen die natuur toch allemaal aandoen een steeds belangrijker en terugkerend thema, maar of dat tekstueel nu zo hoogdravend is, geen idee. Ik heb 'n boek met de songteksten van Lou Reed. Daar kun je er vele van op een bordje zetten en aan de muur hangen, zo mooi, dat hebben the Beach Boys niet nee. Richard Thompson vind ik persoonlijk fantastische teksten schrijven, met humor en scherpzinnigheid.

Tekst is ondergeschikt aan de muziek op dit album, ja. Ik zeg, so what? Noem maar eens een tekstueel meesterwerk dan. Lastig toch?

P.S. over de hoes, je hebt de berichten hier direct onder toch wel gelezen over de occulte boodschappen in de hoes King of Dust? Niet afdoen als typisch jaren '60 onnozelheid dus.

avatar van Johnny Marr
5,0
De tekst is zeker ondergeschikt aan de muziek op dit album, volledig akkoord. De sound is zo goed, dat het me echt niet uitmaakt, al zong ie Chinees. Nog nooit echt goed op de teksten gelet zelfs, het stoort me totaal niet.

avatar van ArthurDZ
5,0
Voor mij past het knullige van de teksten juist optimaal bij het introspectieve karakter van de muziek hier. You Still Believe In Me bijvoorbeeld, wordt net extra pakkend door die onzekere lyrics. En een regel als 'wouldn't it be nice if we were older/and we didn't have to wait so long', da's toch prachtig in al zijn eenvoud?

avatar van King of Dust
4,0
Tony schreef:


Tekst is ondergeschikt aan de muziek op dit album, ja. Ik zeg, so what? Noem maar eens een tekstueel meesterwerk dan. Lastig toch?

P.S. over de hoes, je hebt de berichten hier direct onder toch wel gelezen over de occulte boodschappen in de hoes King of Dust? Niet afdoen als typisch jaren '60 onnozelheid dus.


Ik vind het toch totaal niet lastig om voorbeelden van tekstuele meesterwerken te noemen hoor
Trader van The Beach Boys vind ik daar bijvoorbeeld veel dichter bij in de buurt komen.
En dat tekst ondergeschikt is aan de muziek... Okee.
Ik ben fan van een heleboel bands die ik tekstueel niet heel bijzonder vind.
Ik noem het hier ook vooral omdat de teksten mijn luisterervaring beinvloeden. Het gaat voor mij echt een grens over. Als je dat niet hebt, lijkt me dat alleen maar fijn.
En ja, de bedrukking van de hoes vind ik toch heel erg ouderwets, interessante bijbedoelingen daargelaten

avatar van King of Dust
4,0
ArthurDZ schreef:
Voor mij past het knullige van de teksten juist optimaal bij het introspectieve karakter van de muziek hier. You Still Believe In Me bijvoorbeeld, wordt net extra pakkend door die onzekere lyrics. En een regel als 'wouldn't it be nice if we were older/and we didn't have to wait so long', da's toch prachtig in al zijn eenvoud?


Toegegeven: soms heeft de simpelheid hier zijn charmes, maar tekstueel wordt de plank naar mijn mening toch met grotere regelmaat misgeslagen.

avatar van Stickman10
4,5
Ik weet niet hoe het komt, maar de muziek van the Beach boys doet me helemaal niets! Heb vele pogingen gedaan om het te luisteren en te snappen. God only knows vind ik echt een vreselijk irritant nummer!

avatar van RoyDeSmet
4,5
Pet Sounds werd eergisteravond integraal live opgevoerd in het Concertgebouw door verschillende Nederlandse acts: Yorick van Norden, Clean Pete, Dandelion, The Kik, Mister and Mississippi,...

Video

avatar van music4life
4,5
RoyDeSmet heel erg bedankt voor de link! ik was erbij en het was een geweldig, maar had deze link nog niet gevonden

avatar van teus
4,5
Nu op 3
Classic albums. ...Pet Sounds

avatar van nlkink
4,5
Gezien. Mooie documentaire over een fraai album.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:37 uur

geplaatst: vandaag om 11:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.