menu

The Beach Boys - Pet Sounds (1966)

mijn stem
4,12 (1149)
1149 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Capitol

  1. Wouldn't It Be Nice (2:22)
  2. You Still Believe in Me (2:30)
  3. That's Not Me (2:27)
  4. Don't Talk (Put Your Head on My Shoulder) (2:51)
  5. I'm Waiting for the Day (3:03)
  6. Let's Go Away for Awhile (2:18)
  7. Sloop John B. (2:56)
  8. God Only Knows (2:49)
  9. I Know There's an Answer (3:08)
  10. Here Today (2:52)
  11. I Just Wasn't Made for These Times (3:11)
  12. Pet Sounds (2:20)
  13. Caroline, No (2:52)
  14. Unreleased Backgrounds * (0:50)
  15. Hang on to Your Ego * (3:18)
  16. Trombone Dixie * (2:53)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 35:39 (42:40)
zoeken in:
avatar van Johnny Marr
5,0
Topplaat! Enige minpuntje dat ik kan zeggen is dat sommige liedjes wel wat op elkaar lijken en een beetje in hetzelfde sfeertje liggen, maar dit stoort me echt totaal niet!

avatar van Meneer Joost
5,0
Pet Sounds wordt nog steeds beter met elke draaibeurt. Wat dat betreft heeft dit album de tand des tijds beter doorstaan dan Sgt. Peppers.

avatar van Vinokourov
3,0
Het vorige album dat ik een review heb gegeven was Revolver van The Beatles. Als je dat gaat vergelijken met zoiets als de Beach Boys komt, dan valt het me wel op dat dit toch wat kinderachtiger en simpeler dit klinkt, al beweren de commentaren anders. Pet Sounds wordt geroemd door de complexere melodieën en de prachtige harmonieën. Het schijnt ook geïnspireerd te zijn op Rubber Soul van The Beatles.

Nah vooruit dan maar, ik hoor het stiekem dan ook wel. Een paar bekende nummers van hen zijn ook best het horen waard hoor, maar zoiets als Don't Talk, dat is gewoonweg glazuur brekend! Wat een suffe lamme sound is het. En ohja zo'n albumcover werkt ook niet echt mee om het iets meer pit te geven .

avatar van Dungeon
5,0
Dat laatste ben ik wel met je eens. Dat is dan ook alles.

avatar van king_pin
5,0
Vinokourov schreef:
zoiets als Don't Talk, dat is gewoonweg glazuur brekend! Wat een suffe lamme sound is het.


Het is dan ook bedoeld om zoet en intiem te zijn, maar waar veel nummers in deze sfeer heel erg gemaakt en oppervlakkig aanvoelen vind ik de zoete liedjes op Pet Sounds heel echt en gemeend. Ik geloof ze i.i.g. en de emotie die het met zich meebrengt wekt bij mij een groot verlangen op.

Overigens, Arrangement-technisch zit dit liedje echt briljant in elkaar, dit is wel andere koek als je dit naast Sloop John B legt.

avatar van Ronald5150
3,5
"Pet Sounds" is qua geluid anders dan de vrolijke surfliedjes die ik van The Beach Boys gewend ben. Het album is serieuzer van toon. Verschillende thema's komen voorbij in een set van goede liedjes, zowel tekstueel als muzikaal. Daarnaast vind ik de zang en samenzang van The Beach Boys altijd erg mooi, vooral op "Sloop John B." vind ik die hemels. De genialiteit die aan dit album wordt toegedicht ervaar ik zelf niet zo. De liedjes zitten knap in elkaar, qua compositie, maar ook productioneel, maar in mijn beleving ook niet meer dan dat. Daarnaast is het niet echt mijn persoonlijke smaak en vind ik het soms erg braafjes. Dat neemt niet weg dat ik "Pet Sounds" een prima en genietbaar album vind.

avatar van Boomschors
4,5
Ik vind het ook vrij bijzonder dat dit album zo'n hoge score heeft. Als ik even advocaat van de duivel mag spelen: de samenzang is complex en zeer geraffineerd, maar is het revolutionair? In de jaren '50 hoorde je ook al veel van dit soort samenzang, en op Pet Sounds lijkt deze methode 'slechts' geperfectioneerd te zijn met een uitgebreidere en complexere meerstemmigheid. Het percentage luchtige en vrolijke liedjes is ook opvallend groot voor een album dat in de top 100 staat.

Dit neemt natuurlijk niet weg dat de nummers prachtig zijn en dat er gebruik is gemaakt van een indrukwekkend, uitgebreid en uniek instrumentarium. Na talloze luisterbeurten blijft het genieten om naar de complexe zangconstructies te luisteren. Schijnbaar duurde het opnemen van de samenzang op Wouldn't It Be Nice een week; naar verluidt was Brian toen pas tevreden.

Op YouTube zijn een paar Pet Sounds-nummers ontleed, waaronder Wouldn't It Be Nice, Sloop John B. en God Only Knows. Erg leuk om alle puzzelstukjes eens afzonderlijk te horen:

YouTube - Behind The Sounds: Sloop John B.

avatar van Mindshifter
3,5
Pet Sounds van de Beach Boys. Achter de ogenschijnlijke vrolijke cover en de warme stemmen schuilt een duister geheim. Ik kan het niet goed uitleggen maar er is iets goed mis met deze plaat. Satan lijkt tussen de tonen en refreinen om de hoek te kijken.
Ik krijg al snel een Stepford Wifes gevoel. Alles lijkt leuk en aardig maar intussen...
Voor deze duistere insteek een welverdiende 3,5 ster!

Fedde
Mindshifter schreef:
Achter de ogenschijnlijke vrolijke cover en de warme stemmen schuilt een duister geheim. Ik kan het niet goed uitleggen maar er is iets goed mis met deze plaat. Satan lijkt tussen de tonen en refreinen om de hoek te kijken....

Helloween is pas over een week

ik vraag me af: hoor je dat er zelf in of heb je je dat laten aanpraten, bijvoorbeeld door deze al even duistere website:
The Beach Boys and Satan
Dát noem ik nou satanisme (satan betekent: aanklager): de naam van Jezus misbruiken voor al dit soort bullshit-verhalen. "Wilson is the enemy of God" stelt het artikel maar liefst en haalt hiervoor allerlei halve citaten en hele leugens aan.

Natuurlijk, er was wel een facade. Achter de schermen van de vrolijk lachende boys werd er strijd gestreden met drugs, psychische problemen en interne vetes. Duivels? heel menselijk, dacht ik eerder. Niet alles verdient een schoonheidsprijs. Opmerkelijk dat de jongens bij al die problemen er nog in slaagden zulke prachtige muziek te maken. Misschien wel hun redding.
En tekstueel: met God Only Knows meende Brian wat hij zong. Een heel gelovig jongetje die God op zijn blote knietjes dankte voor wat hij mocht maken. Naief en typisch Amerikaans burgerlijk ook zeker, maar met het hart toch wel op de juiste plaats.

avatar van judgepaddy
5,0
[quote]Fedde schreef:

The Beach Boys and Satan
[quote]

Mijn god, wat een kortzichtigheid! Dat het nog steeds bestaat

avatar van heartofsoul
5,0
Mindshifter, meen je echt wat je hierboven schrijft? Ik kan dat nauwelijks geloven.
Misschien moet je professionele hulp zoeken.

avatar van Mindshifter
3,5
Hahah, je kan toch niet ontkennen door met die insteek naar het album te luisteren t allemaal een stuk interessanter wordt.

Fedde
Haha, de psych kan fluiten naar dat consult. Je begrijpt hoe je dat aan moet pakken, Mindshifter!

avatar van Mindshifter
3,5
Mmm.. Buitengewoon sterk stukje onderzoeksjournalistiek trouwens, die link.

avatar van Tony
4,5
Zo gek is de gedachtengang van Mindshifter toch niet? Kijk alleen al naar opvolger Smile, over de 4 elementen, die tot voor kort nooit het licht heeft gezien omdat Brian van het padje was en de boel vernietigde. Kan haast niet anders dan dat de labiliteit van Brian en andere perikelen hier ook al speelden, op de achtergrond. Met de geitjes op de foto voor de cover, jaja. Schaapjes in wolfskleren, dat waren het, die strandgasten.

Fedde
Zijn het geiten of bokken? Dat is dan wel essentieel.

avatar van paulmccuytney
Meneer Joost schreef:
Pet Sounds wordt nog steeds beter met elke draaibeurt. Wat dat betreft heeft dit album de tand des tijds beter doorstaan dan Sgt. Peppers.


God only knows of Pet Sounds beter of slechter is dan Sgt. Pepper.

avatar van Tony
4,5
Nee hoor, dat wint deze met gemak, 2 vingers in de neus. In mijn wereld dan toch.

avatar van Dungeon
5,0
Ik denk dat Brian zn demonen (drank, drugs, onzekerheid, begeerte, jaloezie, psychische toestand, Paul en John noem maar op) hem hier zeker al aan het kwellen waren.

avatar van Kronos
5,0
Ik leerde dit album in de jaren negentig kennen. Pas toen het passeerde in Cabeza Borradora's topic met essentiële klassiekers verdiende het van mij vijf sterren. Momenteel is Pet Sounds aan de beurt in het topic 1001 albums. Ik ben benieuwd of mijn hoge waardering standhoudt. Op cd heb ik dit zowel mono als in stereo. Op vinyl enkel mono. Die versie verkies ik toch.

4,5
Heel leuk album, doet inderdaad wat aan The Beatles denken. Vooral het tweede deel van de CD vind ik enorm sterk.

5,0
Het hele album zit goed in elkaar. Persoonlijk vind ik Today! afwisselender. Neemt niet weg dat hierop alles wel gewoon klopt.

avatar van Obscure Thing
4,5
Een van de klassiekers kunnen we toch wel stellen, en met recht een klassieker want geen enkele andere band heeft de harmonieën op dit album kunnen benaderen. Alleen met die harmonieën worden er al een aantal prachtige lagen muziek neergelegd. Tel daarbij de prachtige instrumentatie van de meeste nummers bij op en je hebt een ongekend meesterwerk. Het duurde even voordat het kwartje bij mij viel, maar toen hij viel, kwam het hard binnen.

Favorieten: God Only Knows, Caroline No, Would It Be Nice, Don't Talk en Lets Go Away For A While.

avatar van willemmusic
4,5
Toegegeven, het is een beetje te zoet, maar het onderstreept de woorden van Obscure Thing

kijk en geniet

avatar van heartofsoul
5,0
Bedankt voor de link, Willem. Maar wat een vreselijke kitsch...

avatar van judgepaddy
5,0
Och, op zich best wel geinig hoor. Ik ben wel een sucker voor dit soort dingen.
Net zoals wat de BBC toentertijd deed met Perfect Day.

avatar van Obscure Thing
4,5
Maar hoor ik dat nou goed? Is Brian Wilson hier even in de autotune gegooid?

avatar van willemmusic
4,5
heartofsoul schreef:
...wat een vreselijke kitsch...

Sorry heartofsoul, je heb natuurlijk gelijk, maar ik schoot weer eens vol bij het zien van de oude baas (met of zonder autotune)!

avatar van HugovdBos
5,0
De Amerikaanse rockband The Beach Boys was in 1962 één van de eerste bands die de surfmuziek succesvol doorvoerde naast bekende artiesten zoals Dick Dale. Mede door dit succes ontwikkelde de groep zich steeds meer in hun muzikale stijl door perfectionist Brian Wilson. Zijn creatieve ambitie werd niet ingezien door de groepsleden en platenmaatschappij, wat er bijna voor zorgde dat het in 1966 verschenen album Pet Sounds niet zou verschijnen. Het album kenmerkt zich door complexe arrangementen en de prachtige songteksten die in zijn totaliteit zeer sterk zijn uitgewerkt.

Het album opent met de klassieker Wouldn’t It Be Nice die je door de unieke beginsound al gelijk het nummer in duwt. Het muzikale orkest geeft het nummer een extra laag en leidt je door het leven van een koppel die denkt aan het volwassen zijn. De krachtige samenzang vormt een meeslepend geheel die door de hoge zang vrolijke reacties oproept. De pracht en praal gaat verder in het sfeervolle You Still Believe in Me. Instrumentatie zoals de harpsichord zorgen voor de unieke geluiden waar toeters en bellen zich veelvuldig in vermengen. Een klein maar fijn liedje met een complexe instrumentatie.

That’s Not Me is wat lichter met zijn drums, orgel en bas. Het verhaal vormt een treuriger geheel waardoor de intro wegvalt en de klanken de emoties versterken. Een man die zichzelf niet meer is en zich eenzaam en verlaten voelt wordt versterkt door de achtergrondzang. De donkere klanken van het orgel vormen de basis voor Don’t Talk. Het is niet de tijd om te praten maar om stilletjes alleen aan dit moment te denken. Het strijkorkest komt langzaam aanzetten om de emoties aan te wakkeren en laat een soberheid over het geheel glijden. I’m Waiting for the Day opent groots en bombastisch waarna het overgaat in een eenvoudige melodielijn waaraan zich instrumenten vastklampen. Een vervlogen liefde moet worden terug gevonden, het verhaal wordt aangesterkt door de complexe achtengrondgeluiden.

I gave you love with a brand new start
That’s what you needed the most
To set your broken heart free


Met Let’s Go Away for Awhile volgt een instrumentaal gedeelte die krachtig in opbouw naar het hoogtepunt toewerkt. Strijkers voegen zich bij de zware saxofonen en worden weer stilletjes weggedreven om zelfs een colaflesje in de spotlight te zetten. De arrangementen vormen zich door het nummer heen en laten de ruim twee minuten als een schouwspel achter. Dan komen we aan bij de klassieker Sloop John B, een nummer dat in 1916 al voor het eerst werd ontwikkeld. Het muzikale gedeelte is zeer complex met een scala aan instrumenten. In alle geluiden wordt het verhaal over het schip verteld in een prachtige samenzang. De stemmen vullen elkaar op verschillende momenten aan. De muzikale structuur wordt in God Only Knows nog complexer met violen, accordeons, blazers en piano’s. De begintune is wereldwijd bekend en opent het verhaal van een persoon die de toekomst voor zich ziet en de liefde van zijn leven niet wilt verliezen. De instrumenten weven zich door elkaar heen en vormen een vrolijk en ontspannen ritme die de emoties op belangrijke punten versterken. Door de toevoeging van korte instrumentale stukken op de achtergrond ontdek je bij elke luisterbeurt meer en meer. Een hoogtepunt uit de muziekgeschiedenis in al zijn vormen.

I may not always love you
But long as there are stars above you
You never need to doubt it
I’ll make you so sure about it


I Know There’s an Answer opent met de heldere tonen van de tack piano, het ritme wordt daarbij versterkt door saxofoons en percussie. Al Jardine zingt de teksten ondersteund door de overige bandleden. De korte muzikale intermezzo vormt een vreemd schouwspel met blazers en al. Het egocentrische van de mens staat en hoe te vertellen dat iemand ook anders kan leven. De sombere teksten worden aangewakkerd met de emoties door de muziek. Op Here Today is de relatie voorbij en versomberd het geheel door de nieuwe vriend die ze krijgt. De ritmes van het nummer wisselen nogal eens en de donkere klanken worden afgewisseld met tonen van optimisme. Erna komt met I Just Wasn’t Made for These Times een vervolg met overpeinzingen in gedachten over het opgroeien en de romantiek. Brian bezingt de teksten met de ander leden die de zinnen door elkaar heen afiwsselen. De ritmes zijn complex maar wonderschoon met de saxofoons die lichtjes door het nummer heen blazen en de andere instrumenten hun werk laten doen.

De titeltrack Pet Sounds is puur instrumentaal en doet exotisch aan door de bongo’s, flesjes cola en verschillende blazers. De ritmes wisselen constant en aanwakkeringen vinden veelvuldig plaats. Het vormt de opmars naar het slotstuk Caroline, No. De vrouw die na een break-up totaal veranderd is en de emoties die hierdoor naar voren komen. De instrumentatie is rustig met de harpsichord en verschillende fluiten. Na ruim twee minuten lijkt het nummer voorbij maar komen de dierengeluiden nog even voorbij in de vorm van een blaffende hond.

Pet Sounds is groots, emotioneel, romantisch en vooral muzikaal zeer complex. Brian Wilson wist op het album een ongekende hoeveelheid instrumenten samen te brengen en in een perfecte harmonie met elkaar te laten communiceren. Het ritme gaat verschillende kanten op waardoor er veel te ontdekken valt. Emoties worden versterkt door strijkorkesten en blazers en bijzondere instrumenten zoals de Tannerin geïntroduceerd bij het grote publiek. Een pareltje in de muziekgeschiedenis die een opmars vormde voor meer geëxperimenteer in de muziek.

5*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van Blokkie
5,0
Mooie review. Dank daarvoor.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:57 uur

geplaatst: vandaag om 16:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.