menu

Rolling Stones - Hackney Diamonds (2023)

mijn stem
3,85 (289)
289 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Blues
Label: Polydor

  1. Angry (3:46)
  2. Get Close (4:10)

    met Elton John

  3. Depending on You (4:03)
  4. Bite My Head Off (3:31)

    met Paul McCartney

  5. Whole Wide World (3:58)
  6. Dreamy Skies (4:38)
  7. Mess It Up (4:03)
  8. Live by the Sword (3:59)

    met Elton John en Bill Wyman

  9. Driving Me Too Hard (3:16)
  10. Tell Me Straight (2:56)
  11. Sweet Sounds of Heaven (7:22)

    met Lady Gaga en Stevie Wonder

  12. Rolling Stone Blues (2:41)
  13. Living in a Ghost Town * (4:07)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 48:23 (52:30)
zoeken in:
avatar van vielip
4,0
Heb het hele album nu een aantal maal gehoord. Heb er bewust wat langer mee gewacht. Alle ophef en aandacht wat laten weg trekken en er dan eens goed naar luisteren. Moet toch toegeven dat ik, net als velen, uitermate positief verrast ben dat de heren dit er nog uit hebben weten te persen in deze fase van hun carrière en leven. Als je het goed bekijkt dan is dit een logische opvolger van A bigger bang. Ook een heerlijke plaat maar die duurt wat te lang. Hackney diamonds heeft dat euvel niet en voelt daardoor toch net wat fijner aan. Hou je van de Stones vanaf eind jaren 80 (Steel wheels) dan is dit album genieten geblazen! Eigenlijk vind ik alleen het Keef nummer (Tell me straight) een dissonant. Maar dat heb ik met al zijn nummers op elk Stones album. Zal wel aan mij liggen Voor het overige kan ik van elk nummer wel genieten. De toevoeging van Lady Gaga pakt echt geweldig uit! Zonder haar zou het 'gewoon' een leuke Stones blues zijn geweest maar zij tilt het nummer echt naar een hoog niveau.

avatar van John Self
Leuke plaat maar niet veel meer dan dat. Makkelijk gemaakte en in het gehoor liggende nummers. Opvallend is de vitaliteit. Maar na een paar draaibeurten ken je het wel. Oppervlakkig amusement.

avatar van Riffhard
5,0
John Self schreef:
Leuke plaat maar niet veel meer dan dat. Makkelijk gemaakte en in het gehoor liggende nummers. Opvallend is de vitaliteit. Maar na een paar draaibeurten ken je het wel. Oppervlakkig amusement.


Ja, inderdaad. Sweet Sounds of Heaven past zo op een album van Taylor Swift of Justin Bieber. Je hoeft het echt niet mooi te vinden, maar ik vind oppervlakkig wel echt een heel bijzondere stempel.

ricardo schreef:
Afgelopen week de 5 jaren 60, begin 70 klassiekers, Tattoo You, Some Girls, en de albums vanaf 1994 afgespeeld, en deze komt bij mij met gemak bij de beste 5 Stones albums. Beggars Banquet, Let It Bleed en Sticky Fingers vind ik dan wel beter, maar dan komt deze bij mij wel op plek 4 denk ik. Heel toevallig of niet is het duet op deze mijn favoriet, net als mijn all time favoriet Gimmi Shelter, ook een duet is. Benieuwd of Sweet Sounds of Heaven op den duur ook een klassieker zal worden, want dat zou mij niet verbazen. Edit: medley veranderd in duet
Luister Exile on Mainstreet ook eens, ou ik zeggen.

avatar van ricardo
4,5
@trabantje: Exile zou bij mij op 5 komen, ook een leuke plaat, maar duurt mij te lang, en daarop ontbreken de voor mij pakkende songs. Exile blijft bij mij niet hangen, en ben de nummers daarop alweer vergeten als hij afgelopen is.

2,5
Kalamitsi schreef:
(quote)


Welkom Fedde bij de MuMe-meute! Of ben je al eerder lid geweest? Hoe dan ook. Je mening over en rating bij dit album vind ik in ieder geval een aardige binnenkomer . De ongedwongenheid waar je op doelt is met name te vinden op eerder werk van meer dan een halve eeuw geleden. Op latere platen staan overigens altijd wel een paar (zeer) overtuigende tracks uit de gewenste losse pols. Van albums met een consistente topkwaliteit is echter geen sprake meer. Maar dat weet je waarschijnlijk al langer dan vandaag.


Dag Kalamitsi. Ik ben inderdaad nieuw en ik zal gelijk met de deur in huis vallen: ik ben enorme fan van de Rolling Stones. Toevallig ben ik gisteren nog naar de Rolling Stones tentoonstelling in het Groninger museum geweest (echt een aanrader).
Dit album kan mij echter niet heel erg bekoren. Wellicht hang het samen met het feit dat dit het eerste album is waarop Charlie Watts niet meer de drummer is. Het klinkt behoorlijk over geproduceerd en dat vind ik totaal niet bij de Rolling Stones passen. De Rolling Stones klonken altijd op een positieve manier een beetje rommelig. Ik heb altijd het idee dat ze enorm veel plezier hadden in het samen spelen en op dit album mis ik dat. Dit is overigens niet nieuw o.i.d, op veel later werk mis ik de bezieling.

Ook vind ik op dit album de gastartiesten niet heel erg veel toevoegen. 11 topspelers vormen nog geen goed elftal, zoveel is duidelijk.

avatar van OzzyLoud
4,0
Hackney Diamonds is het eerste album van The Rolling Stones die ik helemaal tot me heb genomen. Ooit in de jaren 90 heb ik het eens geprobeerd met het album Sticky Fingers. Maar het pakte mij totaal niet. Jarenlang staan 2 albums van hen (Best Of en Flashpoint) te verstoffen in mn platenkast. Behalve de hits vond ik de band niet veel aan. En dat ligt geheel aan mij, gewoon mijn cup of tea niet.
En dan is daar ineens Angry! Mijn interesse is gewekt en voila een best heel behoorlijke plaat. Gewoon een fijne rock (en roll) album die makkelijk in het gehoor ligt en een hele fijne productie kent. Voor mij is behalve Angry ook Bite My head Of een van de betere tracks. Hoogtepunt is natuurlijk het heerlijke Sweet Sounds Of heaven. Maarrrr de afsluiter Rolling Stone Blues is ook een pareltje in al zn eenvoud. De perfecte slotstuk van de meest iconische rockband ever?

avatar van music4life
4,0
Dit misstaat niet tussen het beste werk wat mij betreft! Klinkt echt heel goed, verbluffend eigenlijk.. neem de nummers Live by the Sword en Sounds of Heaven, geweldig, kunnen zich zo meten met eind jaren 60/begin jaren 70. Met speciale vermelding voor de stem van Mick Jagger uiteraard!! Hopelijk wordt er naast de Amerikaanse tour nog een Europese aangekondigd, dat zou fantastisch zijn.

avatar van davevr
3,5
Wat moet ik hier mee? Ik ben sowieso niet de grootste Stones fan. Ik apprecieer wel wat muziek van hen, maar een hele plaat vind ik meestal wat veel. Maar ik ken ze wel genoeg om dit te beoordelen. Om met de deur in huis te vallen: Is het slecht? Nee hoor, het is best ok. Maar er zit iets glads, gemakzuchtig in dat mij tegensteekt. Het leuke aan The Stones is dat rauwe, bluesy, op het randje, dat geile. Dat ontbreekt. Het klinkt wat braaf. Er zijn wel wat goede nummers tussen (Sweet sounds of heaven, Bite my head off)

Als ik een top 100 maken van Stones nummers staat er echt geen enkel nummer van deze plaat tussen. Dat krijg je met zo een backcatalogue. Zet het naast de rest van hun oeuvre en het eindigt voor mij achteraan net voor Dirty work (die ons wel Harlem shuffle gaf) en Undercover. Mijlenver voor Bridges to Babylon (maar dat is niet moeilijk).

3,5*

avatar van lennon
4,0
Ik heb de Japanse cd ook maar besteld, daar staat Ghost town wel op, en dat vind ik echt de cd recht doen. Nog net één extra lekker nummer, en Charlie er ook nog bij.

Overigens draait Radio 2 momenteel een remix van Mess It Up, gemaakt door Purple disco machine, wat is dat een verschrikking zeg. Alle Stones sound is daaruit verdwenen. Echter zal het misschien wel weer een ander publiek aanboren.

avatar van Dirruk
4,5
Ik had ook nooit verwacht dat die remix airplay zou krijgen. Vind het niet eens verkeerd klinken maar dit soort dingen hoeven zij wat mij betreft echt niet te doen. Het is een beetje goedkoop zelfs.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:02 uur

geplaatst: vandaag om 16:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.