menu

The Velvet Underground - White Light / White Heat (1968)

mijn stem
3,89 (522)
522 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Avant-Garde
Label: Verve

  1. White Light / White Heat (2:47)
  2. The Gift (8:19)
  3. Lady Godiva's Operation (4:56)
  4. Here She Comes Now (2:04)
  5. I Heard Her Call My Name (4:38)
  6. Sister Ray (17:27)
  7. I Heard Her Call My Name [Alternate Take] *
  8. Guess I'm Falling in Love [Instrumental Version] *
  9. Temptation Inside Your Heart [Original Mix] *
  10. Stephanie Says [Original Mix] *
  11. Hey Mr. Rain [Version One] *
  12. Hey Mr. Rain [Version Two] *
  13. Beginning to See the Light [Previously Unreleased Early Version] *
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 40:11
zoeken in:
avatar van heartofsoul
Heb de cd niet bij de hand, maar volgens mij speelde hij zowel altviool als "electric viola" op dit album , en dat is voor zover ik weet een electrisch versterkte altviool. Een "gewone" viool kun je uiteraard ook versterken.

avatar van deric raven
4,0
Ik ben hoe dan ook een liefhebber van de viool, zo ook bij dEUS, Nick Cave en Levellers, waarbij bij dEUS en Cave de invloed van Cale wel terug te horen is.

avatar van deric raven
4,0
Ik ben nu de biografie van Lou Reed aan lezen.
Leuk feitje:
Hij heet dan wel Lou Reed, maar is een dramatisch slechte chauffeur.

avatar van repelstefan
3,0
Sister Ray is een heerlijke bak herrie maar gaat wel te lang door. Je kunt natuurlijk nog wel een uur doorgaan maar met een minuut of 10/11 is t mooi geweest

avatar van DKs
5,0
DKs
deric raven schreef:
Ik ben nu de biografie van Lou Reed aan lezen.
Leuk feitje:
Hij heet dan wel Lou Reed, maar is een dramatisch slechte chauffeur.


Logisch, anders had ie wel Lou Rijdt geheten.

avatar van RuudC
0,5
Nee Reed en kompanen. Zo gaan we natuurlijk nooit vrienden worden. Ik ben zeker wel een liefhebber van rauwe randjes en producties die digitaal niet vlakgestreken worden en dergelijke, maar dit is wel het andere uiterste. Ik was zelfs even in de veronderstelling dat er iets niet deugde aan het album. Snel even op youtube gecheckt, maar dat klonk nog beroerder. Dat je bewust meuk op de markt slingert, kan ik ergens (ver weg) nog wel waarderen, maar dan hoef je van mij niet op extra sterren te rekenen. WL/WH is ronduit vals en matig gestructureerd. Daar zullen de liefhebbers het vast wel mee eens zijn. Dit album is de pisbak van de muziekwereld. Het is goed dat dit soort platen er zijn om de discussie aan te zwengelen, maar meer dan dat is er wat mij betreft niet. Ik heb SIster Ray halverwege uitgezet. Een unicum met wat onze marathons betreft, maar de stilte was te verleidelijk. Bij het debuut zei ik nog dat ik het ergens wat geforceerd kunstzinnig vond, maar dat gaat hier helemaal op. Opvallend ook dat users zijn die ervoor uitkomen dit album niet zonder te onderbreken kunnen draaien, maar wel heel hoge cijfers geven.

Tussenstand:
1. The Velvet Underground & Nico
2. White Light/White Heat

avatar van GrafGantz
5,0
RuudC schreef:
Dit album is de pisbak van de muziekwereld.



avatar van Rudi S
5,0
sucking on my ding-dong

avatar van RuudC
0,5
Dit is de link die ik wil leggen btw:

Fountain (Duchamp) - Wikipedia - en.wikipedia.org


avatar van GrafGantz
5,0


Ja, die haalde ik er ook uit, vandaar dat ik juist dat stukje quote. Ben het er uiteraard niet mee eens, maar complimenten voor de goede vondst.

avatar van shinybeast
5,0


elk begrip ontstaat door het gelijkstellen van het niet-gelijke

avatar van Razoreater
2,5
Zeer pretentieus album, in het begin aardig kut, maar bij Sister Ray zat ik er best goed in.
Kan ook door de imperial stouts komen die wat inslaan.

Een explosie van kunst (het bier dan).

avatar van Teunnis
4,5
Razoreater schreef:
Zeer pretentieus album, in het begin aardig kut, maar bij Sister Ray zat ik er best goed in.
Kan ook door de imperial stouts komen die wat inslaan.

Een explosie van kunst (het bier dan).

Sister Ray en imperial stouts is wel een bazencombi

avatar van lennert
1,0
Zo te zien verschillen de meningen behoorlijk: van geniaal naar herrie/troep. Ik vind het vooral erg saai. Dit is het punt waarop ik me besef dat ik vandaag de dag weinig met dit soort 'artistiek musiceren' kan. De slechte productie hoeven we het niet over te hebben, dit kan zijn charme hebben, maar het is gewoon allemaal erg vlak. Ik proef qua sfeer iets wat The Doors ook hebben, maar daar kan ik nog genieten van het musiceren zoals interessante gitaarsolo's of mooie orgelriedeltjes. David Bowie's vroege jaren '70 sound komt ook naar boven, maar Bowie was een beduidend beter zanger/schrijver. Hier is het gewoon allemaal oppervlakkig. Ik mis Nico in dat opzicht ook gewoon, aangezien haar stem nog wat interessant tegenwicht gaf ten opzichte van de twee mannen. Ook tegen het valse aan, maar in ieder geval nog wel spannend.

I Heard Her Call My Name met die chaotische piep/knars/knor gitaargeluiden springt er nog wel een beetje uit omdat het de boel een beetje wakker schudt. Sister Ray is gewoon saai. Erg saai. Niet eens 'zo slecht dat het goed wordt'-saai. Het is gekabbel op de achtergrond. Ik ben het wel eens met de Duchamp-vergelijking. Als meta-album erg interessant, maar ik verveel me niet graag tijdens het beluisteren van muziek.

Tussenstand:
1. The Velvet Underground & Nico
2. White Light/White Heat

avatar van Rudi S
5,0
lennert schreef:
Zo te zien verschillen de meningen behoorlijk: van geniaal naar herrie/troep. Ik vind het vooral erg saai. Dit is het punt waarop ik me besef dat ik vandaag de dag weinig met dit soort 'artistiek musiceren' kan.


Uneasy listening, komt voor in een lijstje uit dit jaar

Uncut - Rock's 50 most extreme albums (#250 maart 2018) - muzieklijstjes.nl

avatar van lennert
1,0
Rudi S schreef:
(quote)


Uneasy listening, komt voor in een lijstje uit dit jaar

Uncut - Rock's 50 most extreme albums (#250 maart 2018) - muzieklijstjes.nl


Maar uneasy listening zou impliceren dat ik er echt getergd door werd, ik voelde hier echt helemaal niets bij behalve verveling

avatar van Rudi S
5,0
lennert schreef:
(quote)


Maar uneasy listening zou impliceren dat ik er echt getergd door werd, ik voelde hier echt helemaal niets bij behalve verveling


Ja, dit album maakt allerlei emoties los

avatar van Johnny Marr
4,0
Sister Ray is juist Eén van de geniaalste nummers die langer dan een kwartier duren OOIT. Telkens ik dit nummer opzwier is het één van m'n meest intense luistersessies. Iets met schuim op de bek en geniaal ofzo. Wel meteen het overduidelijke hoogtepunt van dit album, daar kan natuurlijk niets overheen.

Rudi S schreef:
(quote)


Uneasy listening, komt voor in een lijstje uit dit jaar

Uncut - Rock's 50 most extreme albums (#250 maart 2018) - muzieklijstjes.nl

ROCK's 50 most extreme albums: de nummer één is zo jazz Hilarisch lijstje wel. Fun House is één van m'n favoriete platen aller tijden, maar om dit nu zo hoog te zetten? Zo extreem is ie nu ook weer niet.

avatar van TornadoEF5
3,0
Sister Ray is absoluut een heerlijk nummer! Mooi album, al was de eerste nog een tikkeltje beter omdat de flow soms wat onderbroken wordt. Perfectie is het dus niet, want ik kan zo aanduiden wat beter kon. Maar het eerste album dat perfect is, moet ik nog tegenkomen (en indien het wel zo is, dan is het vermoedelijk een teken dat er te veel op 'safe' werd gespeeld.

avatar van jorro
3,5
Ik heb vaak wat moeite met die albums die je wel mooi moet vinden omdat je er anders 'niet bij hoort'.
Dat gevoel heb ik ook een beetje, zij het slechts half. Sister Ray is echt een fantastisch nummer, maar de eerste helft van het album sla ik liever over. En dat gevoel heb ik bij wal vaker VU nummers.
Het klopt daarom ook dat ik nooit zo'n uitgesproken VU liefhebber ben (geweest). Het feit dat Nico geen plaats meer heeft op dit album is ook jammer.
De extra tracks bij dit album zijn overigens ook erg fraai.
27 in de 100 Greatest Albums of 1968 en een wel erg hoge 5e plaats in de 1968 chart van Best Ever Albums.
3,5*

avatar van Near
4,5
Amai dat gemiddelde heeft hier nogal een duik genomen de voorbije jaren!?
Ten onrechte; dit album staat voor mij bijna op gelijke voet met de banaan. Behoort tot het beste wat de sixties hebben voortgebracht.
Die splijtende gitaarsolo in I Heard Her Call My Name blijft een kippenvelmoment.

avatar van Juul1998B
4,0
Lady godiva's operation aangevinkt, heeel nice!
Verder een redelijk chaotisch album dat zich kenmerkt door de verschillende muziekstijlen en de hypnotiserende instrumentatie, op een positieve manier wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:36 uur

geplaatst: vandaag om 09:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.