menu

The Velvet Underground - White Light / White Heat (1968)

mijn stem
3,89 (521)
521 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Avant-Garde
Label: Verve

  1. White Light / White Heat (2:47)
  2. The Gift (8:19)
  3. Lady Godiva's Operation (4:56)
  4. Here She Comes Now (2:04)
  5. I Heard Her Call My Name (4:38)
  6. Sister Ray (17:27)
  7. I Heard Her Call My Name [Alternate Take] *
  8. Guess I'm Falling in Love [Instrumental Version] *
  9. Temptation Inside Your Heart [Original Mix] *
  10. Stephanie Says [Original Mix] *
  11. Hey Mr. Rain [Version One] *
  12. Hey Mr. Rain [Version Two] *
  13. Beginning to See the Light [Previously Unreleased Early Version] *
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 40:11
zoeken in:
Stijn_Slayer
Dan knippen ze de solo's eruit.

avatar van Don Cappuccino
4,5
Ik ken hem al anderhalf jaar en ik had er blijkbaar nog niet op gestemd. Ontzettend gave plaat van The Velvet Underground met als absoluut hoogtepunt het zeventien minuten durende Sister Ray. Noise rock avant la lettre!

avatar van korenbloem
5,0
Verhoogd naar 5*, puur alleen door sister ray. Ik denk echt het hoogte punt uit de rock geschiedenis.

avatar van Stalin
A heretofore unreleased Velvet Underground recording, “I’m Not a Young Man Anymore,” went online today.

Link

avatar van Droombolus
4,0
Damaals hebbik 'm helemaal grijs gedraaid en vond ik Velvet Underground, de opvolger dus, een behoorlijke afknapper. Tegenwoordig trek ik White Light / White Heat nog maar zelden in z'n geheel en zet ik meestal VU of Loaded op als ik voor wat Lou Reedigs in de mood ben.........

Het titelnummer en Sister Ray blijven wel een speciaal plekje bij me houden en dat plus de jeugdsentimentale waarde kommik toch op 4****

Stijn_Slayer
Stalin schreef:
A heretofore unreleased Velvet Underground recording, “I’m Not a Young Man Anymore,” went online today.

Link


Die amateuristische kutsound blijft heel vet, maar het is wel een slecht nummer.

avatar van BoyOnHeavenHill
Stijn, ga je hiervoor nog in de buidel willen/moeten tasten?

Stijn_Slayer
Nah, ik heb al zo'n boel Velvetspul. Echt essentieel is die uitgave niet, ik hoef niet meer zo nodig compleet te zijn.

avatar van BoyOnHeavenHill
Ik had zelf vroeger gewoon de elpees, maar met die Peel slowly and see-box heb je volgens mij ook al zo'n beetje alles wat nodig is, vooral omdat daar ook het geweldige VU op staat (en de langere versie van Sweet Jane natuurlijk). Bizar dat een band die ik indertijd beschouwde als de ultieme undergroundband nu aan alle kanten de box-set-treatment krijgt, alsof het inmiddels rock & roll-royalty is. (O, ik mag 1969 Velvet Underground live natuurlijk niet vergeten!)
 

Stijn_Slayer
Ja, al mis je wel een paar nummers van VU in die box.

avatar van BoyOnHeavenHill
Hmm, ik zie dat je gelijk hebt, twee nummers van VU ontbreken op Peel slowly, was me nooit zo opgevallen. Ik had die elpee kennelijk al weggedaan toen ik op de CD-box stuitte, en omdat de belangrijkste nummers van VU (voor mij I can't stand it, Stephanie says en Ocean) wèl op de box stonden had ik me verder nooit afgevraagd hoe het met de volledige rest zat.

jeb777
Jezus, ik dacht dat dit een klassieker was... Dit is wel het allerbelabberste album dat ik ooit beluisterd heb.

avatar van niels94
4,0
Dan heb jij dus alleen maar gave dingen beluisterd?

bennerd
jeb777 schreef:
Jezus, ik dacht dat dit een klassieker was... Dit is wel het allerbelabberste album dat ik ooit beluisterd heb.

Dat is net het punt van deze plaat

avatar van pygmydanny
5,0
Die 5 en die 0 even van plaats verwisselen en je hebt een klassieker

jeb777
bennerd schreef:
(quote)

Dat is net het punt van deze plaat


Oke... Luister ik toch liever naar gewoon iets wat ik mooi vind! Ieder zijn ding!

avatar van Rudi S
5,0
Jij snapt het jeb, dit is echt het toppunt van slechtheid, allerbelabberdste album is ook mooi.
Hoort eigenlijk ook in mijn top 10


avatar van Johnny Marr
4,0
De heren (en vrouw) van The Velvet Underground waren Metallica toch wel 23 jaar voor met hun hoes voor 'The Black Album'.

avatar van BoyOnHeavenHill
Grappig, toen ik halverwege de jaren 70 dit album kocht was dat met de speelgoedsoldaatjes-hoes. En overigens gingen This is Spinal Tap (1984) en Prince's Black album (rec. 1988) Metallica óók al voor...

avatar van WoNa
4,0
Na meer dan 20 jaar weer eens terug gekeerd naar White light/White heat. En dat is bijzonder goed bevallen. De aanleiding was de 45 jaar box met vele extraatjes. Een betere mix misschien ook dan mijn jaren 80 low budget elpee uitgave. 'Sister Ray' voor het eerst meerdere malen achter elkaar geluisterd zonder enig probleem. Gewoon erg erg goede song. 'The gift' is natuurlijk een grap die slechts een maal beluisterd hoeft te worden, maar het taalgebruik en de dictie van John Cale zijn wel heel bijzonder. Daarnaast staan er een tweetal pogingen tot een ballade op de plaat. Die maken en passent wel even duidelijk wat voor een geweldige popfeel Lou Reed tot zijn beschikking had. Ook al dompelde hij die onder in een zee van gekte, razernij en waanzin, een pop liedje schrijven kon hij wel. De titelsong is gewoon een van de beste proto punksongs ooit. Waar iedereen later de mosterd vandaan haalde. Een uiterst prettige hernieuwde kennismaking, maar niet zo goed als opvolger 'Velvet Underground' of 'V.U.'. (Luister ook eens naar 'Loaded' van Hollis Brown.)

Je kunt het volledige verhaal hier lezen op WoNo Magazine.

kiriyama
De 3CD 'Super Deluxe Edition' van dit album is nu voor 40 piek bij Bol.com te krijgen. Goedkoper heb ik hem nog niet gezien.

VU

Heb hem zelf ook maar even besteld.

avatar van west
4,0
De 2LP Deluxe Edition is nu voor 15 piek te krijgen bij platomania.eu

avatar van Ducoz
4,5
Ik heb hier een Japanse persing uit 82 staan. Die klinkt fenomenaal. De eerste keer dat ik Sister Ray beluister en vrijwel alles hoor, in plaats van één grote wirwar van instrumenten.

3,5
Toen ik veel wiet rookte, veel alcohol dronk en af en toe andere drugs deed luisterde ik deze plaat meermaals. Het paste bij de gemoedstoestand waar ik toen ik verkeerde. Nu ik dat alles niet meer doe blijft er eigenlijk niks anders dan herrie over. Dit is muziek voor als je op of over het randje van de maatschappij leeft, schijt aan alle conventies. Doen wat er in je opkomt als je volgeladen bent met drugs en drank. Eerder keek ik hier nog enigszins bewonderlijk tegenaan, nu zie ik het als een vlucht in het egocentrisme. Het album heeft artistieke pretenties en is daardoor pretentieus per definitie. Uit sentimentele grond geef ik hem nog 3,5 sterren.. het voelde wel goed destijds

avatar van deric raven
4,0
White Light / White Heat is de banaan die te lang op de fruitmand heeft gelegen; rottend en stinkend; ongedierte aantrekkend.
Een smerige, slijmerige suspensie, die als sappig sperma een weg naar buiten vind vanuit het vrouwelijk geslacht.
De bezongen drugs van het debuut hebben hier hun sporen achter gelaten.
Ik denk dat David Bowie na het horen van het titelnummer White Light / White Heat graag met Lou Reed wil werken.
Vergeet het rommelige einde, maar concentreer je vooral op het begin; die piano en de manier van zang is kenmerkend voor zijn latere werk.
Ikzelf vind het verhalende dat volgt in The Gift een stuk sterker; zou echter de muzikale begeleiding weg gelaten worden, dan blijft er weinig over; de combinatie geeft het een hypnotiserend effect, en veel kracht.
Lady Godiva’s Operation is voornamelijk door de zang verworden tot een gigantische puinhoop; zou het de opzet zijn geweest om alle schoonheid van dit nummer te vernietigen?
Here She Comes Now heeft nog het meeste weg van een echt lied, maar de slepende zang verraad de drugs die het bijna om zeep brengen.
Bij I Heard Her Call My Name werkt het weer wel goed, en laat weer het typerende gitaargeluid horen wat toch wel tot het hoogtepunt van het album hoort, ook hier zijn latere Bowie invloeden hoorbaar in de voordracht.
Sister Ray kende ik van Joy Division, maar hun live versie staat ver in de schaduw van het origineel. Door het gebruik van het orgeltje moet ik ook hier aan The Doors denken; Light My Fire en The End.
Toch zou het album sterker zijn geweest als ze een van de lange stukken (The Gift of Sister Ray) hadden weg gelaten.
Bij een band als The Doors werkt het perfect; die hadden bij hun eerste twee albums een lange afsluiter, The Velvet Underground had daar ook voor kunnen kiezen, neemt niet weg dat het gewoon sterke stukken zijn.
Het andere gemis vind ik de bijdrage van John Cale; bij het debuut wist hij er duidelijk met zijn viool er een stempel op te drukken; hier is hij bijna onzichtbaar.
Dat Nico niet aanwezig is heb ik geen probleem mee; voor mij was ze op het debuut al de zwakste schakel.

avatar van Rudi S
5,0
Mooie review deric raven echter JC had juist hier een grote rol, Lou wilde dan ook van die rare Wehlsman af en maakte op dat 3e album gewoon mooie liedjes.

Maar goed de rol van John (o.a.) die fuzz bas in het titelnummer, vocalen in The Gift, Lead vocalen in Lay G. plus de viool.
Tja dat dreinende orgel in Sister Ray .

avatar van deric raven
4,0
Toch is voor mijn gevoel de viool meer naar de achtergrond, dat vond ik wel de meerwaarde op het debuut.

avatar van heartofsoul
deric raven: even een aanvullende opmerking: John Cale bespeelt een altviool, en dat is toch een wat ander instrument dan de viool. Zie bijvoorbeeld:
Zoek de verschillen! Altviool & Viool! - Viool kopen of huren - Vioolles - Hilversum - Webshop - vioolspelen.nl

avatar van deric raven
4,0
Ga ik ook even moeilijk doen.
Nee, volgens de informatie in het cd boekje van hun debuut speelt hij zelfs een electric viola.
Maar misschien willen ze het wel voor jou aanpassen bij MGM Records.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:08 uur

geplaatst: vandaag om 01:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.