Het is hoe je het ervaart (dooddoener!). Heb het album zojuist twee keer beluisterd en ik ben meteen, maar dan ook meteen, overtuigd. Waar de vorige albums, en die van Radiohead en Yorke solo, nog wel eens gekunsteld en gezocht wilden aandoen (zoals de romans van Mulisch) geldt dat niet voor dit album. Dit is volstrekt natuurlijk, zoals het bedoeld is, geen moeilijk doenerij, maar zoals de flow is (zoals de romans van Wolkers) met swung, en jazz, en ook funk, en aangename introspectie, en mooie ingetogen, eenvoudige elektronica. En vooral weemoed. Spot on! Ik durf na twee luisterbeurten zelfs te stellen dat dit tot het
finest behoort van alles wat Radiohead tot nu heeft voortgebracht. Maar ik houd een voorbehoudje vanwege de …. puglia.