menu

The Smile - Cutouts (2024)

mijn stem
3,84 (213)
213 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: XL

  1. Foreign Spies (4:48)
  2. Instant Psalm (4:18)
  3. Zero Sum (2:47)
  4. Colours Fly (4:55)
  5. Eyes & Mouth (3:59)
  6. Don't Get Me Started (5:55)
  7. Tiptoe (3:30)
  8. The Slip (4:29)
  9. No Words (4:16)
  10. Bodies Laughing (4:57)
totale tijdsduur: 43:54
zoeken in:
avatar van Lighthouse
4,5
Hoe goed is Bodies Laughing zeg.
Hoe goed is deze hele plaat zeg.

Het begint nog aftastend, al is Instant Psalm erg mooi. Daarna gaat de randrem af. Een plaat waarvan ik al héél lang wenste dat Radiohead er nog eentje maakte: avontuurlijk, rijk, gelaagd, groots en zelfs een beetje speels. Kan wel eens mijn album van het jaar gaan worden.

avatar van bonothecat
3,5
Waar de vorige twee albums ontroerend mooi waren, daar doet mij dit album bijna niks. Het is pas een eerste luisterbeurt maar ik vind het een hele zit. Ben benieuwd of ik over een tijdje dit bericht kan intrekken. Voorlopig 3,0 sterren.

avatar van Lighthouse
4,5
bonothecat schreef:
Waar de vorige twee albums ontroerend mooi waren, daar doet mij dit album bijna niks. Het is pas een eerste luisterbeurt maar ik vind het een hele zit. Ben benieuwd of ik over een tijdje dit bericht kan intrekken. Voorlopig 3,0 sterren.

Een heel sterk album over de hele lijn maar de 3 beste nummers staan ook gewoon achterin. The Slip - No Words - Bodies Laughing is een geweldige run. Vond het debuut eigenlijk best taai om helemaal te beluisteren, deze plaat gaat veel mooier vooruit. Er zit een soort vaart in die ik wel miste in de vorige 2 ook.

avatar van west
3,0
The Smile zakt langzaam onderuit in niveau en klinkt soms wat gezapig en saai. Gelukkig had ik bij de eerste twee nummers sterke koffie bij de hand, anders was ik zo weer in slaap gevallen. Daarna volgt gelukkig soms wat meer originaliteit, dynamiek en/of schoonheid. Maar het hoge niveau van hun debuutalbum wordt zelden gehaald. Ik vind Cutouts zelfs wat minder dan Wall of Eyes, wat mij over het geheel genomen ook al enigszins tegenviel. Helaas.

avatar van dreamtheater06
4,5
devel-hunt schreef:
Navelstarende muziek. .


Ik snap deze term eigenlijk nooit zo goed, wat maakt dit navelstarend? Is het de saaiheid? De ritmes zijn misschien niet altijd alledaags maar in principe blijft het toch gewoon popmuziek, ik vind deze tot nu toe namelijk ook toegankelijker dan de vorige.

Wat maakt dit meer navelstarend dan, om even recent werk erbij te pakken, de nieuwe Nick Cave of Geordie Greep?

avatar van Lighthouse
4,5
west schreef:
The Smile zakt langzaam onderuit in niveau en klinkt soms wat gezapig en saai. Gelukkig had ik bij de eerste twee nummers sterke koffie bij de hand, anders was ik zo weer in slaap gevallen. Daarna volgt gelukkig soms wat meer originaliteit, dynamiek en/of schoonheid. Maar het hoge niveau van hun debuutalbum wordt zelden gehaald. Ik vind Cutouts zelfs wat minder dan Wall of Eyes, wat mij over het geheel genomen ook al enigszins tegenviel. Helaas.

Bijzonder. Saai is zowat het laatste wat in me opkomt hier. Weinig albums gehoord dit jaar die zo avontuurlijk zijn zonder een soort van toegankelijkheid te verliezen.

En ja, de 2 eerste nummers zijn wat trager maar dit is objectief gezien ook het meest uptempo album van hun trilogie? En Instant Psalm zou ook op een Radiohead album een hoogtepuntje zijn.

3,5
Er staan een aantal goede nummers op, met Bodies Laughing als hoogtepunt. Maar het album als geheel pakt me nog niet.

avatar van west
3,0
Ik zie bij de stemmen dat user yorkethom hier 5* aan geeft

avatar van philtuper
west schreef:
Ik zie bij de stemmen dat user yorkethom hier 5* aan geeft
Was leuker geweest als ie 0,5* had gegeven!

avatar van mattman
4,5
Denk dat we met The Slip toch wel het sterkste nummer van deze band te pakken hebben.

avatar van Kaaasgaaf
5,0
Ergens hierboven sprak ik al de verwachting uit dat dit derde Smile-album niet alleen hun laatste maar ook hun beste werk zal blijken. Of dat eerste het geval is, zal de tijd moeten uitwijzen. Dat het tweede klopt ben ik zeker wel geneigd te zeggen, al is het wellicht nog veel te vroeg voor zulke uitspraken, met dit album amper een dag uit. Voor mij vormt het ieder geval vanaf het eerste gehoor een prachtige synthese van de eerste twee Smile-albums. ALFAA was heerlijk verslavend, maar (waarschijnlijk door Nigels aanwezigheid, en een paar meegebrachte Radiohead-restjes) net iets teveel 'Radiohead light'. Terwijl The Smile vanaf het allereerste begin live had laten horen echt een zeer onderscheidende dynamiek te hebben, een opzichzelfstaand beestje te zijn. Op WOE kwam dit veel krachtiger naar voren. Als geheel een sterker geheel ook dan ALFAA, al draaide ik hem wel een stuk minder. Daarvoor had het teveel een specifieke sfeer waarvoor ik maar net in de stemming moest zijn, geen album om zomaar op te zetten (wat ook juist als aanbeveling gezien kan worden). Cutouts combineert het eigenzinnige en onderscheidende van WOE met het verslavende contrastrijke van ALFAA, de lucht die die plaat ook te bieden had. Daarnaast hebben ze een paar van hun meest magnifieke nummers (waarvan sommigen al gespeeld vanaf hun allereerste optredens) tot dit vermeende slotstuk bewaard. In elk nummers leidt een onweerstaanbare melodie je zoveel onverwachte kanten op, terwijl het toch nergens in gefreak ontaardt, alles 'klopt' helemaal op een manier die nooit te verzinnen zou zijn (maar dit drietal zomaar uit de mouwen lijkt te schudden) en zal, daar durf ik de klok wel op gelijk te zetten, steeds meer uitgroeien tot muziek die zich met het leven gaat verweven (zoals twee van deze heren al een decennium of drie bij mij flikken). Waanzinnig ook weer hoe de paar eerder uitgebrachte nummers (die ik met moeite elk niet meer dan twee keer los beluisterd had) zoveel rijker klinken in de albumcontext. Dat viel te verwachten, is bijna altijd zo, maar toch, wát een verschil. De opbouw van zo'n plaat vol contrasten - van spooky naar funky, van ijzingwekkend naar warmbloedig, van bevreemdend naar ontroerend; en altijd als een rode draad het samenspel dat wonderlijk genoeg steeds zo complex en simpel ineen kan zijn - blijft een delicate toverkunst die deze heren dan ook als geen ander verstaan.

avatar van aERodynamIC
4,0
bonothecat schreef:
Waar de vorige twee albums ontroerend mooi waren, daar doet mij dit album bijna niks. Het is pas een eerste luisterbeurt maar ik vind het een hele zit. Ben benieuwd of ik over een tijdje dit bericht kan intrekken. Voorlopig 3,0 sterren.

Ik herken dit wel moet ik zeggen. Die eerste twee waren bloedmooi, hier neig ik nu zelfs al te verlagen. Het pakt me gewoon niet. Maar misschien dat de tijd het verandert. Ik was ooit ook geen fan van Kid A na het magistrale OK Computer, terwijl ik dat nu wel ben

avatar van Benjaminjow
3,0
Jemig wat geven veel van jullie snel een cijfer. Moet zoiets niet bezinken?

avatar van west
3,0
philtuper schreef:
(quote)
Was leuker geweest als ie 0,5* had gegeven!

Ja, deze score van Thom is toch weinig verrassend.

avatar van aERodynamIC
4,0
Benjaminjow schreef:
Jemig wat geven veel van jullie snel een cijfer. Moet zoiets niet bezinken?

De altijd weer terugkerende opmerking op deze site. Soms kost het meer tijd, soms helemaal niet. Meestal weet ik wel hoe een album uit te drukken in een cijfer (kan dat überhaupt wel?!). Mocht ik er over een tijd anders over denken kan ik altijd bijstellen. Mijn berichten niet (daar moet dan op teruggekomen worden), de sterretjes wel

avatar van Johnny Marr
4,0
Benjaminjow schreef:
Moet zoiets niet bezinken?

Zeker wel. Maar na 1 luisterbeurt concludeer ik dat dit een fikse tegenvaller is! De vorige van dit jaar vond ik goed, maar ook niet veel meer gedraaid daarna. Deze zie ik mezelf ook niet vaak meer luisteren. Het debuut was een bom.

mip
De beste is voor het laatst bewaard

avatar van Torch
2,5
Helaas stukken minder dan de vorige….

avatar van Chameleon Day
4,5
Torch schreef:
Helaas stukken minder dan de vorige….


Het is hoe je het ervaart (dooddoener!). Heb het album zojuist twee keer beluisterd en ik ben meteen, maar dan ook meteen, overtuigd. Waar de vorige albums, en die van Radiohead en Yorke solo, nog wel eens gekunsteld en gezocht wilden aandoen (zoals de romans van Mulisch) geldt dat niet voor dit album. Dit is volstrekt natuurlijk, zoals het bedoeld is, geen moeilijk doenerij, maar zoals de flow is (zoals de romans van Wolkers) met swung, en jazz, en ook funk, en aangename introspectie, en mooie ingetogen, eenvoudige elektronica. En vooral weemoed. Spot on! Ik durf na twee luisterbeurten zelfs te stellen dat dit tot het finest behoort van alles wat Radiohead tot nu heeft voortgebracht. Maar ik houd een voorbehoudje vanwege de …. puglia.

avatar van Forza
4,0
Dit album heeft wat meer variatie in snelheid en dat maakt hem voor mij beter dan de voorgaande. Tweede helft van het album is vooral van hoog niveau. Op dit moment vind ik Bodies Laughing, No Words en Don't Get Me Started het leukst, maar dat gaat vast nog wel wat wisselen.

avatar van aERodynamIC
4,0
Chameleon Day schreef:
Waar de vorige albums, en die van Radiohead en Yorke solo, nog wel eens gekunsteld en gezocht wilden aandoen (zoals de romans van Mulisch) geldt dat niet voor dit album. Dit is volstrekt natuurlijk, zoals het bedoeld is, geen moeilijk doenerij, maar zoals de flow is (zoals de romans van Wolkers) met swung, en jazz, en ook funk, en aangename introspectie, en mooie ingetogen, eenvoudige elektronica.

Ervaringen, ervaringen exact. Voor mij klinkt deze juist gekunsteld in tegenstelling tot de vorige twee. Ik vind deze klinisch overkomen. Opmerkelijk dat de mensen die vol voor dit album gaan dat juist niet bij de vorige twee deden en andersom.

avatar van Chameleon Day
4,5
aERodynamIC schreef:
(quote)

Ervaringen, ervaringen exact. Voor mij klinkt deze juist gekunsteld in tegenstelling tot de vorige twee. Ik vind deze klinisch overkomen. Opmerkelijk dat de mensen die vol voor dit album gaan dat juist niet bij de vorige twee deden en andersom.


We hebben een disconnectie hier (komt, van mijn kant, niet vaak voor).

avatar van aERodynamIC
4,0
Chameleon Day schreef:
(quote)


We hebben een disconnectie hier (komt, van mijn kant, niet vaak voor).

Denk dat het wel meevalt met een halfje verschil in waardering (misschien straks 1 puntje, maar aangezien het album al voor me klaarligt verwacht het niet, want fysiek draaien geeft altijd een andere dimensie).

avatar van vivalamusica
4,0
Het wordt tijd voor enkele kritische noten, Dansende Beren plaats enkele kanttekeningen die m.i. wel enigszins hout snijden, en laat ik het zelf ook 'proberen'. Na een aantal malen luisteren (via koptelefoon) beginnen me wel wat dingetjes op te vallen. Het grootste bezwaar vind ik dat het album zich lastig in z;n geheel laat beluisteren, het zijn vaak losse eindjes, zelfs binnen nummers hoor je losse aanzetjes, of je denk hadden ze nu hier eens op doorgegaan, of het is niet af, of had dat weggelaten. Je hoort een boel muzikaal talent, maar de som van de losse delen komt er niet uit. In die zin is de titel heel goed gekozen: Cutouts Het verhaal is dan niet af, maar het is er wel een van 'The Smile'; wordt ongetwijfeld vervolgd.

The Smile - Cutouts (★★★): Aan de neerwaartse kant van de spanningsboog - dansendeberen.be

avatar van thetinderstick
vivalamusica schreef:
Het wordt tijd voor enkele kritische noten, Dansende Beren plaats enkele kanttekeningen die m.i. wel enigszins hout snijden, en laat ik het zelf ook 'proberen'. Na een aantal malen luisteren (via koptelefoon) beginnen me wel wat dingetjes op te vallen. Het grootste bezwaar vind ik dat het album zich lastig in z;n geheel laat beluisteren, het zijn vaak losse eindjes, zelfs binnen nummers hoor je losse aanzetjes, of je denk hadden ze nu hier eens op doorgegaan, of het is niet af, of had dat weggelaten. Je hoort een boel muzikaal talent, maar de som van de losse delen komt er niet uit. In die zin is de titel heel goed gekozen: Cutouts Het verhaal is dan niet af, maar het is er wel een van 'The Smile'; wordt ongetwijfeld vervolgd.

The Smile - Cutouts (★★★): Aan de neerwaartse kant van de spanningsboog - dansendeberen.be


Deze review kwam mij zo bekend voor..
En toen bedacht ik: dit is dezelfde review als die ik op Exclaim heb gelezen. Dit is toch nagenoeg plagiaat?
The Smile Could Have Cut Out Some of 'Cutouts' │ Exclaim!

avatar van Kaaasgaaf
5,0
Ah, ben wel verbaasd door de gemengde reacties hier, zéker van mensen die de vorige twee wél geweldig vonden. Zoals geschreven vind ik deze een synthese van die twee, alles wat die twee zo goed maakt (de afwisseling en speelsheid van ALFAA, het duistere, ruimtelijke en eigenzinnige van WOE) samenbrengend, en dan ook nog eens met een aantal van hun allersterkste nummers (die ze al die tijd bewaard hadden). Het is wellicht nog wat vroeg voor zulke uitspraken, maar ik verwacht wel dat Cutouts tot mijn favoriete Smile-album zal uitgroeien. Ik kan me zeker wel voorstellen dat iemand de voorkeur zou geven aan WOE of ALFAA (ze hebben elk hun eigen kracht en liggen voor mij alle drie ook wel redelijk dicht bij elkaar), maar dat je die twee geweldig vindt en deze maar niks (of ieder geval aanzienlijk minder), dat gaat er bij mij toch vrij moeilijk in. Lijkt me dan toch domweg een kwestie van dat je ‘m nog wat vaker zou moeten horen…

avatar van Kaaasgaaf
5,0
thetinderstick schreef:
(quote)


Deze review kwam mij zo bekend voor..
En toen bedacht ik: dit is dezelfde review als die ik op Exclaim heb gelezen. Dit is toch nagenoeg plagiaat?
The Smile Could Have Cut Out Some of 'Cutouts' │ Exclaim!


Oei, dit is zeker wel een gevalletje Plagiëren Beren.

avatar van vivalamusica
4,0
Kaaasgaaf schreef:
(quote)


Oei, dit is zeker wel een gevalletje Plagiëren Beren.


Je zou gelijk kunnen hebben, 3 oktober exclaim! en 4 oktober Dansende Beren.

Nog eentje van 1 oktober.
Album: The Smile - Cutouts - theartsdesk.com

Al die sites hebben voorinzage gehad en 3 weken kunnen voorproeven, dat scheelt, neemt niet weg dat de meeste recensies redelijk positief zijn, en een paar kritisch. Let’s give it time!

3,0
Ik ben ook niet bijzonder positief. Het is allemaal wel weer bijzonder, maar het is ook zo statig, een soort calvinistische progrock: razend eigenzinnig allemaal, voer voor het hoofd maar lijf en leden worden niet bediend.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik dat vaker mis bij de Thom Yorke projecten, ook de latere Radiohead, maar juist bij de afgelopen platen van The Smile had ik het idee dat de samenwerking met Tom Skinner dat lijfelijke terugbracht.
Ik hoop dat ik nu te snel oordeel maar voorlopig lijkt dat Skinner effect -als dat het is- alweer te zijn uitgewerkt. Jammer, hopen dat ze het live nog wel kunnen brengen.

avatar van tnf
tnf
Op de voorganger stonden iig meerdere nummers die bij mij heel goed op de onderbuik werkten.

In iets mindere mate heeft Zero Sum het ook wel, hoewel het een wat sneller nummer betreft dat niet echt op nummers als I quit lijkt.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:44 uur

geplaatst: vandaag om 05:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.