menu

Peter Gabriel - So (1986)

mijn stem
4,05 (591)
591 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Red Rain (5:35)
  2. Sledgehammer (5:09)
  3. Don't Give Up (6:27)

    met Kate Bush

  4. That Voice Again (4:50)
  5. In Your Eyes (5:26)

    met Youssou N'Dour

  6. Mercy Street (6:18)
  7. Big Time (4:25)
  8. We Do What We're Told (Milgram's 37) (3:18)
  9. This Is the Picture (Excellent Birds) * (4:25)

    met Laurie Anderson

  10. This Is the Picture [Live] * (5:57)
  11. San Jacinto [Live] * (7:26)
  12. Shock the Monkey [Live] * (6:44)
  13. Family Snapshot [Live] * (4:36)
  14. Intruder [Live] * (5:26)
  15. Games Without Frontiers [Live] * (5:29)
  16. No Self Control [Live] * (6:15)
  17. Mercy Street [Live] * (9:15)
  18. The Family and the Fishing Net [Live] * (7:08)
  19. Don't Give Up [Live] * (8:16)
  20. Solsbury Hill [Live] * (5:10)
  21. Lay Your Hands on Me [Live] * (6:14)
  22. Sledgehammer [Live] * (5:06)
  23. Here Comes the Flood [Live] * (2:48)
  24. In Your Eyes [Live] * (10:38)
  25. Biko [Live] * (9:38)
  26. Red Rain (So DNA) * (6:15)
  27. Sladgehammer (So DNA) * (6:30)
  28. Don't Give Up (So DNA) * (6:10)
  29. That Voice Again (So DNA) * (6:39)
  30. Mercy Street (So DNA) * (7:50)
  31. Big Time (So DNA) * (6:54)
  32. We Do What We're Told (So DNA) * (5:00)
  33. This Is the Picture (Excellent Birds) (So DNA) * (3:58)
  34. In Your Eyes (So DNA) * (10:15)
  35. Sagrada (12" Bonus Track) * (3:39)
  36. Courage (12" Bonus Track) * (5:12)
  37. Don't Give Up [Alternative Version Piano and Bvox Mix] (12" Bonus Track) * (6:49)
toon 29 bonustracks
totale tijdsduur: 41:28 (3:47:10)
zoeken in:
avatar van ChrisX
marcello schreef:
na dik 20 jaar blijf ik dit album draaien. De single sla ik altijd over .. Maar eens naar 4,5 gebracht ...


De logische vraag is dan welke single want nog al wat nummers hier van zijn op single verschenen en een hit(je) geworden

avatar van musician
5,0
Peter Gabriel heeft een memorabele, commerciële cd uitgebracht die aantoont, dat commercieel niet per se slechter hoeft te zijn.

Ja, de complexe, a-commerciële Peter Gabriel cd's 1 t/m 4 zijn óók memorabel maar niet voor zo'n groot publiek.

Is dat expres gedaan, per ongeluk? Wat hadden we van Sledgehammer gevonden, was het geen hit geworden? Zou Gabriel hebben gedacht, bij één van zijn (hernieuwde) sessies met Kate Bush: laat ik nu eens een heerlijk glad duet maken dat eindelijk eens in de top 40 komt!

De cd heeft een veel hoger herinneringsgehalte dan zijn vorige cd's. Lees je de titel, het nummer zit gelijk in je hoofd. Dat is knap. En dat komt dan niet omdat je So zo veel meer hebt gedraaid dan één van z'n voorgangers. Het zijn gewoon hele goede, knap bedachte melodieën. En blijkbaar ook aangenaam omdat het blijft hangen.

En omdat veel mensen dat vinden, wordt het een commercieel succes. Tot ergernis van de puristen, uiteraard. Je zou het kunnen wijten aan de lange tijd die Peter Gabriel zichzelf gegund had om de cd te maken (er zit vier jaar tussen IV en So, het live-gebeuren in 1983 niet meegerekend).

Ik vind PG 1 t/m 4 prachtig en ik kan me met de grootste wil van de wereld niet kwaad maken over So. Toegegeven, Don't give up is bepaald niet het beste nummer dat er op staat (is ook erg veel gedraaid) maar het is voor het overige een prima cd. Aangenaam, professioneel, met bezieling. Kom er nog eens om, zou ik haast zeggen.

Mijn aanraders zijn toch wel Red rain, Big time (nr. 1) en We do what we're told. This is the picture is een grandioze aanvulling.

avatar van dazzler
4,0
Klopt wel wat musician schrijft.

Hoe komt het dat So zo'n succes werd?
Want zo mainstream zijn de nummers niet bepaald.
Er zitten behoorlijk wat addertjes onder het gras.

Vooral ritmisch, percussie en baslijnen, is het zweten geblazen.
Op een andere manier dan David Byrne, wist Gabriel songstructuren
uit alle hoeken van de wereld te integreren in zijn composities.
Kijk ook eens naar de indrukwekkende lijst met gastmuzikanten.

Misschien was So wel de juiste plaat op het juiste moment.

We schrijven medio jaren 80: ... europop goes world ...

ps. Ik hoor nu Phil Collins op de radio. Frappant hoe Phil
en Peter beiden van die dichtgesnoerde stemmen hebben.

avatar van bertus99
3,0
Toch wel een stuk meer gericht op groot publiek (mag ik zeggen commercieel?) dan de eerdere soloplaten van Gabriel. Dat zit hem vooral in de cleane, opgepompte sound die in die jaren erg in de mode kwam. Veel succesvolle 80's albums hebben dat. Van Springsteen tot Sting.
Don't give up, Sledgehammer en In your Eyes (live vaker gespeeld met Youssouf N'Dour) zijn radiokrakers geworden.
Maar Mercy Street blijf ik veruit het mooiste nummer vinden. Dat is toch een pareltje op deze verder niet zo heel interessante plaat. vergeleken met zijn eerdere werk dan.

In 1988 was mijn dochter net geboren. Ik herinner me een zondagochtend dat ik met de baby voor het raam stond en So had op staan.

In your daddy's arms again, dreaming of mercy street.....

avatar van kaztor
Goed nieuws voor de fans: Sledgehammer is pas gecoverd in een house-versie door...

...Rene Froger!



avatar van kaztor
Jup, schrok me zelf ook het leplazerus.


4,5
laat je niet misleiden (lijden) door sledgehammer en eigenlijk ook big time, dat zijn de zwakke nummers...na vele jaren denk ik dat dit zijn 1 na sterkste solo album is (nr 1 is de beste). Mercy street / this is the picture / we do waht we are told, red rain prachtige nrs allemaal

avatar van bikkel2
4,5
Gabriel verrast altijd wel op 1 of andere manier . Op So slaat hij misschien een wat eigentijdsere weg in , maar wel met de nodige pit .
Sledgehammer is nog steeds een lekker swingend nummer , Big Time vind ik daarintegen een draak . Voorbeeldig is het prachtige duet met Kate Bush in Don't Give Up . Nog altijd 1 van de mooiste werkjes uit de 80er jaren .
Maar ook Red Rain en In Your Eyes zijn fraai . Typische Gabrielverzinsels met de nodige inhoud , zowel tekstueel als muzikaal .
Niet zijn sterkste werk . Us vind ik bijvoorbeeld een tikkie geinspireerder . Gabriel overtuigd wat mij betreft het meest op de buhne , waar hij zijn verhalen met het nodige smaakvolle showelement kan etaleren .
Rene Froger covert Sledgehammer ? Ik wil het niet horen !!!!

avatar van Hendrix4live
3,0
Een wat mindere plaat van Gabriel. Red Rain vind ik met Big Time het beste, maar Don't Give Up vind ik echt de afknapper van deze plaat.
Sledgehammer is ook wel een goed nummer maar zeker niet de beste.

avatar van lebowski
4,0
Luister net naar het nummer Do the Choo-Choo van Jack Ashford, Gabriel gaat mij niet wijsmaken dat hij zijn intro van Sledgehammer hier niet ongegeneerd van heeft geleend...

avatar van Ataloona
4,0
heerlijke plaat, een stuk commerciëler dan zijn vorige maar wel commerciël op zeer hoog niveau. Je hebt commerciële albums die na een paar weken echt gaan vervelen en dat heb ik met deze niet.

4,0
4 sterren gegeven. Mooie plaat, met Mercy Street verreweg als het mooiste nummers (en staat ook op mijn lijstje met mooiste nummers ooit)!

avatar van musician
5,0
Je hebt gelijk ook, ik verhoog tot het maximum dat ik deze plaat kan geven, 4,5 ster. Ik moet echt puntenaftrek geven voor Don't give up anders was het een onberispelijke 5 sterrenplaat geworden.

5,0
Gabriël kan bij mij niet stuk. Zit , met smart te wachten op nieuw werk. Maar So steekt ver boven de rest uit!!

avatar van deric raven
4,5
Op So worden typische maatschappelijke onderwerpen uit de jaren 80 aan gesneden.
Zure regen (Red Rain) en werkeloosheid (Don’t Give Up).
Samen met Bono, Sting en Bruce Springsteen is Peter Gabriel een van de voorvechters van de mensenrechten; getuige de Human Right Tours van Amnesty International.
Gelukkig is So niet alleen kommer en kwel, en wordt er met nummers als Sledgehammer en Big Time een mooi evenwicht gevonden.

Toch moet ik de credits hier niet aan Peter Gabriel toe schrijven, maar aan Daniel Lanois.
Terwijl hij juist bij Robbie Robertson (Robbie Robertson), U2 (The Joshua Tree) en zijn eigen album Acadie veel soberheid brengt, lukt het hier om juist ook bombastische elementen in terug te brengen. Deze sluiten weer aan bij het geluid dat Simple Minds, INXS en Frankie Goes To Hollywood op dat moment brengen.

Natuurlijk moet ik Kate Bush hier ook vermelden, die de rol draagt als liefhebbende echtgenoot van haar werkeloze man.
In Don´t Give Up lukt het Lanois dan ook om het dromerige van Kate Bush toe te voegen aan het Soulvolle geluid van Peter Gabriel.

In That Voice Again hoor je Peter Gabriel in duet met zichzelf in het refrein. Ik heb dit album erg lang op tape gehad, en altijd af gevraagd wie die andere zanger was.
Hijzelf dus.

Eigenlijk nog grappig om te vermelden.
Vergelijk Big Time eens met Land Of Confusion van zijn oude band Genesis.
Ongeveer gelijkertijd uit gebracht, en vrijwel dezelfde sound.

5,0
"Eigenlijk nog grappig om te vermelden.
Vergelijk Big Time eens met Land Of Confusion van zijn oude band Genesis.
Ongeveer gelijkertijd uit gebracht, en vrijwel dezelfde sound".

Grappig Deric Raven,

Ik ben van (de oude) Genesis en Gabriël een fan, maar bovenstaand zal ik met meer aandacht gaan beluisteren.

Father McKenzie
Met al dat zwaar geleuter over die nieuwe coversplaat van Peter, had ik heimwee naar deze;
Nu gedraaid en ik blijf dit echt wel zijn beste vinden.
Vooral de wat zweverige soulachtige dingen zoals Red Rain, Mercy Street en In Your Eyes, maar echt zwakke dingen staan hier niet op.
Peterken had nog haar op zijn koppeken, toen!

avatar van love deluxe
5,0
how can you not love this album?

this is the picture is een meesterwerkje

Nicci
Maar dat meesterwerkje stond niet op het oorspronkelijke album.

avatar van musician
5,0
Nee, maar Love deluxe noemt het terecht een meesterwerkje.

Je kunt het zien als een bonus track, maar This Is the Picture is echt méér dan goed genoeg om als volwaardig onderdeel van de cd te worden beschouwd.

En als zo'n nummer ook al jaren de cd afsluit weet je na verloop van tijd gewoon niet beter. En zo'n status kan alleen worden bereikt door nummers van uitzonderlijke kwaliteit.

avatar van musician
5,0
Na vanmorgen toch maar naar 5 sterren.

Het criterium 'onberispelijk, muzikaal vakwerk' blijft hier, bijna 25 jaar na z'n release, volledig overeind. Ondanks dan het enige nummer dat bij mij géén 5***** haalt, het trage en te langdradige Don't give up. Maar ik ben vergevingsgezind.

Ik hoor overigens terecht ook complimenten voor alle andere deelnemers, muzikanten, producent. Zij allen zijn ook nodig, om een meesterwerk te creëren.

avatar van Madjack71
4,0
Sledgehammer was destijds mijn 1ste kennismaking met Peter Gabriel, daarna pas de link naar Genesis gelegt, die ik toen alleen van Phil Collins kende met o.a. Mama een paar jaar ervoor. Maar Gabriel is de creatiefste van het stel, daar waar Collins een voorkeur heeft voor pop en jaren zestig muziek, is dit niet zo het geval bij Gabriel. Dat maakt zijn muziek en albums ook een stuk spannender. Dit album was in i.i.g een populaire doorbraak voor hem, door de hits Sledgehammer (ook vooral dankzij de videoclip) en het duet met Kate Bush, het nog steeds prachtige; Don't Give Up, wie wil niet een dikke 65 minuten verstrengeld zijn in de armen van Bush. Big Time en In Your Eyes zijn dan ook nog redelijk bekende nummers, waarvan ik In Your Eyes heb leren kennen ten tijde van het Amnesty International tournee met Springsteen, Sting, Chapman en Youssour D'anour.

avatar van Ataloona
4,0
Peter Gabriel is al tijden 1 van mijn favoriete artiesten, simpelweg door zijn verassende albums en zijn fantastische stem. Voormalig frontman van Genesis, de progressieve Genesis wel te verstaan. Het is niet zo dat Genesis gelijk commercieel is geworden na Peter's vertrek en ik zou wel graag willen weten waarom dan wel.
enfin. Dit album is een stuk commerciëler dan zijn voorgaande albums die nog verschillende thema's hadden. Toch is het verassend waarom So een succes werd.
Het bevat natuurlijk het catchy in het gehoorliggende Sledgehammer en het swingende Red Rain of het duet met Kate Bush die natuurlijk ookal flink succesvol was, maar toch.
Wat is nou de succesformule van So?

Red Rain is een aanklacht tegen de de wereld, de mensen vervuilen de Aarde wat voor de rode regen zorgt. Zure regen. Gabriel zingt dichtgeknepen, dichtgeknepen als de aarde die niks kan doen tegen zijn bewoners die maar blijven vervuilen. Een swingend nummer wat fijn in het gehoor ligt.
Dan komen de Indianen met hun panfluit, misschien een aanklacht tegen de Amerikanen hoe zij kijken tegen de oorspronkelijke bewoners.
Alsof de blanken het land bezitten terwijl het land van de Indianen is.
De tekst zal het niet doen vermoeden dat het daarover gaat.
I wanna be your Sledgehammer, That will be my task, het bouwen van de reservaten. Fantastich nummer om mee te zingen. De grote hit van Peter. Verdient ook. Fantastisch als je zo'n melodie kan bedenken. Vaak heb ik bij die jaren 80 hits dat je dat zelf ook wel kan verzinnen maar hier niet, echte vakmansschap. Echt een fantastisch nummer en het zou zo in mijn top 10 favoriete nummers kunnen staan. Muzikale extase met Peter Gabriel die helemaal uit zijn dakgaat om in het volgende nummer weer serieus en rustig uit de hoek te komen.
Een man raakt werkloos terwijl zijn vrouw toekijkt. Don't Give Up zegt ze. Haar man zit zo in de put, hij had dromen die niet uitkomen. Een vervormd wereldbeeld. The American Dream zal voor hem niet gelden. Kate Bush blijft in Peter vertrouwen. Zij heeft geloof in haar man, terwijl hij al zowat geen hoop meer heeft. Hij kijkt liever terug naar vroeger. De man mag nog altijd blij zijn hoor, uithuilen bij vrouwlief Kate Bush die haar man probeert te troosten. Peter krijgt weer wat vertrouwen, eerst wil hij nog van de brug springen maar hij houd de hoop en verhuist in de hoop om een baan te krijgen. Een prachtig verhaal en een subtiel duet tussen Kate Bush en Peter Gabriel met heerlijke muziek eronder.
That Voice Again is weer wat harder dan de voorganger. Dat was erg zwaarmoedig dus gaan we weer wat sneller verder. Een lekkere melodie met lekkere drums en de mooie stem van Peter Gabriel. Een nummer over de schade van roddels. Hij wil een vrouw maar de roddels houden hem tegen. Een drama-nummer, wat erg verassend is. De muziek doet anders vermoeden maar Peter kan een heel lied vervormen door zijn serieuze zang. Weer sterk gedaan.

In Your Eyes is echt prachtig, rustig maar met tempo en pit. Een nummer wat inderdaad nogal eens live kwam en ik herinner mij nog een duet met Youssou N'Dour. Lekker nummer.
Voor de afwisseling zal Peter wel gedacht hebben toen hij met het idee van Mercy Street kwam. Leuk is het dan ook als dit 1 van de beste nummers van dit album is.
Weer aparte teksten van Gabriel. Hij kan vermoedelijke liefdesliedjes door gebruik van mooie woorden en woorden waar je niet zomaar op komt hele lastige songs maken.
Een heel rustig en subtiel nummer. Erg mooi.
Big Time is weer wat bekender. Een echt popliedje wat heerlijk swingend in het gehoor ligt.
Fijn nummer. Sterk basspel en dit nummer had volgens mij zomaar op een Genesis album kunnen staan, misschien zelfs op een solo album van ome Phil.
Wel weer een sterke hitsingle.
We Do What We Are Told (Milgram's 37) is dan weer een heel aangenaam rustig nummer, het originele eind. Serieuze muziek wat door de hoge piano klanken ook weer iets dromerigs heeft. De synthesizers worden heel subtiel gebruikt als escapade. Achtergrond zang wat het allemaal wat versterkt en die heerlijke drums. Het achtergrond komt op de voorgrond. Dan zakt dat af om Peter Gabriel te laten zingen.

This Is the Picture (Excellent Birds)
Staat niet op elke versie van het album, wel op de mijne dus dit nummer review ik ook nog maar. Een zeer welkome aanvullig op een al uitstekend album. Fijn Afrikaans sfeertje.
Lekker swingend. Dit nummer had zomaar in deze tijd kunnen zijn geschreven. Dat had ik mij de gevaren van Sociale Media voorgesteld. Peter Gabriel had duidelijk voorspellende gaven

Een leuk album met veel sociale en maatschappelijke invloeden die duidelijk tot uiting komen in de teksten van het album. Afrikaanse invloeden worden hier ook zeker niet gemeden.
Apartheid, vervuiling van de Aarde, sociale ongelijkheid en werkloosheid zijn hier thema's die niet gemeden worden.

Toch ga ik in mijn waardering omlaag. Het is allemaal niet goed genoeg voor 4,5*. Don't Give Up en Sledgehammer zijn hier mijn favorieten en het album bevat geen slechte nummers maar het is allemaal wel erg leuk maar zijn andere albums doen me toch net wat meer.
Maar nog steeds een nette 4*

avatar van Cor
4,0
Cor
Dit blijft een gevarieerd en tijdloos sterke plaat. Afwisselende momenten met stemmige, verstilde parels als 'Mercy Street' en uitbundig swingende songs als 'Sledgehammer' (blijft mooi) en 'Big Time'. Alleen 'Don't Give Up' (grijsgedraaid?) vind ik niet zo bijzonder meer. Te traag en vooral te monotoon. Wel oprecht gemaakt overigens. Gabriel bewijst met deze plaat een eigenzinnig artiest te zijn, die vernieuwt en bestaande patronen uitbouwt.

Stijn_Slayer
Niet echt de Gabriel die ik graag hoor. Dit is me te mainstream, te poppy, ook al hoor je de eigen identiteit van Gabriel er nog wel in terug. Opener 'Red Rain' vind ik erg sterk, maar 'Sledgehammer' t/m 'In Your Eyes' kunnen me echt niet boeien.

Dan komt hij echter ineens met 'Mercy Street' dat een hele andere sfeer uitademt. Ingetogener, mysterieuzer met richting het einde iets van wereldmuziek erin. 'Big Time' vind ik vervolgens uitstekend. Trademark funk van Gabriel, zoals hij later ook in 'Steam' zou laten horen. 'We Do What We're Told (Milgram's 37)' vind ik interessant, maar mist naar mijn mening nog te veel een lijn. Het opent dreigend, en dan lijkt er iets van een song te ontstaan, maar dan is het afgelopen. Het had nog even terug naar de tekentafel gemoeten. 'This Is the Picture (Excellent Birds)' vind ik redelijk, maar dat is een bonustrack.

Halverwege het album vind ik de kwaliteit stijgen, maar het maakt de plaat ook wel wat minder coherent.

avatar van devel-hunt
5,0
Dit is de doorbraak van Peter Gabriel naar een groter publiek. Waarschijnlijk heeft hij de productie van deze plaat bewust toegankelijker en commercieler gemaakt. Hij toont hiermee aan dat artistiek, creatief en verkoopcijfers geen vloeken in de kerk is. En wat ook bijzonder is: ondanks de toegankelijkheid van So blijft het een typische PG plaat. Hij verkoopt zijn huid niet. En dat is klasse. Dat PG geen PR junk is blijkt uit het feit dat de platen die na SO zijn gekomen alweer veel minder toegankelijk zijn geworden, dus zijn knipoog naar een groter publiek maar van korte duur is geweest. Een creatieve geest als PG laat zich niet aan banden leggen.
Bovendien heeft hij de miljoenenopbrengst van SO geinvesteerd in Real World. Waardoor artiesten uit derde wereld landen een podium hebben gekregen. Ik vermoed dat dat zijn echte drive was, om een commerciele plaat te maken. Geld verdienen om er iets zinnigs mee te doen. Typisch PG.

rico24
Mercy street .wow.echt magistraal.

avatar van Snakeskin
4,0
Maar dat geldt voor meerdere tracks van deze plaat.

avatar van mart60
5,0
Zag rond de tijd van het uitkomen van deze plaat Gabriel in Ahoy, Rotterdam. Nog altijd één van de meest memorabele concerten ooit. Gabriel in topvorm met een geweldige band om zich heen, waaronder Youssou n'Dour. Heb na dit concert direct dit album aangeschaft en daarna de rest van het gehele Gabriel-oevre. Nooit spijt van gekregen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:33 uur

geplaatst: vandaag om 06:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.