menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / You sure make me feel like loving you-the 80's on the floor 2018YK, a list by pureshores

zoeken in:
avatar van Marzipaintree
pureshores schreef:
21: Thompson Twins-Love on your side

Terwijl de dance top 100 en andere lijsten op MM snel in behandeling gaan, zitten we hier qua tempo ook in de 80's
Maar bijna halverwege nu en we gaan Sheffield maar even aandoen.
Er lijkt qua tempo geen einde te komen aan dit topic. Het is een onverwachte keuze, dit nummer. Er zit iets ongemakkelijks en iets tweeslachtigs in. Dat laatste is dan weer niet zo vreemd bij twins. De zanger lijkt niet echt tevreden over zijn relatie. Hij houdt zijn partner graag meer voor zichzelf en is nogal van de regels. Ook pretendeert hij romantischer te zijn. Maar als hij weggestuurd wordt, voelt het niet erg om alleen te zijn.

Op de een of andere manier geloof ik de zanger niet helemaal. Het helpt niet dat ik een cassettebandje heb met greatest hits of the Thompson Twins. Dat begint met `In the name of love` en daarna volgt `Lies`. En als je dan tig keer `Lies` hebt gehoord komt `Love on your side`. Dan geloof je het allemaal niet meer.

Ooit ging ik 10 jaar geleden met een vriend naar Engeland op een korte stedentrip. We negeerden om onduidelijke redenen Southhampton maar trokken naar Londen en naar Sheffield.
Wij hadden veel gemeen. Hij heette Klaas en ik heette eigenlijk ook bijna zo. We waren een soort Thompson twins, zoals de twins uit Kuifje: Thomson and Thompson. Die heten ook bijna hetzelfde.

We deelden allebei een aantal van dezelfde passies waaronder bomen en muziek. Maar verder waren we het vaak met elkaar oneens. Hij hield van oude bejaarde bomen en ik ben een liefhebber van hoe groter en langer. We konden niet overal heen en moesten keuzes maken. Dus gingen we er om dobbelen. Hij won. Dat was heel vaak met Klaas: He has luck on his side.

We negeerden de langste en grootste boom van Engeland en bezochten in Londen de oudste boom. Normaliter mocht je er niet echt in de buurt komen maar Klaas wist toegang onder begeleiding te regelen. Ook weer puur geluk want die begeleider bleek toevallig op dat moment in de buurt en in de gelegenheid te zijn.

Niet alleen op bomengebied maar ook op muzikaal gebied waren er verschillen tussen ons. Hij hield van oude knakkers uit Sheffield: Joe Cocker en Dave Berry. Joe Cocker kon ik nog wel een beetje begrijpen. Deze zanger stond in de jaren 60 en 70 bekend als de grootste blanke blueszanger van zijn tijd. Maar Dave Berry? Het schijnt allemaal gekomen te zijn door dit filmpje en dat ene nummer dat hij zong.
Klaas was daarbij, wederom puur geluk. Want Dave kwam toevallig bij hem in de buurt langs. Klaas moet nog ergens in de massa te ontdekken zijn. En Dave had in dat filmpje dan weer heel veel love on his side.
Op de heenreis naar Sheffield hield ik nog een pleidooi waarom ik Dave en Joe waardeloos vond. Coveraars, altijd maar coveren, dat was de kern van mijn betoog. Klaas was het niet met mee eens. Ik hield toch ook van klassieke muziek? Dat was ook bijna alleen maar coveren. Toch vond ik dat bij pop wel problematischer en hield een pleidooi voor de jongere lichting uit die stad, ABC, Pulp en Arctic Monkeys. Ja zelfs de Thompson Twins waren origineler en beter.

Sheffield stond niet alleen bekend als muziekstad maar ook als de boomrijkste stad van Europa. We zouden een aantal parken bezoeken. Toen we in Sheffield aankwamen toen schrok ik. Wat een kale stad. Ik had me er meer van voorgesteld.

We gingen naar de beroemdste platenshop van de stad: The Record Collector. Daar raakte ik in gesprek met een andere klant. Ik prees muziekstad Sheffield. Zoveel geweldige artiesten: Pulp, Arctic Monkeys, Human League, ABC, Thompson Twins. De klant vond de Twins helemaal niet zo Sheffields. Die Tom kwam uit Halifax, dat was toch een uurtje rijden verder, die vrouw kwam van de andere kant van de wereld, Nieuw-Zeeland en de zwarte man Joe (geen Cocker van achter) was een Londenaar. Dat bleek voor deze klant bijna net zo ver weg te zijn als Nieuw-Zeeland. Ik wilde hem nog een mooie oude boom aanbevelen daar, maar hij leek niet geïnteresseerd.
Klaas scoorde intussen de ene na de andere prachtige LP en ging met een mooie verzameling vinyl de deur uit. Voor een zacht prijsje. Hij maakte zijn reputatie weer eens meer dan waar: he had luck on his side.

Die klant had mij nog een paar hele mooie tips gegeven. We zouden nog heel veel andere groene en muzikale plekken in de stad moeten bezoeken. Ik had er op dat moment niet zoveel aan. Sheffield bleek te groot voor onze korte stedentrip.

Toen we terugkeerden naar Nederland besloten we daarom snel weer naar Sheffield te gaan en dan zeker weer de winkel daar bezoeken. Maar de jaren verstreken totdat ik zag op 28 september 2019 dat Pureshores Sheffield even ging aandoen. Het was voor mij de reden om voor 2020 eindelijk weer plannen te maken om echt naar Sheffield te gaan.
Klaas had er ook zin in. Helaas stelde een grote wereldwijde ziekte onze plannen uit naar 2021. Op de een of andere manier moet ik weer denken aan de profetische videoclip waarin de twins in een ziekenhuisbed lijken te liggen. Lies, lies, lies.

In april 2021 overleed Klaas plotseling. Een hartaanval. Hij had dit keer geen geluk. Hij werd te laat gevonden en haalde het ziekenhuis zelfs niet. Triest, ik had hem net zo`n hoge leeftijd gegund als zijn oude bomen. Zelfs zijn helden zijn ouder geworden. Klaas werd maar 65 jaar.

Die nieuwe reis zal er dus nooit komen. Althans niet met Klaas. Ik kon mij er maandenlang niet toe zetten maar ik heb gisteren het bandje van de Twins weer eens beluisterd. Het vierde nummer Doctor, Doctor vond ik te sinister en wilde ik eigenlijk overslaan.
Als je een dokter nodig hebt dan komt hij te laat. Maar wat bleek. Ik had nooit goed naar de tekst geluisterd. Altijd gedacht dat de zanger verliefd was op die dokter. Dat bleek niet zo. Pas nu viel mij ook het einde op: We can travel to eternity.

Ik heb daarna het bandje op repeat gezet. Wat kan een einde prachtig zijn als er geen einde aan komt.

avatar van pureshores
Mooie uiteenzetting Marzipaintree
Melancholy on your side

Ook nooit in Sheffield geweest, maar komt nog wel de komende jaren.

avatar van pureshores
17: Tom Tom Club-Suboceana

Absoluut geen typische dance act op nummer 17 (sowieso veel pop acts in de lijst die af en toe uit de band springen)

Wordy rappinghood was een begin jaren 80 hit voor dit collectief uit de USA, een nummer dat getrokken was van het debuutalbum "Tom Tom Club".
De groep is gelinkt aan de Talking Heads en heeft in de carrierespan van de 6 albums (tot nu toe) diverse bezettingen gehad, waarvan zangeres/muzikante Tina Weymouth in ieder geval een constante factor is.
Op het debuutalbum vinden we ook de single "Genius of love" die in 1995 terugkwam als sample in "Fantasy" van Mariah Carey.

Het nummer dat de 17e plek echter inneemt is een veel onbekendere single release uit 1988, waarvan ik overtuigd was dat het uit 1991 kwam, maar niet dus.
"Suboceana" is een donker zwierig nummer van het 3e album "Boom boom chi boom boom", een kreet die ook in dit nummer voorbij komt. Met funky gitaarlicks die Chic-esque aandoen, een spooky synth lijn en de hypnotiserende vocalen kan ik me dit nummer in de alternatieve clubs wel een dansvloer doen zien opleven. Ook zit er een sound in die me aan het vroege werk van de Simple Minds doet denken.
De schitterende clip met een zeeleven decor en de zangeres spookachtig als kwal (!) acterend heb ik vaak gezien op de typische jaren 80 zender Super Channel, waardoor ik ook dacht dat dit wel een redelijke hit was geweest, maar hij schijnt echt vrijwel nergens gechart te hebben.
Daarom speciaal nu aandacht voor dit spannende nummer, we duiken onder:



avatar van pureshores
16: Ollie and Jerry-There's no stoppin' us now

Een typisch geval van commercie die op een rage springt.
Breakdance kwam opzetten begin jaren '80 met dito films en de popwereld omarmde de trend ook.
Dan krijg je van dit soort gladgestreken nummers die wel geinjecteerd zijn met de nuances van breakdance, maar er verder een gelikt refrein en soulvolle zang door mixen. Maar wel ontzettend catchy en lekker voor een donderdagavond.



avatar van Poeha
Gladgestreken? Ai, een klap in mijn gezicht.
Een nummer van mijn tweede zelfopgenomen cassettebandje ooit.

10



Gladgestreken? Ik kan me er wel iets bij voorstellen
Maar, oh man, wat een track. Mooie tijd!

avatar van pureshores
ben nu wel benieuwd naar dat cassette bandje Freek

avatar van Poeha
Dat ligt nu ergens in Amsterdam Zuid-Oost (ga ik nog van uit). Daar woonde ooit iemand die van mij een hele wasmand aan zelf opgenomen (van de radio) cassettebandjes gratis heeft overgenomen, via Marktplaats.

Waar blijft nr. 15, pureshores?

avatar van pureshores
Hier is nummer 15 Poeha

15: Todd Terry Presents Swan Lake-In the name of love

We trappen de laatste 15 (die ik nu snel ga behandelen) af met de ongekroonde koning van de house, Todd Da Man Terry. Born and raised in New York zat Toddje al vroeg in de jaren 80 te snuffelen in de platenzaken en wist aanvankelijk vooral in de hiphopwereld van de vroege jaren 80 zich op te werken. Maar het housevirus jaagde door de clubs en bereikte ook New York en de jonge Todd was gelijk gegrepen hierdoor en besloot de hiphop te laten en over te stappen op die fijne sound uit Chicago. 1 van de monster successen was natuurlijk Can you party van Royal House en hij hielp de Jungle Brothers aan hun klassieker I'll house you.
Eigen plaatjes uitbrengen deed hij voortdurend, de man heeft een enorme discografie onder diverse pseudoniemen maar vooral vanaf de 90's werd de lucratieve bijbaan van het remixen iets waar zijn naam veel bij terugkwam, veel popacts werden onder handen genomen (Lighthouse Family, Michael & Janet Jackson, The Corrs, MN8, The Cardigans) en meneer werkt ook veel samen met die andere held, Armand van Helden.
Het bekenste wapenfeit is misschien nog de remix die hij voor het leefkuil duo Everything But The Girl maakte, Missing werd een wereldhit in de remix en Everything But The Girl kreeg een hernieuwde carriere vanuit dat punt met een andere afslag richting dance.

In the name of love is een project uit de late jaren 80 met alle kenmerken van de acid house wave, dus veel drukdoenerij , yelletjes en blikkerige produktie, ook de nummer 21 in deze lijst hoor je via een sample, net zoals Yello en The Temptations.



avatar van pureshores
14: Roxanne Shante-Live on stage

Ondanks dat haar discografie zo karig is , is de New Yorkse Roxanne Shante wel de Mama van de female rappers, en dat begon met een dis track als response op een erg vrouwonvriendelijke plaat van Untouchable Force Organization "Roxanne Roxanne" . Samen met de vermaarde producer Marley Marl kwam ze met "Roxanne's revenge" waar ze de heren op de hak nam als 14 jarige tiener. Marl produceerde ook de nummer 14 van de lijst, die terug te vinden is op Roxanne's debuut "Bad sister".
Live on stage swingt de pan uit en bevindt zich weer op een soort kruispunt tussen hip hop en de eind jaren 80 populaire hip house. Het debuut van Roxanne is een gevarieerd geheel met als rode draad de kracht van een jonge vrouw in een door mannen gedomineerde hiphop scene.
Vrouwelijke rapsters als Salt 'n Pepa, Foxy Brown, Lil Kim en MC Lyte refereren allemaal naar Roxanne Shante als invloed op hun stijl.

Voor liefhebbers staat op Netflix nog steeds de verfilming van Shante's rise to fame (niet al te best vond ik zelf)

Dit nummer is echter wel zeer prettig



avatar van Poeha
pureshores schreef:
Hier is nummer 15 Poeha (15 april 18:03)

...

We trappen de laatste 15 (die ik nu snel ga behandelen) af...
Je lijkt luigifort wel met z'n nooit afgemaakte topics

avatar van Marzipaintree
pureshores schreef:
20: Planet Patrol-Rock at your own risk

Een zeer vroege breakdance plaat op het latere bekende hiphop label Tommy Boy dat in de 90's Naughty by Nature en House of Pain in de gelederen had.
Rock at your own risk is een afgeleide van Planet Rock, de Afrika Bambataa classic, ....
Het nummer uit 1982 swingt nog steeds de pan uit en was 1 van de 6 tracks van het mini album Planet Patrol. In het nummer zijn diverse samples te horen waaronder het "Hey girl hey girl" dat in veel latere hiphop en mainstream hits ook weer terugkwam.
Eindelijk ben ik nu precies op de helft, het breekpunt in elke top 40 tussen het linker- en rechterrijtje. Het blijkt een breakdance plaat die op een breekpunt staat in onze recente geschiedenis.
Want totdat pureshores deze plaatste dacht ik dat Corona uitsluitend een koel biertje was. Dat biertje heb ik eigenlijk pas goed leren kennen nadat de Deense groep Nice Device in 1993 een hit ermee scoorde in Nederland. Could you be like Elvis? zong de irritante vriendin van de zanger.

Ik heb ooit in 2010 spottend een kratje van dat Mexicaanse biertje met een vriend leeggedronken toen bleek dat de Mexicaanse griep uiteindelijk weinig voorstelde. Daarna zijn we nog flink ziek geweest maar dat was toch echt van de alcohol.

Op het moment dat pureshores dit nummer plaatste besloot Minister Bruins de Tweede Kamer te informeren over een uitbraak van een nieuw virus in China. Bruins noemde dat virus Corona. Volgens de minister stelde het virus weinig voor want het was niet makkelijk van mens op mens overdraagbaar.
Een maand na de plaatsing van pureshores wisten we wel beter. We zagen allerlei mensen in Noord-Italië en Noord-Brabant lijden en sterven. Daarna werd in korte tijd onze hele planeet besmet met Corona en kwamen we in allerlei lock downs terecht. Bruins bleek al snel verdwenen en had zijn functie overgedragen aan de Jonge.

Ik besloot ondertussen maar eens alle zes tracks te beluisteren van het mini album Planet Patrol dat Pureshores ons adviseerde. Daar nam ik de tijd voor, op de één of andere manier had ik het gevoel dat de Corona pandemie gelukkig sneller voorbij zou zijn dan dat het ongeluksnummer 13 op dit topic zou worden geplaatst.
Ondertussen werden allerlei uitgaansgelegenheden gesloten en ik besloot mij te beperken tot wat ik voorheen Cheap thrills pleegde te noemen. Wandelen door het park met muziek op mijn koptelefoon. Daarbij hield ik uiteraard net als velen met mij anderhalve meter afstand (Danger zone). Op de tennisclub werden we nog wel toegelaten maar daar was het: Play at your own risk. Niet lang daarna kreeg ik met mijn zoon onenigheid of je je wel of niet moest laten vaccineren. Je gaat me toch niet vertellen dat je een wappie bent. (Don’t tell me). En ik begon zelf te twijfelen of de avondklok wel enig effect had (It Wouldn't Have Made Any Difference).

Het duurde maar liefst meer dan twee jaar totdat ik in en door verbijstering alle tracks van deze prachtige profetische plaat beluisterd had. Pas toen alles weer vrij werd gegeven was ik bij de laatste track: I Didn't Know I Loved You (Till I Saw You Rock And Roll) Dat was nadat ik op een muziekfeestje was geweest (jullie weten ongetwijfeld wel dat ik een zwak heb voor jaren 50 muziek). Daar leek het wel of iedereen euforisch verliefd op elkaar was. Ik heb nog nooit zoveel dames (en heren) met huidhonger aan mijn lijf gehad die schreeuwden: “Could you be like Elvis?”.

Maar WTF. Ik had nog steeds niet op dat album Rock at your own risk gehoord. Dus ging ik eindelijk luisteren naar de link van pureshores. Dat bleek een andere variant te zijn van “Play at your own risk”. Nou was ik eerder al besmet geweest met de Britse variant en toen moest ik ook al aan pureshores denken. Niet dat ik hem ooit ontmoet heb maar toch. Maar deze variant zou de sample “Hey girl hey girl” bevatten aldus Pureshores. Dat hoorde ik niet.

Ik hoorde er wel twee andere tracks in: Planet Rock van Afrika Bambataa en Time van Stone. Nou is planet rock typisch een plaat dat ik eerst in 1982 helemaal niks vond. Eigenlijk hield ik destijds voornamelijk van rock en heel af toe floepte er wel eens een leuk disconummertje voorbij . Planet Rock kwam destijds binnen alsof het een opgevoerde Jean Michel Jarre variant was. Dat veranderde in de loop van de jaren 80. Ik ging Planet rock steeds meer waarderen en er allemaal dingen in horen die ik eerst niet hoorde. Een rokende slow burner die uiteindelijk lekker is gaan vlammen. Het is zoals Stone al aangaf in Time: Where there is smoke there is a fire. Your love is like a burning desire It's like a plague,

Mijn schoonzus heeft flink last gehad van de plaag die Corona heette en ze zegt dat het haar smaak definitief verandert heeft. Mijn smaak is definitief verandert met Planet rock en daar was Time voor en bij nodig. En dat zijn precies de twee tracks die in “Rock at your own risk” samensmelten tot de ultieme variant.

Deze breakdance plaat is voor mij de nummer 1 tot nog toe. Een meesterlijke keuze, pureshores!

avatar van pureshores
13: The Limit-Say Yeah

Nou, dit nummer straalt enorme internationale allure uit en ligt in het straatje van The Quick-The rhythm of the jungle voor mij, als in wanneer je de mensen erachter ziet, je niet dat beeld verwacht. (hoe niet-woke klinkt dat)
The Limit blijkt namelijk een Nederlands producersduo te zijn dat met deze zeer typisch prima mid 80's single een disco en crossoverhit had, ook in de UK. Het nummer heeft de bekende drive die veel Amerikaanse soulpop acts hebben en zit na 1x luisteren meteen in je hoofd.
Een feitje dat wiki levert is dat ze een single hit voor Five Star produceerden "Love take over", dat kunnen ze mooi niet meer afpakken.
The Limit nam hun naam wel zeer serieus, want slechts 1 album werd eruit geperst, daarna gingen beide heren hun eigen weg.
Op Say yeah is achtergrondzang van Gwen Guthrie te horen.



avatar van Poeha
Say yay yay yay yeaaaaah.

Zal altijd een tof nummer blijven. Goed om deze weer eens te horen.

avatar van Poek
Best wel 80’s, de podiumpresentatie vooral. Ergens vergeet Gwen ook te playbacken.

avatar van pureshores
Dat nummer van Five Star klinkt ook echt als het kleine zusje van Say yeah, in het refrein wordt hetzelfde effect toegepast alleen nu met "Lo-ho-ho-ve"

Gast
geplaatst: vandaag om 13:32 uur

geplaatst: vandaag om 13:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.