menu

Muziek / Koop en Ruil / Waarom je nog platen/CD's zou kopen

zoeken in:
Misterfool
Ik ben geen audiofiel, hoewel het zeker zo zal zijn dat de geluidskwaliteit van CD's beter is dan LP's. Desondanks heb ik toch wel een lichte voorkeur voor vinyl. Het is eigenlijk een vorm van onthaasten in een wereld die steeds sneller wordt. VInyl, moet je om de 20 minuten omdraaien, je moet er voorzichtig mee zijn en af en toe hoor je zelfs wat gekraak en geplop. Ergo, het is een geluidsdrager die je dwingt om aandachtig met muziek bezig te zijn. CD's en Calvé zijn weliswaar sneller en handiger, maar mijn luisterervaring is ook haastiger.

Ik koop CD's en Vinyl waarschijnlijk om dezelfde reden dat ik vroeger Flippo's, Pokemonkaarten en Suske's en wiske's verzamelde; pure verzamelingsdrang. Dat je de, zeker de wat onbekendere, artiesten een hart onder de riem steekt, is mooi meegenomen.

avatar van Onweerwolf
Misterfool schreef:
Ik ben geen audiofiel, hoewel het zeker zo zal zijn dat de geluidskwaliteit van CD's beter is dan LP's. Desondanks heb ik toch wel een lichte voorkeur voor vinyl. Het is eigenlijk een vorm van onthaasten in een wereld die steeds sneller wordt. VInyl, moet je om de 20 minuten omdraaien, je moet er voorzichtig mee zijn en af en toe hoor je zelfs wat gekraak en geplop. Ergo, het is een geluidsdrager die je dwingt om aandachtig met de muziek bezig te zijn. CD's en Calvé zijn weliswaar sneller en handiger, maar mijn luisterervaring is ook haastiger.


Er zijn meer mensen die dit als argument aanvoeren. En dat is natuurlijk verder helemaal prima maar het is tegelijkertijd ook uitermate subjectief. Ik heb er namelijk persoonlijk totaal geen last van dat mijn luisterervaring haastiger zou zijn omdat ik een CD of zelfs een MP3 of flac draai. Ik zou daarentegen juist minder muziek draaien als ik elke keer moest klooien met zo'n naald en om het half uur het vinyl moest omdraaien of er een nieuwe opleggen. Ook subjectief. Voor sommigen is dat een fijn ritueel, voor anderen een ergernis.

Ponty Mython
Ik kan langer op de bank liggen als ik een cd draai. Voor een plaat moet ik om de 20 minuten opstaan om 'm om te draaien. Maar platen hebben natuurlijk ook zo hun charmes.

Misterfool
Onweerwolf schreef:
tegelijkertijd ook uitermate subjectief.

Uiteraard, zoals zo veel argumenten. Als je bij andere producten kijkt wat in de praktijk een aankoop rechtvaardigt, dan zijn dat vaak geen objectieve argumenten. Niet voor niets wordt bij micro-economie de aanname, dat men puur rationeel handelt, regelmatig aangevallen. Om een parabel te trekken, de keuze voor welke auto men koopt, heeft echt niet alleen te maken met de hoeveelheid PK's of het verbruik(lees: geluidskwaliteit)* Het predicaat subjectief wil ook niet zeggen dat er niet een, al dan niet grote, hoeveelheid anderen zijn die er op dezelfde manier naar kijken.

De centrale vraag van dit topic is(ten dele) waarom je nog vinyl zou aanschaffen. De reden die ik gaf is in die zin een antwoord op die vraag. Beter gezegd, het is mijn antwoord op de vraag. Voor mij is het genoeg reden om eens in de zo veel weken vinyl te kopen.

* een van mijn vrienden vergeleek het beluisteren van het vinyl, met het hebben van een oldtimer. Ik vond dat een mooie vergelijking.
Ponty Mython schreef:
Ik kan langer op de bank liggen als ik een cd draai. Voor een plaat moet ik om de 20 minuten opstaan om 'm om te draaien.

Als ik muziek lang op heb staan,wordt het uiteindelijk achtergrondgeruis. Juist het opstaan en de plaat omdraaien, maakt het luisteren een meer actieve bezigheid. Twee maal 20 minuten concentreren op de muziek lukt me wel. 60 minuten of langer concentreren wordt vermoeiend.

Cured
Als ik ik iets echt goed/mooi vind....I Want It For Real. Alles wat ik op de computer heb is veel minder tastbaar en verdwijnt in de grote massa.....Net als met die honderden foto's die ik op de harde schijf heb staan, ik doe er eigelijk niks mee; het zijn allemaal kleine blokjes als een schilderij met kleinde 4-kante hokjes. Laatst heeft mijn vriendin een selectie/thema gemaakt en ouderwets af laten drukken zodat je het daarwerkelijk in je hand heb en er intenser naar kijkt; dat heb ik ook met muziek, of het nu op plaat of CD is (plaat is qua tastbarheid nog beter, maar ik vind CD praktischer en een mooi compromis).

FRIPI
Bij Muziek > Koop en Ruil > CD collectie:

Niet echt muziek voor mij of ik heb het zelf al.

Ik snap toch niet waarom mensen hun collectie wegdoen voor streamdiensten waarbij je de muziek zelf nooit mag houden. Vinyl is wel tof maar ga je nu dan alles weer op vinyl halen?

Toch succes met de verkoop

avatar van Lontanovicolo
Mjuman schreef:
(quote)


Slimmetjes gegeten of zo? IllumSphere is een vrij jonge user hier die helemaal enthousiast is over vinyl draaien en een mooie set opbouwen - vandaar dat voor hem de discussie daar stopt. Vond je eerdere bijdrage hier ook al niet zo'n sterke

Ik begin er gewoon niet meer aan: ik heb ca 2 * zoveel cd's als lp's - ben aan beide zeer gehecht, draai graag vinyl - en denk te kunnen horen dat sommige lp's beduidend beter klinken, maar dat kan ook autosuggestie zijn en wie ben ik dan helemaal? perrospicados heeft het heel aardig verwoord. Verder is het wellicht ook een kwestie van kiezen uit: a. eenieder krijgt het geluid waarvoor ie betaalt; b. eenieder krijgt het geluid dat ie zoekt; c. eenieder maakt zijn eigen keuzes, qua budget.


Als ik iemand hier beledigd hebt, bied ik mijn excuses hierbij aan. Ook mijn exucses voor mijn eerdere niet zo'n sterke bijdrage.
Mjuman, sorry als je bij voorbaat al het gevoel hebt dat ik je autoriteit in twijfel breng, je zal van mij geen last meer hebben. Ik zal mij op de forums voortaan van ieder commentaar onthouden.

avatar van gaucho
FRIPI schreef:
Ik snap toch niet waarom mensen hun collectie wegdoen voor streamdiensten waarbij je de muziek zelf nooit mag houden. Vinyl is wel tof maar ga je nu dan alles weer op vinyl halen?

Ik snap dat ook niet zo goed. Ik maak zelf ook gebruik van streamingdiensten, maar als je eenmaal een leuke collectie hebt opgebouwd, is het wel zo leuk om die te houden, al is het maar als backup. Nou heb ik het in mijn geval wel over een collectie waar meer dan 30 jaar verzamelen aan ten grondslag ligt en die al mijn favorieten-door-de-jaren-heen herbergt. Misschien ligt het anders als je als jongere net een beetje in muziek geinteresseerd bent geraakt. Dan kan ik me voorstellen dat je niet zo gehecht bent aan die cd's die je in voorgaande jaren hebt gekocht.

En als je alles terug wilt op vinyl, ben je tegenwoordig veel duurder uit en is het soms lang zoeken, met alle frustraties vandien. Ik heb toch altijd het idee dat mensen bij het wegdoen van hun CD-collecties leven bij de waan van de dag. Ik heb hetzelfde kuddegedrag gezien in de tijd dat de CD de LP verdrong. Je kon je vinyl toen aan de straatstenen niet kwijt.

Zou er nog een tijd komen waarin de CD een zekere nostalgische waarde krijgt? Ik vermoed van niet, want ook ik heb CD's altijd een stuk minder 'sexy' gevonden dan vinyl.

avatar van vigil
gaucho schreef:
. Zou er nog een tijd komen waarin de CD een zekere nostalgische waarde krijgt? Ik vermoed van niet, want ook ik heb CD's altijd een stuk minder 'sexy' gevonden dan vinyl.

Is dat eerste een vraag voor je zelf of in het algemeen?

Ik neem toch aan dat iedereen wel een aantal cd's heeft met nostalgische waarde of bedoel je het medium op zich?

avatar van Mjuman
FRIPI schreef:
Ik snap toch niet waarom mensen hun collectie wegdoen voor streamdiensten waarbij je de muziek zelf nooit mag houden. Vinyl is wel tof maar ga je nu dan alles weer op vinyl halen?


gaucho schreef:
Ik snap dat ook niet zo goed. Ik maak zelf ook gebruik van streamingdiensten, maar als je eenmaal een leuke collectie hebt opgebouwd, is het wel zo leuk om die te houden, al is het maar als backup. Nou heb ik het in mijn geval wel over een collectie waar meer dan 30 jaar verzamelen aan ten grondslag ligt en die al mijn favorieten-door-de-jaren-heen herbergt.

En als je alles terug wilt op vinyl, ben je tegenwoordig veel duurder uit en is het soms lang zoeken, met alle frustraties vandien. Ik heb toch altijd het idee dat mensen bij het wegdoen van hun CD-collecties leven bij de waan van de dag. Ik heb hetzelfde kuddegedrag gezien in de tijd dat de CD de LP verdrong. Je kon je vinyl toen aan de straatstenen niet kwijt.

Zou er nog een tijd komen waarin de CD een zekere nostalgische waarde krijgt? Ik vermoed van niet, want ook ik heb CD's altijd een stuk minder 'sexy' gevonden dan vinyl.


Grappig, herken ik me zelf in - in '83 begonnen met cd's en in 1988 in moderniteitswaan AL het vinyl weggedaan (al had m'n ex wel een deel al meegenomen) - ik kan nog tranen in mijn ogen krijgen als ik denk wat dat allemaal omvatte (heel veel singles Beatles, Stones, Byrds, Kinks, Atlantic, Tamla Motown) en hoe ik 30 jaar later vinyl herontdekte door de 'vondst' van een doos op zolder met een 30tal lp's - inmiddels zijn dat er weer 1500 - 1600 en zou ik willen dat ik alles van destijds nog had (oa The Durutti Column - The Return of the Durutti Column (1980) eerste persing met de beruchte schuurpapier hoes).

Na 2008 ben ik toenemende mate cd's gaan zien als een veredelde vorm van bandjes (een handige aflevervorm van muziek) met prietelige inlays die volstrekt onduidelijk (bijv rode wazige schrijfletters op een zwarte ondergrond) of zelfs nutteloos waren. Zelden heb ik naar cd's gekeken en gedacht: "goh wat mooi"- al zijn er wel fraaie releases, m.n. op 4AD (Minotaur, Lullabies to Violain). Dan nog verbaast het me dat mensen die, eenmaal opgestapt, alles wegdoen voor een paar piek. Let wel: hier wordt over het algemeen nog meer gevraagd en betaald dan in 'de handel'.

Cd's zijn steeds meer verworden tot consumptiegoed: kopen/downloaden, beluisteren, klaar. Net zoals met auto's (Snapp car, Green Wheels etc), maar ook energie en films (netflicks, on demand-diensten) ga je in toenemende mate betalen voor gebruik en niet voor bezit.

Internetguru Chris Anderson heeft ons al eens duidelijk gemaakt - in The Long Tail - dat OP (out of print) een achterhaalde notie is, zo gauw als iets eenmaal gedigitaliseerd is en dat wordt gereflecteerd in wat cd tweedehands opbrengt en het gegeven cd als 'collector's item' telt alleen voor de nerds, de geeks, de echte H3-folks - Het Heilige Hebben - onder wie velen hier. Waarde is iets wat de gek ervoor geeft, maar goed daarvan heb je er maar één nodig en het H3-virus is hardnekkig

FRIPI
Ik ben een stuk selectiever geworden. Ik koop alleen wat het mij waard is om te kopen. Nu door slechte economische tijden heb ik al een paar jaar geen cd's gekocht. Das balen omdat muziek een grote hobby is. Nu koop ik ook wav en flac albums via bandcamp of andere site. Het scheelt een hoop en heb toch wat ik wil hebben. Ik ga zeker wel weer cd's kopen in betere tijden maar wel alleen de parels.

Vinyl is voor mij geen optie. Hou van zoveel muziek dat het onmogelijk is om dat op vinyl te kopen. Tapes ook gehad maar alles weg gedaan omdat net als bij vinyl slijtage optreedt bij vaak afspelen.

avatar van gaucho
vigil schreef:
Is dat eerste een vraag voor je zelf of in het algemeen?

Ik neem toch aan dat iedereen wel een aantal cd's heeft met nostalgische waarde of bedoel je het medium op zich?

Dat laatste is natuurlijk waar, zoals de oudere muziekliefhebber (zoals ik) ook vinylalbums heeft die voor hem of haar nostalgische of sentimentele waarde hebben. Maar dat is dus iets individueels.

Nee, mijn vraag was eigenlijk retorisch, en dan doel ik op het medium op zich, niet de muziek die erop staat. Laten we eerlijk zijn: weinig mensen zouden begin jaren negentig - toen de LP's definitief uit de bakken van de muziekwinkels verdwenen - hebben durven beweren dat vinyl vanaf pakweg 2010 zo'n opmerkelijke revival zou doormaken. Los van de discussie over wat beter klinkt, is mijn vermoeden dat die come-back voor een deel toe te schrijven is aan nostalgische waarde - en dan vooral de 'coolness factor' die vinyl blijkt te hebben bij de jeugd van nu, die het oorspronkelijke vinyl-tijdperk niet eens zelf meegemaakt hebben.

Al mijmerend kom je dan uit op de vraag: zou de CD over 20 a 25 jaar ook zo'n revival kunnen beleven, al was het maar uit nostalgische overwegingen? Of zou de jeugd van de toekomst zo'n zilveren schijfje dan het toppunt van coolness vinden? Ik vermoed van niet, al was het maar omdat vinyl echt een meerwaarde heeft: die mooie grote hoezen, die draaiende zwarte schijven... CD's hebben dat niet, zijn gewoon minder 'sexy'. Maar je weet nooit. Zoals gezegd: de terugkeer van de LP was 20 jaar geleden niet te voorspellen.

avatar van Marco dB
gaucho schreef:
Al mijmerend kom je dan uit op de vraag: zou de CD over 20 a 25 jaar ook zo'n revival kunnen beleven, al was het maar uit nostalgische overwegingen?


De eerste tekenen van de cd revival zijn er al. Er worden nu al forse bedragen betaald voor de first-issue exemplaren; de Target-cd's.

avatar van gaucho
Mjuman schreef:
Na 2008 ben ik toenemende mate cd's gaan zien als een veredelde vorm van bandjes (een handige aflevervorm van muziek) met prietelige inlays die volstrekt onduidelijk (bijv rode wazige schrijfletters op een zwarte ondergrond) of zelfs nutteloos waren. Zelden heb ik naar cd's gekeken en gedacht: "goh wat mooi"- al zijn er wel fraaie releases, m.n. op 4AD (Minotaur, Lullabies to Violain). Dan nog verbaast het me dat mensen die, eenmaal opgestapt, alles wegdoen voor een paar piek. Let wel: hier wordt over het algemeen nog meer gevraagd en betaald dan in 'de handel'.

Cd's zijn steeds meer verworden tot consumptiegoed: kopen/downloaden, beluisteren, klaar. Net zoals met auto's (Snapp car, Green Wheels etc), maar ook energie en films (netflicks, on demand-diensten) ga je in toenemende mate betalen voor gebruik en niet voor bezit.

Internetguru Chris Anderson heeft ons al eens duidelijk gemaakt - in The Long Tail - dat OP (out of print) een achterhaalde notie is, zo gauw als iets eenmaal gedigitaliseerd is en dat wordt gereflecteerd in wat cd tweedehands opbrengt en het gegeven cd als 'collector's item' telt alleen voor de nerds, de geeks, de echte H3-folks - Het Heilige Hebben - onder wie velen hier. Waarde is iets wat de gek ervoor geeft, maar goed daarvan heb je er maar één nodig en het H3-virus is hardnekkig

Wat dat laatste betreft: ik zou dat alle bieders op eBay wel willen toeschreeuwen als ik in een competitie verwikkeld ben voor een zeldzame CD: 'vergeet het joh, cd's zijn niks meer waard'. Maar helaas: behalve de standaard-titels die je aan de straatstenen niet kwijt raakt, zijn er natuurlijk ook heel veel CD's die gewild zijn bij verzamelaars.

Eerste persingen bijvoorbeeld (er is idd een merkwaardige markt voor die target-cd's uit de jaren 80, zoals Marco dB al aangeeft), bijzondere Japanse uitgaven of gewoon CD's die in een kleine oplage zijn geperst en out-of-print zijn. Ik zie bijvoorbeeld op eBay, maar ook op beurzen, dat daar soms forse bedragen voor worden gevraagd - en soms ook betaald.

En dan kom je inderdaad uit op Het Heilige Hebben, zoals Mjuman dat al vaker benoemd heeft. Een aandoening waar met name de wat oudere muziekliefhebbers mee behept zijn. Want als je al behoorlijk wat CD's (of LP's for that matter ) hebt, wil je die verzameling compleet hebben en ben je bereid soms meer te betalen voor een zeldzaam exemplaar, ook al kun je de muziek daarvan gewoon op Spotify beluisteren in nagenoeg dezelfde kwaliteit.
Maar sterft die behoefte uit als de huidige generatie van veertig-plussers verdwijnt of vinden de jongeren-van-straks die zilveren schijfjes in de toekomst ook interessant, als een verzamelobject in dezelfde sfeer als bijvoorbeeld postzegels? Ik kan me dat laatste op dit moment niet zo goed voorstellen.

Ik deel Mjumans ervaring dat CD's ergens aan het begin van deze eeuw een groot deel van hun aantrekkelijkheid verloren toen je die CD-roms met opstartprogramma's en dergelijke kreeg, en natuurlijk ook de CD-r's als opslagmedium. Sindsdien is de muziek-CD eigenlijk weinig meer dan een kantoor-accessoire, een handigheidje dat inmiddels een achterhaalde techniek is geworden. Mijn muziekcollectie bestaat voor pakweg 2/3 uit CD's en 1/3 uit LP's (en singles), en ik blijf de CD een wondertje van techniek vinden met een groot gebruikersgemak. Maar ik snap ook dat jongeren van nu er doorgaans niks mee hebben. En ik zie dat eigenlijk niet snel veranderen.

Maar aan de andere kant: zolang CD's vanzelfsprekend aanwezig zijn, hebben ze nauwelijks waarde. Misschien wordt dat anders als ze straks helemaal niet meer geproduceerd worden. Joni Mitchell zong het al: You don't know what you got till it's gone.

avatar van Mjuman
gaucho schreef:
Wat dat laatste betreft: ik zou dat alle bieders op eBay wel willen toeschreeuwen als ik in een competitie verwikkeld ben voor een zeldzame CD: 'vergeet het joh, cd's zijn niks meer waard'. Maar helaas: behalve de standaard-titels die je aan de straatstenen niet kwijt raakt, zijn er natuurlijk ook heel veel CD's die gewild zijn bij verzamelaars.[

Eerste persingen bijvoorbeeld (er is idd een merkwaardige markt voor die target-cd's uit de jaren 80, zoals Marco dB al aangeeft), bijzondere Japanse uitgaven of gewoon CD's die in een kleine oplage zijn geperst en out-of-print zijn. Ik zie bijvoorbeeld op eBay, maar ook op beurzen, dat daar soms forse bedragen voor worden gevraagd - en soms ook betaald.

Maar aan de andere kant: zolang CD's vanzelfsprekend aanwezig zijn, hebben ze nauwelijks waarde. Misschien wordt dat anders als ze straks helemaal niet meer geproduceerd worden. Joni Mitchell zong het al: You don't know what you got till it's gone.


Muziek is content, net als strips. Sta me even toe een parallel te trekken. In de vorige eeuw heb ik ook strips verzameld, w.o. Suske en Wiske - sommige verhalen verschenen ooit in drie vormen: de oudste op afwisselend bruine en blauwe pagina's, de tweede generatie, deels hertekend in zwart-wit, met rood als steunkleur en ten slotte in vierkleurendruk. Dan had je dus drie keer hetzelfde verhaal; maar nou komt het ... had je eenmaal de eerste versie in een Nederlandse uitgave, dan moest en zou je de Vlaamse hebben. En als je eenmaal die had moest en zou je een puntgaaf exemplaar hebben, dat je dan in een plastic insteekhoes zou bewaren en nooit aan je 8-jarige neefje zou geven ter lezing. Dan was je een echt verzamelaar en had je vermoedelijk hetzelfde verhaal zo'n 4* gekocht.

Moet ik nog uitleggen dat albums verzamelen hierop lijkt? Ik heb bijv sommige nummers van Joy Division, New Order en Cocteau Twins op 8 verschillende wijzen (cd, 12", single, lp, dubbel-lp, compilatie) die ik echt niet allemaal zal draaien. H3? dacht het wel, maar ik probeer het te remmen - om precies dezelfde reden ben ik ook met strips gestopt - het ging nergens meer over, behalve hebben. Als je naar een album of een box kijkt zoals Pixies - Minotaur: buy Box, Comp, Dlx, Ltd + CD, MiniAlbum, 24k + 4xCD, A at Discogs en je merkt van je zelf dat je gaat trillen van opwinding totdat je 'em hebt gekocht, ben je hopeloos verloren H3-lijder. Voor die tijd kan je gewoon nog tot inkeer komen en gewoon regelmatig - met een oog op je budget - albums kopen

Fedde
Ik denk dat je het H3-virus toch ook wel onschadelijk kunt maken door je verzameling te beperken tot de 'essentials'; kopen wat je niet wilt missen, om wat voor reden dan ook.Als je zegt: Muziek is content dan heb je natuurlijk wel een punt. Je verplaatst de ervaring geheel van de geluidsdrager (die er niet meer is) naar de hardware-kant. Toch werkt dat voor mij altijd wat onbevredigend. Een streampje luisteren geeft me weinig contact, verbondenheid met het totaalproduct van de artiest. Ik denk dat daarvoor een fysiek medium zijn waarde blijft behouden. Niet voor de Hep, maar voor de fysieke beleving. Muziek luisteren is (anders dan een boek lezen) een heel fysieke bezigheid. Het prikkelt meerdere zintuigen en hersencellen die bijkans afgestorven waren. Deze site kiest dan ook voor het album-format als uitdrukking van een artistiek muzikaal product. Daar hoort een mooi scherp plaatje bij, iets wat je vast kunt pakken, kunt ruiken (oud vinyl bijvoorbeeld) en waar je zelf de controle over hebt zonder abonnementen, onlineverbindingen etc. een gewoon menselijk gegeven, lijkt me.
Zo houd ik van mijn vrouw, niet alleen van haar als content, wat ze zeker wel is overigens, maar ik wil haar ook graag vastpakken, ruiken, etc. etc. Je kunt je er iets bij voorstellen. Mijn vrouw op CD bestaat ook trouwens, ze heeft er één gemaakt, maar daar neem ik natuurlijk geen genoegen mee. Ik wil een live-ervaring. Dat is een optreden. Maar een goede tweede is toch wel die plaat of CD. Dat staat in m'n kast, krijgt een kras soms, gaat een leven mee en past in mijn levensverhaal. Zoiets kan Spotify mij niet geven.

avatar van Mjuman
Nee, nee vriend je mist de essentie - pun intended - van wat content is: content is inhoud. Pak een blik doperwten en kijk ernaar - erop staat: "contents .....". Dat label is de metadata, de varudeklaration (zweeds) - in het Duits staat er dan ook aangegeven wat voor smaak- en geurstoffen eraan toegevoegd zijn.

Inhoud staat los van verpakking: erwten kon je vroeger, gedroogd op gewicht ook in een puntzak kopen, tegenwoordig ook in een plastic zak (diepvries), of vers (in het voorjaar) in een papieren zak. Smaak is verschillend, maar erwten zijn erwten.

Bij content (en content management) wordt de content zelf (wat in de verpakking zit) de "essence" genoemd en het etiket (wat op de verpakking staat/zit) de "metadata". Goed content management is yin (essence) met yang (metadata). In boerentaal: wat heb je aan mooie muziek als je niet weet wie in vredesnaam die mooie saxofoonsolo speelt, zodat je van die man meer kunt zoeken; of als je niet weet uit welk jaar een album is, zodat je het in de tijd en de ontwikkeling van een artiest kunt plaatsen?

Wat Spotify jou kan geven, is - hoe gek het ook zal klinken - misschien wel a sense of content, het vermogen om iets nieuws te leren kennen. Fysiek prima, maar beleving is ook een mentaal iets - anders zou iedereen die aan DIY-seks doet beter de hand aan zichzelf kunnen slaan

En 50 jaar geleden haalden arbeiders hun (wekelijkse) loonzakje op en gingen vervolgens naar de kroeg, waar een spaardoos hing waar ze nog wat munten in konden proppen, of ze gingen naar huis. Wie wordt er tegenwoordig nog fysiek betaald? Zelfs op de markt kan je pinnen.

Fedde
Ik snapte al dat content de inhoud is, maar nu zeg ik daarbij dat de verpakking ook bij de essence hoort. net zo goed als dat ik naar de markt ga, naar de visboer en daar een haring met pin betaal. prima, maar ik wens er geen virtueel zakje met uitjes bij, maar een echte. Dat vette papiertje is part of the deal. ik geef toe dat een CD-hoesje vaak maar een heel matig stukje beleving oplevert, maar ik hoef tenminste niet naar een website te surfen (als mijn internet het al doet) om te lezen wie hier die hartverscheurende saxpartij staat te spelen. want dat lees ik in dat veel te kleine boekje met mijn loep terwijl ik dat schijfje nog even oppoets en in het laatje laat verdwijnen. Ach, gun mij dat kleine genot!

avatar van deric raven
Niks is leuker dan uren door van die bakken te zoeken naar een album welke je nog niet hebt, en die je collectie compleet zal maken.
Al kom je er thuis achter dat er nog genoeg ander werk ontbreekt.
Voor de een zijn dat LP's, voor mij CD's.
Spotify en YouTube zijn voor mij meer veredelde radiostations, maar dan zonder een nietszeggende DJ.
Op zijn tijd ook leuk, maar op langere termijn weinig boeiend.
Het is toch veel mooier om te vertellen dat jezelf een album in bezit heeft i.p.v. te zeggen dat je via internet een link om te downloaden hebt gevonden.

avatar van Mjuman
Fedde schreef:
Ik snapte al dat content de inhoud is, maar nu zeg ik daarbij dat de verpakking ook bij de essence hoort. net zo goed als dat ik naar de markt ga, naar de visboer en daar een haring met pin betaal. prima, maar ik wens er geen virtueel zakje met uitjes bij, maar een echte. Dat vette papiertje is part of the deal. ik geef toe dat een CD-hoesje vaak maar een heel matig stukje beleving oplevert, maar ik hoef tenminste niet naar een website te surfen (als mijn internet het al doet) om te lezen wie hier die hartverscheurende saxpartij staat te spelen. want dat lees ik in dat veel te kleine boekje met mijn loep terwijl ik dat schijfje nog even oppoets en in het laatje laat verdwijnen. Ach, gun mij dat kleine genot!


Vorm en inhoud zijn onscheidbaar? Neerlandietzie wellicht; ben even kwijt wie dat schreef, maar dat was zo'n stelling. Imo onhoudbaar, nog meer dan de Stelling van Amsterdam, de Maginotlinie of de Atlantikwall. Het mooie van digitalisering is dat OP (out of print) niet meer bestaat - ook uitverkochte items kun je lezen (het tijdschrift Vinyl) of horen (zeldzame Factory singles). The image is in the eye of the beholder - in dit geval ear of the listener. X = beter > NIX en jij bepaalt zelf de waarde van X.

Waarom kiezen voor het kleine genot als je het grote - de zwarte 30 cm schijf - kunt hebben?
Je bent toch ook een verbintenis aangegaan met je vrouw ipv een SLA (eenmaal in de week in ruil voor ...)? Die prietelige k*inlays zijn voldoende aanleiding voor seniorenkorting

En het oppoetsen van de cd moet ik ook steeds vaker doen, omdat ik de keer ervoor met vette klauwen dat ding beetpakte.

Je moest eens weten hoe vaak ik download, spotyfyts (ook met tegenwind) om iets te leren kennen. En ja, ik koopt ook wel eens iets obv aanbevelingen of uiterlijk, maar uitsluitend uit ie-teelt, niet uit de Hollandse riet-teelt

Fedde
Even destilleren. Ja, je hebt gelijk als je Spotify of welk ander digitaal medium gebruikt om muziek te leren kennen. Dat doe ik ook volop, maar echt beklijven doet het dan niet. laat staan dat ik hele albums ga luisteren. Dan toch liever (met seniorenkorting) door de bakken struinen, zoals deric raven dat zo treffend opmerkt om iets tegen te komen waarvan je in vervoering raakt. Waardoor? Tsja, er klikt dan iets met een album. Uiterlijk, innerlijk, niet altijd helemaal aanwijsbaar. Nogmaals toegegeven: met de 30 cm grammofoonplaat van voorheen (of van nu) had ik dat gevoel sterker dan bij de CD met priegelhoes. Maar die CD is een werkbaar en bewezen duurzaam compromis. Heel redelijk van kwaliteit en groot genoeg om m'n hand te vullen. Past ook in m'n jaszak, ook handig. Alleen soms even een doekje erover. Ze doen het allemaal nog, ook de eerste exemplaren uit 1984. Ik weet niet of over 30 jaar de Streamingdiensten nog online zijn als er nog zoiets als online bestaat t.z.t.
Wat betreft de afspraken met mijn vrouw: zij brengt het meeste geld in, in ruil voor echt wel meer dan eenmaal per week.

ohmusica
De look and feel... vinyl dan wel. CD heeft dat nooit echt gehad en wordt nu totaal overbodig. Dus vinyl, af en toe wat bijkopen, oude LP's nooit weggedaan. Verder al 4 jaar... spot.koopie.fy.

Ziegler
deric raven schreef:
Niks is leuker dan uren door van die bakken te zoeken naar een album welke je nog niet hebt, en die je collectie compleet zal maken.


Echt niks? Dan heb ik toch een beetje met je te doen.
Ik kan me dat gevoel van zoeken door de bakken nog best herinneren, maar dan ging het om de muziek. Ik zoch bepaalde albums omdat ik de muziek wilde kennen. Sommige albums waren nogal moeilijk te krijgen en dat had tot gevolg dat je de muziek die er opstond ook niet kende.
Je kan in jouw geval net zo goed voetbalplaatjes gaan verzamelen. Of barbiepoppen.

Cured
Ik ga vanaf nu op zoek naar voor mij interessante 2e hands platenhoezen waar ik wat mee heb, voor een redelijke prijs en in behoorlijke staat (zijn er zo'n 10) ; puur voor decoratie. Platen draaien doe ik al 25 niet meer....is me teveel gedoe en geeft 'slijtage'.

Bovendien wil ik juist geen nieuwe platenhoezen, zowel vanwege de belachelijk hoge prijzen als het feit dat ze opnieuw uitgebracht zijn. Je betaalt tegenwoordig meer voor een nieuwe elpee dan in de begintijd voor een CD (zo omgerekend rond de 18-20 euro destijds, 20-25 jaar geleden )

avatar van Kronos
Ziegler schreef:
Je kan in jouw geval net zo goed voetbalplaatjes gaan verzamelen. Of barbiepoppen.

Enkel als je voetbalplaatjes of barbiepoppen leuk vindt. Is daar iets mis mee?

Ziegler
Natuurlijk is daar iets mis mee. Het is voer voor psychologen, maar mensen die verzamelen compenseren vast en zeker één of ander gemis of geeft het toch op zijn minst blijk van een ietwat neurotische inslag.

Wat is er mis met verzamelen? - omgevingspsycholoog.nl

avatar van deric raven
Altijd mooi als iemand een hobby heeft, en daar veel tijd in stopt.
Beetje vreemd om juist op een muzieksite met zo'n artikel aan te komen zetten, waar juist veel verzamelaars actief zijn.
Nee, ik heb niet het gevoel een gemis te hebben.
Gezinnetje met kinderen, regelmatig wat ondernemen, een prima baan, en ook nog genoeg tijd voor mijn hobby muziek.

avatar van Kronos
deric raven schreef:
Beetje vreemd om juist op een muzieksite met zo'n artikel aan te komen zetten, waar juist veel verzamelaars actief zijn.
Des te vreemder omdat het artikeltje eigenlijk niet gaat over gewoon iets verzamelen maar over hoarding disorder; extreme verzamelwoede waarbij mensen hun hele huis en eventueel ook nog de tuin volstouwen met rommel.

Ziegler
Serieuze mensen die verzamelaars . . .

avatar van Kronos
Even serieus als jij grappig bent.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:20 uur

geplaatst: vandaag om 21:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.