menu

De Site / Gebruikers / Leeftijd verandert smaak muziek

zoeken in:
avatar van TornadoEF5
Wat ik trouwens ook merk is dat ik bij albums die ik lang geleden heb afgespeeld soms nu wel goed vind, en 5 jaar geleden niet altijd misschien.

Een fout dat ik wel vaak maak, is dat ik te weinig plays geef aan een album om te groeien, maar soms werkt het wel beter om gewoon nummers apart eruit te nemen om zo wat nummers te laten groeien, soms is dat een betere approach dan "geforceerd" albums te luisteren. Ik ben niet echt een specifieke albumluisteraar eigenlijk, maar ik doe het toch soms omdat ik dan kan stemmen hier. Maar soms moet je echt veel plays aan een album geven tegen dat het wat kan groeien. Er zijn bijvoorbeeld veel albums die ik echt goed vind, maar te weinig plays gegeven heb waardoor ze soms wat meer "vergeten" worden, en geen individuele tracks vaak herspeel.

Natuurlijk, ik heb nog andere hobby's. Ik speel eigenlijk al gemiddeld 50 tot 100 nummers per dag onbewust, en soms zelfs meer. Maar er is ook een grens. Ik kan niet alles, ik kan niet dit en dat, en aan de MuMeladder meedoen en bepaalde nummers die ik gewoon graag hoor speel, en nieuwe nummers leren kennen en dan nog eens zoveel albums herspelen. En dan zijn er zoveel albums of groepen dat ik misschien wel wat beter wil leren kennen, maar niet altijd de tijd voor heb, of liever de tijd die ik dan wel aan iemand anders geef.

avatar van Minneapolis
Antwoord op de stelling in de titel: nee, in basis niet. Maar ik was misschien dan ook vroeg oud.
Wel zijn er periodes geweest waarin de waardering deels bepaald werd door omgeving en uitgaan, en uiteraard waardeer je dat anders als je het nu meer analytisch zou aanhoren.

Ik vraag me af het fenomeen "foute muziek" waar ik me behoorlijk aan kan ergeren (omdat sommigen op mijn werk deze zenders graag opzetten en imo is het meer een gevalletje foute zender dan een zogenaamd fout uur) te maken heeft met een bepaalde leeftijd. Waarom vinden mensen dat fijn? Je gaat toch ook niet standaard een lollig hoedje opzetten, elke maaltijd fastfood zooi eten en elke 5 minuten een scheetkussen op de stoel van je collega leggen?

avatar van Mjuman
Minneapolis schreef:
Antwoord op de stelling in de titel: nee, in basis niet. Maar ik was misschien dan ook vroeg oud.
Wel zijn er periodes geweest waarin de waardering deels bepaald werd door omgeving en uitgaan, en uiteraard waardeer je dat anders als je het nu meer analytisch zou aanhoren.


Misschien moet je even een waterpas erbij halen om te kijken of je basis wel volledig horizontaal ligt

a. er is ook nog zoiets als voortschrijdend inzicht - je kan mij niet wijsmaken dat je als10-jarige al volledig aan het meewobblen was op P-funk; aan sommige dingen (boeken, muziek, films) ben je op een bepaald moment nog niet toe - en soms blijft dat moment (lang) uit; er zijn lieden die nooit aan jazz of klassiek toekomen.

b. meer kwantitatief: naarmate het besteedbaar inkomen van mensen stijgt, gaan ze - naar verhouding - meer geld uitgeven aan zgn "luxe uitgaven" zoals kleding, buiten de deur eten, en ook muziek en hifi. Naarmate je meer muziek koopt, ga je meer leren kennen - tenzij je in je eigen comfortzone blijft - en als je dan ook nog eens betere hifi koopt, ga je meer leren luisteren, en dat heeft invloed op je beleving (en waardering).

Dat kan ertoe leiden dat je de charmes van een bepaalde muzieksoort gaat ontdekken (akoestische jazz, kamermuziek).

"Foute muziek" - ik denk dat waardering ervoor te maken heeft met een soort plat groepsgevoel - kijk hoe fijn we het hebben, dat we met z'n allen dit soort matige muziek waarderen. De premisse is dan dat we misschien wel weten dat het matig is, maar voor de sfeer dat voor ons houden

avatar van Minneapolis
a. uiteraard was de beleving in mijn tienerjaren anders. De, door velen verfoeide, jaren 80 kan ik niet geheel objectief beluisteren omdat het vol jeugdsentiment zit voor mij. Maar ik schijf "in de basis niet" omdat er vreemd genoeg (misschien gestuurd door de eerste ontdekkingen) een bepaalde voorkeur is geweest van muziek waar ik me het lekkerst bij voel. Muzikale voorkeurssmaak heb ik ook altijd erg fascinerend gevonden. Ik denk dat voor velen de omgeving een erg grote rol speelt. En toch.. het is haast of een bepaald gevoel mij het beste past. Op momenten kan bijvoorbeeld ik best agressievere muziek waarderen, maar ik verbaas me er over dat er mensen zijn die daar in de regel lekker in gedijen. Het past mij niet. Wellicht heb ik al genoeg onrust (of creativiteit soms) dat ik veel meer behoefte heb om juist wat langzamer te ademen ipv opgefokte muziek aan te horen.

b. over het kwantitatief meer muziek verslinden als je ouder wordt.. Dat gaat niet helemaal bij mij op. Vanaf mijn 10e ging ik met alle bibliotheek passen van het gezin naar de bieb om zoveel mogelijk lp's te huren. Ik heb echt een aanzienlijk deel van de collectie verkent. Een haast onbevredigende honger.
En dat is een tweede aspect waarover ik me soms verbaas. Het verschil in honger om te ontdekken..
Niet alleen op het gebied van muziek, maar inderdaad ook oude films (enorme hobby van me), reizen, kunst etc.
En ja, uiteraard zijn er tal van periode's geweest van nieuwe ontdekkingen en een half jaar die artiest of stijl draaien. Dat wel natuurlijk. Maar ondanks die verbreding blijft de muziek die mij, doorgaans, het lekkerst doet voelen toch dezelfde stijlen.

avatar van Mjuman
Minneapolis - even doorborduren dan maar:
Om maar met een ferm muziekcitaat te beginnen: the first cut is the deepest . Op dit topic Essentiële Albums Voor je Eigen Muzikale Reis - MusicMeter.nl beschrijf ik (aug 2013) mijn eerste (essentiële) muzikale ervaringen: o.m. liedjes op de radio (als kind), veel soul en R&B bij het huiswerkinstituut (middelbare school), wave in de studietijd.

Muziek en socialisatie gaan - denk ik - aardig hand in hand. Al is het soms ook aardig om te zien waar mensen qua muziek (gaan) divergeren. Nick Hornby heeft in 31 Songs heel treffend verwoord waarom hij heel weinig opheeft met Gangsta Rap.

Op een bepaald moment - vroeg of laat - vind je je groef, maar dan nog kan je er wel eens uitschieten: zoals voorjaar 2006 toen ik in Camden Town South London Boroughs (Burial) hoorde.

En met b. kwantitatief bedoelde ik gewoon dat als je meer poen hebt (omdat je beter bent gaan verdienen), je meer kunt kopen, ook betere spulletjes om op te luisteren en dan ontdek je - als je er al naar zou luisteren - dat Dire Straits en Phil Collins (om maar 2 voorbeelden te noemen) helemaal niet zo fijn zijn geproduceerd als gedacht en dat een album van Joni Mitchell dat bijv wel is. Dan hoor je hoe instrumenten klinken en ontdek je dat de sonates van Bach voor cello en piano, zoals https://www.youtube.com/watch?v=BwhLkJmxMJg heel veel rust in zich hebben en voor een ideaal ontkoppelmoment zorgen.

avatar van Kronos
Mjuman schreef:
...en soms blijft dat moment (lang) uit; er zijn lieden die nooit aan jazz of klassiek toekomen.

En er zijn ook lieden die al vanaf jonge leeftijd in de ban zijn van klassieke muziek, zoals een neefje van mij. Intussen is hij 16 jaar en als ik op Spotify kijk is het altijd klassiek bij hem. Op dit moment de vijfde van Mahler (Berliner Philharmoniker olv. Claudio Abbado).

Ik zou voor mezelf ook wel zeggen dat mijn muzieksmaak in de basis niet veranderd is. Meer dan twintig heavy metal albums waar ik al voor mijn 15de gek op was waardeer ik nu met 5*.

Mijn muzieksmaak is wel enorm verbreedt en verdiept. Dat verliep via allerlei zijwegen waarvan sommige doodliepen en andere zo'n groot deel van mijn muziekbeleving gingen uitmaken dat ik heel lang amper of geen heavy metal meer beluisterde, met het idee dat mijn muzieksmaak inderdaad veranderd was. Maar oude liefde roest niet, zo bleek in 2008.

Na mijn dertigste is er amper nog verbreding geweest. Behalve dan dat ik door Elvis een kleine 5 jaar geleden de klik met rock-'n-roll kon maken (het favoriete muziekgenre van mijn vader). Maar voor de rest keer ik afwisselend terug naar de blijvende liefdes; heavy metal, 'alternatieve' rock, 'artistieke' pop, klassiek (van renaissance tot hedendaags), jazz. En ook nog wat wereldmuziek, seventies disco, soul en blues.

En mijn afkeer van new wave, elektronische dansmuziek, ambient, house, postpunk en schlagers verandert ook niet met de leeftijd.

avatar van Don Cappuccino
Mjuman schreef:
aan sommige dingen (boeken, muziek, films) ben je op een bepaald moment nog niet toe - en soms blijft dat moment (lang) uit; er zijn lieden die nooit aan jazz of klassiek toekomen.




avatar van Mjuman
Don Cappuccino schreef:
(quote)


(embed)


Leren drummen is ook een goede manier - maar dan niet op new wave, elektronische dansmuziek, ambient, house, postpunk en schlagers

Alhoewel ik het je te doen geef om mee te drummen bij James Chance https://www.youtube.com/watch?v=_wcn6PCGPN4

avatar van tnf
tnf
Van zulke dingen kan je ook Spotify-lijsten maken. Op m'n account zijn het de vier 'Rewind'-lijsten aan het einde van de reeks.

Ze lopen van 1991 t/m 2009 en zijn zo natuurgetrouw mogelijk gevuld, zoals het in m'n herinnering was; ongeacht wat ik er nu van vind. De eerste delen bevatten redelijk wat stuiterballenmuziek/kermishouse.

De rest van het account is gevuld met muziek die anno nu op staat.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:23 uur

geplaatst: vandaag om 09:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.