Coldplay - Viva La Vida or Death and All His Friends (2008)

Album wat ik eigenlijk zelden draai. Ik grijp altijd naar de tweede, en anders het debuut. Toch moet gezegd worden dat Coldplay zeker niet stil is blijven staan. Na een onevenwichtige 3e weten ze hier weer goed terug te komen. De hand van Eno noemen sommigen het. Deels waar, maar ik geloof ook dat de hand van Chris Martin zelf onderschat wordt. De man vind ik een begenadigde muzikant en dat hij zichzelf probeert te vernieuwen blijkt ook uit opvolger Mylo Xyloto, wat mij betreft ook een prima album.

Coldplay is nou eenmaal makkelijk om te haten. Past in het rijtje NS, Ajax en de regering. Waarschijnlijk hetzelfde volk dat massaal Telegram gedownload heeft na de overname van Whatsapp, omdat iedereen opeens zogenaamd om de privacy geeft.

Volkomen gelijk en zeer goed vergeleken/weergegeven. Ik moet eerlijk zijn, ik maak mij ook weleens schuldig aan het gemakkelijke 'bashen' van Coldplay. Heeft ook ergens wel met een bepaalde teleurstelling te maken. En soms meetoeteren.

Dit album ligt bij mij wel goed en dat komt omdat ik dit album meegenomen had naar Tsjechië (2008) en daar een heerlijke warme zomer met mijn gezin meemaakte. Goed herinneringen aan Pivo, bbq's, zwoele zomeravonden en een hoop lol met zijn allen. En dat komt allemaal weer naar boven als ik deze muziek weer hoor !

Ach ja, Coldplay.. Je zal er maar lid van zijn en er je centjes mee moeten verdienen...

Ja, daarom juist.

Ontdek net dat het afsluitende duo van deze plaat het hoogtepunt is van Coldplay's gehele oeuvre. En die nummers hebben de minste stemmen, gekkigheid. Ingegeven door de weergaloze cover van Frank Ocean ben ik Strawberry Swing steeds meer gaan waarderen. Een hele trip dat nummer! En het klinkt als niets anders van Coldplay. Vervolgens afsluiten met het contrastrijke en al even trippende drieluik Death And All His Friends: Weergaloos! En ook weergaloos goed verborgen blijkbaar......

Dit album vind ik het beste dat ze gemaakt hebben. Geen enkel zwak nummer en...er wordt weinig met kopstem gezongen, wat ik ook wel prettig vind om te horen.

Op dit moment na lange tijd weer aan het draaien en wederom niet zonder plezier. Een afwisselende cd met pakkende nummers uitgevoerd in een magische sfeer. Ik ben het eens met WPE; er is geen enkel zwak nummer. Dit is het eindstation van Coldplay. Hierna zijn ze regelrecht de mist ingegaan met Ghost Stories als triest dieptepunt.

Ik draai 'm niet veel, maar ik vind dit ook nog steeds een aardige Coldplay. De songs bekijven uitstekend. Ritmisch sterk en erg sfeervol.
Minder overdonderend dan Parachutes en A Rush Of Blood To The Head, maar als geheel een plaat met eigenlijk geen zwakke momenten.

Hierna begon het zeuren inderdaad. Ben inmiddels klaar met Coldplay.

Zeur niet Coldplay!

Voor een album met (bijna) 1700 stemmen staat deze wel heel erg laag in de top-250.

Stond ooit op plek 82. Dat Viva la Vida zo gezakt is komt omdat veel gebruikers die het album in hun Top 10 hebben gezet al lange tijd niet actief meer zijn. Top 10'en van users die een bepaalde periode niet hebben ingelogd tellen namelijk sinds eind vorig jaar niet meer mee met het berekenen van de Top 250.

Slechts 30 van de 141 mensen die deze in hun Top 10 hebben staan zijn nog actief op het moment.

hmm, erg jammer dat het grotendeels 'users' blijken in plaats van users. Dus daarom heeft dit album 165 punten i.p.v. de waarschijnlijk oorspronkelijke 700 á 750 (schat ik).
Na hoeveel tijd niet ingelogd te zijn op deze site, telt dan een top-10 eigenlijk niet meer?

Vanaf langer dan een jaar niet ingelogd te zijn geweest. Viva la Viva had ooit 843 punten. Als als die fans weer eens zouden inloggen zou het album klimmen naar plek 27.

Nou, dat is dromen, dan zouden andere albums ook in punten meestijgen. Maar ik zie dit album graag bij de eerste 100 staan (En X&Y trouwens ook. )

Nee, want 3 Coldplay albums bij de eerste 100 zou toch nergens op slaan?
Meneer Martin mag ook wel ff flink om zijn oren geslagen worden met de bagger die hij nu maakt. Hij heeft ondertussen de status dat alles wat hij uitspuugt de radio bereikt. De radio draait zich om in zijn graf.

Vanaf dit album kon coldplee mij steeds minder vast houden... Grote geld syndroom heeft ze te pakken gekregen

Ik vind eerlijk gezegd vier albums van Coldplay in de top-100 juist op zijn plaats. Ik mis daar ook 'X&Y', met prachtige nummers als 'Fix you', 'Talk' en 'A Message' erop. Dat album kreeg ik zelfs als cadeau op de viering van mijn 24e verjaardag, herinner ik mij nog.

Dat Chris Martin om zijn oren geslagen zou moeten worden, vind ik echter een onvriendelijke opmerking. Die man heeft met zijn bandcollegas Jonny Buckland, Guy Berryman en Will Champion jarenlang hard gewerkt om hun status te bereiken. Ik heb het laatste album van ze nog niet gehoord, maar ben wel van plan om dat binnenkort te gaan doen, maar van alle Coldplay-albums is 'A Rush of blood to the head' de beste voor mij, 'Mylo Xyloto' de minst goede. En dit album? Ja, die vind ikongeveer net zo goed als 'X&Y'.
Ik heb trouwens zeven albums (waaronder een live-album) van deze band.

Sow wat kan Coldplay geweldige nummers maken!! Ik vind vooral de niet singles op dit album de betere nummers. En dan vooral het nummer Yes. Jammer dat ze dit tegenwoordig niet meer maken.

Ik vond dat daar hier totaal nog geen sprake van was. Ze werden wel groot, maar de overweldigende sfeer die ze hier weten over te brengen is fenomenaal, vooral in vergelijking met de onzin die ná dit album kwam.

Het duurde even voordat ik dit album als geheel kon waarderen. Bepaalde tracks spraken me erg aan; andere een stuk minder. We zijn inmiddels een aantal jaar verder en bij herbeluistering valt op hoe fraai en verzorgd alles in elkaar steekt. En hoe goed alle tracks feitelijk zijn. Het album laat zich eigenlijk ook makkelijk als geheel beluisteren, iets waar ik destijds juist moeite mee had. Kortom, een groeiplaat, althans voor mij.

Ik beluister mijn Coldplayalbums weer, voor het eerst in lange tijd. En ik moet zeggen: na de toch wel behoorlijk slaapverwekkende platen A Rush of Blood to the Head en X&Y vind ik dit echt een verademing. Afwisselend, creatief, originele sound. Voor mij eenvoudig het beste Coldplayalbum na Parachutes.

A Rush Of Blood slaapverwekkend ??!!

Als de zomer begint voor mij dan start ik deze altijd met het intro van dit album. Opbouwend, spannend en, als de drums invallen, dan barst voor mij ook de zomer los.

Vanochtend mijn laatste werkdag gehad en toen ik onderdoor de blauwe hemel fietste, beschenen door de warme zon, langs de landerijen met wuivende graanhalmen luisterde ik naar dit intro. Vuist in de lucht, vol energie en heerlijke beloftes van warme zomerdagen en avonden die mij staan te wachten.

Viva La Vida !

En dan vergeet je nog de opwaaiende zomerjurken, blote benen en sandalen/slippers ipv die eeuwige sneakers. Maar goed, mijn ding is Coldplay niet meer - maar een zomers plezier gun ik m'n medemens.

Zomers was het debuut.....vanaf de derde werd het winters en ijzig doods.

Het debuut was zeker zomers, ik kan me nog een clipje gemaakt op het strand herinneren . Maar parachutes was zeker een mooi en aangenaam album.
Het vervolg vond ik een stuk minder en door X&Y werd ik dan weer aangenaam verrast. Lekker eenvoudige stadionrock met mooie pure liedjes.
Van Viva La Vida had ik hoge verwachtingen, zeker met Brian Eno als producer. Wat een bombastische, pretentieuze brij was mijn eerste indruk, maar ook erg mooie liedjes en een enorme hoeveelheid energie. Eigenlijk een logisch vervolg op X&Y. Ik moest heel erg wennen aan dit album en het heeft een tijdje geduurd voor het kwartje viel. Top album!
En zo verschillen de meningen in beleving . (al zullen maar weinig mensen durven beweren dat het na dit album niet klaar was)

Wat mij betreft iets beter dan zijn voorganger X&Y, wat ik toch een beetje een zeikplaat vindt. Maar ook deze plaat is ver onder de maat wat mij betreft. Ik stoor mij gewoon aan het 'stadiongehalte'. En de single Viva la Vida is echt helemaal kapotgemaakt door de radio, kan het gewoon niet meer aanhoren. Nee, voor mij is het na de eerste 2 albums gewoon klaar met Coldplay. Her en der nog een leuke single en vooruit, op deze plaat een stuk of 4 leuke nummers, but unfortunately that's it.

Ik vind dit veruit de beste Coldplay-plaat. Ben niet de grootste fan van de band, aangezien ze zich te veel richten op het grote gebaar en gemakzuchtige sentimentaliteit; hoewel de heren desondanks een aantal sterke nummers hebben geschreven. De arrangementen op 'Viva La Vida' zijn echter een stuk creatiever. Tevens proef ik dikwijls een weemoedige onderstroom die mij goed smaakt. Een uitstekend album deswege.

Nota bene: het titelnummer is een ijzersterke single die mijns inziens nog niet kapot gedraaid is. Samen met Trouble toch wel het moment waar het hitsucces in verhouding stond tot de kwaliteit.

Je vindt Trouble niet zo goed?

Zo ver ik het me herinner, werd het veelvuldig gedraaid op TMF, maar ik was toen wel erg jong. Ging er van uit dat het een hit was geweest. Niettemin een van de singles van Coldplay die kwalitatief sterk is en die ik nog steeds tof vind, ondanks dat ik het vaak heb gehoord.

Ik ook. Dus even feiten gecheckt: Trouble haalde in de Top 100 positie 67 en in de Top 40 positie 38. Een hitje.