menu

Mark Hollis - Mark Hollis (1998)

mijn stem
4,21 (340)
340 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Avant-Garde
Label: Polydor

  1. The Colour of Spring (3:52)
  2. Watershed (5:45)
  3. Inside Looking Out (6:21)
  4. The Gift (4:22)
  5. A Life (1895 - 1915) (8:10)
  6. Westward Bound (4:18)
  7. The Daily Planet (7:19)
  8. A New Jerusalem (6:49)
totale tijdsduur: 46:56
zoeken in:
avatar van bikkel2
5,0
Al een paar keer de revue laten passeren.
Geen makkelijke plaat. Vind 'm zelfs wat zwaarder dan Laughing Stock.
Ik moet er echt nog wat meer voor zitten.
Staan briliante stukken op. Maar ik heb nog niet hetzelfde gevoel als bij Eden en Laughing Stock.

avatar van SemdeJong
Dat is ook het fijne van goede muziek. Het moet rijpen. Net als je port en kaas waarover je sprak. Ik vind het pianospel er fijn. Het leuke van deze site is dat je geinspireert wordt om naar bepaalde muziek te luisteren.

avatar van luigifort
Ben benieuwd naar je uiteindelijke oordeel bikkel2

avatar van bikkel2
5,0
Het moet inderdaad rijpen Sem. Het is zo'n breekbaar intiem geheel dat je dit echt geconcentreerd op je af moet laten komen.

Luigifort, ik ben ook benieuwd. Maar ik neem er nog ff de tijd voor.


avatar van bikkel2
5,0
Talk Talk sloot in 1992 definitief het boek.
Alles was gezegd en geschreven - livegigs waren geen optie meer en de showbizz was al langer geen favoriete bezigheid van de heren.
De grote bedenker, Mark Hollis had kennelijk nog wel wat noten op de zang- al duurde het een jaar of 5 dat hij de studio weet op zocht.

Hollis houdt van stilte, hjj zou de uitdrukking " de kunst van het weglaten" bedacht kunnen hebben.
Geen overdaad en afgezien van een versterkte smoelschuiver komt er op dit album geen electronica aan te pas.

In Februari 1998 verscheen Hollis zijn " stil leven" in muziek uitgedrukt.
Werkelijk een aanwinst.
Bepaalde critici roemde het om het intieme ( nog nooit eerder gehoord)
En daar zit ' m ook de kracht.
Hollis en begeleiders laten ruimtes open, waarom meer noten spelen dan nodig ?
En de verpakking is smaakvol, sfeervol, soms enigzins vervreemend, maar vaker vol met emotie. Mede natuurlijk ook door de treurige snik van Hollis himself.

De klarinet ( het favoriete instrument van Hollis) is prominent aanwezig en duwt de muziek in de richting van de jazz maar zeker ook klassiek.
Maar de acoustische gitaar, piano en contrabas plus een laid back begeleidende drummer, zijn eveneens duidelijk hoorbaar.
Alles in een huiskamer setting. Iets wat op Laughing Stock al enigzins aan de orde was.
De teksten van Hollis zijn bondig. Geen lappen en soms meer kreten.

Irionisch is de lyric in The Gift;

So sold out
How dear you are
How on earth did you come to live as a clown.

Een sneer naar het verleden als entertainer ? Het lijkt niet onwaarschijnlijk.

Verder is het een breekbare plaat, alsof hij nog 1x zijn talent en boodschap wilt delen.
Een prachtige start met The Colour Of Spring.
Een leftover ? Tja..... ik weet het niet. Het is de zanger achter de piano en de toon lijkt gelijk gezet.
Het geweldige Watershed, ook al zo enorm rijk aan sfeer ondanks de minimal benadering.
De avant- garde kant komt meer om de hoek kijken bij het geschiedenisverhaal A Life ( 1895- 1915) over een soldaat die stierf net voor de 1e wereldoorlog ( een dichter.)
Ondanks de duidelijke avant-garde verwijzing, blijft Hollis de emotie met gemak uitstralen en dat is een pluspunt omdat de herkenbaarheid nooit in het geding komt.

Dit is een groeibriliant. Net als Laughing Stock en in mindere mate Spirit Of Eden bepaald geen makkelijke kost.
Ik moest hier uiteindelijk voor mijzelf een bep. setting voor vinden.
Liever geen mensen om mij heen en vol gefocust op het gebodende.
Uiteindelijk viel het kwartje en blijkt dit gewoon een oprecht meesterwerk van een niet alledaagse ziel.

Hollis is een genie. Optimal score.

Mjuman, ik zie het door jou beloofde certificaat gaarne tegemoed.

avatar van Chameleon Day
5,0
Daar gaat Mju niet in z'n eentje over. Daar moet eerst een vergadering van de TT-maffia voor worden belegd. U verneemt de uitkomst vanzelf.

avatar van bikkel2
5,0
Chameleon Day schreef:
Daar gaat Mju niet in z'n eentje over. Daar moet eerst een vergadering van de TT-maffia voor worden belegd. U verneemt de uitkomst vanzelf.


Wat een toestand !

avatar van luigifort
Mooi om te horen bikkeltje..van mij mag je m hebben hoor na je TT reis

avatar van Mjuman
luigifort schreef:
Mooi om te horen bikkeltje..van mij mag je m hebben hoor na je TT reis


Ho ho ho - dat maak jij niet uit dat soort documenten worden handmatig vervaardigd in een trappistenklooster nabij Špindlerův Mlýn in de Krkonose. De komende tijd zijn ze daar volop bezig met brouwen.

En over de samenstelling van het beoordelingsteam alhier worden geen uitspraken gedaan. De griffier van de orde is daarover al veel te loslippig geweest

avatar van Broem
5,0
Zag je naam bikkel2 nog niet bij dit Thomas Feiner & Anywhen - The Opiates Revised (2008) album staan. Als je Mark Hollis zijn soloalbum zo goed vindt is dit wellicht een volgende stap in je muziek reis. Beetje vreemd maar wel erg lekker.

avatar van luigifort
Ah zo dan neem ik mijn woorden terug

avatar van bikkel2
5,0
Broem schreef:
Zag je naam bikkel2 nog niet bij dit Thomas Feiner & Anywhen - The Opiates Revised (2008) album staan. Als je Mark Hollis zijn soloalbum zo goed vindt is dit wellicht een volgende stap in je muziek reis. Beetje vreemd maar wel erg lekker.


Dank voor de tip Broem. Maar zonder gecertificeert te zijn, kan en mag ik niet verder.

Komt goed en bedankt.

avatar van Broem
5,0
Haha, daar zou ik idd erg voorzichtig mee zijn. God weet wat voor toorn je anders over jezelf afroept

avatar van bikkel2
5,0
Precies !

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
Precies !


Welnee, alle namen zijn door mij en CD hiervoor al eens genoemd, me dunkt genoeg gras te maaien en vooral vertrouwen op je eigen oren. Het verschil tussen da real thing en pompous kitsch blijkt alleen bij goede en kritische beluistering. Less is immers vaak more.

Ok, er is een link met David Sylvian aangestipt; en ook Japan (latere albums) en Rain Tree Crow kunnen interessant zijn, binnen een postrock-idioom. Ook mensen als Jah Wobble en Holger Czukay kan je aan denken. Heeft ook veel te maken met welke accenten je wilt leggen

avatar van bikkel2
5,0
Ik besef terdege dat ik een hoop gemist heb en dat ik er wellicht nu ook meer voor open sta.
Maar heel ver weg is het voor mij nooit geweest.
Ik ben zover ik weet altijd voor de inhoud gegaan. Rain Tree Crow heb ik al heel lang in bezit en Sylvian's Secret Of The Beehive is een all- time favorite, die kocht ik 20 jaar terug al.
ik pin mijzelf alleen nooit vast aan een bepaalde stroming.
Ik kocht vorige week een cd van Arcade Fire. En ook dat vind ik fantastisch. Tja, Radiohead ( niet jou pakkie aan naar ik begrijp) ook een stel prachtalbums en in bepaalde gevallen duidelijk door Talk Talk geinspireerd. Een heel andere band natuurlijk maar hun insteek en benadering ligt helemaal niet zo ver verwijderd van Talk Talk.

Maar ik pik tips van jou en anderen graag op Mjuman. Ik sta er, zoals je al hebt gemerkt- graag voor open.
We zijn het niet altijd eens met elkaar, maar dat houdt het ook wel weer spannend

In ieder geval dank voor de adviezen.

avatar van Broem
5,0
Rain Tree Crow - Rain Tree Crow (1991) Zeker ooit van gehoord maar nog nooit aan toegekomen. Dat gaat snel veranderen. Holger Czukay ken ik van David Sylvian/Holger Czukay - Plight and Premonition (1988) die ik ooit voor 2 euro als vinyl heb aangetroffen. album wat me net iets te lang uitgesponnen klinkt.

avatar van Mjuman
Broem schreef:
Rain Tree Crow - Rain Tree Crow (1991) Zeker ooit van gehoord maar nog nooit aan toegekomen. Dat gaat snel veranderen. Holger Czukay ken ik van David Sylvian/Holger Czukay - Plight and Premonition (1988) die ik ooit voor 2 euro als vinyl heb aangetroffen. album wat me net iets te lang uitgesponnen klinkt.


Uit 'monde' van een PF-fan klinkt mij dat net fff als de pot die ... - volgens mij is je certificering verlopen.

avatar van Broem
5,0
Ook ik leer nog elke dag Mjuman net als de rest van de wereld Rain Tree Crow nu opstaan. Wel een 'echt' Sylvian album. Gaat een mooie aanwinst worden. Mis het vergelijk met PF trouwens wel...die snap ik niet.

avatar van vigil
4,5
Gezien de aanwezigheid van Barbieri is er uiteraard ook nog een link naar PT

Maar ik denk dat Mju het vergelijk wilde leggen btreffende jouw opmerking over "iets te lang uitgesponnen" composities

avatar van Mjuman
vigil schreef:
Gezien de aanwezigheid van Barbieri is er uiteraard ook nog een link naar PT

Maar ik denk dat Mju het vergelijk wilde leggen btreffende jouw opmerking over "iets te lang uitgesponnen" composities


Helemaal juist

Overigens kan Jah Wobble heel goed iets monotoon lang uitspinnen zonder dat 't 'boring' wordt: denk aan de baslijn in Albatross van PIL's Metal Box/Second Edition - dikke dub - soms gaat ie ook nog etnisch, zoals hier Jah Wobble & The Invaders of the Heart - Rising Above Bedlam (1991) (met oa Natacha Atlas - een album voor fijnproevers: klik

avatar van Chameleon Day
5,0
Mss nog beter: JW & Invaders of the Heart - Without Judgement (even het intro van ongeveer 3 minuten uitzitten, daarna wordt het pas spannend)

Album is grotendeels geïmproviseerd. En met de onvolprezen Michel Schoots op drums! Maar we drijven wel ver van Hollis af...

avatar van bikkel2
5,0
Mmmm...ja...... ik vrees dat de stofzuiger hier zijn opwachting gaat maken.

Misschien is het nog net binnen het acceptabele.
Ik heb wel ergere afdrijvingen gezien trouwens. Het gaat hier nog over muziek in ieder geval.

avatar van Broem
5,0
bikkel2 schreef:
Mmmm...ja...... ik vrees dat de stofzuiger hier zijn opwachting gaat maken.

Misschien is het nog net binnen het acceptabele.
Ik heb wel ergere afdrijvingen gezien trouwens. Het gaat hier nog over muziek in ieder geval.


Zeker en vast. Rain Tree Crow is in ieder geval een aanwinst. Pracht album. Ben ik blij mee

avatar van bikkel2
5,0
Top Broem ! Fraai album inderdaad.

Zie je recentie wel verschijnen.

avatar van Frenz
Fascinerend met een hele grote F

Een vriend die al jarenlang dweept met Talk Talk (ik snapte het nooit, dat net even te poppy bandje met een paar aardige hits) en ik mijn mijn zelfingenomenheid. Opnieuw doet MuMe me "het licht" zien, sorry Marc, ik had naar je moeten luisteren, toen al.

Eerst genieten van het prachtige Live album London 1986, een wonderschone reis door de garden, uhh, Spirit of Eden om aan te komen bij het verstilde, het uiterst gevoelige, bare minimum Album van Mark Hollis.

De mystiek rondom band en zanger past helemaal. Groot respect voor kracht die ze hebben om de drang naar roem, aandacht, geld en andere "triviale" zaken te weerstaan.

avatar van bikkel2
5,0
Topalbum..... de popmuziek voorbij, maar wat een wonderschoon geheel.
Naturel en puur gemusiceert en Hollis lijkt hier meer en meer op zoek te gaan naar jazz en avant-garde, maar met veel gevoel gebracht.

Laughing Stock is overigens ook een aanrader Frenz...... ik weet niet of je die ook kent.

avatar van Frenz
Ouvre van Talk Talk inmiddels net op orde. Ken Laughing Stock dus nog niet, maar dat gaat zeker gebeuren.

En op zoek naar Jazz en avant-garde, dat ben ik op zich wel met je eens. Normaal gesproken haak ik dan toch een beetje af. Hier echter klopt het, is het geen l'art pour l'art.

avatar van bikkel2
5,0
De opstap van Laughing Stock naar deze is wel treffend.
Deze is nog wat meer minialistisch, maar qua vorm schurkt de laatste Talk Talk plaat het meeste tegen deze aan.

Wel een must die plaat hoor Frenz. Je hoort de ontwikkeling en uitbouw.
Spirit Of Eden is natuurlijk perfect. Kan ik zo een keer of wat op repeat zetten....... masterpiece.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:57 uur

geplaatst: vandaag om 10:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.