meneer schreef:
Mark.., toen je stierf had ik met mezelf afgesproken dat ik het glas op je zou heffen, luisterend naar jouw muziek, op het juiste moment. Wanneer de tijd daar zou zijn.. En dat is nu. Vanavond.
Waarom ? Omdat ik dit album al zolang meeneem op vakanties naar warme landen. Daar waar ik dan wacht op de late avond als het donker is, de sterren stralen, de krekels de nacht vullen met geluid, de warmte mij omhult als ik ga zitten op een stoel, uitkijkend over een dal met in de verte de zee, iets sterks te drinken neem en iets te roken. Dan ben ik helemaal alleen met mezelf. En als ik dan de eerste tonen hoor van ‘The Colour of Spring’ kom ik in een soort gemoedstoestand die je bijna een trance zou kunnen noemen. En ik overdenk de dingen die ik beleefd heb in het leven of wat mijn gevoel dieper raakt. Ik luister, denk, beleef, voel en ga dieper.
Ik heb je gehoord in een Tsjechisch dorp waar mijn toen nog kleine zonen al lagen te slapen en ik gewoon een trotse vader was. Ik heb je gehoord op een Antilliaans eiland waar de warme zeewind om mijn hoofd heen danste. Ik heb je gehoord in de Sahara voor ik in de buitenlucht ging slapen onder de sterren, de zon later zag bovenkomen op een woestijnduin en ik in de wereld zo klein leek. Ik heb je gehoord op meerdere eilanden in de Middellandse zee waar maar geen einde lijkt te komen aan de blauwe zee die in de blauwe lucht over leek te gaan. En ik heb je gehoord op warme zomerse avonden op Walcheren, bij een buitenvuur. Daar waar ik woon. En op al die plekken mijmerend.. Vaderschap, huwelijk, verloren liefdes, werk, vrienden, zwaktes, familie, wensen, ideeën, man zijn, fantasieën, idealen, de seizoenen..
En nu ben je niet meer op onze aardbol. En ergens voel ik dat ook nu ik naar je stem luister en besef dat er ook ooit een einde zal komen aan al dit soort avonden die ik beleef.
Daarom hef ik nu mijn glas op jou Mark en drink nog eens een slok. Ik inhaleer nog wat nicotine. Ik wil je bedanken voor de meest mooie muziek ik ooit heb mogen horen. Voor al die avonden die een meerwaarde, diepte, een eigen filosofie gaven aan mijn belevenissen in mijn bestaan.
En ergens voelt het alsof je nu naast mij zit en meekijkt over het dal wat door de maan beschenen wordt.
Klinkende glazen.. Ga maar en het ga je goed.. Ik ga verder de nacht in..
Ik kom net uit een restaurant van niveau. Ik heb daar passimento gedronken (zachte rode wijn met een alcoholpercentage van 15%). Wijn die zo ontzettend lekker is. Zo voelt alles van monsieur Hollis vanaf the Colour of Spring*. Om het alcoholpercentage op te voeren worden heel vaak suikers toegevoegd. Dat is bij deze wijnen niet van toepassing. Hoe treffend.
* koop nooit een passimento (nero-passo, ripasso) of hoe ze allemaal mogen heten minder dan 14%. Dat is Hollis-onwaardig.