Mark Hollis - Mark Hollis (1998)

Guðmundsdóttir schreef:
Mark Hollis is voor mij onsterfelijk, tot mijn dood.

Musicguru schreef:
Ja je weet het maar nooit. Ik zie het niet gebeuren. Hij was zeker klasse.

Omsk schreef:
Mijn overgrootvader was klokkenmaker, maar geen hele goeie.

Dat wil zeggen; hij verstond zijn vak wel, en als je hem een kapotte klok gaf kon hij met zijn dikke vingers en dito brillenglazen wonderwel vaststellen welk euvel het uurwerk deed stokken, om vervolgens met gepaste precisie een onderdeel te verplaatsen of te vervangen. Het moet er onhandig uitgezien hebben, maar technisch gezien was hij de beste klokkenmaker van het dorp.

De reden waarom er op een gegeven moment haast geen klok meer naar hem gebracht werd, lag dan ook ergens anders. Want of je hem nu een kek klokje voor op het dressoir gaf, een statige Friese staartklok of een oude koekoeksklok, mijn grootopa stelde altijd dezelfde diagnose: de klok kan wel een opknapbeurtje gebruiken. Een likje verf hier, een goudkleurig ornamentje bovenop, een extra slingertje - allemaal 'dingskes', en de 'dingskes' vond hij het leukste onderdeel van zijn vak.

Dat vonden de mensen die hem hun oude familiestukken toevertrouwden niet, en opa is later modeltreintjes gaan bouwen omdat hij daarin wel zijn creativiteit kwijt kon.

Mijn overgrootopa was misschien een eenzame artiest in een wereld waar alleen de meest sobere volmaaktheid op prijs gesteld werd. Zoals Hollis de verdwaalde klokkenmaker is in de muziekwereld. De mensen willen dingskes, en Hollis buigt zich alleen over de perfectie van het uurwerk.

Het enige wat de sobere volmaaktheid van deze plaat nog kon overtreffen is - inderdaad - stilte, en Hollis heeft de stilte gevonden. Wat is het toch mooi als iemand zijn eigen weg kiest .

philtuper schreef:
Weet eigenlijk iemand wat er op de albumhoes afgebeeld staat?

The cover photo, taken by Stephen Lovell-Davis, is of Sardinian Easter bread designed to resemble the lamb of god.

Hollis stated about the image, "I like the way something appears to come out of his head; it makes me think of a fountain of ideas. Also the manner how the eyes are positioned fascinates me. When I saw the picture for the first time I had to laugh, but there's something very tragic about it at the same time."

meneer schreef:
Mark.., toen je stierf had ik met mezelf afgesproken dat ik het glas op je zou heffen, luisterend naar jouw muziek, op het juiste moment. Wanneer de tijd daar zou zijn.. En dat is nu. Vanavond.
Waarom ? Omdat ik dit album al zolang meeneem op vakanties naar warme landen. Daar waar ik dan wacht op de late avond als het donker is, de sterren stralen, de krekels de nacht vullen met geluid, de warmte mij omhult als ik ga zitten op een stoel, uitkijkend over een dal met in de verte de zee, iets sterks te drinken neem en iets te roken. Dan ben ik helemaal alleen met mezelf. En als ik dan de eerste tonen hoor van ‘The Colour of Spring’ kom ik in een soort gemoedstoestand die je bijna een trance zou kunnen noemen. En ik overdenk de dingen die ik beleefd heb in het leven of wat mijn gevoel dieper raakt. Ik luister, denk, beleef, voel en ga dieper.

Ik heb je gehoord in een Tsjechisch dorp waar mijn toen nog kleine zonen al lagen te slapen en ik gewoon een trotse vader was. Ik heb je gehoord op een Antilliaans eiland waar de warme zeewind om mijn hoofd heen danste. Ik heb je gehoord in de Sahara voor ik in de buitenlucht ging slapen onder de sterren, de zon later zag bovenkomen op een woestijnduin en ik in de wereld zo klein leek. Ik heb je gehoord op meerdere eilanden in de Middellandse zee waar maar geen einde lijkt te komen aan de blauwe zee die in de blauwe lucht over leek te gaan. En ik heb je gehoord op warme zomerse avonden op Walcheren, bij een buitenvuur. Daar waar ik woon. En op al die plekken mijmerend.. Vaderschap, huwelijk, verloren liefdes, werk, vrienden, zwaktes, familie, wensen, ideeën, man zijn, fantasieën, idealen, de seizoenen..

En nu ben je niet meer op onze aardbol. En ergens voel ik dat ook nu ik naar je stem luister en besef dat er ook ooit een einde zal komen aan al dit soort avonden die ik beleef.

Daarom hef ik nu mijn glas op jou Mark en drink nog eens een slok. Ik inhaleer nog wat nicotine. Ik wil je bedanken voor de meest mooie muziek ik ooit heb mogen horen. Voor al die avonden die een meerwaarde, diepte, een eigen filosofie gaven aan mijn belevenissen in mijn bestaan.

En ergens voelt het alsof je nu naast mij zit en meekijkt over het dal wat door de maan beschenen wordt.

Klinkende glazen.. Ga maar en het ga je goed.. Ik ga verder de nacht in..