menu

U2 - How to Dismantle an Atomic Bomb (2004)

mijn stem
3,48 (1067)
1067 stemmen

Ierland
Rock / Pop
Label: Island

  1. Vertigo (3:14)
  2. Miracle Drug (3:59)
  3. Sometimes You Can't Make It on Your Own (5:08)
  4. Love and Peace Or Else (4:50)
  5. City of Blinding Lights (5:47)
  6. All Because of You (3:39)
  7. A Man and a Woman (4:30)
  8. Crumbs from Your Table (5:03)
  9. One Step Closer (3:51)
  10. Original of the Species (4:41)
  11. Yahweh (4:21)
  12. Fast Cars * (3:42)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 49:03 (52:45)
zoeken in:
avatar van Madjack71
3,5
Rockt wel lekker weg zonder al teveel indruk achter te laten. Vertigo springt er wel uit en m.n. Sometimes You Can't Make It On Your Own is een blijvertje.

avatar van sierrra
4,0
matthijs schreef:
Musician, ik herken het wel een beetje, ik kom wel eens cd's tegen die ik al 10 jaar heb en nog geen een keer helemaal gedraaid. Soms koop ik zelfs een cd die ik al heb omdat de ander na het kopen helemaal uit mijn aandacht is verdwenen. Dat is nog wel wat extremer dan bij jou, jij hebt al je cds minimaal wel een keer gedraaid lijkt het!

Misschien kan ik hier een goed voornemen voor 2012 uit halen.


Dat is ook wel een "nadeel" van deze site. Je komt in aanraking met zoveel goede muziek dat als je een nogal brede smaak hebt je wel erg sterk in je schoenen moet staan om niet van alles meteen aan te schaffen.

All Because of You en City of Blinding Lights blijven voor mij de toppers op dit album.

avatar van Heer Hendrik
4,5
1 van de betere albums van U2. staat eigenlijk geen minder nummer op. Love and peace or else is mijn favoriet dat komt door de dreigende sfeer die dat nummer uitademt. In mijn ogen hadden ze dit de opener moeten maken. Met Vertigo als beginnummer is wel voor een veilig pad gekozen. D.w..z. Vertigo geeft mij niet het gevoel dat ik benieuwd moet worden naar de rest van het album en dat gevoel roept Love and peace or else wel bij me op. Yahweh vind ik daarintegen weer juist een perfecte afsluiter

avatar van LucM
4,0
Nog eens beluisterd, het is inderdaad een sterk album zonder inzakkers al vind ik Yahweh wel iets minder. Sometimes You Can't Make It on Your Own vond ik aanvankelijk niet zo veel aan maar nu weet dit nummer mij te grijpen door de emotionele lading, Love and Peace Or Else heeft een lekkere dreigende sfeer. Vertigo is natuurlijk typisch U2 maar wel een erg opzwepend nummer en een ideale opener.
Globaal is dit album minder dan hun glorieperiode (t.e.m. Achtung Baby) wegens minder verrassend maar een beginnende band zou hemel en aarde bewegen om met zo'n album te debuteren.

avatar van Ronald5150
2,5
"How to Dismantle an Atomic Bomb" vind ik geen bijster sterke plaat. Er staan een aantal aardige nummers op zoals "Sometimes You Can't Make It on Your Own" en "City of Blinding Lights". Ook de eerste single "Vertigo" is op het eerste gehoor een lekker nummer, maar na verloop van tijd valt ook deze door de mand. Slecht zou ik dit ook niet durven noemen, maar het probleem (althans voor mij) is dat ik U2 altijd vergelijk met hun fantastische platen uit de jaren 80 en begin van de jaren 90. En dan moet ik toch echt vaststellen dat "How to Dismantle an Atomic Bomb" daar niet aan kan tippen. Over het geheel genomen staan er op deze plaat een paar aardige singles, de rest vind ik maar vullers, en van een band als U2 verwacht ik toch echt meer.

avatar van edje1969
4,0
Hopelijk is het de heren gegeven om een nog eens terug te komen met een album op dit niveau. Wat is Original Of The Species toch prachtig. Ook albumtracks als A Man And A Woman en Miracle Drug.

avatar van nlkink
4,0
Voor mij net zo goed als 'All That You Can't Leave Behind'.

avatar van adri1982
4,0
Ik kan mij wel aansluiten, bij het bovenstaande bericht van nlkink. Ook aan 'All that you can leave behind' deelde ik (volgens mij) 4 sterren uit, en qua sound komen de nummers van dat album aardig overeen met deze.

Het eerste wat ik van dit album was 'Vertigo'. Ik vond het toen een te gek nummer, omdat het (Kane-achtig) rockte, maar dit haalt bij mij tegenwoordig mijn favoriete tracklist van het album niet meer. Het zijn thans: 'Sometimes you can make it on your own', 'City of blinding lights' en 'Original of the species', omdat ze veel mooier zijn.

Daarnaast mag 'Love and peace or else' wat mij betreft ook als een klassieker worden aangeduid. In dit nummer hoorde ik de laatste paar dagen een paar keer, dat de melodie vrij veel overeenkomt met 'Psycho' van Muse (op het 2015-album 'Drones'). Ik denk dat Muse er veel naar geluisterd heeft.

avatar van pmac
2,5
Een matige plaat zonder enige echte sterke song. Vooruit ; een paar aardige. Het is U2 dus er blijft echt wel enige kwaliteit. De ergernis zit vooral in het bijgeleverde bonus dvdtje waarin in een quasi interview Bono uitlegd hoe de nummers zijn ontstaan alsof het om iets heel bijzonders gaat en daar dan wat nonchalant over doen.

avatar van loneranger
Een plaat die in het verlengde ligt van de vorige 'All that you can't leave behind '. Een fijne mix van rockers en ballads. Mijn favorieten zijn: 'Vertigo', 'Sometimes you can't make it on your own', 'All because of you' en 'Crumbs from your table' .

avatar van sierrra
4,0
loneranger. Geen City of Blinding Lights als favoriet?

avatar van matthijs
3,0
Luistert lekker weg. Maar ik raak nergens in vervoering, zoals op alle ander U2-platen wel minimaal een keer, vaak meerder malen.

avatar van Snakeskin
4,0
"Original of the species" vind ik anders een prachtig nummer en als opener is "Vertigo" nog altijd een nummer dat staat als een huis. De band heeft ook zoveel moois gemaakt dat het ook tegen hen werkt.

avatar van Axeqlusive
4,0
Ten tijde van de release zat ik helemaal in mijn U2 periode. Toch viel dit album destijds wat tegen. Vreemd eigenlijk, want toen ik het afgelopen week weer een beluisterde vond ik dat het album weinig onder deed voor All That You Can't Leave Behind.

Natuurlijk zijn er de rockers, maar het valt toch vooral op dat Bono & The Edge prachtige ballads weten te produceren. Wat te denken van Sometimes en Species, al is de beste (naar mijn bescheiden mening) A Man and a Woman.

Het is opvallend dat als je het nu hoort superhit Vertigo eigenlijk een van de minste tracks is, wellicht een beetje teveel gehoord. En ook het duo Crumbs from Your Table en One Step Closer vind ik zorgen voor een dip in de plaat. Maar een Miracle Drug, Love and Peace Or Else en City of Blinding Lights zijn daarentegen nog steeds erg fijn!

Uiteraard wordt nergens het niveau gehaald van hun magnum opus Achtung Baby, maar het is een klap beter dan het toch wat matige No Line on the Horizon en hun laatste tweeluik (wat gewoon kritischer bekeken had moeten worden en één topper had moeten zijn).

avatar van blaauwtje
4,0
Ben bezig met terugwerkende kracht het materiaal van U2 aan te schaffen, dacht altijd dat na het verschijnen van R&H in 1988 het gebeurt was met onze Ierse vrienden.

Met de beluistering van Achtung baby wam ik onlangs toch terug op deze boute bewering, met zooropa en pop dacht ik, kweet nie wak hiermee moet.

Via ATYLB uit 2000 kwam het gevoel tochweer wat terug, en nu ik deze How to ... weer een aantal keren heb gedraaid denk ja dit is U2 die ik goed vond en nu weer vind, ik had deze ooit eens gedownload en gebrand, maar nu ik het ook weer fysiek heb en dus vaker draai,groeit mijn waardering weer, een lekkere plaat, niets nieuws onder de zon,gewoon een lekkere rockplaat, met het sometimes.... voor mij als hoogtepunt.

No lines on the horizon ligt hier nu ook, ga ik de komende tijd wat meer beluisteren, evenals de laatste twee worpen, waarvan ik bij release van Songs of Innocence verbolgen was dat deze zomaar in mijn I tunes verscheen, krijgen een nieuwe kans en zijn inmiddels via Dodax onderweg.

Voor deze lekkere plaat doe ik er een halfje bij, 4****.

avatar van Bruce Almighty
4,0
Ik heb How to Dismantle an Atomic Bomb al een tijdje in mijn bezit, maar had deze nog niet beluisterd. Hing samen met mijn oorspronkelijke voornemen om alles van U2 in chronologische volgorde te beluisteren, maar dat feestje ging eigenlijk al niet meer door toen ik War als eerste album koos. Ooit op een dag misschien

Ik luisterde dit album één dag na hun meest recente release, Songs of Experience. Ondanks dat nu wel blijkt dat die laatste een groeier is, werd wel na de eerste luisterbeurt vrij snel duidelijk dat ik How to Dismantle toch het betere album van de twee vind. De eerste zes nummers zijn eigenlijk stuk voor stuk voltreffers, elk op hun eigen manier. 'Vertigo' is de trefzekere single, 'Sometimes You Can't Make It on Your Own' weet binnen te komen, 'Miracle Drug' steekt (ondanks dat het bij vlagen klinkt als 'Beautiful Day') zowel vocaal als instrumentaal mooi in elkaar en 'City of Blinding Lights' zou ik misschien wel magisch willen noemen. Dat is gewoon het nummer dat je wil horen als je 's avonds door een wereldstad als Londen of Parijs loopt.

Na 'All Because of You' wordt het even iets minder, hoewel ik 'A Man and a Woman' zeker geen slecht nummer vind. Het waren eerder track 8, 9 en 11 die me nog niet helemaal wisten te bekoren. Ik zie die nummers zeker nog wat groeien bij toekomstige luisterbeurten, maar ze doen vooralsnog wel wat onder voor de rest. Gelukkig zit daar nog het mooie 'Original of the Species' tussenin, waardoor je niet afhaakt.

Absoluut een fijne plaat dit. U2 is nadat ik in 2014 voor het eerst (bewust) met hen in aanraking ben gekomen langzaam maar zeker uitgegroeid tot een van mijn favoriete bands. Ik zal nooit meer de eerste keer vergeten dat ik The Unforgettable Fire beluisterde. Dat album blijft vooralsnog voor mij onovertroffen en ik zie daar niet gauw verandering in komen, maar ik kijk evengoed uit naar de albums die ik nog te gaan heb.

4*

avatar van Funky Bookie
3,5
Een album dat sterk begint en daarmee lijkt voort te borduren op de voorganger. Na een sterk begin verliest het album echter zijn dynamiek en wordt het in deel 2 voor mij een pak minder. Geen slecht rockalbum van de heren, maar ze hebben veel mooiers gemaakt.

avatar van milesdavisjr
2,5
Een logisch vervolg op All That You Can't Leave Behind. De sterke songs bevinden zich allemaal aan het begin van de schijf. Vertigo is een lekkere energieke opener, in de stijl van Elevation. Het emotionele Sometimes You Can't Make It On Your Own is een van de beste ballads ooit door U2 gemaakt. De tekst gaat over de laatste periode van de vader van Paul Hewson en de afstandelijke relatie tussen de twee mannen. Hierna gaat de plaat bergafwaarts, Crumbs from Your Table vind ik nog wel een lekker nummer maar voor het overige zijn het ideeën die onvoldoende tot volle wasdom komen. De intenties zijn aanwezig maar het lukt de heren niet om tot spannende, creatieve hoogtepunten te komen. Dat maakt dat dit album enkele leuke songs telt maar bij lange na niet 50 minuten kan boeien.

avatar van Snakeskin
4,0
voor U2 geldt hetzelfde als REM: in mijn jonge jaren maakten zij platen waarvan je helemaal uit je dak ging maar met het ouder worden verdwijnt de energie die alles liet ontbranden, maar dat neemt niet weg dat de heren nog steeds optimaal presteren maar alles gegoten wordt in albums die degelijk klinken maar het echte vuur, dat vroeger zo kenmerkend was, missen. Het latere werk van de bands wordt over het algemeen ook te laag gewaardeerd naar mijn mening. En bij U2 begint het latere werk al bij Pop waarvan ik nog steeds vind dat die veeeeel te laag is.

avatar van milesdavisjr
2,5
Het nieuwe millennium heeft U2 nog niet geïnspireerd tot uitstekende platen. HTDAAB (stomme titel trouwens maar dat terzijde) heb ik destijds direct aangeschaft. Sometimes vond ik toen een fraai nummer, Bono die hartverscheurend zingt over zijn relatie met zijn vader. Inmiddels is het vuur en de liefde voor dit plaatje gedoofd. Vertigo trapt af en is lekker energiek, het kent een beetje dezelfde signatuur als Elevation op zijn voorganger. De eerste helft van de plaat is vrij redelijk met City of Blinding Lights als een van de betere songs. Hierna is het kruit verschoten en komen er weer nummers voorbij waarbij ik elke keer hoop dat een nummer eindigt na een minuut of 2. Hoewel de nummers niet slecht zijn mis ik variatie, een stuk gezonde spanning en verassende tempowisselingen. Ik mis simpelweg de 'hook' , een verslavende melodielijn, of een song met een dwingend ritme.

Tussenstand:

1. Achtung Baby
2. The Unforgettable Fire
3. Rattle and Hum
4. Boy
5. The Joshua Tree
6. War
7. All That You Can't Leave Behind
8. October
9. Zooropa
10. How to Dismantle an Atomic Bomb
11. Pop

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Van de debuutplaat van U2 was ik indertijd zó gek dat Boy jarenlang achter Berlin op de tweede plaats van mijn elpee-top-tien-aller tijden stond. Bij de platen die daar op volgden daalde en rees mijn enthousiasme bijna met dezelfde regelmaat als het baswerk van Adam Clayton, en op een gegeven moment vond ik het wel mooi geweest – als ik nu nog iets van U2 wil horen draai ik The unforgettable fire of Achtung baby wel. Toch is How to dismantle an atomic bomb, het laatste nieuwe album dat ik nog ten tijde van de release van ze heb leren kennen, absoluut geen slechte plaat, zonder knallende uitschieters naar beneden en met een lekkere opener, een prima produktie en een paar briljante momenten (voor mij het aangrijpende Miracle drug, het meeslepende "Everywhere you go..." van Original of the species, en het nummer dat voor mij het onbetwistbare hoogtepunt van de plaat is, City of blinding lights), maar ook met een "polish" die mij het gevoel geeft dat het voor mij na een kwart eeuw wel genoeg is geweest. Desalniettemin niets dan respect voor hoe deze band al veertig jaar meedraait aan de top, puur op basis van de muziek, op eigen kracht, en dat dan ook nog eens zonder personeelswisselingen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:05 uur

geplaatst: vandaag om 06:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.