Ik heb How to Dismantle an Atomic Bomb al een tijdje in mijn bezit, maar had deze nog niet beluisterd. Hing samen met mijn oorspronkelijke voornemen om alles van U2 in chronologische volgorde te beluisteren, maar dat feestje ging eigenlijk al niet meer door toen ik War als eerste album koos. Ooit op een dag misschien
Ik luisterde dit album één dag na hun meest recente release, Songs of Experience. Ondanks dat nu wel blijkt dat die laatste een groeier is, werd wel na de eerste luisterbeurt vrij snel duidelijk dat ik How to Dismantle toch het betere album van de twee vind. De eerste zes nummers zijn eigenlijk stuk voor stuk voltreffers, elk op hun eigen manier. 'Vertigo' is de trefzekere single, 'Sometimes You Can't Make It on Your Own' weet binnen te komen, 'Miracle Drug' steekt (ondanks dat het bij vlagen klinkt als 'Beautiful Day') zowel vocaal als instrumentaal mooi in elkaar en 'City of Blinding Lights' zou ik misschien wel magisch willen noemen. Dat is gewoon het nummer dat je wil horen als je 's avonds door een wereldstad als Londen of Parijs loopt.
Na 'All Because of You' wordt het even iets minder, hoewel ik 'A Man and a Woman' zeker geen slecht nummer vind. Het waren eerder track 8, 9 en 11 die me nog niet helemaal wisten te bekoren. Ik zie die nummers zeker nog wat groeien bij toekomstige luisterbeurten, maar ze doen vooralsnog wel wat onder voor de rest. Gelukkig zit daar nog het mooie 'Original of the Species' tussenin, waardoor je niet afhaakt.
Absoluut een fijne plaat dit. U2 is nadat ik in 2014 voor het eerst (bewust) met hen in aanraking ben gekomen langzaam maar zeker uitgegroeid tot een van mijn favoriete bands. Ik zal nooit meer de eerste keer vergeten dat ik The Unforgettable Fire beluisterde. Dat album blijft vooralsnog voor mij onovertroffen en ik zie daar niet gauw verandering in komen, maar ik kijk evengoed uit naar de albums die ik nog te gaan heb.
4*