On the Beach verscheen in een periode waarin Neil zoekende was naar zowel zijn eigen identiteit als dat van de wereld. In het middelste werk uit zijn Ditch trilogie moest hij de dood van Crazy Horse lid Danny Whitten nog verwerken en liet de muzikale stijl zich vooral beïnvloeden door de rijke aanwezigheid van drugs. Dit psychedelische sfeertje dient zich vooral aan in het gebruik van de Wurlitzer piano, orgel en gitaren. Neil’s cynische uitlatingen dringt hij op On the Beach direct aan de luisteraar op in een stemmige vorming van folk rock.
Alhoewel de vrolijkheid in Walk On nog het merendeel van het catchy ritme waarborgt slaagt hij erin met See the Sky About to Rain de toon te veranderen in de onzekerheid van het bestaan. De klanken van de Wurlitzer piano voeren het tempo aan, waarbinnen de schoonheid zich beetje bij beetje ontwikkeld in de klanken van de steel gitaar en bas. Revolution Blues toont een geheel andere wereld, waarin zowel begrip wordt gevraagd voor de aanjagers als de slachtoffers van de revoluties. Muzikaal gezien speelt het nummer meer in op herhaling, maar ook hier geven de gelaagde gitaarpartijen weer veel van de schoonheid van de productie prijs. De titeltrack zelf is een ander volwaardig hoogtepunt, waarbinnen zelfmedelijden de mens Neil Young in een ander daglicht zet. De drukte van de stedelijke gebieden en mensenmassa’s worden hem teveel en lusteloos laat hij zich terugzakken in zijn eigen nest. De instrumentale kant van het verhaal beslaat de rustgevende gitaarpartijen en het tergend trage drumritme, waarnaast de keerzijde van beroemdheid hem steeds dieper in de depressies brengt. Ook afsluiter en tevens langste werk van echt album Ambulance Blues laat zich niet makkelijk lezen. Een doorgedraaide maatschappij waar geen uitleg aan wordt gevraagd (waaronder journalisten) steekt zich tussen de klanken van de viool, harmonica en akoestische gitaar. Oude tijden worden herleeft in de nostalgie van zijn begindagen, vooral ook prachtig onder woorden gebracht door het vioolspel.
On the Beach begeeft zich tussen het verlangen naar het verleden en de onzekerheid over de toekomst en voert zich muzikaal gezien door één van de meest aangrijpende klankpatronen uit Neil’s carrière heen.
4,5*
Afkomstig van
Platendraaier.