menu

Neil Young - On the Beach (1974)

mijn stem
4,22 (830)
830 stemmen

Canada
Rock / Country
Label: Reprise

  1. Walk On (2:42)
  2. See the Sky About to Rain (5:02)
  3. Revolution Blues (4:03)
  4. For the Turnstiles (3:15)
  5. Vampire Blues (4:14)
  6. On the Beach (6:59)
  7. Motion Pictures (4:23)
  8. Ambulance Blues (8:56)
totale tijdsduur: 39:34
zoeken in:
avatar van Zoute Popcorn
4,0
Fuck man, wat is Ambulance Blues toch mooi. Dat nummer ontstijgt echt met gemak de rest van dit album en alles wat ik uberhaupt tot nu toe van hem gehoord heb.

avatar van HugovdBos
4,5
On the Beach verscheen in een periode waarin Neil zoekende was naar zowel zijn eigen identiteit als dat van de wereld. In het middelste werk uit zijn Ditch trilogie moest hij de dood van Crazy Horse lid Danny Whitten nog verwerken en liet de muzikale stijl zich vooral beïnvloeden door de rijke aanwezigheid van drugs. Dit psychedelische sfeertje dient zich vooral aan in het gebruik van de Wurlitzer piano, orgel en gitaren. Neil’s cynische uitlatingen dringt hij op On the Beach direct aan de luisteraar op in een stemmige vorming van folk rock.

Alhoewel de vrolijkheid in Walk On nog het merendeel van het catchy ritme waarborgt slaagt hij erin met See the Sky About to Rain de toon te veranderen in de onzekerheid van het bestaan. De klanken van de Wurlitzer piano voeren het tempo aan, waarbinnen de schoonheid zich beetje bij beetje ontwikkeld in de klanken van de steel gitaar en bas. Revolution Blues toont een geheel andere wereld, waarin zowel begrip wordt gevraagd voor de aanjagers als de slachtoffers van de revoluties. Muzikaal gezien speelt het nummer meer in op herhaling, maar ook hier geven de gelaagde gitaarpartijen weer veel van de schoonheid van de productie prijs. De titeltrack zelf is een ander volwaardig hoogtepunt, waarbinnen zelfmedelijden de mens Neil Young in een ander daglicht zet. De drukte van de stedelijke gebieden en mensenmassa’s worden hem teveel en lusteloos laat hij zich terugzakken in zijn eigen nest. De instrumentale kant van het verhaal beslaat de rustgevende gitaarpartijen en het tergend trage drumritme, waarnaast de keerzijde van beroemdheid hem steeds dieper in de depressies brengt. Ook afsluiter en tevens langste werk van echt album Ambulance Blues laat zich niet makkelijk lezen. Een doorgedraaide maatschappij waar geen uitleg aan wordt gevraagd (waaronder journalisten) steekt zich tussen de klanken van de viool, harmonica en akoestische gitaar. Oude tijden worden herleeft in de nostalgie van zijn begindagen, vooral ook prachtig onder woorden gebracht door het vioolspel.

On the Beach begeeft zich tussen het verlangen naar het verleden en de onzekerheid over de toekomst en voert zich muzikaal gezien door één van de meest aangrijpende klankpatronen uit Neil’s carrière heen.

4,5*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van henk01
5,0
Gewoon een fantastische plaat!

avatar van WoNa
5,0
Dit zal wel voor altijd mijn favoriete Neil Young plaat blijven. Op de een of andere manier komt alles bij elkaar, terwijl het een allegaartje van opnames is met verschillende producers en deels andere muzikanten. Stilistisch is het bijna nihilistisch. De ruwe bodem van het bestaan schraapt Young leeg op On The Beach. "A barrel of laughs...", maar dan in de opgetelde som van alle boeren met kiespijn. "...with mij carbine on", zoals hij zelf zingt. Het zijn bijzonder rauwe emoties ondergedompeld in antidepressiva en sloten alcohol/stapels drugs.

Toen tijdens het concert in de Ziggo Dome in 2016 ineens 'Vampire Blues' voorbij kwam, iets waar ik gezien de repertoirekeuze al stiekem op hoopte, was mijn hele avond dubbel goed. Deze song is, zoals diverse andere op de plaat, kaal. De naakte essentie van nummers worden door Neil en begeleiders gespeeld. "Geen noot teveel hoor!"; het zou zo muziek van de familie van Zeeuws Meisje kunnen zijn. Tegelijkertijd is het zo spannend. De onderhuidse spanning in de nummers is fenomenaal ingehouden. Nooit ontploft er iets, of het zou de diepe e-snaar van de akoestische gitaar moeten zijn in 'Ambulance Blues', die telkens hard wordt aangeslagen en na trilt. Verder is het tandenknarsend mooi.

In de spaarzame lichte momenten, dat is overigens een bijzonder subjectief begrip op On The Beach, komt een verwrongen schoonheid tevoorschijn. 'For The Turnstiles, 'See The Sky About To Rain', 'Moving Pictures', zijn zo mooi. Dat zijn de andere nummers ook, maar hier sluimert de woede, het ongeloof, de depressies, het diep donkere zwart. op een alles consumerende wijze. In de andere drie zit nog enige acceptatie van de situatie opgesloten, een weten dat het niet beter gaat worden.

Ironisch genoeg begint het album met 'Walk On', het meest optimistische nummer. Gelukkig kon Neil Young zich daar niet toe aanzetten, met dit prachtige album als resultaat. Neil Young heeft nog vele platen sindsdien gemaakt, maar nooit meer kwam alles zo perfect samen als op On The Beach.

4,5
dit is ind één van de beste van Neil.

… maar helaas misschien niet dé CD die iedereen kent van Neil Young …

4,5
Mijn eerste blinde aanschaf destijds op LP!!!

Blijft nog steeds een van zijn beste albums.Vooral het titelnummer bezorgt me nog steeds kippevel!

avatar van AbleMable
5,0
Everybody This Is Nowhere, After The Goldrush, Harvest en deze, On The Beach. Werkelijk 4 geweldige albums bracht Ome Neil toen achter mekaar uit.
Revolution Blues is best weer actueel doordat het dit jaar 50 jaar geleden was dat de Manson Family aan het moorden sloeg. Verhaal achter Revolution Blues zal inmiddels wel genoeg bekend zijn. Beetje kort door de bocht maar toch nog maar even; Revolution Blues is de persoonlijke afrekening van Neil Young met Charles Manson, die hij persoonlijk gekend heeft en nog geprobeerd heeft om de muziek van Charles Manson aan zijn platenmaatschappij te slijten.
Ik vind het iig een geweldig nummer met Levon Helm (drums), Rick Danko (basgitaar) en David Crosby (slaggitaar) als ritme sectie.
Ander hoogtepunt vind ik het titelnummer. Nick Cave heeft zich duidelijk meer dan gemiddeld laten inspireren met dit nummer voor Higgs Boson Blues. Misschien wel ronduit jatwerk, het nummer On The Beach behoort iig ook tot een van Cave's favoriete songs.
Maar ook Neil Young maakt zich daaraan schuldig want hij heeft later laten weten dat afsluiter Ambulance Blues en met name zijn gitaarspel en melodie geinspireerd was en lijkt op Needle Of The Death van Bert Jansch.

avatar van dumb_helicopter
3,5
Moeilijk om een oordeel te vellen. Het album valt voor mij wat uiteen in twee delen, waarbij de eerste vijf tracks variëren van minder tot gewoon in orde. De laatste 3 zijn dan plots een stuk beter. Het verschil zit hem vooral in welke mate de instrumentale begeleiding spannender is en daardoor wat meer blijft hangen. For the Turnstiles vind ik dan weer een matig nummer omdat het zich te veel richt op de (mindere) vocalen van Neil.

avatar van Twinpeaks
5,0
Vrienden en familie hebben mij vaak gevraagd over mijn liefhebber zijn van Neil Young. Tot op vandaag de dag kan ik er nog steeds geen bevredigend antwoord op geven. Althans niet naar hun toe . Voor mezelf ben ik er al een tijdje uit .Young en deze plaat zijn er altijd geweest op de sleutelmomenten in mijn leven.

De ontdekking van serieuzere muziek , mijn eerste baan offshore en het daarbij behorende zwervend bestaan , mijn eerste huwelijk , het verlies van mijn dochtertje , het verlies van mijn moeder , het ontmoetten van mijn huidige vrouw ,mijn beslissing om iets heel anders te gaan doen en nog meer momenten die mij hebben gemaakt tot de man die ik vandaag de dag ben.

Ik heb een brede smaak en een meer dan uitgebreide collectie , maar nergens is er een album zo troostrijk en hoopgevend in die verzameling zoals On The Beach dat is voor mij. Ook ben ik door dit album muziek anders gaan benaderen .Minder oppervlakkig en met oog en oor voor het wel en wee van de artiest. Ik kon mij spiegelen aan de zieleroersels van Neil en hij was die oudere broer / oom die mij advies gaf en nog steeds geeft.

Ik begrijp dat een hoop mensen niets met dit album kunnen .Als een verstokte ouderling heb ik getracht dit album aan te prijzen als ware het God's woord zelve. In een hoop gevallen tevergeefs. De enkeling die ik ook maar iets nieuwsgierig wist te maken , haakten naar verloop van tijd weer af , om uiteenlopende redenen.
Ikzelf had in de loop van de jaren ook wel verwacht dat er iets op mijn pad zou komen wat de plaats zou innemen van On The Beach , maar met het klimmen der jaren lijkt de plaat zich steeds meer te verankeren in mijn ziel en een wezenlijk onderdeel te zijn geworden van mijn bestaan.

Nu de Neil Young Meter gaande is (waarvoor hulde, Harm) luister ik wederom met een ander oor naar het oeuvre van mijn Canadese gabber.
Blijft met voorsprong op 1 in mijn top 10 .

avatar van harm1985
5,0
Mooi verhaal Twinpeaks, ik zelf heb geen persoonlijke ervaring die ik kan verbinden aan de muziek van Neil, maar ik kan me er wel mee vereenzelvigen, bovendien is zijn muziek feitelijk autobiografisch. Al is het wat cryptisch, dat maakt het wel echter.

Grappig dat jij ook in de offshore werkt, ik ook, weliswaar op kantoor, maar toch.

avatar van west
4,5
west schreef:
On the Beach was het eerste album van Neil Young wat ik kon waarderen. Een aantal nummers vond ik (echt) goed, een paar minder, en dat blijkt nog steeds zo te zijn...

Een enkel dipje, maar verder (erg) goede muziek. Toch is het geen klassieker, zoals Harvest & After the Goldrush dat wel zijn. Daarvoor zijn de beste songs niet goed genoeg en staan er die paar mindere stukken muziek op.

Zeven jaar later ben ik het niet meer eens met mijzelf. Er staat eigenlijk geen minder nummer op en de beste songs zijn erg fijn.

avatar van Reijersen
N.a.v dit topic beluisterde ik dit album.

Bekende naam, minder bekend met de muziek.
Andermaal Nei Young. Niet te vinden op Spotify, maar wel gevonden via YouTube. Redelijk melancholisch album van zijn hand. Geen verkeerde muziek voor mij, maar ook geen muziek waar ik stijl van achterover sla. Gewoon prettig wil ik het wel noemen.

avatar van Robje1968
5,0
Een zeer intens album van Neil Young. Vreemd genoeg heb ik hem in mijn "jongere" jaren wat links laten liggen, maar merk dat het langzamerhand mijn favoriete Neil Young album aan het worden is.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Eén van Youngs vijf albums in de MusicMeter-top-250, en van veel gebruikers hier de favoriete NY-plaat, vooral vanwege vinylkant 2, maar bij mij is het juist omgekeerd: na de geweldige eerste vier nummers zakt de plaat voor mij een beetje in. Vampire blues is gewoon saai en het titelnummer is een te vrijblijvende blues, en in Ambulance blues zit wel een mooie melodie (en natuurlijk Youngs karakteristieke akoestische gitaarspel) maar net als The last trip to Tulsa gaat het zó lang door dat ik op een gegeven moment mijn aandacht verlies. Ik kan goed begrijpen waarom deze plaat zo hoog scoort, maar voor mij zit er te weinig vlees aan, hoe goed hij ook klinkt (die Wurlitzers!) en hoe diep Young hier tekstueel ook graaft (en hoe mooi de hoes ook is). Misschien ben ik gewoon niet genoeg fan om me te laten meeslepen door Youngs "journey to the end of the ditch", en uiteindelijk ga ik mee met de mening van Youngs vroege biograaf David Downing die vindt dat de muziek "subdued to the point of weariness" klinkt.
        De hoogtepunten zitten voor mij dan ook op kant 1, te weten het prachtige See the sky about to rain en het razend spannende Revolution blues (met dank aan de superswingende ritmesectie van Levon Helms dansende drums en Rick Danko's fretloze bas, plus natuurlijk de huiveringwekkende tekst). Verder kom ik spijtig genoeg niet met dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:21 uur

geplaatst: vandaag om 05:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.