Golden Earring - Live (1977)

Er staat wel ongeveer 45 seconden meer Radar Love op, maar dadelijk is alleen het gejuich langer, kan dus ook.

Zal het aan iemand vragen die het album wel heeft of misschien geeft iemand anders uitsluitsel.

De drumsolo zat rond deze tijd niet in Radar Love maar werd in Bombay geperst. Dat nummer hoor je Cesar dan weer instarten bij het outro van Vanilla Queen. Dat nummer werd dus niet op de plaat gezet, evenals Sueleen. Op bootlegs is de gehele show dan wel terug te vinden, zij het een wat mindere kwaliteit.
Eigenlijk wel opvallend, of juist typerend voor de band en hun live status, dat Radar Love en drumsolo in 1 adem genoemd worden. Logisch ook uiteraard, want los van deze korte periode, en zeer kort in 2001 kwam en komt Cesar zijn solo idd altijd tijdens Radar Love. Zoals Rinus zijn bassolo vrijwel altijd de opmaat maar dat nummer is.
Wat betreft Live tracks, volgens mij kloppen die tijden niet. Als klein jochie hield ik dat wel eens met een stopwatch bij ? ( destijds ook het eerste live album wat ik van ze kocht).

Zonder meer een voortreffelijk live-album. Jaren geleden ooit deze cd gekocht en was meteen diep onder de indruk. De vier vaste bandleden + extra gitarist Eelco Gelling zijn echt alleskunners. Vooral de klassiekers Radar love, She flies on strange wings en Vanilla Queen spetteren eraf, maar ook de Byrds-cover Eight miles high teken ik tot de absolute hoogtepunten. Ik heb de heren in totaal 3 keer live gezien (in 1984, 2001 en 2008), volop genoten toen maar het kon toch niet tippen aan dit optreden.

Blijft Earring’s mooiste

Moontan staat bij toch echt op één

Conman is gewoon een vreemde eend in de bijt. Maar mij behoort het tot één der toppers van het album.
De misleiding begint met het nummer zelf: tot aan het tweede refrein schept het namelijk geen enkele verwachting dan een 13-in-1-dozijn rocksong. Maar dan...
Met het eerste refrein lijkt het toch nog interessant te worden, zowaar: er bouwt iets op, het wordt steviger. Het beton lijkt te worden gestort en de verwachting lijkt haar vrucht te werpen.
Maar helaas..., ze breken de opbouw af om terug te vervallen in het standaard riedeltje.
En dan komt het tweede refrein, waarna het beton opnieuw gestort wordt en steviger wordt in opbouw voor belading. En die belading doet de lat der verwachting nóg hoger leggen naar bombast en dynamiek. Met een vette en opbouwende solo, en ieder gespeelde noot 'spot on' krijgt de song echt kloten van adrenalineverwekkend kaliber.
En jawel, zelfs dát wordt afgebroken. Gelukkig echter wordt hier afscheid genomen van het riedeltje en is het moment van kalmte, stilte voor spanningsopbouw, voor wat nog komen gaat, de welbekende stilte voor de storm..
En ga er maar voor zitten, want de storm, die komt: er wordt een belofte ingelost. En Barry waarschuwt nog even: 'Beware! Take care! Now, he's èverywhere!!!, die beantwoord wordt met een orgastische gitaarexplosie met een opbouwende doch voortreffelijke wanhoopssolo van enkele minuten om echt de vingers bij af te likken!
Samen met Vanilla Queen, Eight Miles High, Mad Love 's Coming en Radar Love echt mijn toppers van deze cd.

Laten we vooral "She flies on Strange Wings" niet vergeten te vermelden....

Goed verhaal van Saldek. Ik ben het betreft Con Man wel eens met zijn stelling.
Het nummer lijkt inderdaad niet echt van de grond te komen, maar ik vind dat uitsmeren naar die uiteindelijke climax wel gaaf gedaan. Groot voordeel in deze dat het ook sterk grooved. Complimenten daarvoor aan de ritmesectie Gerritsen/ Zuiderwijk, die in de rockbizz van dat moment een onverslaanbaar duo was. Hay zingt het lekker nonchalant en rauw weg + dat Kooijmans en Gelling hun gitaarpartijen goed gearrangeerd hebben. Zo kan het in 9 minuten in ieder geval sterk uitgebouwd worden.

Het is iets wat nog net kon in "77". De punk en new wave waren al geland en korter en bondiger was iets wat vanzelfsprekender werd. The Earring experimenteren er nog even lekker op los en dat maakt Live een waardevol document. Nog even de meest aansprekende rockband van NL. En dat was hierna niet meer geheel vanzelfsprekend.

@Hans Brouwer:
Inderdaad, she Flies on Strange wings...
Zoals ze die live doen zet me altijd weer op losse groeven, dat is het probleem. Wat ik een belangrijk moment vind in de song is het moment wanneer de de song wordt hervat na het 'rustmoment'. Studio krijg je dan even een gitaarwerk leidende naar anarchistische atmosferen om dan regelrecht terug het nummer in te duiken: kippenvelmoment.
Voorwaarde is wel dat de terugkeer naar de song regelrecht vanuit die chaos dient te gebeuren. Dát is die magie. En soms pakten ze die live op, maar soms ook niet. Wanneer ze het niet deden eindigde de chaos met een soort van break om dán pas het nummer te hervatten, precies zoals ze doen op dit live-album.
Het nummer is live echt fantastisch neergezet, maar het ontbreken van dat magische moment heb ik altijd doodzonde gevonden.
Wat ik overigens erg leuk vind is dat je na de intro Barry hoort op de achtergrond, als maataangever:
'1 - 2 - 3 - 4!!'.
Na de intro van het nummer bij de liveconcerten (eind 80 / jaren negentig) hoorde je dan het hele publiek, alle fans eensgezind: '1 - 2 - 3 - 4!!' Ik vind het gaaf hoe een dergelijke futiliteit zich zo mooi 'ontwikkelen kan...
Heb 'm net toch nog even opgezet. En inderdaad, het is live echt een puik dingetje. Maar het gemis van dat moment...

Kippenvel bij She flies op dit album is die heerlijke gitaar van Gelling in het trage gedeelte, wat jankt hij dat eerste deel er heerlijk doorheen. De hoge Kooymansgillen zijn hier wel wat naar achteren gezet vind ik, terwijl ik dat juist graag mag horen als hij als een bezetene gilt.