Nine Inch Nails - The Fragile (1999)

De dood zien rondwaren lijkt me een heerlijk, metafysisch idee. Vraag me alleen of hoe je dat naar het scherm moet vertalen. De doden die terug tot leven komen is echter een tikkeltje behapbaarder, een titel als "the walking dead" maakt het geheel dus meteen werkbaar

Probeer niet de draak met jou te steken hoor, vond het alleen een heerlijke typfout.

Verder heerlijke review, heb spontaan het album nog eens een draaibeurt gegeven

De dood blijft on(voor)spelbaar voor mij.

Touché

Iets gestructureerder en meer ingetogen dan voorganger The Downward Spiral, maar dat neemt niet weg dat dit een erg fraaie dubbelaar is. Vooral de eerste disc bevat veel geweldige songs, met het intense en ultradroevige The Great Below als magistrale afsluiter. De tweede disc is wat wisselvalliger en zakt flink in naar het einde toe, maar ook die heeft zo zijn momenten. Vooral het lekker ruige Starfuckers, Inc. is sterk.

Somewhat Damaged is een van de meest brute nummers die ik ken. Zat laatst op de fiets het nummer keihard mee te zingen, mensen keken me geschrokken aan.

Toegegeven....het is een lange zit, deze dubbelaar van Nine Inch Nails, maar wel een indrukwekkende luistertrip, en dat is lang niet alle platen in deze vorm gegeven.
Grote bedenker Trent Reznor en consorten weten wel hoe je iets spannends maakt en dat is in volle glorie te bewonderen op The Fragile.
De combi van dreigende industrial en atmosferische muziek werkt prima.
Razend knap, hoe de balans is gevonden hier.
Die meer ingetogenheid spreekt mij erg aan en het kruipt nogal onder je huid.
Het is over de hele linie niet in alles echt raak, maar missers hoor ik ook niet. Meer memorabel werk in ieder geval.
Het begin is in ieder geval ijzersterk. Gitzwart,somber, maar in ritmiek godzijdank nooit te log of te traag.
The Day The World Went Away en het magistrale The Great Below zijn wat mij betreft classics.
Venijn en afwisseling genoeg over het geheel.
Maakt toch wel dat dit 1 van de beste werkjes van 1999 is.
Fraai werkstuk.

Wat een motherfucker van een adrenalineopstoot is Somewhat Damaged toch. Ontzagwekkend brutaal nummer.

Te lang geleden dat ik deze plaat nog eens opgelegd heb. Nu aan het goedmaken

. Ik start mijn dag vaak met NIN om wakker te worden, en dan inderdaad vooral dit nummer ja. Live klinkt het nog veel bruter.

Bij de andere albums zijn de hits misschien groter, hier vind ik dat het album een mooi geheel vormt. De productie heeft de juiste balans tussen noise en rust, waardoor de zang goed tot zijn recht komt.

Een intense trip dit album. Ontzettend gevarieerd, heel knap in elkaar gezet. Niet een voor elke week, maar wel een zeer genietbaar geheel.

Slinks zeg, om op een album van twee uur het lekkerste voor het laatste te bewaren. Ripe (With Decay) is kolkend intens en kan zo wedijveren met het beste van Coil (naar ik aanneem toch een voorbeeld voor dhr Reznor)

Blijff imo het beste album van NIN naast the downward spiral.
Prachtige industriele alt rock met veel variatie.
Prachtalbum.

Koen St
Ik weet zeker dat jij dit de shit gaat vinden!

Ik vergeet steeds dat dit album bestaat maar ik ga er morgen naar luisteren (als ik het niet weer vergeet)

Je had gelijk, echt heel gaaf. Ik geef het voor nu 4,5 maar dat gaat waarschijnlijk snel omhoog
Echt heel cool dit

Met de Downward Spiral was ik al erg overtuigd van de kwaliteiten van Trent Reznor. Mogelijk is The Fragile nergens zo extreem (tekstueel en muzikaal) maar ik vind dit album nog beter en in elk geval muzikaal meer een geheel. Net als TDWS luister ik het graag in zijn geheel (wat met 1 uur en 45 minuten speeltijd best een opgave is, want je moet het gedurende de dag die tijd maar kunnen vinden). Je wordt echter niet teleurgesteld en het is een echte trip. Het begint gelijk overtuigend Het kakt nergens in. Het zijn overigens de rustpunten zoals 'La Mer' en het prachtige 'The Great Below' die de muzikale kwaliteiten tonen, want die weten net zo te boeien als de meer schurende nummers. Je wilt verder luisteren en je wordt er volledig ingezogen. Van bikkelharde metal via poppie- funk tot de filmische rustige nummers…het zit er allemaal in. Ik heb via Sounds onlangs de geweldige 3 lp's lange vinyl versie aangeschaft en ik heb geen moment spijt. Het bijgevoegde boekwerkje is overigens interessant waarin Bob Ezrin (die ik nog ken van enkele Kiss albums) vertelt over zijn taak om orde te brengen in de meer dan 4 uur gemaakte muziek.
Geniaal hoogtepunt vind ik ook het onder het stof kruipende 'The mark has been made' Als ik het nummer niet kende was ik mijn naald gaan bekijken op schade of stof.

Kortom 'The Fragile' is een perfecte mix van intense, soms dreigende gitaren en minimalistisch, rustige piano soundscapes. In o.a. 'Even Deeper' komen deze elementen overigens in 1 nummer mooi samen.
Als ik bijna 2 uur continu geboeid kan luisteren is dit veelzeggend. Waarschijnlijk is de variatie de grootste reden en mogelijk ook de vakkundig gekozen samenstelling door Bob Ezrin die het een filmisch geheel maakt. Ik vraag me af of Trent toen al het vermoeden had dat hij muziek voor films zou gaan schrijven. Ondanks het wat mij betreft onnodige 'Starfuckers Inc.' een dikke 5+
Eeuwig zonde als hij dit niet meer live ten gehore zou brengen want ik begrijp dat hij voorlopig de familie als prioriteit op 1 heeft staan. Zeer begrijpelijk maar wel jammer.
Een tip voor wie geïnteresseerd in het interview van Trent Reznor door Rick Rubin waarin hij openhartig zijn carrierre doorneemt https://open.spotify.com/show/6ZVBi4NU0OmUT8fPomahis?go=1&sp_cid=eb3eab9202c57a53140e8c45c45a0125&utm_source=embed_player_p&utm_medium=mobile