menu

Roxy Music - Flesh + Blood (1980)

mijn stem
3,51 (248)
248 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EG

  1. In the Midnight Hour (3:12)
  2. Oh Yeah (4:52)
  3. Same Old Scene (3:58)
  4. Flesh and Blood (3:13)
  5. My Only Love (5:20)
  6. Over You (3:28)
  7. Eight Miles High (4:54)
  8. Rain, Rain, Rain (3:21)
  9. No Strange Delight (4:46)
  10. Running Wild (5:01)
totale tijdsduur: 42:05
zoeken in:
avatar van Premonition
4,0
Dit album is een voortzetting van de muzikale wending, die op Manifesto was ingezet. Dit album vind ik duidelijk beter, betere songs en meer muzikale focus. Ik vermoed dat Roxy Music stiekem goed naar Quiet Life van Japan hebben geluisterd, dat een half jaar eerder uitkwam.

avatar van Roxy6
5,0
Eerder andersom denk ik, Japan heeft heel goed naar Roxy Music geluisterd! DS heeft ook in de beginjaren RM en BF als inspiratiebronnen genoemd. Ik had Quiet Life destijds al direct op lp en hoorde er direct Roxy Music in.

Iedereen die het volledige oeuvre van Roxy Music en Bryan Ferry kent, weet dat dit een volstrekt unieke en oorspronkelijke signatuur in zich heeft.

Natuurlijk hebben Eno, Phil Manzanera en Andy MacKay zeker in de Roxy Music meegeschreven en het geluid meebepaald, maar in het lange oeuvre dat BF daarna solo uitbracht ligt zijn handschrift er duimen dik bovenop.

avatar van vigil
3,0
Als je de laatste berichten leest en de bijbehorende cijfers checkt zou je toch haast gaan denken dat dit een meesterwerk 1ste klas is.

avatar van Mjuman
vigil schreef:
Als je de laatste berichtje leest en de bijbehorende cijfers checkt zou je toch haast gaan denken dat dit een meesterwerk 1ste klas is.


Zeg dat die van jou een snok te laag is en die waarnaar jij verwijst 0,75 - 1 snok te hoog, dan kom je toch op een reële 3,5.

Van een user met "Roxy" in zijn id kan je moeilijk verwachten dat ie zijn eigen id halveert (6 : 2 = 3)

avatar van Premonition
4,0
Roxy6 schreef:
Eerder andersom denk ik, Japan heeft heel goed naar Roxy Music geluisterd! DS heeft ook in de beginjaren RM en BF als inspiratiebronnen genoemd. Ik had Quiet Life destijds al direct op lp en hoorde er direct Roxy Music in.


Natuurlijk weet ik dat Roxy Music een stevige invloed is geweest op het muzikale geluid van Japan, maar het geluid op F+B is, anders dan op de vorige albums, geperfectioneerd naar een geluid dat je ook op Quiet Life al hoort.

avatar van musician
3,5
Het album is een stuk evenwichter (en tegelijkertijd wat donkerder) dan voorganger Manifesto.
Het is zeker niet slecht te noemen alleen heeft Roxy Music tot 1976 nu eenmaal een vijf sterren per album verleden achter de rug.

En als je het dan daarmee gaat vergelijken valt ook Flesh & Blood een beetje tegen. Dan wordt het een kwestie van het is niet goed of het deugt niet.

Maar echt op z'n meritis bekeken is het geen slecht album.

avatar van bikkel2
3,0
Ik vind het jammer dat Roxy Music hier meent te moeten coveren, iets wat Bryan Ferry juist voor zijn soloalbums bewaarde.
Het kan natuurlijk zijn dat zijn inspiratie wat opgedroogd was, maar Roxy Music heeft dat helemaal niet nodig.
Het is geen slechte plaat, kwaliteit is er zeker, maar ik heb altijd gevonden dat het wat schril afsteekt tegen voorgaande albums.
Voorganger Manifesto is onevenwichtig, duidelijk een overgangsplaat, maar heeft wel flair en wat meer ballen dan deze.

avatar van Mjuman
Met Siren werd de eerste periode van Roxy Music afgesloten. Manifesto - met zijn vele verwijzingen naar het interbellum en het post-modernisme (titel, art-work) vormde een onverwachte wederopstanding, alleen de albums erna, incl. bleken van een andere hoedanigheid. Ben het met Premonition eens dat het geluid, qua definitie, transparantie en dynamiek, inderdaad veel gelijkenis vertoont met dat van de latere Japan-albums.

De eerste 5 albums (w.o. 2 topalbums) hebben Roxy Music echt wel op de kaart gezet. Om een vergelijking te maken met literatuur zou ik de Flesh + Blood en Avalon salontafelmuziek willen noemen, prettig 'luistervoer', "non-disruptive", terwijl de eerste serie albums overwegend intrigerend en prikkelend te noemen zijn - dagen je als luisteraar uit, zetten je regelmatig op het verkeerde been, zuigen je mee naar een ander universum. Dit album 'entertaint', maar neemt je nergens mee

En die covers zijn - voor een liefhebber van zowel Byrds als Pickett - zwaar K* (idd met een hoofdletter)

avatar van musician
3,5
Maar ja, een wederopstanding. Dat suggereert meer dan er inhoudelijk werd geboden.

Manifesto is als album toch beduidend minder dan het debuut of zelfs Siren. En alles wat er tussen zit.
Het is sowieso minder stevig en er was met singles als Dance away en Angel eyes erg goed geluisterd naar de geest van de tijd.

Met Flesh and Blood kwam er meer evenwicht werd er meer een stap gezet richting Avalon.
Daarna hield de band er mee op, voor wat betreft de studio albums.
Live, tot in de 21e eeuw aan toe, werd er vooral teruggegrepen naar de studioalbums tot en met Siren. Dat lijkt mij van de band ook de juiste inschatting van waar het toegestroomde publiek voor is gekomen.

5,0
Vind dit een grandioos album. Het was ook een gigantisch succes. Dat zegt veel over de kwaliteit van het gebodene.

avatar van musician
3,5
Tja, Celine Dion albums werden er ook veel verkocht. Nog ergere artiesten. Dat zegt ook niets over de kwaliteit van het gebodene. De gemiddelde cijfers die liefhebbers overal ter wereld aan de albums geven lijken mij dan een betere graadmeter.

Wellicht nog mooier is te constateren dat de band, inclusief Paul Thompson, in 2022 weer aan het toeren is geslagen. 50-jarige reünie na release van het eerste album (1972).
Het mooiste zou zijn als Phil Manzanera zou vragen aan Bryan Ferry of hij toevallig nog iets heeft liggen. Nah.... dat zal toch niet.
Het is al mooi dat iedereen nog in leven is. Brian Eno is ook nog springlevend en levert met enige regelmaat leuke hits en albums af.

Nee, dat mogen we niet vragen.

avatar van Roxy6
5,0
Terugkijkend ben ik dit album zelf meer gaan waarderen dan op het moment van de release.

Het is een sterk album, waarop ook ik de twee covers de minste nummer vind. Maar er staat heel sterk materiaal op: Same old Scene (een zustertrack van Both ends Burning), het prachtige No Strange Delight, Running Wild, maar ook de twee singles Oh Yeah en Over You mag ik nog graag horen.

Eigenlijk is Manifesto het minste Roxy Music album, behoudens de schitterende opener en titel track...
Maar het anticipeert naar mijn idee teveel op de toenmalige disco periode.

Avalon daarentegen vind ik van grote klasse getuige, een album dat qua productie 40 jaar na dato nog steeds staat als een huis! Het is de staalkaart waar Bryan Ferry in zijn solo carrière nog stevig op doorgegaan is qua sfeer en composities. Boys and Girls is een logisch vervolg op Avalon.

Na een sprankelend debuut leek het er op dat Roxy Music zijn uiteindelijke signature had gevonden met Avalon, nummers als The Space Between - No Strange Delight - The Main Thing - To Turn You On, geven blijk van een groep die een volstrekt eigen geluid.

Het is jammer dat er na die release een tweede veel langere pauze werd ingelast, tot de heren tussen 2005 en 2009 geregeld weer samen de studio indoken, waar gedurende een langere periode materiaal werd opgenomen, waar zelfs Eno ook nog bijdragen aan geleverd heeft. Menig Roxy Music fan/follower zat destijds te wachten op de aankondiging van een nieuw album, helaas zonder resultaat...maar de band ging vrijwel in de volledige bezetting (enkel Eno ontbrak) op tournee, waar wel de spetterende dvd/cd Roxy Music Live at the Apollo uit voortkwam.

Het opgenomen materiaal vormde in 2010 voor een aanzienlijk deel de vulling van Ferry's solo album Olympia. Daarnaast heeft Phil Manzanera in een Rolling Stone interview in 2014 gezegd dat RM al sinds 2011 'inactieve' waren en later in Classic Rock dat de band het opgenomen materiaal niet goed genoeg vond als nieuw Roxy Music album, het staat nog op hun persoonlijke pc's, en dat het misschien ooit nog afgemaakt zal worden...

Vorig jaar bij de presentatie van de nieuwe optredens van Roxy Music kwam ook de geruchtenmachine weer op gang...

Het blijft dus afwachten, ze zoeken elkaar toch regelmatig op en wie weet wat er in de Corona periode aan materiaal is geschreven...

Tot die tijd zullen we het moeten doen met wat er is gereleased. En dat oeuvre behoort tot een van de meest indrukwekkende die is uitgebracht naar mijn smaak en idee.

avatar van bikkel2
3,0
De korte tour van 2022 stond in het teken van Roxy's debuutalbum uit 1972. 50 jaar dus.
Een aantal gigs in de USA en in thuisland UK. Er waren wat geruchten dat ze de afsluitende band op Glastonbury 2023 zouden zijn, maar dat is alweer ontkracht.
We zullen moeten gaan wennen aan het feit dat de acts waar we mee op groeiden en in onze harten gesloten zijn, oud zijn geworden, of inmiddels overleden zijn.
Ik ben heel dankbaar dat ik Roxy Music nog mocht zien in 2001. Toen ze nog echt actief waren was ik te jong of nog te weinig echt fan om het live te aanschouwen.
In 2001 waren ze echt heel goed; Ferry nog uitstekend bij stem en de band was heel hecht. Wel al wat extra musici, maar dat was dan wel een prima toevoeging.

avatar van teus
3,5
bikkel2 schreef:

In 2001 waren ze echt heel goed; Ferry nog uitstekend bij stem en de band was heel hecht. Wel al wat extra musici, maar dat was dan wel een prima toevoeging.


Ook ik deel je mening hierover
En idd zowel ferry's zang en Band klinken gewoon Super
Afwisselende live album tracks en al hun jaren komen aan bod....Top!
En enkele weken terug weer een herintrede in mijn pers Top 10

Dit album krijgt een 7
Same Old Scene en My Only Love zijn de Toppers voor mij

5,0
Musician schreef: Tja, Celine Dion albums werden er ook veel verkocht. Nog ergere artiesten. Dat zegt ook niets over de kwaliteit van het gebodene.

Sorry , oneens. Als een album succesvol is , zegt dat zeker wat. Namelijk dat het in zijn genre een product is dat door veel mensen wordt gewaardeerd. En dat hangt, meestal, samen met een bepaalde intrinsieke kwaliteit van het product. Dit album is gewoon sterk, een prettige en samenhangende collectie , elegant en sophisticated. Je hoort de kwaliteit van de musici bij de tracks. En same old scène is een monster van een track. Een geweldige plaat dit, die een no1 succes was in hun thuisland. En terecht.

2,5
voor Roxy Music's doen een uitermate zwak album, zeker als je dit vergelijkt met hun debuut album en pakweg de vier vijf albums die volgden.

5,0
Het is een andere stijl dan de platen waar jij op doelt. De kwalificatie uitermate zwak vind ik hier echt ongepast.

avatar van Arjan Hut
4,5
Ik zou zelfs durven beweren dat de hoogdravende strapatsen op de eerste platen slechts een aanzet waren tot de vervolmaakte pop van Flesh + Blood. Maar dat doe ik niet. Krijg je gedoe mee.

avatar van Roxy6
5,0
Strapatsen )). zo zou ik het zelf beslist niet willen uitdrukken.

Ik weet nog heel goed de entree die Roxy Music maakte op tv bij Top of the Pops met Virginia Plain, de single die vooral ging aan hun debuutalbum, een regelrechte sensatie in Sound and Vision!

De eerste drie albums zijn redelijk avontuurlijk maar ook zeer goed doordacht qua composities en arrangementen, het waren allemaal super gemotiveerde professionals die elkaar op de Art - Academy leerden kennen en die hier samen een statement wilde maken. En dat is gelukt!

Vanaf Country Life (album 4) hoor je dat er een soort balans is gevonden, het hele nieuwe is er af en de groep heeft duidelijk een eigen lijn gevonden. Die later ook is voortgezet op Siren.

Na SIren kwam nog het megalomaan goede live album Viva Roxy Music (in mijn oren een van de allerbeste live albums ever...) en toen trad de eerste pauze in die enkele jaren zou duren.

Bij terugkomst in 1979 was het moderne muzikale landschap volstrekt veranderd. Hun opkomst in de tijd dat Glamrock en pop-rock hoogtij vierde was voorbij, twee totaal verschillende andere stromingen waren op de voorgrond getreden Punk-New Wave enerzijds en Disco-Funk-Reggea anderzijds met daartussen in de muziekstromen die er altijd al waren (Rock-country- Singer Songwriter etc)

In dat landschap bracht Roxy Music eerst het disco-georiënteerde Manifesto gevolgd door het meer op eigen leest geschoeide Flesh + Blood.
Dit was de opmaat naar hun Magnus Opus; Avalon, in mijn ogen een album met eeuwigheidswaarde dat nooit verveelt.

Wanneer je met de volume knop flink open The Main Thing op zet of het intro van de titel track dan zou je je ook voor kunnen stellen dat dit album vorig jaar is uitgekomen...

avatar van LucM
3,5
Roxy Music heeft nooit een slecht album uitgebracht maar dit vind ik hun minste vooral door de aanwezigheid van twee zielloze covers (1 en 7). De hitsingles Oh Yeah, Same Old Scene, My Only Love en Over You vind ik wel uitstekend.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:14 uur

geplaatst: vandaag om 14:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.