Dan toch maar eens beluisterd en wat een pittige band is Sweet hier zeg.
Eerlijkheidsgehalve ga ik niet meer echt uit mijn plaat van Hardrock. Maar soms nog wel eens lekker.
Zep luister ik af en toe nog wel, maar ben meer gevallen voor hun experimenten uiteindelijk.
Maar goed, Sweet werd van Bubble-Gum band een Glamrockband en hoewel zij dat stigma nooit zijn kwijtgeraakt, klinken ze hier toch wel degelijk als een Hardrock formatie.
Je ziet het ook in de clipjes van deze periode, de glitter en make-up zijn inmiddels vervangen door t-shirts, stoer leer en spijkerbroeken.
Van Brian Connoly weet ik het niet ( hij wilde uiteindelijk meer de Countryrock kant op) maar de andere drie moeten zich toch als een vis in het water hebben gevoeld.
Een nogmaals stevige plaat die toch opvallend Sweet is. De hoge coirtjes blijven kenmerkend en wat was het muzikaal eigenlijk goed.
Connoly zingt een stuk rauwer ( geen verslechtering trouwens) Andy Scott vlamt en behoorde de helaas ook al overleden drummer Mick Tucker gewoon niet tot de beste rockdrummers?
Een prima flowende plaat.
En eigenlijk een logische en naturele stap.
Sweet had de schijn wat tegen, valse start, wel succesvol, maar het leed was al geleden.
De serieuze muziekpers kon niet meer overtuigd worden.
Maar dit schopt echt wel kont hoor!
Favo's: Rebel Rouser, Sweet F.A en AC/DC.
Weten we ook waar dat luidruchtige stel uit Australie hun bandnaam vandaan hebben.
Maar dat wisten we al.....toch?