Co Jackso schreef:
Wat mij betreft is dit album beter dan For Emma, Forever Ago. Terwijl ik dat album heb beloond met 4,5*. Het is de sfeer in dit album, in combinatie met kwalitiatief sterke nummers, dat veel indruk op mij heeft gemaakt. Er staat werkelijk niet één nummer op dat ik over zou willen slaan en het album vormt werkelijk één geheel. Ik ben trouwens wel blij dat Beth/Rest als laatste aan bod komt. Doordat dit nummer nogal afwijkt van de rest, zou het zeer storend zijn mocht deze halverwege het album geplaatst zijn.
Hoewel het moeilijk is, wil ik toch proberen om een paar nummers te bombarderen tot mijn favoriete nummers. Dit zijn op dit moment Perth (die prachtige opening), het gevoelige Holocene, de bombast in Calgary en toch ook Beth/Rest. Maar ook de samenzang in Towers is bijzonder, de verandering van toon tijdens Minnesota, het aparte geluid van Hinnom, de prachtige tekst van Michicant en het breekbare Wash. Kortom, elk nummer is bijzonder en bovengemiddeld goed. Al die kleine details zoals het geluid van de drums die soms wegvalt en op een ander moment weer terugkeert, de kleine tempoversnellingen, de bombastische opbouw tijdens sommige nummers en de samenzang zijn allemaal aspecten die mij heel erg aanspreken.
Bon Iver laat in ieder geval horen dat het een band is waar rekening mee gehouden moet worden, en het zal mij niet verbazen mocht dit album behoren tot de beste 3 albums van 2011. Waar al vele grote namen de belofte dit jaar niet hebben kunnen waarmaken, doet Bon Iver het wel. En vooral doordat dit totaal geen herhalingsoefening is in vergelijking met For Emma, Forver Ago, maakt het extra bijzonder.
Wat blijft muziek toch vreemd
. Ik heb juist bij de eerste cd totaal geen neiging om een nummer over te slaan. Bij de nieuwe cd vind ik de nummers niet allemaal even sterk en verslapt regelmatig bij beluistering de aandacht.