menu

Phil Collins - ...But Seriously (1989)

mijn stem
3,29 (330)
330 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Atlantic

  1. Hang in Long Enough (4:45)
  2. That's Just the Way It Is (5:20)

    met David Crosby

  3. Do You Remember? (4:36)
  4. Something Happened on the Way to Heaven (4:51)
  5. Colours (8:51)
  6. I Wish It Would Rain Down (5:27)

    met Eric Clapton

  7. Another Day in Paradise (5:22)
  8. Heat on the Street (3:51)
  9. All of My Life (5:35)
  10. Saturday Night and Sunday Morning (1:25)
  11. Father to Son (3:27)
  12. Find a Way to My Heart (6:14)
  13. Hang in Long Enough [Live Paris Bercy, 1997] * (4:52)
  14. Something Happened on the Way to Heaven [Live Paris Bercy, 2004] * (5:26)
  15. Colours [Live Berlin, 1990] * (11:20)
  16. Saturday Night and Sunday Morning [Live Berlin, 1990] * (1:54)
  17. Always [Live 1990] * (4:30)
  18. Find a Way to My Heart [Live 1997] * (5:40)
  19. That's How I Feel * (5:05)
  20. You've Been in Love (That Little Bit Too Long) * (4:49)
  21. Another Day in Paradise [Demo] * (5:21)
  22. That's Just the Way It Is [Demo] * (4:54)
  23. I Wish It Would Rain Down [Demo] * (5:30)
  24. Hang in Long Enough [Demo] * (4:34)
  25. Do You Remember? [Demo] * (4:45)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 59:44 (2:08:24)
zoeken in:
avatar van Aazhyd
2,0
Wat had die man een talent, en wat heeft hij het verknald. Alleen maar heel gemakkelijke zoetsappige popmelodietjes waar je makkelijk geld mee verdient. Oneindig zonde.

Kijk ook eens naar de covers van zijn cd's. Allemaal precies dezelfde uitstraling, nergens enige variatie, net als de muziek.

avatar van bikkel2
3,5
Aazhyd schreef:
Wat had die man een talent, en wat heeft hij het verknald. Alleen maar heel gemakkelijke zoetsappige popmelodietjes waar je makkelijk geld mee verdient. Oneindig zonde.

Kijk ook eens naar de covers van zijn cd's. Allemaal precies dezelfde uitstraling, nergens enige variatie, net als de muziek.


Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk . Phil Collins was een tijdlang 1 van de hardst werkende artiesten in de showbizz . En ik denk ook wel dat het een integere man is die behoorlijk achter zijn werk staat . Ik waardeer 'm vooral als drummer en peformer , want je kunt veel van 'm zeggen , maar Phil Collins is super herkenbaar .
Op But Seriously klinkt hij nog enigzins geinspireerd en vind ik het een heel acceptabele plaat . Naar zijn nieuwecovercd ben ik eigenlijk niet of nauwelijks nieuwsgierig . Wat je al aangeeft ; hij zit in een stadium dat je al precies weet hoe het gaat klinken .
De man is klaar . Hij kan door een hardnekkige blessure aan de handen nauwelijks meer drummen en hij wil nu echt aandacht gaan besteden aan zijn kids . 'S kijken of ie woord houdt .

avatar van harm1985
Mijn vader was Phil Collins fan, dus deze plaat heb ik zeer regelmatig gehoord, ik heb zelfs Another Day in Paradise geplaybackt op de 40-jarige bruiloft van mijn opa en oma in 1991 (en daar is nog videomateriaal van ook!)

De singles kan ik me nog wel voor de geest halen, maar de rest van de nummers zeggen me op een paar na niet zoveel meer, maar als ik 'em weer zou opzetten zou het een feest der herkenning zijn.

avatar van henk01
4,0
Mijn favouriet van Phil, van het begin tot het eind.
4*

Ozric Spacefolk
Veel antistemmen bij Phil Collins.

Terwijl deze plaat erg goed bij elkaar gedrumd en gezongen is en zelfs de band krijgt zn momentjes op te schijnen en als ik me niet vergis zijn de blazers van EW&F...

Goede poprock met veel lekkere funky momenten...

avatar van musician
4,5
Of het nu per se anti-stemmen zijn.

Collins heeft de pech niet alleen zijn loodzware Genesis verleden met zich mee te zeulen maar heeft ook de onverstandige stap genomen om zijn commerciële solosuccessen, want die had hij toch, in creatieve zin behoorlijk te laten infiltreren binnen de symfonische rock gigant.

En dat had hij niet moeten doen.

Had hij, naast zijn solocarriere, met Genesis nog 10 albums gemaakt van bijvoorbeeld het type A trick of the tail, Wind & Wuthering, dan was er denk ik niemand over hem heen gevallen. Dan was er misschien ook anders tegen zijn solo-carriere aangekeken, waarschijnlijk meer in de zin van Leven en Laten Leven.

Als ik zelf nu helemaal dit album los zie van alles wat te maken heeft met Genesis, vind ik ...But seriously in allerlei opzichten een prima cd. Zeker als je het gaat vergelijken met waar Collins later mee zou komen, in de jaren '90 en daarna.
Onderhoudend, sterke composities, goed geproduceerd.

Collins heeft zich te laat gerealiseerd dat die scheidslijnen tussen hem en Genesis zouden moeten lopen zoals geschetst en hij had vanaf Duke Genesis in z'n waarde moeten laten zoals het was als band.

Uit boetedoening zit hij nu, met excuses en al, thuis achter de geraniums. Zogezegd gepensioneerd, passend op de kleinkinderen (volgens eigen zeggen). Maar ik ga, alsof er een straf moet worden uitgedeeld, dit losstaande album niet zitten afwaarderen.

avatar van henk01
4,0
Volgens mij gaat het om hetgeen wat uit de speakers komt.

avatar van bikkel2
3,5
Zijn laatste goede plaat en dat is niet omdat ik Collins af wil vallen, maar het is gewoon de realiteit.
Hier zit nog pit en karakter in, daarna lijkt hij het allemaal wel te geloven en komen de albums niet verder dan flauwe erg geromantiseerde slappe hap.
Dat hij daarna door de pers veel kritiek kreeg vind ik ook niet zo gek.
Ik snap zijn drang tot soloartiest, want hij had en heeft veel talent en eigenlijk heb ik ook wel een zwak voor hem.
Hier komt hij nog goed weg.
De man geniet van zijn rust kennelijk. Mij benieuwen of hij ook woord houdt

avatar van UK-Choonz
0,5
Vreselijke plaat waar mijn moeder in die tijd helemaal gek van was. Tot vervelens toe gehoord.

Dit staat echt voor alles dat ik binnen de muziekwereld verachtelijk vind. Wansmakelijk, hypocriet, nep, burgerlijk, kitsch, klef, bedacht, gezapig, quasi-artistiek, overgeproduceerd etc. Een commercieel gedrocht waarop iedere noot is gecontroleerd op top-40-fahigheid en ieder scherp randje dat brave huisvaders en moeders zou kunnen tegenstaan is weggepolijst. Die, inmiddels ranzig gedateerde, synthesizergeluiden en clichematige blazers en achtergrondzang. Alsof een soort perfecte muziekformule was ontworpen om absolute leegte te verhullen. En gepresenteerd als een soort snobbige upper-class muziek die de volwassen geworden yup zou moeten prefereren.

Het is eigenlijk het muziektechnisch verval van een eens zo grote artiest. Ik heb niks met de muziek van Genesis maar toch is het een respectabele band geweest in zijn vroegere haren. Maar deze plaat markeert het artistieke failliet van de eens zo voortvarende bandlid. Het is niet meer dan een vertolker geworden van voorgekookte fabriekspop die precies binnen de kaders van de gevestigde orde viel. Symbool voor mensen die volledig inkakken als ze een bepaalde leeftijd bereiken.

Ozric Spacefolk
Je klinkt lekker boos. Dat is toch echt niet de bedoeling van muziek.
Alle muziek is goed. Muziek is bedoeld om op te dansen, van te genieten.
Iedere persoon kiest daarvoor zijn eigen artiest.

Het is mij wel duidelijk dat je dit niks vind. Maar je gooit wel met een hoop krachttermen die ik misplaatst vind. Jammer.

avatar van henk01
4,0
UK-Choonz, slaat gewoon nergens op wat je schrijft

avatar van bikkel2
3,5
Ik kan me wel iets voorstellen dat Collins als soloartiest irritatie wekt , maar dat gaat naar mijn idee niet op voor deze plaat, die songmatig juist best te pruimen is.
Ook hier vind ik niet alle nummers even sterk, maar wansmakelijk, hypocriet, nep .... etc ... nee dat gevoel heb ik niet.
Het is zelfs een vrij oprechte plaat. Voorganger No Jacket Required vind ik overgeproduceerd, deze is een stuk meer down to earth.
Tuurlijk probeert Collins ook hier het grote publiek aan te spreken, maar daarom is het nog geen misbaksel van een plaat.

avatar van LucM
4,0
Dit vind ik net het laatste goede reguliere album van Phil Collins. Hier komt hij nog oprecht en geïnspireerd over en het songmateriaal is over de hele linie behoorlijk tot sterk. Toegankelijk is het zeker wel maar daarom niet slecht. Na dit album ging het artistiek bergafwaarts met hem en het grote publiek haakte geleidelijk ook af.

avatar van berken
4,0
UK-Choonz schreef:
Dit staat echt voor alles dat ik binnen de muziekwereld verachtelijk vind. Wansmakelijk, hypocriet, nep, burgerlijk, kitsch, klef, bedacht, gezapig, quasi-artistiek, overgeproduceerd etc. Een commercieel gedrocht ...


Ik kan me bepaalde kritiek wel voorstellen maar ik vraag me af waarom iemand wat met jouw muzieksmaak zijn wel heel extreme mening gaat ventileren over dit album(uit wraak jegens je moeder?). Ik denk dat veel liefhebbers van Collins waarschijnlijk jouw muziek ook niet veel hoger waarderen dan een 0,5*, ik in elk geval niet.

Ozric Spacefolk
berken schreef:
(quote)


Ik kan me bepaalde kritiek wel voorstellen maar ik vraag me af waarom iemand wat met jouw muzieksmaak zijn wel heel extreme mening gaat ventileren over dit album(uit wraak jegens je moeder?). Ik denk dat veel liefhebbers van Collins waarschijnlijk jouw muziek ook niet veel hoger waarderen dan een 0,5*, ik in elk geval niet.



Ik vind veel uit het lijstje van user UK-Choonz wel gaaf. Ik zie wat drum&bass staan (Goldie is te gek).
Maar ik ken het euvel wel. Er zijn mensen die denken dat ze vergevorderde muziek-kenners zijn omdat ze ingewikkelde of hoogstaande muziek luisteren (progrock,avantgarde, jazz) en die mensen kraken dan pop, rock en/of metal etc. af.

Ik hoop niet dat user UK-Choonz zo'n persoon is. Ik hoop wel voor hem, dat hij deze Phil Collins plaat nooit meer hoeft te horen.
Misschien wordt hij dan weer blij...

avatar van Heer Hendrik
bikkel2 schreef:

Het is zelfs een vrij oprechte plaat. Voorganger No Jacket Required vind ik overgeproduceerd, deze is een stuk meer down to earth.
Tuurlijk probeert Collins ook hier het grote publiek aan te spreken, maar daarom is het nog geen misbaksel van een plaat.


Goh Bikkel 2
Ik ben het wederom met je eens

avatar van Arrie
berken schreef:
(quote)

Ik denk dat veel liefhebbers van Collins waarschijnlijk jouw muziek ook niet veel hoger waarderen
dan een 0,5*, ik in elk geval niet.

Misschien betekent dat vooral dat het tijd is voor wat muzikale verbreding. Maargoed, dat is mijn idee. Voel je verder vooral niet beledigd of aangevallen.

avatar van UK-Choonz
0,5
Sow, toch nog wat reacties losgemaakt. Sorry als ik mensen tegen het zere been schop.

Maar waarom ik juist deze uitkoos is omdat het bij mij symbool staat voor een hele generatie aan muziekalbums die in de 80's en 90's verscheen. En dit is een van de weinigen die ik ook echt van voor tot achter ken. Ik had het ook net zo goed bij een album van Celine Dion of Eros Ramazotti neer kunnen zetten.

Mijn belangrijkste probleem met deze muziek is dat ik het plastic vind en het werkelijk zo platgeproduceerd is dat het nergens ook maar iemand een uitdaging zou kunnen geven. Het is allemaal te bedacht. Het is een van de voedingsbodems voor de Sky radio mentaliteit die jarenlang onze radiozendfers teisterde. Alleen maar gladgelikte voorspelbare songs die niemand tegen de haren in kunnen strijken (behalve een marginale groep waartoe ik behoor).

Overigens luister ik niet alleen hoogstaande ingewikkelde muziek. Ik heb ook wel platen hoog gerate die nog veel simpeler zijn dan deze. Maar die hebben imo nog wel het authentieke en bevolgene dat ik hier helemaal mis.

avatar van rkdev
4,5
UK-Choonz schreef:
Maar waarom ik juist deze uitkoos is omdat het bij mij symbool staat voor een hele generatie aan muziekalbums die in de 80's en 90's verscheen. En dit is een van de weinigen die ik ook echt van voor tot achter ken. Ik had het ook net zo goed bij een album van Celine Dion of Eros Ramazotti neer kunnen zetten.

Mijn belangrijkste probleem met deze muziek is dat ik het plastic vind en het werkelijk zo platgeproduceerd is dat het nergens ook maar iemand een uitdaging zou kunnen geven.
Ik snap welk punt je wilt maken, maar ik denk toch écht dat je dan het verkeerde album hebt gekozen. Platgeproduceerd, plastic, onecht, en zulke superlatieven kun je veel 80's (en 90's) platen verwijten, maar is toch echt niet van toepassing op deze oprechte plaat van Collins in mijn optiek.

avatar van LucM
4,0
UK-Choonz had dan beter een album geproduceerd door Stock, Aitken & Waterman (rond die periode werden wij ermee doodgegooid) als voorbeeld gekozen of van Collins zelf zijn latere werk (Testify) of bv. Come on Over van Shania Twain. Of Bros, New Kids on the Blok ...

...But Seriously is vrij gepolijst maar ik ken honderden albums die nog véél gelikter en veel meer plastic zijn. Mij komt het over als een automobilist die 10km te snel rijdt verwijten dat hij 40km te snel rijdt.

Ozric Spacefolk
Ik snap zijn punt wel. Maar wat mj betreft het commentaar bij de verkeerde plaat neergezet.

Ik vind bijvoorbeeld dat Phil Collins erg sterke teksten heeft op deze plaat en erg oprecht begaan is met ellende op aarde anno 1989.... Niet echt nep, me dunkt...

avatar van herman
Misschien is ie wel oprecht, maar ik moet zeggen dat ik de hits ook maar vervelend vind. De Stock, Aitken en Waterman-releases hebben dan in ieder geval nog iets plezierigs.

avatar van kaztor
4,0
UK-Choonz schreef:

Het is eigenlijk het muziektechnisch verval van een eens zo grote artiest. Ik heb niks met de muziek van Genesis maar toch is het een respectabele band geweest in zijn vroegere haren.


Die heeft ie al zo'n 30 jaar geleden door het afvoerputje zien verdwijnen.

Maar even zonder gein, dit vind ik een prima popalbum waarbij genoemde kritieken maar weinig hout snijden.
Ook ik stond ooit aan de andere kant van de Collins-muur en schreef al het solo-spul af wat ik op de radio te horen kreeg.
Maar bij beluistering van z'n vroege albums leer je dat hij z'n urgentste werk voor zichzelf bewaarde.
Zijn albums tot aan deze komen stuk voor stuk sterker uit de bus dan het groepswerk uit die tijd.

Dit album volgt eigenlijk hetzelfde stramien van voorganger No Jacket Required met het verschil dat het iets organischer klinkt. Het hoogtepunt is in dat opzicht Wish It Would Rain Down met Clapton in een glansrol.
Maar ook elders stellen de nummers niet teleur.

Gezien de kritieken op latere albums houdt ik me daarvan nog gevrijwaard, al ben ik ergens wel geïnteresseerd in dat Motown-album.

avatar van henk01
4,0
Sla die maar over

avatar van rkdev
4,5
henk01 schreef:
Sla die maar over
Nee hoor, leuke plaat.

avatar van musician
4,5
UK-Choonz schreef:
Vreselijke plaat waar mijn moeder in die tijd helemaal gek van was. Tot vervelens toe gehoord.

Dit staat echt voor alles dat ik binnen de muziekwereld verachtelijk vind. Wansmakelijk, hypocriet, nep, burgerlijk, kitsch, klef, bedacht, gezapig, quasi-artistiek, overgeproduceerd etc. Een commercieel gedrocht waarop iedere noot is gecontroleerd op top-40-fahigheid en ieder scherp randje dat brave huisvaders en moeders zou kunnen tegenstaan is weggepolijst.

Dat UK-Choonz juist ...But Seriously uitkiest van Phil Collins om deze kritiek te spuien. Hier klinkt meer de frustatie van een jochie die een moeder heeft die hier helemaal weg van was/is en die naar zijn gevoel daardoor te weinig aandacht besteedde aan haar kroost.

Elk specifiek woordje kritiek die door UK-Choonz wordt geleverd kan wel worden weerlegd en slaat dus blijkbaar toch terug op zijn moeder. Een psycholoog lijkt mij hier beter op zijn plek.

Phil Collins heeft, zelfs (of juist) in zijn Genesis én in zijn solo periode, zelden "brave huisvaders en moeders" tegen gestaan, dus die kritiek zou voor alle projecten gelden waar hij aan heeft meegedaan.
Ik wist trouwens helemaal niet dat dat de bedoeling was bij goede muziek, dat het je vader en moeder moest tegenstaan.

Ik pest mijn jongste zoon met zijn voorliefde voor Lady Ga Ga. Ik hoop maar dat hij denkt dat het mij tegenstaat (wat het om muzikale redenen ook doet), maar in feite is het natuurlijk onschuldige muziek. Veel opsmuk, dat wel.

Hoe dan ook, Collins levert hier zijn beste plaat af, na Face Value. Dat het muzikaal daarna niets meer is geworden met Collins solo is weer een andere zaak. Van overproductie merk ik weinig op dit album, dat Phil Collins bij elk nummer zal hebben gedacht dat het de Top 40 moest halen ook niet. Gelukkig zijn dat soort dingen ook nooit te bewijzen.

En ik weet niet wat ik moet bedenken bij Wansmakelijk, hypocriet, nep, burgerlijk, kitsch, klef, bedacht, gezapig, quasi-artistiek want dat zijn kreten waar een mens echt helemaal niets mee kan, inzake discussiëren over een cd. Een hypocriet album? Een nepplaat? Ik weet niet wat ik daar mee moet of wat daarmee wordt bedoeld. Quasi-artistiek is ook een goeie!

Maar misschien dat die psycholoog er een heel eind mee komt.

avatar van rkdev
4,5
Topplaat, en zelfs nog een lekker nummer als B-kant (van "I Wish It Would Rain Down") uitbrengen.
Phil Collins - You've Been In Love (That Little Bit Too Long) (1990) - YouTube

0,5
Klinische, overgeproduceerde, bombastische kitsch. Alles wat mis was aan de meeste muziek in de jaren '80 komt hier in alle hevigheid bijeen.

avatar van LucM
4,0
Overproductie hoor ik daar weinig in en bombastisch kan ik het ook niet noemen (de meeste werk van Genesis is bombastischer). Ik ben het eens met kaztor dat Phil Collins zijn betere werk voor zijn solo-albums bewaarde.
Schoolvoorbeelden van foute jaren '80-albums zijn dit album en vooral dit album.

avatar van B.Robertson
3,5
Ik vind Phil zijn albums Face Falue, Hello I Must Be going!, No Jacket Required en ...But seriously beter/ interessanter dan de Genesis albums Abacab, Genesis, Invisible Touch, We Can't Dance.
'k ben bang dat Duke daar ook geen verandering in brengt.
Heb ...But Seriously laatst nog gedraaid en het blijft een fijn album. Colours is mijn favoriet.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:27 uur

geplaatst: vandaag om 07:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.