The Black Keys
ik leerde ze kennen met Attack & Release, maar toen der tijd was dat niet echt mijn ding.
toen kwam vorig jaar ineens Brothers, en daar hebben ze me aardig mee verrast eigenlijk.
en dan nu alweer El Camino.
ze zetten de lijn van Brothers door, het is allemaal wat toegankelijker.
maar dat wil niet zeggen dat ze hun eigen sound/style niet houden, hoewel ze in mindere mate hun oude vertrouwde ding doen, doen ze dat nog steeds.
maar ook verrijken ze zichzelf met andere invloeden.
al dat bij mekaar bracht Brothers, een album wat ik echt fantastisch vond (nog steeds hoor).
en nu brengen ze dus El Camino, een album wat ik opnieuw fantastisch vind.
het is weer een lekker blues achtig album geworden, en met de raad van de sticker op de hoes (PLAY LOUD) word het nog beter.
het is niet een album wat je even opzet zo als achtergrond, hoewel het wel leuk is komt de muziek dan niet tot zijn recht, maar draai je daarintegen het volume helemaal open dan is dit een echte knaller.
en daar komt dan ook meteen het mankement van dit album, als je het niet lekker hard zet word het toch wat saai.
gelukkig is het geheel niet langer dan 40 minuten dus ben je er ook weer snel vanaf, maar het is toch wel zo dat je dit gewoon lekker hard moet luisteren.
goed al met al kom ik toch uit op een 4, dat betekend dat hij dan even hoog komt te staan als de voorganger, en dat verdiend hij dik.
ook wel een eervolle vermelding waard is de hoes, echt briljant hoe ze al die auto's gedaan hebben. en denk je een leuk boekje te hebben staan er alleen maar auto's in
in dat opzicht overtreffen ze Brothers wel