menu

My Bloody Valentine - Loveless (1991)

mijn stem
4,03 (798)
798 stemmen

Ierland
Rock
Label: Creation

  1. Only Shallow (4:17)
  2. Loomer (2:38)
  3. Touched (0:56)
  4. To Here Knows When (5:31)
  5. When You Sleep (4:11)
  6. I Only Said (5:34)
  7. Come in Alone (3:58)
  8. Sometimes (5:19)
  9. Blown a Wish (3:36)
  10. What You Want (5:33)
  11. Soon (6:58)
totale tijdsduur: 48:31
zoeken in:
avatar van Joy4ever
3,0
Tijdje terug dit album aangeschaft maar ik vond er geen ruk aan. Wat een pretentieloos geneuzel. En dat terwijl ik Ride wel gelijk goed vond. Volgens mij is dit de ultieme love it or hate it album. Desondanks heb ik mezelf voorgenomen om bepaalde albums na een tijdje nog een keer te proberen, zeker de albums die op MuMe hoog gewaardeerd worden. Dus dat ga ik met deze Loveless ook doen. Wie weet zit er dan nog wat rek in de 3*. Dit is wel een album waarvan ik eigenlijk vind dat ik hem goed moet vinden, al was het maar vanwege de orgie van gitaren.

avatar van Gajarigon
5,0
Cygnus schreef:
Ik heb hem ook ooit van 3* naar 3,5* verhoogd, en kijk nu eens... Volhouden Paapje!

Idem hierzo. Denk zelfs dat ik lager heb ingezet (een 2* ofzo)

avatar van Gyzzz
5,0
Ik begon ook 5 luisterbeurten achter elkaar met 3*.

4,5
Verrek, voor mij geldt hetzelfde. r zal toch iets lastigs aanzitten, anders verkijk je jer er niet zo op.

avatar van Cygnus
5,0
Wat een hoop jorndivisiontjes bij deze plaat...

avatar van Joy4ever
3,0
Ik ben er na een nieuwe beluistering eindelijk achter waar het (wat mij betreft) bij Loveless aan schort: de sfeer. Ik heb dat ook met Disintegration van The Cure. Ik hoor heus wel dat ook dit album erg goed is en baal er dan ook van dat ik het desondanks niks vind. Sfeer is voor mij erg belangrijk wil ik iets goed vinden. Ik hou het derhalve op 3*.

avatar van Gajarigon
5,0
Hoho, als er één album een sterke sfeer heeft is het toch wel Loveless?

4,5
Tsjah, als het (nog) niet valt, dan valt het niet, dat weet je zelf ook wel en dan is het gewoon muziek of voor sommigen zelfs een bak herrie, dan is de sfeer ver te zoeken.

avatar van orbit
5,0
Net als Disintegration kun je dit dreampop noemen ja..

avatar van Joy4ever
3,0
Gajarigon schreef:
Hoho, als er één album een sterke sfeer heeft is het toch wel Loveless?

Heb je helemaal gelijk in. Het is alleen de soort sfeer die me niet aanstaat.

@Orbit: dreampop?

avatar van Gyzzz
5,0
Ik was al even verbaasd, want dit is toch inderdaad wel een blok sfeer Ik snap het overigens wel, ik heb het zelf namelijk een beetje bij Isn't Anything dat ik de sfeer (die daar ook heel sterk aanwezig is) niet echt helemaal perfect vind.

avatar van orbit
5,0
Joy4ever schreef:
@Orbit: dreampop?

Dit is eigenlijk shoegaze natuurlijk, maar de muziek van MBV wordt ook wel aangeduid met "dreampop", evenals de plaat Disintegration. Ik denk dat je een beetje intuitief moet aanvoelen wat daarmee bedoelt wordt, ik snap de term wel in ieder geval.

avatar van Suicidopolis
5,0
Dames en Heren, het is zover... Ik heb het licht gezien! Een paar weken terug had ik mij Isn't Anything aangeschaft, en na deze een paar keer na elkaar te hebben beluisterd leek dat album mij meer te bevallen dan Loveless, dus had ik zoiets van... laten we Loveless nog eens opzetten, en zien wat er van aan is. Wat toen volgde was zéér raar... Daar waar ik me voorheen nooit echt helemaal in de muziek kon verliezen (zie eerdere posts), werd ik er ditmaal van de eerste seconde in opgezogen. En plots kreeg alles zoveel meer kleur, en definitie, en schoonheid! Zo mooi dat ik er bijna van begon te huilen! Alsof er twee grote armen uit het niets te voorschijn kwamen en mij een dikke, stevige, comforterende knuffel gaven. Alsof ik alles eerder alleen maar wazig kon zien, en ik nu een bril (of lenzen voor de moderne medemens) droeg. Een religieuze ervaring zowaar... Zeer bizar... maar wonderlijk mooi.

Isn't Anything was dus blijkbaar het missende puzzelstuk, en miljaar, dat is toch ook wel een prachtplaat. M'enfin, daarvoor bestaat de Isn't Anything pagina natuurlijk

Conclusie: de finale verhoging naar 5* is er! En weer eentje erbij die begonnen is bij 3,5*, all the way to the top...

Een finaal dankwoordje aan Sofia Coppola voor haar prachtfilm Lost In Translation, dankzij dewelke ik deze parel van een plaat heb leren kennen.

Ooit zal ie nog wel is in m'n Top 10 verschijnen zeker? Iemand misschien zin om te wedden hoelang dat nog gaat duren?? Niemand?

avatar van orbit
5,0
Ik zou hem gelijk al verplaatsen met Souvlaki Maar je zult er vast nog wel een maandje over doen

djeffibrelich
Suicidopolis schreef:
Dames en Heren, het is zover... Ik heb het licht gezien!


Ergens dacht ik al dat dit wel je kopje thee was, ik zeg niet dat dit te voorspellen was maar ..it makes sense om het zo maar te zeggen.
(verder heb ik natuurlijk niet een perfect beeld van wat jouw smaak is)

Een finaal dankwoordje aan Sofia Coppola voor haar prachtfilm Lost In Translation, dankzij dewelke ik deze parel van een plaat heb leren kennen


ah nog zo 1, zo heb ik hem ook ontdekt, heel erg mooi is het dat de wat jongere generatie via dat soort dingen nog in contact kunnen komen met goede oude bands.

avatar van KampF
5,0
Oke, dit is het dan. Het verhaaltje. De liefdesverklaring van mijn favoriete album. Met informatie die veel van jullie al ongetwijfeld al eerder gelezen hebben. Maar ik ben gewoon bij het begin -begonnen-.

"wat is dit? zweefrock? het kan me wel bekoren"

De eerste woorden die vielen toen ik kennis nam van Loveless. Zweefrock was een term die ik al snel inwisselde voor het woord Shoegaze. Dit genre werd eind jaren 80 door het tijdschrift New Musical Express gedefinieerd als "indie-guitar players [that] often assume a rather static on-stage posture, looking down at their fret boards or the floor". De term Shoegaze was een aanduiding van een actie op zich, en zou later synoniem worden voor een bepaald geluid dat vernieuwd was binnen populaire westerse rock muziek. Geheel vernieuwd? Het geluid dat vroegere shoegaze bands gemaakt hebben mag niet compleet uniek worden genoemd, gezien het genre zelf ook beïnvloed is door bands die mid jaren 80 op kwamen. Ik noem Cocteau Twins en The Jesus and Mary Chain, artiesten die volgens de journalisten een 'prachtig fonkelend en draaikolkende' sound hadden neer gezet. Er zijn gitaren in te horen, maar deze zijn als textuur, als onderdeel van de omgeving, zij hebben hun leidingskwaliteiten afgeworpen en zijn communaal geworden. Met shoegaze, dat eind jaren 80, begin jaren 90 opkwam, wil ik graag nog een stapje verder gaan. Kenmerkend voor dit genre is dat vocalen die te horen zijn, volledig vervlochten worden in de muziek zelf. Edoch, het meest belangrijke kenmerk binnen dit genre is de grootse en sferische "gitaar-wall of sound" waaronder dromerige melodieën schuilgaan. Hoe die wall of sound klinkt, dat bepaald de band uiteindelijk zelf. Naast tijdgenoten Lush, Ride, Chapterhouse en Slowdive heeft My Bloody Valentine het noiserige aspect van deze muur uitgedikt. Eind jaren 80 was My Bloody Valentine al bezig met experimenteren. Uiteindelijk is
1991 het jaar geworden waarin My Bloody Valentine een geluid heeft gecreëerd, zó goed, dat tijdgenoten de lat moeilijk hoger konden leggen. Ik heb het over Loveless.

Juist. My Bloody Valentine's magnum opus Loveless is tussen 1989 en 1991 in welgeteld negentien studio's opgenomen. Geproduceerd met de hulp van achttien technici, hoewel frontman Kevin Shields claimt dat de plaat minder geavanceerd is dan een White Stripes plaat. De productiekosten zijn omstreden, men zegt dat er
zo'n £250,000 besteed is aan Loveless, maar het is wederom Shields die bekend dat het nog niet eens de helft is. Dit absurde bedrag is moeilijk los te denken van het faillissement van Creation, het label van My Bloody Valentine, dat rap na de uitgave van Loveless ten gronde ging. Met zo'n bedrag moet je toch wel met iets goeds aan komen zetten.

Het geluid van Loveless wordt al deels vastgelegd in de hoes, waarin een Fender Jazzmaster is te bewonderen. Opmerkelijk is dat de tremolo van het instrument hier wordt vastgehouden door Shield's hand die onophoudelijk in beweging is. Een onafgebroken lading aan melodieuze noise wordt richting de luisteraar gevuurd,
Guinnes Rockpedia omschrijft het als "het geluid van God die niest in slowmotion". Mocht je in veronderstelling zijn dat dit gedaan wordt door een legio aan snaarinstrumenten, helaas, dit is slechts Kevin Shield die hier met de "glide guitar" techniek te werk is. Shields geeft zelf te kennen dat er maar een minimaal aantal effecten worden gebruikt tijdens het spelen zelf. Veel van het geluid is overgedubt & gemixt in de studio zelf. Mochten ze nog eens optreden, verwacht dan een ietwat kariger geluid. Hoe dan ook, binnen de dromerige, sensuele sfeer van Loveless is ieder nummer een uniek kunstwerk.

Only Shallow is Loveless' eerste nummer waarin je als luisteraar direct aan de 'oppervlak' van het album zit. De oppervlak (van de intense muur die om Loveless 'heen zit') bestaat uit een wilde drumsessie van drummer Colm O'Ciosoig, de tremolo streling van Shields, en de zwanenzang van Bilinda Butcher. De lyrics van
het nummer zijn onverstaanbaar en vatbaar voor vrije interpretatie. Met Loomer wordt je als luisteraar steeds dieper in het album gezogen. De drums zijn verdwenen en het enige wat nog klinkt is een melodische muur aan noise. In To Here Knows When wordt je als luisteraar toch definitief verzwolgen in een moeras van kleurrijk gitaarruis, terwijl Butcher je lieflijk in de oren fluistert. When You Sleep, schudt je als luisteraar paradoxaal genoeg weer een beetje wakker. De eerste zinnen die enigszins verstaanbaar zijn suggereren dat het hier om een nummer gaat dat de liefde bezingt. Loveless is óók van de liefde. Het refrein van I Only Said is zo aanstekelijk, dat deze zich een dag lang in mijn hoofd kan repeteren. Willekeurig 'zing' ik wat mee met de geluiden die ik hoor. Zijn het vocalen of instrumenten? Hoe vaak moet ik het woord 'melodie' nog herhalen? Ongelooflijk. Sometimes, de soundtrack van de film Lost In Translation, is voor mij het meest ingetogen en meest 'breekbare' nummer van de plaat. In Blown A Wish komen de vocalen het best naar de voorgrond, alsof er een gans engelenkoor voor je staat te zingen. What You Want is samen met Only Shallow het nummer waar ik de grootste energie kick van krijg. Tot slot is daar het nummer Soon, de afluister die voorzien is van een drum loop, zowaar een dans georiënteerde beat! Na 40 seconde volgt Shields' dikste plak aan noise die hij tot nu toe gemaakt heeft. Loveless glijdt niet weg in zichzelf maar sluit rotsvast af. En dan is het stil.

Loveless was als laatkomer toch een ware doorbraak binnen het shoegaze genre. Jammerlijk stierf het genre snel uit. De shoegaze rage leek mid jaren negentig wel over zijn hoogtepunt heen. My Bloody Valentine slaagde er niet echt in om commercieel succes te boeken, mede doordat in de pers alle aandacht uitging naar britpop en grunge. Vergeleken met Nevermind is Loveless eigenlijk het ondergeschoven kindje van de jaren 90. Maar wat maakt mij dat uit? Zeventien jaar later is het geluid nog altijd even uniek. Voor mij tijdloze muziek, in 1991 was ik immers nog een onwetend kind.

Tot slot, Loveless zal mijns inziens nooit geëvenaard worden. Dat hoeft ook helemaal niet. Loveless bestaat om genoten van te worden. En dat doe ik, want het is niet voor niets mijn favoriete plaat.

Cijfer: 10,0

djeffibrelich
KampF schreef:
Mocht je in veronderstelling zijn dat dit gedaan wordt door een legio aan snaarinstrumenten, helaas, dit is slechts Kevin Shield die hier met de "glide guitar" techniek te werk is. Shields geeft zelf te kennen dat er maar een minimaal aantal effecten worden gebruikt tijdens het spelen zelf. Veel van het geluid is
overgedubt & gemixt in de studio zelf

Ik kon het eerst zelf ook moeilijk geloven maar de enige effecten die gebruikt werden op de gitaar waren vervorming, equalizers en een reverse-reverb effect uit een alesis midiverb en een digitech whammy.

dat is ook meteen het grote verschil tussen mbv en andere dreampop/shoegaze artiesten, er is geen chorus, flanger, en delay te bekennen.
dat maakt dat ''loveless'' ook een uniek klinkende plaat is in het shoegaze-genre zelf.
die walvis-geluiden die je hoort zijn dus gemaakt met doodnormale alledaagse effecten (met uitzondering op de midiverb) en door shields aparte manier van spelen (hij plakte ook z'n arm met duct-tape aan de tremolo van z'n gitaren vast blijkbaar).

ook is het een feit dat er maar 2 of drie gitaartracks op de nummers staan.
wat dus op een synth lijkt, is een gesampled stukje gitaar.
er lijkt veel aan de hand te zijn, het klinkt groot, maar dat is het blijkbaar niet.

ik heb laatst op een oude stereo-speler met een equalizer een loveless cd opgezet en de schuivers zo ingesteld dat je de stemmen beter kan horen.
je merkt dan ook dat er in de studio vooral gespeeld is met de stemmen.
luister b.v. maar eens naar de stem van shields op ''isn't anything'' en vergelijk het met z'n stem op ''sometimes''.
groot verschil.
hij heeft er ergens eind jaren 80 bewust voor gekozen om de vocals te begraven en om er iets aan te doen om dat fluisterend-effect te krijgen (blijft een raadsel hoe dat gedaan is).

het blijft echt een knap eigenwijs werkje.

mooie liefdesverklaring trouwens
in 1991 was ik ook een onwetend kind.
de ervaring van de loveless-ontdekking in 2003/2004 kan ik me wel al te goed herrineren, ik geloof niet dat dat wow-gevoel nog ooit terug komt.

avatar van orbit
5,0
Mooie verhalen en recensies! Hier is inderdaad enorm veel werk in gaan zitten, en dat heeft geleid tot één van de meest oorspronkelijke rockproducten die te koop is. Ook al om die reden in mijn top10. Daarnaast klopt het allemaal als een bus, alles past naadloos in elkaar zonder ooit gladjes te worden of herhalend. Hoe ze het ook deden, ik heb er diep respect voor. Ook een bewijs dat veelvuldig gepiel met geluid in studio's wel degelijk kan leiden tot iets dat de kwaliteit van de band zelf verre overstijgt, want Isn't Anything is weliswaar geen slechte plaat, maar komt nog niet aan de knieën van dit meestwerk!

avatar van ZERO
3,5
Wauw, KampF, het is bijna alsof Loveless MIJN favoriete album is! Prachtig geschreven, ik krijg ongelofelijk veel zin om hem te gaan luisteren, maar het is wat laat om dat integraal te doen en Loveless moet je in z'n geheel horen.

Zelden zo'n mooie recensie gelezen op MuM, dikke pluim daarvoor!

4,5
YAY! Recensies. Dat ga ik zelf niet eens beter proberen. Knap werk voor een geweldig album. Album heeft me weer eens aan het nadenken gezet over mn Top 10. Waar Jar Of Flies een geweldig Eptje is, die emotionneel nooit zijn waarde zal verliezen voor me, verdient een Sonic Youth plaat of dit Loveless die positie meer, gewoon omdat er meer IN zit, naar mijn mening. Word nog lastig, wat er zijn ook weken dat ik vind dat Pornography erin moet. Misschien voor de grap gewoon mn halve top 10 elk half jaar vervangen ofzo.

avatar van luc011190
5,0
Prachtige recensie, KampF!

avatar van Cygnus
5,0
Mooi verwoord waarom dit album 5 sterren en geen halfje minder waard is, Gerard!


4,5
Cd gekocht dit weekend. Klinkt erg goed nog steeds.

Wat me alleen opvalt aan de cd is dat het volume wat zacht is. Ik moet hem ver opendraaien wil ik echt een lekker hard/vol geluid krijgen. Voor de rest is de productie natuurlijk super.

avatar van starsailor
1,5
Ik zet altijd de stofzuiger aan in plaats van dit album.
Veel meer power (2200w) en klinkt hetzelfde....

Woutt


Voor de rest nog wat te melden over het album?

DonDijk
Welk album?

avatar van Joy4ever
3,0
starsailor schreef:
Ik zet altijd de stofzuiger aan in plaats van dit album.
Veel meer power (2200w) en klinkt hetzelfde....


fastpulseboy
starsailor schreef:
Ik zet altijd de stofzuiger aan in plaats van dit album.
Veel meer power (2200w) en klinkt hetzelfde....

jaaaaaaaa!
vooral de oerdegelijke NILFISK sound is briljant!

(en dan vooral lang in de hoekjes zuigen)

avatar van John Doe
5,0
ThirdEyedCitizen schreef:
Wat me alleen opvalt aan de cd is dat het volume wat zacht is. Ik moet hem ver opendraaien wil ik echt een lekker hard/vol geluid krijgen. Voor de rest is de productie natuurlijk super.

Een zachte opname kan de kwaliteit van het geluid behouden en is meer geschikt om langer en beter naar te luisteren. Vroeger waren CD's gemiddeld veel zachter opgenomen dan nu, wat veel prettiger is voor het oor. Lees maar eens wat over dynamic range.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:48 uur

geplaatst: vandaag om 18:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.