The Stone Roses - The Stone Roses (1989)

is in Nederland nimmer de klassieker geworden zoals dat in Engeland wel het geval is. Goede plaat maar net niet goed genoeg.

Don't Stop is hier imo de grote showstopper..Oftewel hoe je een album kunt ver***ten.

Ooit dit album eens vluchtig beluisterd en vond het op 'I Wanna Be Adored' na niet heel bijzonder. Ik zat er behoorlijk ver naast, want dit is wel degelijk bijzonder. Afgelopen week weer een keer geprobeerd en het was gelijk raak! Het rebelse 'Bye Bye Bad Man' en het grootse 'I Am The Resurrection' zijn momenteel favoriet.

Is dat de vlag van Nederland op de hoes? Valt me nu pas op

I Wanna be adored is echt heel goed, maar dat niveau wordt, ondanks dat het zeker een aardig album is, niet meer gehaald.

Aan deze klassieker ben ik deze week pas begonnen.
Waarom zo laat? Geen idee.
Vermoedelijk kwam ik er niet goed bij, want deze is duidelijk van de bovenste plank.
Dit is wel een uiterst genietbaar album. Vanwege mijn euforie van de eerste luisterbeurten stem ik nog maar even niet.

Epische plaat waarop gitarist John Squire de show steelt. Ondanks dat de Madchester scene maar voor korte duur was is dit toch een tijdloos album.
Grappig dat Don't stop zo vaak wordt verfoeid. Vind ik een van de interessantste nummers.

Is Waterfall backwards, dus een beetje een herhaling misschien voor sommigen.
Maar ik vind het ook geweldig! Sowieso een geweldige luistertrip van begin tot eind.

Geweldig? Imo een ontzettend flauw grapje waar ik mijn luistertijd niet aan wil verdoen.

Weet iemand op welke vinyluitgave de volledige versie van fools gold staat?

Die staat op het verzamelalbum 'Turns Into Stone', een verzameling van b-kantjes en rariteiten en dus ook de lange versie van Fools Gold.

Op de 20 jarige verjaardag van deze plaat als vinyl box. Ik heb hem aangeschaft een maand geleden. Alles in een.

Deze weer eens afgestoft, man man man wat een plaat. Wat een songmateriaal.
En wat klinkt die gitaar heerlijk zeg

En wat is Don't Stop toch een k#%* nummer dat het album fors omlaag haalt. Hoe krijg je het voor elkaar...?

Edit: ik val in herhaling, zie ik.

Erg jammer van Don't Stop inderdaad, had daar gewoon Fools Gold of What The World Is Waiting For op gegooid in de plaats en je had een dik 5* album. En ja, ik weet dat die later zijn opgenomen, pak dan Elephant Stone.

Het is natuurlijk te zien aan mijn top 10, maar ik vind Don't Stop ook echt een fantastisch nummer, heerlijk trippy. Ik snap wel waarom het hier de zwakke broeder is voor veel mensen, maar voor mij werkt het.

Het lot van een OW'er

Niet mijn ding, dit album. Maar het is en blijft muziek die goed wordt neergezet. Maar een klik is er niet. 3 sterren. Te poppy voor mij, hoewel hier en daar gitaren lekker klinken, rock, country, folkachtig.

Geef I Am the Resurrection nog een kans, deze gaat wel helemaal los na het poppy begin. Fools Gold hakt er in deze lange versie ook genadeloos in.

Lekker hitje wel

Ik vind Don't Stop juist een van het meest expressieve nummer van dit album en de band, en een van de meest expressieve nummers ooit. Maar dat zal denk ik ook wel komen omdat ik regelmatig naar het voormalig (West-Duitse) Tangerine Dream luister.
Don't Stop is Waterfall achterstevoren gespeeld en ongeveer ook achterstevoren gezongen.

Dit is toch echt in mijn oren een heel matig album. Vind het eigenlijk erg zeurderig door de zang en het kabbelt maar een beetje voort. Kocht hem in 1989 zonder de bonustracks. Don't stop is natuurlijk niet om aan te horen. I am the Ressurection' gaat ook nog wel , maar voor de rest is het niet om erg opgewonden van te raken. En sommigen hebben het over een klassieker? Mijn god. Maar ieder zijn smaak zal ik maar zeggen. Het is niet de mijne helaas.

nur hits en wat een ongelofelijke clueless opmerkingen hier...don't stop is een prima nummer...eigenlijk is de hele plaat consistent.

en country, folk-achtig?

Even terug in de boeken jij.

Plaat klinkt als wat het is...een Madchester band...met de groove en vibe van de early 90s love/rave generation...grooven is wat het voornamelijk doet en doet het goed..

De groove van fools gold mag van mij 12 uur per dag in een loop

Wellicht ten overvloede, maar het moet de Franse vlag voorstellen. De hoes is door John Squire zelf ontworpen en is genaamd 'Bye Bye Badman', naar het gelijknamige nummer over de Parijse rellen in 1968. Vandaar ook de citroen, destijds werd gedacht (misschien is het ook wel echt zo, geen idee) dat bijten in een citroen de effecten van traangas tegen kan gaan.

Volgens mij is het toch echt John Squire, de gitarist, die de hoes schilderde, niet Brown.

Je hebt gelijk. Ik heb het aangepast.

Was indertijd zijn tijd ver voorruit.

Dat Jimi Hendrix of bijvoorbeeld Frank Zappa hun tijd ver voorruit waren kan ik nog inkomen. Maar The Stone Roses?
Dat ontgaat mij totaal.
Je had The Clash en The Jam al 10 jaar daarvoor.

Eh wat zijn precies de raakvlakken met The Clash en The Jam?

Dat hoor ik ook niet, maar zijn tijd ver vooruit vind ik ook wel meevallen. O.a New Order bestond toen ook al een tijdje.

En wat te denken van the Happy Mondays, Primal Scream etc. In hetzelfde vaarwater. Die hele scene toen was vernieuwend, niet zozeer één specifieke band. Denk dat the Roses vooral een wat grotere relevantie toevertrouwd kregen omdat ze er al na twee albums de brui aan gaven.

Ook ontdekt in 1989, via de single She Bangs The Drums, wat een straight indie pop nummer is, los van de overige nummers die in een psychedelica saus zijn gegoten.

Voor mij is deze 'tijdeloos' gezien er amper 1 zwak nummer te vinden is, OK Elizabeth My Dear is een zeer korte hulde aan Simon & Garfunkel, en Shoot You Down is wel het minste nummer van het album.

Maar al van bij de intro van I Wanna Be Adored weet ik al waar we naartoe gaan, en waar het 48 minuten later zal stoppen... dus een 'classic'