menu

The Rolling Stones - Some Girls (1978)

mijn stem
3,81 (456)
456 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Rolling Stones

  1. Miss You (4:49)
  2. When the Whip Comes Down (4:21)
  3. Just My Imagination (Running Away with Me) (4:38)
  4. Some Girls (4:37)
  5. Lies (3:11)
  6. Far Away Eyes (4:24)
  7. Respectable (3:07)
  8. Before They Make Me Run (3:25)
  9. Beast of Burden (4:25)
  10. Shattered (3:47)
  11. Claudine * (3:42)
  12. So Young * (3:19)
  13. Do You Think I Really Care * (4:22)
  14. When You're Gone * (3:52)
  15. No Spare Parts * (4:30)
  16. Don't Be a Stranger * (4:06)
  17. We Had It All * (2:54)
  18. Tallahassee Lassie * (2:37)
  19. I Love You Too Much * (3:11)
  20. Keep Up Blues * (4:21)
  21. You Win Again * (3:00)
  22. Petrol Blues * (1:36)
  23. So Young [Piano Version] * (2:55)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 40:44 (1:25:09)
zoeken in:
avatar van Robje1968
3,5
Een aardig album van The Stones. Vooral de bekende nummers vind ik lekker klinken.
Verder rockt het lekker weg.

avatar van martintenhoove
Fijne rock plaat van de stones.
rockt lekker weg vooral miss you.
blijft een gaaf nummer met funk en disco.
elementen er in verwerkt en some girls klinkt ook wel.
Respectable een mix van rock en rock n roll .
cijfer 8.2

avatar van vielip
3,5
martintenhoove schreef:

rockt lekker weg vooral miss you.
blijft een gaaf nummer met funk en disco.


Miss you rockt volgens mij totaal niet.
Juist omdat het een disco nummer is.
Wel een lekker nummer overigens.

avatar van gaucho
En waarom zou een disconummer niet kunnen rocken?

avatar van m@rcel_a
Als een disco nummer zou rocken, zou het wel rock heten en geen disco. Logisch.

avatar van gaucho
Nou zeg, da's wel heel rechtlijnig gedacht. Dan kan een jazznummer zeker ook niet funken? En er is geen enkele new wave-band met disco-invloeden in zijn muziek? Er zijn heel wat van die crossovers gemaakt, en een flink aantal daarvan rocken wel degelijk, vind ik. Miss you behoort daar zeker toe.

avatar van teus
Het is volgens mij gewoon een mix van de typische Stones sound.met Disco
dus je kan rocken of Disco dansen

avatar van vielip
3,5
Zal allemaal wel maar ik vind Miss you totaal niet rocken. Wel swingen.

avatar van judgepaddy
4,5
Voor wat het waard is; het is voor mij een mineur blues vamp met four-to-the-floor beat en funky bass, waar je overigens in je solo best wel vet over kunt rocked

Kalamitsi
Met de singles en een paar klassiekers in de kast heb ik weinig recht van spreken. Vergeef het mij: Miss You vind ik een dubieuze discodraak. En als Jagger vocaal dan ook nog in de lucht vliegt, haak ik definitief af. Na meerdere verzoenpogingen is het tussen mij en de rollende stenen daarna niet meer goed gekomen.

avatar van Niek
3,0
Vind dit weinig waard behalve Miss You eigenlijk. Nergens slecht maar ook nooit echt indrukwekkend. Wat gezapig. Nipte voldoende wat mij betreft.

avatar van judgepaddy
4,5
Voor mij een beetje een Coming Of Age album.
Kleine Paddy die zich inmiddels al behoorlijk groot voelde mocht voor het eerst helemaal alleen naar de grote stad: Rotterdam.
Dit album gekocht en een strip van de Freak Brothers - nee ik gebruikte nog geen drugs, ik moest me eerst nog even een paar jaartjes inlezen.
Wel rookte ik stiekem en toen ik met een koptelefoon op aan de luister-counter stond bietste mijn buurman bij mij een Camel om zijn jointje te bouwen. Het aangeboden trekje sloeg ik beleefd af.

'78, een opmerkelijke tijd was dat. De laatste gekke hippies die in het zuiderpark sliepen pakte hun rugzakken (drugszakken grapte mijn vader) zo langzamerhand weer in om vervolgens of yup te worden, of al te ver heen waren en ten onder te gaan aan desillusie gepaard met psychedelica, uppers en downers.
De punkers namen de boel over in een korte, hevige golf, totdat bijvoorbeeld de Dolly Dots ook in lerenjasjes en petticoats gingen lopen en die beweging ook langzaam doodbloedde.

Dus,1978 Rolling Stones (die toen al door sommigen Strolling Bones werden genoemd) kwamen uit met Some Girls. Ze probeerde weer aansluiting te vinden met de tijdsgeest en dat was ze deels ook gelukt en naar mijn mening voor de laatste keer maar wel beter dan hun drie voorgaande albums.
Met disco-blues, satirische country, rock, punky en ballad. Allemaal met typische Stones sound maar nogmaals goed passend in de tijd van toen. Een reggae song had er nog wel bij gepast nu ik er over nadenk.

Naar mijn mening hun laatste echte goede album al valt er ook wel wat voor Tattoo You, al blijken dat allemaal oudere nummers te zijn die ze nog niet hadden uitgebracht.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Rolling Stones - Some Girls (1978) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Rolling Stones - Some Girls (1978)
Het rijtje met favoriete Rolling Stones albums bevat meestal albums uit de late jaren 60 en vroege jaren 70, maar ik heb persoonlijk nog altijd een enorm zwak voor het in 1978 verschenen Some Girls

Toen de punkgolf Europa overspoelde leek het gedaan met de grote rockbands uit het verleden, die onder de met uitsterven bedreigde dinosaurussen werden geschaard. The Rolling Stones verkeerden sowieso al niet in goeden doen na een aantal zwakke albums en het vertrek van gitarist Mick Taylor, maar met Some Girls stond de band weer op. Het album bevatte een geslaagde flirt met disco (Miss You), maar liet toch vooral het rauwe rockgeluid uit de gloriejaren van de band horen. Op Some Girls klinkt de band gedreven en grossiert het in memorabele songs, wat na dit album helaas niet al te vaak meer zou gebeuren. Some Girls is misschien geen erkende Stones klassieker, maar het is absoluut een van hun beste albums.

Ik zat nog op de kleuterschool toen de strijd tussen The Beatles en The Stones haar hoogtepunt bereikte, maar toen ik een paar jaar later geïnteresseerd raakte in popmuziek, had ik veel meer met de muziek van The Beatles dan met die van The Rolling Stones. Toen ik zo ongeveer alles van The Beatles in huis had gehaald, kwam er één album van The Rolling Stones bij. Het was het in 1978 verschenen Some Girls, dat ik vooral vanwege de bijzondere hoes met draaischijf had gekocht.

Ik heb de schade later aardig ingehaald en als ik nu mijn favoriete Rolling Stones album zou moeten kiezen zou ik twijfelen tussen Beggars Banquet, Let It Bleed, het live-album Get Yer Ya-Ya's Out!, Sticky Fingers en Exile On Main Street, maar ik heb ook altijd een zwak gehouden voor de twee albums die ik als eerste kocht. Dat was naast Some Girls ook het in 1981 verschenen Tattoo You, dat objectief beschouwd het laatste echt goede Rolling Stones album is en zeker het laatst echt goede studioalbum met eigen songs. Ik heb echter een groter zwak voor Some Girls, dat ik echt niet veel minder vind dan het eerder genoemde rijtje met klassiekers van de band.

Some Girls is een album dat in de tijd moet worden geplaatst. Het is het eerste Rolling Stones studioalbum dat verscheen nadat de punk zijn intrede had gedaan in het Verenigd Koninkrijk. Het is bovendien een album dat volgt op een aantal wat mindere albums van de band en op het vertrek van Mick Taylor. Vergeleken met deze albums klinkt Some Girls een stuk energieker en laat de band bovendien een geluid horen dat dichter bij dat van de genoemde topalbums ligt.

Some Girls bevat met Miss You en Beast Of Burden twee geweldige singles, terwijl de derde single Respectable laat horen dat ook The Rolling Stones nog ruwe muziek zonder opsmuk konden maken. Miss You bevatte een vleugje disco en met Far Away Eyes bevatte het album ook nog een countryrock track, maar de nadruk lag op Some Girls weer op de ruwe rocksongs met hier en daar wat bluesy accenten.

Keith Richards en Ron Wood, die voor het eerst als volwaardig lid van de band is te horen, tekenen voor lekker rauw gitaargeluid, Bill Wyman en Charlie Watts spelen solide en Mick Jagger is goed bij stem. Het in Parijs opgenomen album werd degelijk geproduceerd door Mick Jagger en Keith Richards en het is een album dat 45 jaar na de release nog opvallend fris klinkt.

Net als zoveel andere grote rockbands uit de jaren 60 en vroege jaren 70 werden The Rolling Stones als belegen popsterren afgeschreven toen de punkgolf Engeland bereikte, maar met Some Girls leefde de Britse band juist weer op na een aantal magere jaren. De band zou de goede vorm nog één album (Tattoo You) vast weten te houden, maar bereikte hierna nooit meer het niveau van Some Girls.

Ik heb het album voor deze recensie de afgelopen week weer een aantal keren beluisterd en was direct weer onder de indruk van de songs op het album. In de geschiedenisboeken volgt Some Girls op eerbiedige afstand van de erkende klassiekers van The Rolling Stones, maar objectief beschouwd vind ik het verschil niet zo groot. Op Some Girls is de Britse band uitstekend op dreef en beschikt het nog in ruime mate over de vaardigheid om memorabele songs te schrijven.

Het zijn songs die ik als tiener geweldig vond en dat is nog steeds zo, al hebben de wat seksistische teksten de tand des tijds wat minder goed doorstaan. En die inmiddels wat versleten platenhoes met draaischijf, die nog steeds werkt, blijft absoluut een van de meest bijzondere hoezen die ik voorbij heb zien komen. Erwin Zijleman

avatar van gaucho
erwinz schreef:
Het was het in 1978 verschenen Some Girls, dat ik vooral vanwege de bijzondere hoes met draaischijf had gekocht.

Draaischijf? Dat herinner ik me niet. Some Girls viel op door die pruiken op de buitenhoes, waarbij je de binnenhoes er op twee manieren in kon schuiven. Daarbij kon je kiezen voor de hoofden van beroemde modellen of van de Stones-leden. Ben je niet in de war met Led Zeppelin III?

avatar van erwinz
4,5
gaucho schreef:
(quote)

Draaischijf? Dat herinner ik me niet. Some Girls viel op door die pruiken op de buitenhoes, waarbij je de binnenhoes er op twee manieren in kon schuiven. Daarbij kon je kiezen voor de hoofden van beroemde modellen of van de Stones-leden. Ben je niet in de war met Led Zeppelin III?


Nu begin ik zelf ook te twijfelen. Ik ga hem opzoeken

avatar van luukve
3,5
Ik luister de Top 2000 van 2023 terug van #2000 naar #1, maar ik beluister het hele album waar het nummer vandaan komt.

Album nummer: #22
Getriggerd door: #1978 (Beast Of Burden)
Andere Top 2000 nummers op dit album: Miss You (#1020)
Nummers toegevoegd aan persoonlijke playlist: Miss You, When the Whip Comes Down, Beast of Burden

Dit is toevallig het enige Stones album die ik al eens had beluisterd. Ik vind Miss You echt super, maar ook WTWCD en Beast of Burden zijn goede nummers. De rest rockt lekker weg dus al met al zou ik het een goed album noemen al zal het niet snel in mijn favorietenlijstje komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:06 uur

geplaatst: vandaag om 03:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.