Robertus
Een aantal maanden geleden heb ik in de uitverkoopbakken goedkoop een aantal DM-albums aangeschaft, te weten:
A Broken Frame
Some Great Reward
Black Celebration
Violator
Songs Of Faith And Devotion
Ben nu bezig met een inhaalslag van deze door mij jarenlang jammerlijk onderschatte en onderbelichte band. Aangezien ik een groot liefhebber ben van bands als The Cure, The Stranglers, Kraftwerk, Joy Divsion, (vroege) Simple Minds en veel andere New Wave acts alsmede synthpop (Tears For Fears, OMD), kan je dit inderdaad een hiaat noemen dat nu opgevuld wordt. En ik kan nu al zeggen dat het voor een muziekliefhebber een heerlijk gevoel is om een band te ontdekken die wel heel snel in je straatje valt, zoals bij deze Britse formatie. Ik ben begonnen met Black Celebration, waarover ik in het bijbehorende topic reeds een lofzang heb gehouden..
Nu de beurt aan Violator (volgorde moest eigenlijk willekeurig, maar een beetje inlezen op MUME heeft me toch snel naar deze laten grijpen).
En ja, ik ben hooked en min of meer omvergeblazen. Wat een sound ten eerste! Ik heb de originele versie op CD, geen remaster, maar dit klinkt werkelijk geweldig. Uit de tijd dat dynamiek nog geen vies woord was en de loudness war nog moest beginnen. Een volle en tegelijkertijd ook transparante productie waar ieder geluidje te horen is en moeiteloos in het geheel past, dat is ten eerste al een grote kunst. Dank aan Flood en Wilder!
Dan de inhoud: World In My Eyes leidt dit album prachtig binnen en is voor mij meteen een klassieker. Overigens kende ik dit nummer van The Cure, een wat obscure opname die uiteindelijk terecht is gekomen op hun verzamelaar van B-kanten en rarties Join The Dots. Geen overdienstelijke cover van Robert Smith, maar het origineel is echt smullen en voelt toch als The Real Thing. Robert Smith DOET hier een bariton, David Gahan IS een bariton, dat is het belangrijkste verschil. Zijn fantastische stem past perfect bij het opzwepende erotisch getinte sfeertje, zet het rode sfeerlicht alvast maar aan!
Opzwepend is ook het sleutelwoord bij Personal Jesus, wat een ritme, wat een drive! Heerlijk nummer, maar nog zeker niet het beste wat dit album te bieden heeft. Wat dit album namelijk ook zo goed maakt, is de opbouw. Elk volgend nummer lijkt het vorige te overtreffen en ook dat vind ik reuzeknap. De climax voor mij ligt namelijk bij de opeenvolgende tracks Enjoy The Silence en Policy Of Truth. Die twee songs achter elkaar is een ware traktatie voor elke muziekliefhebber, vooral ook omdat die songs lekker uitgesponnen zijn en een prachtige spanningsboog hebben. Zo lijkt na de aanval op je genotssensoren Enjoy The Silence (met ook nog dat enigszins vervreemdende en gedurfde coda), de beginnende beat van Policy Of Truth een beetje lullig, totdat die geweldig lick invalt ergens rond de twintig seconden die uiteindelijk de rode draad van dit nummer vormt.
De vergelijking met Black Celebration dient zich hier wel op, want ook dat album heeft voor mij een duidelijke climax met A Question Of Time, Stripped en Here Is The House achter elkaar.
Sweetest Perfection en Blue Dress vind ik de enige iets mindere nummers qua impact, maar zouden op een ander album van een of ander nieuw onbeduidend eighties soundalike bandje klassiekers zijn. De boog kan nu eenmaal niet altijd gespannen zijn, je moet af en toe ook ademhalen....
Ik denk dat ik duidelijk geweest ben en dat het verder niet nodig is om elke song een uitgebreide beschrijving te geven. Dit is een dijk van een album op de grens van absolute perfectie dat iedere oprechte muziekliefhebber in zijn of haar kast moet hebben staan. Ook wint hij nipt van het eveneens prachtige Black Celebration, puur op grond van het gebrek aan missers (BS heeft helaas met Sometimes en Word Full Of Nothing wat niemendalletjes, maar dat is persoonlijk).
Ik geef voorlopig een 4,5. Dit kan nog oplopen naar 5, want het enige wat ik nog niet echt onder de loep heb genomen bij DM dat zijn de lyrics. De muziek is simpelweg zo goed dat de teksten mijn nogal eens ontgaan. Behalve dan bij Clean (ingrijpende afsluiter) en World In My Eyes, respecievelijk drugs en seks.... Daarnaast heb ik nog andere albums van deze band te gaan.
Ik feliciteer mijzelf met deze ontdekking. Amen.