Daft Punk - Discovery (2001)

Bedankt voor de verduidelijking. Nog even dit: ik ben met de beste bedoelingen beginnen luisteren naar dit album. Er is de discussie "moet je wel naar iets luisteren waarvan je op voorhand weet dat je het niks vindt?". Nu had ik nooit gedacht dat Discovery een 5* zou krijgen van mij, maar dat ik het zo slecht zou vinden, had ik ook weer niet verwacht. In ieder geval vind ik dat iedereen het volste recht heeft om eender wat te beluisteren en vervolgens (extreem) hoog of laag te beoordelen. Ik ben blij dat jij daarover niet zeurt. Waarvoor hulde. Nog veel Daft Punk-plezier!

O ja, wat is "One More Time", ondanks een hoog irritatiegehalte, toch een oorwurm...

Eén van de volgende dagen wordt 'Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem' nog eens uitgezonden op tv. Japanse animatiefilm met de muziek van dit album.

Die film Interstella 5555 geeft wel echt meerwaarde aan dit album, knap gemaakt die meer is dan een verzameling clips. Ik heb een klein beetje gemengde gevoelens bij Discovery, toch een paar mindere nummers, met name de eindtrack Too long kan ik weinig mee. Daar tegenover staan erg fijne tracks als Aerodynamic, Crescendolls, Superheroes en Veridis quo tegenover.

Deze altijd al een stuk minder gevonden dan het heerlijke Homework. Rauwe techno wordt ingeruild voor lauwe, melige discomuziek. Aerodynamic blijft daarentegen erg lekker, is ook vooral omdat het één van de weinige nummers is waar geen tergende voice samples/zang in voorkomt. Exceptionele dieptepunten zijn Something About us, Digital Love, en het kotsopwekkende One More Time.

aERodynamIC mag er inderdaad best zijn.

Dit is nog steeds een top 5 elektronische plaat voor mij. Je moet in de elektronische muziek de juiste samples vinden en die op een manier combineren dat het nummer fascinerend wordt en eruit springt. En op dit album doen ze dit goed met elk nummer. Superheroes, Face To Face en Crescendolls zijn mijn favoriete nummers. Het klinkt allemaal zo guniverseel, alsof je letterlijk met je handen staat te swingen op een feestje op een verre planeet ergens in het universum. Dansmuziek met het juiste gevoel en intentie.

Niet geheel mijn sound, en de twee beste nummers zijn eigenlijk al te veel gedraaide platen. Het laatste nummer is daarentegen echt wel een lekker nummer dat ik nog niet kende. Dus voor mij mag deze in de oké tot goed categorie. Er is alleen al heel wat beters gemaakt vandaag de dag, dus een beetje vooruitgestreefd.

Blijft toch wel een echt knaller van een plaat. Wat een sfeer.

Als Too Long begint, vind ik het eigenlijk wel lang genoeg geduurd hebben. Dat het saaie Too Long me dus veel te lang duurt moge duidelijk zijn. Laten we het houden op een grapje van onze gehelmde beatbakkertjes. Harder, Better, Faster, Stronger is echt echt lekker. De rest schiet een beetje heen en weer tussen vrolijke deuntjes (One More Time), relaxte deuntjes (Veridis Quo) en nietszeggende deuntjes (Face to Face - en dan moet Too Long dus nog komen....). Zo sprokkelen ze een heel lichte voldoende bij elkaar. Ik zou wel eens wat bekwame rappers los willen horen gaan op enkele van de tracks, zoals High Life. Dat had de boel misschien voorzien van de nodige energie.

Als ze toch het niveau van die eerste vier tracks hadden vast kunnen houden he banger na banger.

Krankzinnige mengeling van disco, house, seventies en synthpop. Het enige wat deze plaat gemeen heeft met Homework is het grenzeloze plezier dat bij beide platen uit alle groeven spat, het plezier van de makers met (en om) al hun hilarische invallen èn het plezier van de luisteraar die een uur lang de meest wonderbaarlijke muzikale salto's mee mag maken. Digital love bijvoorbeeld: dat infaden van het intro, dan het neptrompetje op 1:28 na het tweede "Oh, I don't know what to do", dan op 2:45 een pianootje à la Dreamer van Supertramp, en dan die overspannen talkbox-solo – doordat de ideeën zo over elkaar heen stuiteren wordt elke seconde spannender. En natuurlijk duurt Too long te lang, maar er is een eenvoudige remedie: druk op full repeat. Onbeperkt draaibaar.

Gaat ontzettend lekker uit de startblokken. De eerste 4 nummers behoren tot de beste dancetracks aller tijden. Daarna gaat helaas de voet van het gaspedaal en zakt de boel in als een kaassoufflé. Dan wordt het al snel te gezapig en te weinig prikkelend om nog een hoge score uit te delen.

22/02/2021

Daft Punk - Epilogue - YouTube

#DIGITALLOVE

Dit album is vandaag 20 jaar oud!

Samen met Homework de beste plaat van Daft Punk. De laatste 4 nummers hier zijn een onvergetelijke trip van het beste samplework dat er ooit geproduceerd is.
VERIDIS QUO
VERY DISCO
DISCOVERY

Het altijd moeilijke tweede album blijkt ook een probleemgeval voor het franse duo. Na het succes van het debuut Homework wil men graag van twee walletjes eten, maar het is hoorbaar lastig om iedereen tevreden te stellen. De mengeling van commerciële deuntjes met meer abstract werk levert dan ook een nogal schizofreen album op dat heen en weer stuitert tussen uitersten. Dat het album grotendeels nog wel te pruimen is kunnen we danken aan een aantal fijne tracks als One More Time en Harder, Better, Faster Stronger. De toepasselijk getitelde afsluiter Too Long is dan helaas wel een misser van formaat.

How Daft Punk's 'Discovery' laid the foundations for EDM | DJMag.com

N.a.v dit topic beluisterde ik dit album.

De muziek van Daft Punk gebruik ik graag bij het sporten (hardlopen) en natuurlijk de stripverhalen in de clips van de hits zijn bijzonder te noemen. Dit album al veel vaker gehoord. Stil zitten op de muziek van Daft Punk is er niet bij. Meteen al vanaf de herkenbare klanken van de grote hit One More Time zit je er lekker in. En dat duurt ongeveer een nummer of 4 met Harder, Better, Faster, Stronger misschien wel als absolute prijsnummer van dit discogeoriënteerde album. Vanaf Nightvision en het wat te kitscherige Superheroes vind ik het wat minder worden. High Life geeft een Jacksons gevoel en is nog best leuk trouwens. Die eerste 4 a 5 nummers zijn eigenlijk zo goed dat de rest er wat bij verbleekt, maar desondanks nog steeds prima muziek zijn.

Dit nummer had van mij nog 10 min langer mogen duren!

Deze meneer heeft een boek geschreven over Discovery, misschien wel interessant voor de liefhebbers van dit album.

Daft Punk's Discovery - The Future Unfurled by Ben Cardew - velocitypress.uk

By Pitchfork hebben ze een groot aantal albums van diverse artiesten geherwaardeerd. Soort van spijtbetuiging voor eerdere hogere of lagere cijfers. Dit album is nu gewaardeerd met een perfecte 10. Bizar hoog dus. Terwijl Random Acces wat afgewaardeerd wordt. Ik ken dit album niet maar het maakt wel nieuwsgierig.

Deze is ook veel beter dan Random Access dus wijsheid komt met de jaren kennelijk.

Daft Punk altijd genegeerd, behalve dan de hits die tot vervelens toe op tv kwamen. Met name van Around the World en later One More Time werd ik helemaal dol al vond ik het ook wel wat hebben. Mijn muzieksmaak ging in die jaren een andere kant op en verder dan Kanye's gebruik van hun werk op zijn Stronger en de latere hit Get lucky kwam mijn connectie met het duo niet.
Afgelopen zomer heb ik door een spelletje op MuMe twee albums van Daft Punk eens helemaal geluisterd en dat beviel me wel, maar pas toen ik onlangs Homework, Discovery en Random Access Memories op cd kreeg van iemand die een deel van zijn collectie weg deed ben ik er goed in gedoken. Random Access Memories vind ik heel goed, Homework is niet echt iets voor mij en Discovery vind ik geweldig.
Het samplegebruik vind ik als hiphopliefhebber altijd interessant, de loops zijn verslavend en het geheel staat als een huis en beukt. Ben geen danser, maar als ik nu deze tracks hoor, krijg ik spontaan zin om helemaal los te gaan. Op hoog volume al helemaal. Genieten man dit album.

Vandaag, 12 maart 2023, is het 22 jaar geleden dat Discovery uitkwam.
Ik kocht hem op de dag van release en tot vandaag is het nog steeds mijn meest gedraaide album ooit.
Zelfs het Daft Club creditcard pasje zit nog in mijn portemonnee.

Waanzinnig album dat zo ongeveer een staalkaart vormt van alle electronische muziek en en passant alle electronische genres op een achteloze, briljante wijze door elkaar husselt. Weergaloos goede plaat. 5 dikke sterren

Revolutionaire plaat met klassiekers. Een van de beste dance platen ooit.

regelrecht meesterwerk dat het van zijn verfijndheid en het (vooral) wéglaten moet hebben. Wat een verademing tov het veelal overvolle geluid vd hedendaagse E/I-DM.

Harder, Better, Faster, Stronger wellicht dé Track die het fenomeen Daft Punk het beste duidt.