menu

Neil Young + Crazy Horse - Ragged Glory (1990)

Alternatieve titel: Smell the Horse

mijn stem
4,03 (334)
334 stemmen

Canada / Verenigde Staten
Rock
Label: Reprise

  1. Country Home (7:06)
  2. White Line (2:58)
  3. Fuckin' Up (5:55)
  4. Over and Over (8:28)
  5. Love to Burn (10:00)
  6. Farmer John (4:15)
  7. Mansion on the Hill (4:48)
  8. Days That Used to Be (3:42)
  9. Love and Only Love (10:18)
  10. Mother Earth (Natural Anthem) (5:10)
  11. Interstate * (6:22)
  12. Don't Spook the Horse * (7:51)
  13. Boxcar * (3:16)
  14. Born to Run * (12:13)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 1:02:40 (1:32:22)
zoeken in:
4,5
Von Helsing schreef:
Hoe komt het toch dat iedereen hier op een rommelmarkt de beste cd's vind, terwijl ik nooit verder kom dan Hepie en Hepie of Manke Nelis.
Misschien moet je om 5 uur 's ochtends in een slaapzak in de rij gaan liggen. Idee??????????

Father McKenzie
Raar, dat ik zowel bij deze als bij de recentste studioplaat echt redelijk wat luisterbeurten nodig had om de plaat ook echt geheel te kunnen appreciëren.
Eens die songs dan in je hoofd zitten, tja, dan willen ze er niet meer uit, maar daar kan ik me bij een plaat als deze zeker niet aan storen.
Dit is rammen, scheuren, trekken en stoten, en het is nog muzikaal ook! Fork in The Road is hier eigenlijk een klein neefje van!

avatar van Hans Brouwer
Von Helsing schreef:
Hoe komt het toch dat iedereen hier op een rommelmarkt de beste cd's vind, terwijl ik nooit verder kom dan Hepie en Hepie of Manke Nelis.
Op de Woerdense rommelmarkt tijdens afgelopen Koninginnedag, voor de trieste gebeurtenis in Apeldoorn, kocht ik:
Year of the Cat - Al Stewart € 1, News of the World - Queen € 2, Greatest Hits - Neil Young € 2. Omdat ik slechts enkele losse €€€ in mijn jaszak had kon ik niet meer cd's kopen maar de verkoper had een paar dozen vol met de mooiste cd 's. Ik ben er niet vroeg voor mijn bed uitgegaan maar liep eigenlijk toevallig tegen deze verkoper aan. Voorzover ik mij kan herinneren waren er nog meer cd's van Neil Young voor een appel en een ei te koop. En ik dacht, maar dat weet ik niet meer zeker, dat "Ragged Glory (1990) ook voor een spotprijs werd aangeboden. Een kwestie van ogen open en oren gespitst houden tijdens een dergelijk festijn .

Musician schreef op 22 januari jl. 07.33 uur dat als je "Ragged Glory (1990)" weet te waarderen, bij het horen van "Harvest Moon" de tranen (van ellende?) in je ogen springen. Dat zal de reden zijn dat ik op de bewuste rommelmarkt "Ragged Glory (1990)" in de uitverkoopbak heb laten liggen .

Stijn_Slayer
Toch vreemd dat de elektrische Young je niet ligt Hans. Ik zie namelijk dat je een groot Deep Purple liefhebber bent, die spelen net zo hard toch? Of ligt het ergens anders aan?

avatar van musician
5,0
Hans Brouwer schreef:
Musician schreef op 22 januari jl. 07.33 uur dat als je "Ragged Glory (1990)" weet te waarderen, bij het horen van "Harvest Moon" de tranen (van ellende?) in je ogen springen. Dat zal de reden zijn dat ik op de bewuste rommelmarkt "Ragged Glory (1990)" in de uitverkoopbak heb laten liggen .

Ja, van ellende ja. De schizofrene Young holt van het ene uiterste (vette garagerock) naar het andere (country/schommelstoel). Dat ik dan graag kies voor het eerste is duidelijk.

Trouwens, toen ik de Harvest moon cd op de rommelmarkt aanbood, moest ik ook nog terug van € 2,50 naar € 1,75. En hij was vrijwel nieuw!

stuart
Ik zit toevallig dit weekend wat in/bij de albums van Neil Young rond 1990 te neuz(el)en en heb deze even vluchtig beluisterd; dit mag mij zo op het eerste gehoor wel smaken (lekker pittig),dus ga er even wat verder in duiken en misschien wordt dit wel wat tussen mij en dit album.

avatar van Hans Brouwer
Stijn_Slayer schreef:
Toch vreemd dat de elektrische Young je niet ligt Hans. Ik zie namelijk dat je een groot Deep Purple liefhebber bent, die spelen net zo hard toch?
Stijn, je hebt gelijk. Ik schuw stevige rock allerminst. Een duidelijke verklaring waarom een "elektrische" Neil Young mij niet zo aanspreekt heb ik eigenlijk niet. Of zou het de leeftijd zijn De "akoustische" Neil Young weet mij bij tijd en wijle behoorlijk te ontroeren. Ik zal het (oudere) elektrische werk van Neil Young zeker niet afkraken maar het is kennelijk niet aan mij besteed . Dit in tegenstelling tot het stevige werk van de beste rockband allertijden .

Frostyx
Ad Brouwers schreef:
(quote)
Misschien moet je om 5 uur 's ochtends in een slaapzak in de rij gaan liggen. Idee??????????

Jaaman goed plan

avatar van Twinpeaks
5,0
Ik heb deze cd de hele week laten schallen op mijn werk op een bijna niet acceptabel geluidniveau en van alle kanten bereikten mij de verzoekjes om er een copietje van te draaien.Ik heb dat natuurlijk geweigerd,fatsoensrakker die ik ben .Maar ik verwacht voor deze uitgebreide promotie toch een tegenprestatie van Ome Neil.Laten we beginnen met The Archives op Blue Ray .Even alle gekheid daargelaten.Dit blijft toch wel een dijk van een plaat en ik ben zelfs bereid hem de mispeer Farmer John te vergeven.Het "vuile" en "gruizige" van deze plaat maakt het een intense luisterervaring.Prachtig,of had ik dat al gezegd?

avatar van Cygnus
4,5
Twinpeaks schreef:
ik ben zelfs bereid hem de mispeer Farmer John te vergeven.

Dat zou ik nou geen mispeer noemen... Mother Earth is het nummer dat dit album bij mij van de hoogste waardering afhoudt...

Stijn_Slayer
Mother Earth én Farmer John. De rest is magistraal.

avatar van musician
5,0
Ach, Farmer John. Ik vind vooral de zin: ' She's the one with the champagne eyes' zo hilarisch.

Mother earth is geweldig gedaan, Neil Young alleen met electrische gitaar. Het deed me een beetje denken aan het einde van zijn concert op Glastonbury gisteren op de BBC, waar hij nog steeds herrie uit zijn gitaar krijgt, nadat alle snaren inmiddels waren gesneuveld!

Hij had notabene een Beatles-cover gespeeld, A day in the life.

Weet je waarvan ik inmiddels eigenlijk vind dat het wat magertjes is: Days that used to be. Wel een aardig tekst, maar een beetje te traag en te braaf. Ik had het nummer overigens uitermate geschikt gevonden voor een CSNY cd, bijvoorbeeld voor het net eerder uitgebrachte American dream.

Daar zijn wel wat Young nummers aan vervanging toe!

Father McKenzie
Schitterend album van Neil op zijn ruigst. En Harvest Moon is dan voor mij een even schitterend album van Neil op zijn integerst.
Dàt vind ik nu net zo leuk van mijn favoriete vleesgeworden houthakkershemd; zijn veelzijdigheid.
En dat geen 2 platen krèk hetzelfde zijn, zoals bij sommige artiesten.

avatar van musician
5,0
Father McKenzie schreef:
En dat geen 2 platen krèk hetzelfde zijn, zoals bij sommige artiesten.

Veelzijdigheid troef, bij Young. Wat weerhoud je eigenlijk nog van 5 sterren bij Ragged glory Patrick?

Father McKenzie
Pleinvrees?

Boompjes, plantjes en beestjes. Red de wereld laat je haar groeien. Milieu is iets waar ik wel iets maar niet veel omgeef, de aarde is toch al verkloot dus wat kan je veranderen. Helemaal als mensen erover gaan zingen hoe mooi de aarde is en hoe hij geredt moet worden.

Voor de helft is Ragged Glory zo plaat, want sinds mid jaren 80 is Neil Young de grootse ecorocker(Radiohead kan er ook wat van) in de wereld. Niks mis mee maar soms gaat het wel wat te ver. Mother Earth (Natural Anthem) bijvoorbeeld, een krakende balled van jewelste maar de tekst gaat wat te ver in eco dingen('oh mother earth, with your fields of green') en dat zelfs in koor. Maar eigenlijk is daar niks mee alleen mother earth is net wat te ver om het geweldige nummer te zijn wat het kon worden.

Maar Ragged Glory is gewoon weer een erg goede Neil Young & Crazy Horse plaat die klinkt alsof ie live is opgenomen. Rauw zonder trukjes, zoals ook duidelijk op Weld te horen is. Een van de weinige artiesten die 30 jaar naar zijn debuut nog steeds platen als dit maakt. En ja hoe simpel Farmer John is het is toch een van mijn favoriete nummers van het Crazy Horse werk: een beukende simpele rocksong met een schreeuwende Young boven alles. Grungy is het juiste woord, een gerne waar Neil Young & Crazy Horse grote invloed op hadden. Vooral de twee 10 minuten nummers klinken best grunge maar het werkt geweldig.

Ragged Glory is een van de rauwste Young platen ooit en ook een die gewoon snoeihard je boxen uitknalt. De ecozaken daarnaast zijn minder, maar ja dat neem je voor lief bij een geweldige beukplaat als dit.

Stijn_Slayer
D-ark schreef:

Maar Ragged Glory is gewoon weer een erg goede Neil Young & Crazy Horse plaat die klinkt alsof ie live is opgenomen.


Dat klopt. Neil Young neemt bijna alles live in de studio op.

Stijn_Slayer schreef:
(quote)


Dat klopt. Neil Young neemt bijna alles live in de studio op.

Dat weet ik, maar het geluid op deze plaat is wel erg live gericht(wijd, open en galm). Maar dat is juist heel erg tof.

avatar van barrett
3,5
Deze plaat vandaag voor 5 euro gekocht. Deze blijkt helemaal in de sfeer te liggen van Weld...

avatar van harm1985
4,5
Ik kocht deze plaat pas na, en naar aanleiding van, Weld. Ik was toen ik em voor het eerst hoorde een tikkeltje teleurgesteld, in vergelijking met Weld vond ik het net iets te tam, ook al liggen de uitvoeringen niet heel dicht op elkaar. Uiteraard ben ik daar grotendeels van terug gekomen.

Twee van mijn favoriete nummers op deze plaat zijn Love to Burn en Love and Only Love, mijn eerste echte introductie met de harde, lange nummers van Neil, samen met Like a Hurricane op Weld. Cortez the Killer op Zuma is namelijk veel melodischer en langzamer. Dit is veel minder gepolijst.

Daarnaast vind ik ook Days That Used To Be erg goed, dat rechtstreeks is geïnspireerd door My Back Pages van Bob Dylan. Neil introduceerde dit nummer echter al in 1988, tijdens concerten met the Bluenotes. Destijds speelde hij het nummer akoestisch en dan heeft het net wat meer impact.

Ook Country Home en White Line zijn al oude nummers, zoals Stijn al eerder aanhaalde nam Neil dit al in 1976 op met Crazy Horse voor het album Chrome Dreams. Destijds heette het nog River of Pride (Neil 'vergat' simpelweg het zinnetje White Line te zingen) en was het een stuk gruizger. Hoe gek het ook klinkt op deze plaat, de Ragged Glory versie is een stuk gepolijster. Maar ja, tot in hoeverre de opname van de Chrome Dreams bootleg af is, is maar de vraag.

Van Country Home ken ik alleen maar live opnames uit de jaren 70, hij speelde het tijdens zijn tour met Crazy Horse in 76 en deze versie wijkt niet veel af van die van toen. Al was het toen wat meer country rock dan nu.

Ook het nummer F*!#in' Up heb ik al eens in akoestische uitvoering gehoord, op een bootleg van zijn concert in de Stopera in 89. Het gruizige gitaarwerk van Neil met Crazy Horse doet het geheel veel goed, want dit is toch echt een nummer dat gebruld moet worden, niet voor niks speelde hij dit nummer ook een paar keer tijdens zijn laatste tour, waar het soms flink werd opgerekt.

Het laatste nummer dat ik wil aanstippen is Mother Earth. Mijn boekje zegt dat dit live is opgenomen en dat er later overdubs aan zijn toegevoegd. Typisch Neil, in de studio speelt hij alles live, praktisch nooit meer dan 3 takes, overdubt niks en dit alles met vrij minimale productie in korte tijd. Live opnames worden soms tot in den treure geoverdubd, zoals op Life, Natural Beauty en dit nummer. Gezien het onderwerp pas de semi-akoestische setting op het pomporgel dat hij gebruikte bij zijn laatste tour wel beter bij het nummer, maar wie de live versie op het Nelson Mandela Tribute Concert in het Wembely Stadium uit 1990 kent, waar hij enkel Old Black hanteert en hem er flink van langs geeft weet wel beter.

Neil benaderd muziek als fotografie, je hebt één shot, en als je er dan een prachtige foto met een klein schoonheidsfoutje aan overhoud, dan is dat maar jammer. Het is tenslotte geen schilderen, waar je laag op laag kunt aanbrengen om elke plooi glad te strijken. Beter kan ik dit album eigenlijk niet omschrijven. Het is er geen waar ik vaak naar luister, maar wel ééntje die ik koester. Wel jammer dat mijn hond er niet zo goed tegen kan als ik de muziek hard zet

Misschien dat ik eens een live compilatie van dit album maak, gebruik makend van bootlegs en Weld...

avatar van musician
5,0
Ach, toe, geef die plaat 5 sterren..........

avatar van harm1985
4,5
D-ark schreef:
(quote)

Dat weet ik, maar het geluid op deze plaat is wel erg live gericht(wijd, open en galm). Maar dat is juist heel erg tof.

Wel frappant, aangezien het in zijn schuur is opgenomen

Dit is overigens ook het laatste digitale album, vanaf Harvest Moon ging hij weer terug naar analoge opnametechnieken.

Father McKenzie
musician schreef:
Ach, toe, geef die plaat 5 sterren..........

Het was wel niet aan mij gericht, maar ik verhoog toch mijn ****1/2 naar de volle pond.
Gewoon omdat dit.... hemels rockend is.
Ja, Hans, niet enkel de "schommelstoel- Neil Young" kan ik appreciëren, er mag al eens gerockt worden, als het maar met prima songs en in een beluisterbare productie gebeurt, en dat is hier echt wel het geval!

avatar van LucM
4,5
Van de 'elektrische' albums van Neil Young vind ik dat de beste. Hoewel ik iets meer de akoestische Neil Young prefereer komt hij hier erg goed uit de verf met rauwe, gruizige en luide gitaarrock temeer omdat de songs erg sterk zijn en nooit vervelen, integendeel. Met dit album heeft Neil Young ook invloed gehad op de grunge-generatie.

avatar van wizard
4,0
Dit was het eerste album van Neil Young dat ik heb gekocht, een paar jaar geleden. Ik was toen van plan 's mans hele oeuvre aan te schaffen, maar dat plan is na 8 albums in de ijskast beland.
Mij maakt het niet veel uit wat Neil Young doet, rocken of akoestische albums maken. Wat ik het liefst hoor, hangt van mijn stemming af. Maar als er gerockt moet worden, is dit een plaat die ik graag opzet.

Het album begint meteen met de beste nummers: Country Home en White Line. Rauwe, gruizige nummers die me het gevoel geven over een hobbelige prairieweg te rijden. Goed, ik ben dan in Nederland, geen wegen met hobbels in de buurt, laat staan een prairie. Maar toch.
De volgende 3 nummers rocken net zo hard en slepen tegelijkertijd lang door. Van mij had het korter gemogen, er kon vast een stukje af zonder dat ik het gevoel zou hebben iets te missen, maar ik stoor me absoluut niet aan muziekstukken van 8-10 minuten. De tijd vliegt om.
Farmer John is het eerste minpuntje van het album. Iets teveel geschreeuw, en te weinig muziek naar mijn mening. Mansion on the Hill is weer prima. Een licht melancholisch nummer dat schuilgaat onder een dikke laag distortion. Door dit nummer moest ik even terugdenken aan het album Nebraska van Bruce Springsteen. Daarop staat ook een nummer dat Mansion on the Hill draagt. Ook al zo'n liedje met herinneringen aan een verleden tijd.
Days that Used to Be gaat ook over vroeger, vrienden van vroeger, die hun idealen hebben ingeruild voor een huis in suburbia met een gezinsauto voor de deur. Tenminste, zo vat ik het op.
Het album sluit af Love and Only Love. Alweer zo'n slepend nummer dat gekenmerkt wordt door het herkenbare geluid van Crazy Horse.

Ok, eigenlijk komt daarna nog Natural Anthem, maar dat sla ik meestal over. Ik vind het niet in de sfeer van het album liggen, en ik houd van die jengelende koren op de achtergrond. Qua boodschap ben ik het hier wel met meneer Young eens, maar als het in zo'n uitvoering moet, dan geloof ik het wel.

Een paar minpuntjes dus op een verder uitstekend album. Voor mij het beste wat Neil Young sinds 1979 (Rust Never Sleeps) heeft uitgebracht.

4.0*

avatar van echoes
Hij zingt wel zo vals als een lier op "Over and Over".

avatar van musician
5,0
Maar verder gewoon 5 ***** ?

avatar van echoes
zover ben ik nog niet...

avatar van harm1985
4,5
echoes schreef:
Hij zingt wel zo vals als een lier op "Over and Over".

Hah, dan heb je het album Tonight's the Night nog niet gehoord... of Time Fades Away.

avatar van echoes
Klopt, heb er heel wat te beluisteren. Tot nog toe kende ik maar een handjevol van de beste man (en dat behoord dan wel tot de top van m'n muziekverzameling). Nu dus deez. Klinkt lekker (as mostly with Neil).

Gast
geplaatst: vandaag om 11:35 uur

geplaatst: vandaag om 11:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.