dazzler schreef:
En met het ingetogen Casual Conversations legt het album zijn achilleshiel bloot.
Sommige nummers staan zowel muzikaal als tekstueel een beetje los van de rest van de plaat.
Gelukkig duurt het niet te lang, zodat het mag beschouwd worden als een korte adempauze.
Challenge accepted en je hebt een puik verhaaltje afgeleverd, dazzler, complimenten!
Ik wil nog wel wat zeggen over Casual Conversations. Een nummer dat inderdaad vrij los oogt en een soort adempauze, maar bij nadere beschouwing toch erg neigt naar de Famous Last Words...-praktijken.
You try to make me feel so small
Until there's nothing left at all
Why go on? Just hoping that we'll get along
There's no communication left between us
But is it me or you who's to blame?
There's nothing I can do, yes you're fading out of view
Don't know if I feel joy or pain
Destijds was de strijd dus al bezig tussen Hodgson en Davies. Een interessante strijd waar Davies nog niet van wist wat hij ervan moest denken. Dit nummer is echter het begin van het onontkomelijke einde. De titel van het nummer is des te pijnlijker, omdat ik vermoed dat Davies in de 'alledaagse conversaties' merkte dat er een breuk tussen hem en Hodgson aan het ontstaan was.