menu

Lou Reed - Metal Machine Music (1975)

Alternatieve titel: The Amine β Ring

mijn stem
2,04 (171)
171 stemmen

Verenigde Staten
Avant-Garde
Label: RCA

  1. Metal Machine Music, Pt. 1 (16:10)
  2. Metal Machine Music, Pt. 2 (15:53)
  3. Metal Machine Music, Pt. 3 (16:13)
  4. Metal Machine Music, Pt. 4 (15:55)
totale tijdsduur: 1:04:11
zoeken in:
avatar van Paalhaas
3,5

avatar van bonothecat
1,0
Eerste luisterbeurt van dit album. Als Reed fan vind ik ook dat ik dit moet luisteren. Ben nu 6 minuten onderweg, en het is een ware kwelling. Eens kijken wat ik ondertussen kan doen om het, het komende uur dragelijk te maken. Twee opties......heel veel gaan boren in muren of afzetten. Keuzes in het leven

avatar van OldRottenhat
4,0
Ik heb hem vandaag toch ook maar uitgezeten! En het is zoals iemand boven mij al zei: na een tijdje zit je er wel in! Het is natuurlijk ruim een uur lang takkeherrie, maar toch... op de één of andere manier heeft het ook allemaal wel weer wat! Ik luister een album als deze sowieso liever dan het debuutalbum van één of andere gemiddelde crap top40 artiest! Dus is dit echt slecht? Ja... Nee... ik weet het eigenlijk niet!
Mijn favoriete nummer is trouwens zeeeeker wel Metal Machine Music, Part II! Die springt er met kop en schouders tussenuit!!

3,5
Ik hou wel van een beetje herrie. Een kennis van me dus keihard lachend gezegd dat ik dit album es moest proberen. Boh boh, ja dit is ECHT herrie. Wel lef dat je een dubbelalbum kan maken met zulk klotelawaai. Evengoed niet om aan te horen. 0,5*

Sietse
wat een negativiteit bij dit album...

Lou Reed heeft twee belangrijke albums gemaakt en dit is er een van (de andere is Berlin voor heb die het willen weten)

Ik ga hem maar eens ff opzetten denk ik...al geniet ik nu ook wel erg veel van Jandek.

Nicci
en wat is er dan belangrijk aan deze?

Sietse
klassieker in het noise genre. Dit is een mijlpaal in de muziek.
Geweldige noise en drones. Tot die tijd gebeurde dit soort dingen eigenlijk vrijwel alleen maar binnen de moderne klassiek en avant-garde.
Dit is voor het eerst dat een grotere popmuzikant zulk soort muziek maakt. Daarmee is dit een mijlpaal in de noise muziek.

Ik snap dat de meeste mensen dit niets vinden, want dit is niet zo heel erg toegankelijk, maar als je goed luistert is het een plaat met zeer mooie uitgewerkte structuren...
en je moet het zo zien...noise is net zoals opera, je moet het leren luisteren en je begint niet zomaar met een gigantische feedback muur enzo...

en voor de geïnteresseerden, voor "the velvet underground" deed, collega, John Cale al dit soort dingen (Inside the Dream Syndicate)

Sietse
Na echt alles te hebben gelezen wat er bij dit topic staat lijkt me duidelijk dat vrijwel al de posts zijn gemaakt door mensen die totaal niet bezig zijn met, of überhaupt maar iets weten van, de avant-garde scene die in de jaren '60 en '70 vrij groot was.

Verder durf ik te concluderen dat vrijwel al de mensen die hier posts hebben geplaatst geen flauw idee hebben hoe moeilijk het is om een goede noise plaat te maken (wat dit dus daadwerkelijk wel is) of zelfs maar enigzins weten hoe ze gecontroleerde feedback moeten maken (ja dit is allemaal gecontroleerde feedback).

Ik raad iedereen die zo negatief is over dit album om zich te gaan verdiepen in de avant-garde van de jaren 50, 60 en 70. Er zal een wereld voor je open gaan en uiteindelijk zul je dit album begrijpen (in plaats met lul verhaaltjes over grappen en dergelijke)

Ook wil ik nog even de onlangs uitgekomen release Zeitkratzer & Lou Reed - Metal Machine Music aanraden. Dit is een opname van Metal Machine Music uitgevoerd door een klassiek orkest met Lou Reed op gitaar opgenomen in 2002 (en pas dit jaar uitgekomen op cd+dvd)



Als laatste noot: het is gelul dat Lou Reed van zijn label af wou want het album dat na deze is uitgekomen is wederom voor hetzelfde label, nl. RCA uitgekomen (net zoals vele van zijn andere daarna uitgekomen albums). Dus mocht het wel zo zijn geweest dan is ie daar iig niet in geslaagd met dit album.

avatar van deric raven
Ik heb er eigenlijk helemaal niks mee, maar het einde vond ik wel mooi. Net alsof je een drum hoort. Dat had hij als basis voor een nummer moeten houden, en daar iets omheen gaan borduren.
1,5* vanwege het mooie einde.

Nicci
Sietse schreef:
Verder durf ik te concluderen dat vrijwel al de mensen die hier posts hebben geplaatst geen flauw idee hebben hoe moeilijk het is om een goede noise plaat te maken (wat dit dus daadwerkelijk wel is) of zelfs maar enigzins weten hoe ze gecontroleerde feedback moeten maken (ja dit is allemaal gecontroleerde feedback).


ik ben gitarist. met een beetje oefening (en wellicht talent) is gecontroleerde feedback niet het moeilijkste onderdeel van het spel.
feedback klinkt snel indrukwekkend, maar op zich stelt het niet veel voor. de versterker doet het werk. jij moet alleen weten waar je moet staan en hoe hard het zaakje moet . . . .
hendrix was er beter in.

Sietse
Nicci schreef:
(quote)


ik ben gitarist. met een beetje oefening (en wellicht talent) is gecontroleerde feedback niet het moeilijkste onderdeel van het spel.
feedback klinkt snel indrukwekkend, maar op zich stelt het niet veel voor. de versterker doet het werk. jij moet alleen weten waar je moet staan en hoe hard het zaakje moet . . . .


Dan wil ik je hierbij uitdagen om een vergelijkbaar stuk te maken dat bestaat uit gitaar feedback als deze…
Want als het toch zo gemakkelijk is.
Ik denk dat je, je nogal vergist in wat hier precies gebeurd, want dit is toch echt wel iets meer dan gewoon feedback. Er gebeurd heel erg veel met het geluid, na het inspelen van de muziek door de versterkers en effecten is er nog behoorlijk wat in de studio met dit materiaal gedaan.

Daarnaast gaat het er bij kunst niet altijd om of iedereen dit zou kunnen doen, maar juist om het feit dat iemand het doet. Vergelijk het maar met schilderkunst: iedereen kan een doek op hangen met enkele rode, blauwe en gele strepen (Who’s afraid of red, yellow and blue?), maar er is maar een iemand die het ook daadwerkelijk ooit heeft gedaan. Niet moeilijk, maar wel heel erg bijzonder in wat het is.

Nicci
ik voel geen enkele behoefte om je uitdaging aan te nemen. jij stelt dat iedereen die er hier iets over heeft gezegd geen verstand van zaken heeft. ik probeer je slechts duidelijk te maken dat ik wel enig idee heb waar ik het over heb.

ik vergis me ook niet in wat er gebeurd. en wat mij betreft zijn ze 25 jaar met het geluid bezig geweest in de studio. dat maakt het niet meer of minder interessant.

overigens interesseert het me ook niet of iedereen het kan: jij stelde dat het erg knap was wat Reed hier deed. dat valt reuze mee. Reed is van alles, maar geen topgitarist.

Sietse
1) ik heb niet gezegd dat Reed een goede gitarist is
2) ik heb het niet over kunnen gitaarspelen maar over avant-garde en de scene waar dat deze man door is geinspireerd voor dit album

avatar van Brain Stew
3,0
Lang niet zo onluisterbaar als ik had verwacht.
Links met Sonic Youth en My Bloody Valentine zijn snel gemaakt.

sxesven
Hmm. Ik hink een beetje op twee gedachten met deze plaat. Enerzijds ben ik het volledig met Sietse eens, anderzijds vind ik de plaat op zich verre van geniaal. Alle respect voor Reed en dát 'ie het deed, maar dat maakt het materiaal er niet beter op. Onluisterbaar is dit inderdaad van verre, en dat vind ik een beetje jammer. De muur van geluid die Reed optrekt is allesbehalve overdonderend en verpletterend, iets waarop ik bij een dergelijke plaat toch wel hoop. Wat dat betreft zoek ik het toch liever bij de muren van geluid die later door artiesten als Incapacitants en The New Blockaders zouden worden gecreëerd. Dat is natuurlijk echter wel een andere kwestie. Nogmaals, alle respect voor Reed, maar jammer dat de plaat niet een tikkeltje indrukwekkender is. Ik blijf voorlopig steken op 3*.

Sietse
Je hebt wel gelijk, ik ben weer iets te enthousiast, maar ik kan heel slecht tegen dat "dit is herrie, dit is slecht, dit is geen muziek" gezever.

Mensen die rond uit beginnen te blaten en totaal geen kennis hebben van het genre of wat dan ook. Snap ook niet bepaald dat hier bij het album rock staat maar goed...

Al moet ik zeggen dat ik bij noise niet altijd van de in your face "het moet hard zijn" attitude ben. Ik eigenlijk veel meer van de subtiele noise enzo.

4 was te optimistisch, 3,5 durf ik het wel te geven.

sxesven
Sietse schreef:
Je hebt wel gelijk, ik ben weer iets te enthousiast, maar ik kan heel slecht tegen dat "dit is herrie, dit is slecht, dit is geen muziek" gezever.

Kan ik me volledig voorstellen (precies hetzelfde hier), en was en ben het dan ook volledig eens met wat je schreef.

Al moet ik zeggen dat ik bij noise niet altijd van de in your face "het moet hard zijn" attitude ben. Ik eigenlijk veel meer van de subtiele noise enzo.

Haha, ja, daar zit ook nog wel wat nuance. Veel van m'n noise heb ik graag wel lekker hard, hoewel ik subtielere dingen, spul richting power electronics en dergelijke ook wel degelijk kan waarderen.

avatar van deric raven
Ik vind het prima als artiesten noise elementen gebruiken (Sonic Youth, dEUS, en zelfs Nirvana), maar snap niet helemaal het doel van dit album. Als je dan toch met noise bezig bent, gebruik dan wat meer variatie. Dat mis ik wel op dit album; creativiteit.
Maar dat is mijn mening, en ik denk dat meerdere die mening delen.

sxesven
Wat moet je dan wel niet denken van de oeuvres van menig artiest die zich enkel met dergelijke geluidsmuren bezighoudt?

Geheel variatieloos is dit overigens toch niet? Sowieso is variatie natuurlijk een relatief begrip. Zeker als je bijvoorbeeld een eerder geposte quote over Metal Machine Music zijnde ambient leest krijg je toch wel een idee in wat voor kader je het misschien moet plaatsen.

avatar van deric raven
Dan kom ik tot de conclusie dat het voor een heel erg klein publiek gericht is; waarschijnlijk alleen voor degene die het geluid zelf in elkaar zet.
Lou Reed heeft volgens mij wel meer kwaliteiten. Waarschijnlijk ligt hij helemaal dubbel van het lachen als hij zou lezen hoe serieus over dit album gepraat wordt.

Sietse
en laat hij er zelf nu ook serieus over zijn...

Harald
Ofwel ik van experimenteele muziek hou heb ik nooiet toegang tot deze plaat kunnen vinden. Mischien dat ik deze week nog een poging doe.

avatar van herman
1,0
Las net onderstaand artikel, erg interessant!

---

Lou Reeds Metal Machine Music: “It was dismissed as noise”.

Van Jazzkammers Metal Music Machine over samples die Sonic Youth op Bad Moon Rising gebruikt tot Merzbows Metal Acoustic Music, allen brengen ze eerbetoon aan Metal Machine Music, het project waarmee Lou Reed in 1975 vele fans tegen zich in het harnas joeg.

tekst: Hans van der Linden


Tijdens zijn laatste jaren als zanger/gitarist bij The Velvet Underground begint Lou Reeds solocarrière. Dit leidt tot intussen klassieke rockplaten zoals Lou Reed (1972), Transformer (1972), Berlin (1973) en Sally Can’t Dance (1974) maar dan gebeurt er iets onverwachts. Reed brengt immers Metal Music Machine uit, een album dat volledig uit gitaarfeedback bestaat en dat als een vroege voorloper van noise beschouwd kan worden.

Reed de choquerende rockster
Reed staat speciaal om vijf uur ’s ochtends op om zo weinig mogelijk door andere geluiden gestoord te worden en stemt drie gitaren op een verschillende manier. Vervolgens plaatst hij in zijn appartement de gitaren tegenover hun versterkers en de feedback die deze gigantische kasten produceren zorgt er op zijn beurt voor dat de gitaarsnaren automatisch beginnen te trillen. Reed kijkt toe en neemt het gebeuren met zijn viersporen recorder op. Later zal Reed in een interview grappend te kennen geven dat de enige vorm van postproductie die erbij te pas kwam beperkt was tot het uitschakelen van de versterkers.

Vervolgens verschijnt de sessie op een dubbel-lp, waarbij iedere plaatkant exact zestien minuten en één seconde in beslag neemt en de laatste kant in een afgesloten groeve uitmondt, en zo het geheel een oneindig karakter meegeeft. Reed is uiteraard tevreden met het resultaat, maar platenmaatschappij RCA is dat allerminst en haalt Metal Machine Music na drie weken uit de handel. De plaat wordt nadien eveneens een record aantal keer terug ingeruild door teleurgestelde fans die van rockster Reed mooie liedjes in de lijn van het eerder uitgebrachte ‘Walk on the Wild Site’ verwachten. Nadien gaan er stemmen op dat Reed nooit meer de gelegenheid zal krijgen om iets op te nemen maar RCAs Ken Glancy geeft hem nadien een nieuwe kans, op voorwaarde dat het no son of Metal Machine’ zou zijn. In 1976 brengt Reed vervolgens Coney Island uit en beantwoordt zo terug braaf aan het ideaalbeeld dat de fans van hem voor ogen hebben.

De tijdelijke onbeschikbaarheid van eeuwige muziek
Metal Machine Music wordt vaak afgedaan als een loer die Reed zijn label RCA wilde draaien. In die context wordt vaak verwezen naar de originele linernotes die Reed besluit met de woorden “My week beats your year”, de periode die Reed nodig had om zijn opname af te werken won het van de jaarlijkse contractuele vereisten die RCA hem door de strot duwde.

Toch kan Metal Machine Music niet als een grap afgedaan worden. Er is immers meer aan de hand. Reed heeft immers het plan opgevat om een akkoordloos album maken met een continu veranderend ritme als basis en dit zonder stemmen of teksten te gebruiken. “Pure guitar driven sound in which to surround and intoxicate yourself”, zoals hij zelf aangeeft. Hij ziet Metal Machine Music eveneens in het verlengde van zijn werk met The Velvet Underground en is in die periode erg beïnvloed door La Monte Youngs Theater of Eternal Music, waar naast John Cale ook Angus Maclise, Tony Conrad en Marian Zazeela in meespeelden. Cale en Maclise maken voordien trouwens deel uit van The Velvet Underground maar Maclise stapt uit de band voordat ze iets opnemen. Het Theater of Eternal Music combineert minimalisme, volume en dissonantie en bereidt zo de weg voor verdere muzikale experimenten. Metal Machine Music kan daar als een haast logisch vervolg op gezien worden.

Nadat Metal Machine Music van de reguliere markt verdwijnt, is de opname een hele tijd enkel via een obscure bootleg te verkrijgen. Daar komt in 2000 verandering in als de opname naar aanleiding van het 25-jarige bestaan officieel heruitgebracht wordt. Naar verluidt zou de plaat trouwens intussen zeer hoge verkoopscijfers gehaald hebben.

Gerevitaliseerd door Duitse symfonieën
Reeds experiment staat eenzaam als een unicum temidden van ’s mans omvangrijke oeuvre maar zelf vindt hij dat zijn muzikale aanpak op The Raven, waar hij Edgar Allen Poe’s schrijfsels van donkere, instrumentale muzikale begeleiding voorziet, er voor hem toch tamelijk dicht bij staat.

Toch ziet hij Metal Machine Music als een afgesloten geheel dat aan een specifieke historische én vooral analoge context gebonden is. Eerder geeft Reed dan ook te kennen dat het werkstuk nooit heruitgevoerd zou kunnen worden. Hij is dan ook aangenaam verrast toen hij de adaptatie hoorde die het Duitse collectief Zeitkratzer uitgewerkt had. Zeitkratzer begeleidde onlangs trouwens eveneens Reinhold Friedl bij zijn hommage aan de Griekse componist Iannis Xenakis.

In 2002 staan Reed en Zeitkratzer samen op het podium van het Haus der Berliner Festspiele voor een opvoering van Metal Machine Music. Zeitkratzer gaat met een klassiek instrumentarium te werk waarbij vele strijkers en spaarzame doch effectieve percussie nieuwe accenten leggen in de haast monolithische brok geluid die Metal Machine Music eigenlijk is en Reed begeleidt hen daarbij op gitaar. Het resultaat is op zijn minst imposant te noemen en komt vaak in de buurt van de haast symfonische composities waar Glenn Branca al sinds jaar en dag een patent op heeft. Maar men kan er eveneens apocalyptische composities in ontwaren in de lijn van de nummers die het Canadese Godspeed You! Black Emperor eerder op de mensheid losliet.

Deze vernieuwde interesse in Metal Machine Music heeft ongetwijfeld te maken met het veranderende muzikale klimaat dat veel permissiever staat tegenover muzikale experimenten. Typerend hiervoor is de initiële kritiek die Reed weergeeft: “It was dismissed as noise”. Nochtans is één ding duidelijk: Metal Machine Music is één van Reeds belangrijkste muzikale verwezenlijkingen en kan allerminst afgedaan worden als een smakeloze grap.

Metal Machine Music en Xenakis [a]live verschijnen beide op CD/DVD op Asphodel.

bron

Sietse

avatar van Paalhaas
3,5
Vroege voorloper? Dit ís gewoon de eerste noise-plaat.

avatar van bonothecat
1,0
Eerlijk gezegd kan noise me maar zelden boeien. Het is gewoon niet mijn cup of tea. Maar als Lou Reed fan wil ik toch alles geluisterd hebben. En in de catalogus van Reed is dit natuurlijk onuitstaanbaar, vreselijk gepiel. Als ik dan toch iets van noise ga luisteren, doe ik wel een band die er in is gespecialiseerd. 2* met erg veel moeite.

Sietse
Paalhaas schreef:
Vroege voorloper? Dit ís gewoon de eerste noise-plaat.


Dit is echt niet de eerste hoor...Theatre of Eternal Music van La Monte Young bevat bijv. twee stukken die nog wel wat verder gaan dan dit.

En natuurlijk is het werk van Antonio Russolo (waar helaas maar een hele slechte opname van is) Risveglio Di Una Cirrà uit 1913.

avatar van citizen
3,0
Xenakis! Liefhebbers van M.M.M. zouden eens hun licht bij deze componist moeten opsteken. Ter vergelijk: Kraanerg van X. telt net zoveel accoorden als Reed's werk. Maar ja, X was een gewaardeerd componist binnen de modern klassieke wereld.

avatar van kaztor
3,5
Ben er weer eens naar aan het luisteren.

Dit is toch wel een heerlijke bak herrie als je er zin in hebt!

sxesven
Pitchfork: There's always been considerable chatter about whether or not Metal Machine Music was intended as a joke, or a stab at the record industry-- do you think the continuing conjecture about your intentions for the record is, now, as much a part of the art as the music?

Reed: The myth-- depends on how you look at it, but the myth is sort of better than the truth. The myth is that I made it to get out of a recording contract. OK, but the truth is that I wouldn't do that, because I wouldn't want you to buy a record that I didn't really like, that I was just trying to do a legal thing with. I wouldn't do something like that. The truth is that I really, really, really loved it. I was in a position where I could have it come out. I just didn't want it to come out and have the audience think it was more rock songs. It was only on the market for three weeks anyway. Then they took it away.

Voor de twijfelaars. Hier het hele interview, daterend van, jawel, vandaag! Zeker het lezen waard verder, met nog meer interessante feitjes en dergelijke over Metal Machine Music.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:40 uur

geplaatst: vandaag om 09:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.