In het kader van
dit topic heb ik dit album eens beluisterd. Hieronder staan mijn eerste bevindingen, inclusief cijfers.
Dream Within a Dream - 8
Een nummer met een etnisch sfeertje, lekker lang uitgesponnen en erg meeslepend. Muzikaal zeer interessant door de vele laagjes. Mooie trompetten ook op het einde en nog een lekker fel stukje tribal drums voor de finishing touch.
The Murder of Love - 7
Verrukkelijk intro met een lekker retro synthgeluid. Doet me sterk aan een nummer van Tears for Fears denken, maar weet even niet welke. Pittig nummertje, waarvan alleen de jazzy bridge me niet zo weet te boeien.
Jewel - 6
Dit begint ook al heerlijk fel. Het duurt even voor ik het welbekende Duel hierin herken. Omdat ik het ‘origineel’ zo goed ken voelt dit bijna als een goedkope remix. Muzikaal erg leuk door het venijn dat er inzit, maar de brullerige zang vind ik maar vervelend.
Duel - 8
Jarenlang is dit nummer het ene oor in en het andere uit gegaan als het eens op de radio kwam. Nu luister ik er ineens met heel andere oren naar. Dit is mooi aangeklede new wave (o.a. met fijn trompetgeschal), dat veel meer te bieden heeft dan enkel een leuk refrein.
Frozen Faces - 5
De gesproken tekst boeit me niet echt, maar die Duitse taal klinkt toch wel lekker. Op een paar diepe synthesizertonen na gebeurt er maar weinig opvallends. Ja, die panfluit is leuk, maar verder is het nummer maar saai.
p:Machinery - 7
In het refrein moet ik alweer aan Tears for Fears denken. Waar zit ‘m dat toch in? De zanglijnen in het refrein zijn heerlijk en de daaropvolgende blazeruitbarsting idem dito. Dit stukje is duidelijk het deel dat dit nummer moet dragen, maar dat lukt prima.
Sorry for Laughing - 5
Zanglijnen kunne niet altijd de show stelen. Dat doen ze hier zeker niet. Het refrein vind ik maar vervelend. Instrumentaal komt dit hele nummer bovendien wat rommelig op me over.
Dr. Mabuse - 7
Een boosaardig nummer, dat behoorlijk rauw op je dak valt. Dit nummer ademt venijn en heeft een ‘machinaal’ geluid, zoals Depeche Mode dat ten tijde van Some Great Reward ook had. Tekstueel veel van hetzelfde, maar muzikaal zit er goede ontwikkeling in het nummer.
The Chase - 7
De eerste vijftien seconden vind ik niks, maar daarna ontspint zich een mooi subtiel intro. Langzaam hoor je het geluid transformeren en de stemming wordt grimmiger. Erg mooi. Instrumentaal een van de kaalste nummers van het album, maar het heeft wel wat rustgevends.
Strenght to Dream - 6
Dit voelt meer als hidden track dan als volwaardiger albumafsluiter, hoewel de laatste zin de cirkel mooi rond maakt. Strenght to Dream zet een mooie sfeer neer en weet me erg te boeien, maar met iets meer lengte was hier veel meer uit te halen geweest.
Conclusie:
A Secret Wish is een meer dan interessant album dat ik veel eerder eens had moeten luisteren.