menu

Fleetwood Mac - Rumours (1977)

mijn stem
4,24 (1693)
1693 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Warner Bros.

  1. Second Hand News (2:43)
  2. Dreams (4:14)
  3. Never Going Back Again (2:02)
  4. Don't Stop (3:11)
  5. Go Your Own Way (3:38)
  6. Songbird (3:20)
  7. Silver Springs * (4:48)
  8. The Chain (4:28)
  9. You Make Loving Fun (3:31)
  10. I Don't Want to Know (3:11)
  11. Oh Daddy (3:54)
  12. Gold Dust Woman (4:51)
  13. Second Hand News * (2:48)
  14. Dreams * (4:22)
  15. Brushes (Never Going Back Again) * (2:51)
  16. Don't Stop * (3:33)
  17. Go Your Own Way * (3:06)
  18. Songbird * (3:12)
  19. Silver Springs * (6:08)
  20. You Make Loving Fun * (4:57)
  21. Gold Dust Woman # 1 * (5:03)
  22. Oh Daddy * (3:59)
  23. Think About It * (2:56)
  24. Never Going Back Again [Demo Version] * (1:57)
  25. Planets of the Universe [Demo Version] * (3:18)
  26. Butter Cookie [Keep Me There) (Demo Version] * (2:12)
  27. Gold Dust Woman [Demo Version] * (5:01)
  28. Doesn't Anything Last [Demo Version] * (1:11)
  29. Mic the Screecher [Jam Session] * (1:00)
  30. For Duster [Jam Session] * (4:27)
toon 19 bonustracks
totale tijdsduur: 39:03 (1:45:52)
zoeken in:
avatar van Lura
4,0
musician schreef:
Er wordt wel wat makkelijk over heen gestapt, dat er hier sprake is van een klassieker met een hoofdletter K.


Klassieker is een heel relatief begrip, Musician. Een ding is dit album zeker, een goed commercieel product met goed in het gehoor liggende liedjes voor een groot publiek. Maar is het ook een vernieuwend, baanbrekend album, dat veel navolging kreeg? Had het veel invloed? Ik ben net als Kistenkuif van een generatie voor jou en kijk waarschijnlijk heel anders tegen dit album aan.

avatar van Deranged
En ik maar denken dat je een relatief jonge getinte vrouw was.

avatar van Lura
4,0
musician schreef:
(quote)

Gelukkig is er nog Old Ways voor in de schommelstoel en huize Avondrood.
Op een gegeven ogenblik word het je gewoon teveel herrie.


Als je het stemgedrag van Kistenkuif had bekeken had je geweten dat Kistenkuif meer met vernieuwende muziek bezig is dan jij. Dus je opmerking was misplaatst.

avatar van Lura
4,0
Deranged schreef:
En ik maar denken dat je een relatief jonge getinte vrouw was.


Ha, ha, niet alles is wat het lijkt, Deranged.

kistenkuif
iggy schreef:
Is vetkuif Elvis inmiddels ook verbannen tot de kinderkamer Kist?


Daggut nie. Da's buitencategorie. Binnen handbereik: The King Of Rock 'N' Roll. The Complete 50's Masters (5 cd's en boekwerk in prachtbox) Geen geld. Daar kun je mij mee wakker maken. Niet met westcoast FM.

avatar van musician
5,0
Lura schreef:
Klassieker is een heel relatief begrip, Musician. Een ding is dit album zeker, een goed commercieel product met goed in het gehoor liggende liedjes voor een groot publiek. Maar is het ook een vernieuwend, baanbrekend album, dat veel navolging kreeg? Had het veel invloed? Ik ben net als Kistenkuif van een generatie voor jou en kijk waarschijnlijk heel anders tegen dit album aan.

Het spijt me, maar het heeft niets met generatie te maken. Het gaat niet om jouw of mijn definitie van klassieker. Het gaat er om, hoe dit album te boek in het algemeen te boek staat.

Als je het stemgedrag van Kistenkuif had bekeken had je geweten dat Kistenkuif meer met vernieuwende muziek bezig is dan jij. Dus je opmerking was misplaatst.

Nee, dat nu weer niet. Maar je vraagt je inderdaad wel af hoe het komt waarom iedereen die zich eigenlijk niet met dit soort bands en albums inlaten zich hier plotseling allemaal begeven.

Maar het is een goed teken. Het album is van links tot rechts zeer bekend, iedereen kan er uitgebreid over meepraten. Een mooie eigenschap voor een klassieker.

avatar van Lura
4,0
Natuurlijk leef ik niet onder een steen, Musician, vandaar dat ik het album ken. Maar nogmaals is het vernieuwend, baanbrekend en invloedrijk album? Waar heb je trouwens gelezen dat ik me afvraag waarom iedereen in album geïnteresseerd is?
Soms hebben bij het grote publiek weinig bekende muzikanten invloed op vele generaties muzikanten daarna. Weleens van John Fahey gehoord? Een man met een uit duizenden te herkennen gitaarspel. Beïnvloedde onder andere artiesten van het kaliber Pete Townshend, Luther Dickinson tot Sonic Youth.
Wat zegt mij die naamsbekendheid van dit album bij het grote publiek dan nog?
Voor mij blijft het goed gemaakt product bestemd voor een groot publiek, maar vernieuwend, totaal niet. En voor mij daarom niet behorend bij de albums die echt belangrijk zijn geweest voor de verdere ontwikkeling van de popmuziek. Dit is mijn mening en jij hebt jouw mening, mooi toch?

avatar van Edwynn
3,0
De criteria voor een klassieker zijn ietwat arbitrair natuurlijk. Invloed op muziek in het algemeen hoeft voor het ene album geen graadmeter te zijn en is voor het ander juist weer een essentieel ingrediënt.

Wat Rumours betreft, is het een wijd en zijd bekend album. Enerzijds gewoon omdat er een aantal puike songs opstaan die nog altijd kapot gedraaid worden op de radio waaruit weer blijkt dat de plaat voor een zeer breed publiek toegankelijk is. Anderzijds speelt de grootse marketingstrategie een hele grote rol. De tamtam gaat altijd hard als er weer eens een nieuwe versie van de pers rolt. Harder dan bij welke andere herpersing dan ook. Kun je je ogen voor sluiten maar muziek alleen vergaart geen brede bekendheid. Brak Rumours geen records als het ging om pre-orders? Pre-orders als in: we weten niet wat het wordt, maar pak hem maar alvast voor me in als ie bij de post zit. Zoiets kan alleen door inventieve reclame.

Dan is er nog het verhaal erachter dat het album legendarisch maakt. De strubbelingen zijn bekend en overal breed uitgemeten. Iedereen meent dat ook terug te kunnen horen in het spel. Dat maakt het toch wel weer een leuk album ondanks dat ik het af en toe wat belegen vind klinken.

De klassieke status van deze zit hem in de grote bekendheid en de coherente diversiteit van het album. De vraag hoe de wereld eruit zou zien zónder Rumours is volgens mij verder dan ook niet zo relevant.

kistenkuif
Edwynn schreef:

Dan is er nog het verhaal erachter dat het album legendarisch maakt. De strubbelingen zijn bekend en overal breed uitgemeten. Iedereen meent dat ook terug te kunnen horen in het spel. Dat maakt het toch wel weer een leuk album ondanks dat ik het af en toe wat belegen vind klinken.


Als geheel een genuanceerd commentaar waarin ik me wel kan vinden. Met een kanttekening en vandaar de quote. Het relationeel gedoe werd/wordt zo uit ten treure herkauwd bij de waardering van dit album door media en fans dat het mijn muzikale waardering voor Rumours in de loop der tijd behoorlijk in de weg is gaan zitten. Moe van dat gezeur. De songs spreken voor zich.

Opmerkelijk vind ik dat identieke misario bij een hoog gewaardeerde groep als ABBA (voor mij vergelijkbaar met FM) veel minder een rol heeft gespeeld bij de meningsvorming over hun 'scheidings'-album The Visitor. Klaarblijkelijk gaan ze daar in het koele noorden toch anders om met zulke zaken.

avatar van Edwynn
3,0
kistenkuif schreef:
Opmerkelijk vind ik dat vergelijkbare misario bij een hoog gewaardeerde groep als ABBA (voor mij vergelijkbaar met FM) veel minder een rol hebben gespeeld bij de meningsvorming over hun album The Visitor. Klaarblijkelijk gaan ze daar in het koele noorden toch anders met zulke zaken om.


Grappig dat je dat noemt. Want daar ben ik dientengevolge veel minder van op de hoogte. Het duiveltje in mij fluistert dan direct dat het uitmeten van al die relationele dingen rondom Rumours juist een essentieel onderdeel is van de reclamecampagne.

avatar van musician
5,0
Er is helemaal niet zo'n campagne gevoerd door Warner Brothers rond Rumours.
Dat is later bij Tusk (na Rumours) wel anders geweest.

Maar bij Rumours stond Fleetwood Mac er helemaal nog niet zo best op. Het "witte" album uit 1975 met Rhiannon had aardig verkocht, met name dan in de VS. Maar de reclamebudgetten rond Rumours waren helemaal nog niet zo hoog en Fleetwood Mac heeft zich beperkt tot toeren in de VS, vlak na het uitkomen van het album.

In zekere zin was het overweldigende succes ook voor Warner Brothers een verrassing. Ik kan mij ook helemaal niet herinneren ergens gelezen te hebben dat pre-orders zo enorm hoog waren. Waar zou dat verwachtingspatroon op zijn gebaseerd?

Een succes van behoorlijke omvang is niet altijd te voorspellen. Na Off the wall en het ook maar relatieve succes er van, zou je ook niet verwachten dat Michael Jackson in staat was tot Thriller. Zo moet je het maar een beetje zien.

Maar goed, feit blijft natuurlijk dat menige Amerikaan bij z'n boodschappen tegelijkertijd ook Rumours in z'n karretje deed.

avatar van Edwynn
3,0
Volgens mij stond 'Fleetwood Mac' in 76 gewoon op 1. Als in: succesvol. De singles deden het ook goed. Kort daarop volgde de eerste singles van Rumours. Dat is momentum pakken, volgens mij. Zo kun je wel degelijk verwachtingen wekken door een ietwat verlaat succes van het voorgaande album. En een laag (wat is laag?) reclamebudget van Warner is natuurlijk in beginsel al een budget waar menigeen van kan dromen, gok ik. WB = the big boys. Ik baseer mij op enkele artikelen die ik her en der heb gelezen, ik was er zelf wel bij, maar nog niet bewust.

avatar van iggy
4,0
kistenkuif schreef:
(quote)

Het relationeel gedoe werd/wordt zo uit ten treure herkauwd bij de waardering van dit album door media en fans dat het mijn muzikale waardering voor Rumours in de loop der tijd behoorlijk in de weg is gaan zitten. Moe van dat gezeur. De songs spreken voor zich.


Inderdaad! Vooral bij die dvd Classic Albums gaat de band wel erg lang door over hun relatie problemen. En net als je denkt nou hebben we het gehad. Komt M.Fleetwood nog even een duit in het zakje je doen. Nou niet bepaalt mijn favorieten aflevering in deze serie.

avatar van bikkel2
4,5
De relatie problemen gaan hand in hand met de status van Rumours. Dus dat wordt graag in den treure vermeldt.
Maar afgaande op de muziek is de plaat een pakkend geheel die barst van de hits.
Vernieuwend ? nee, dat dan weer niet, maar wel een groep die heel herkenbaar is, en genoeg afwisseling kent omdat de twee dames en Lindsay Buckingham in staat waren te componeren en te zingen. Ook de coirtjes en de ijzeren ritmesectie is typisch Fleetwood Mac gebleken.
Na jaren geploeter en bezettingswisselingen bleek dit een gouden greep.

Natuurlijk hebben de songs wel zoiets als eeuwigheidswaarde, want Don't Stop, Go Your Own Way en Dreams zijn nog altijd classicradio hits.
Kortom een kwalitatief uitstekend album. Maar geen echte favoriet meer in mijn collectie.
Het waarom heb ik uitgelegd.

avatar van musician
5,0
Edwynn schreef:
Volgens mij stond 'Fleetwood Mac' in 76 gewoon op 1. Als in: succesvol. De singles deden het ook goed. Kort daarop volgde de eerste singles van Rumours. Dat is momentum pakken, volgens mij. Zo kun je wel degelijk verwachtingen wekken door een ietwat verlaat succes van het voorgaande album. En een laag (wat is laag?) reclamebudget van Warner is natuurlijk in beginsel al een budget waar menigeen van kan dromen, gok ik. WB = the big boys. Ik baseer mij op enkele artikelen die ik her en der heb gelezen, ik was er zelf wel bij, maar nog niet bewust.

Je hebt wel gelijk denk ik, ik heb onderstaande nog gevonden. Ze (WB) teerden gewoon nog even op de eerder uitgezette marketingstrategie voor het Fleetwood Mac album:

The label's aggressive marketing of 1975's Fleetwood Mac, in which links with dozens of FM and AM radio stations were formed across America, aided the promotion of Rumours.At the time, the album's advance order of 800,000 copies was the largest in Warner Bros.' history.

Er staat nog wel meer interessante info op de Rumours Wikipedia pagina Rumours Wiki waarbij zo'n beetje elk toonaangevend en zichzelf respecterend muzikaal instituut de maximale score aan het album geeft.
Dat doet Rolling Stone niet, als ze het album niets zouden vinden.

Voor de hippieliefhebbers die vonden dat er inmiddels een einde was gekomen aan het hippiedom deze fraaie zin nog even:
As the studio sessions progressed, the band members' new intimate relationships that formed after various separations started to have a negative effect on Fleetwood Mac. The musicians did not meet or socialise after their daily work at the Record Plant. At the time, the hippie movement still affected Sausalito's culture and drugs were readily available

avatar van Twinpeaks
5,0
Is dit album wel daadwerkelijk zo goed als dat men ons wil doen geloven? Voor de een werkt het beter dan de ander.Ieder neemt in zijn beoordeling een persoonlijk aspect mee .Zwart wit gezien is dit niet eens zo' 'n heel bijzonder of vernieuwend album.Feit blijft wel dat het een enorme massa aanspreekt als zijnde mijlpaal van de jaren 70.Ook gezien de verkopen na dit decennium geeft aan dat het album een klassieke status heeft weten te bemachtigen.Ik kan songtechnisch 50 betere albums noemen ,maar kan er maar weinig noemen die zo'n geheel vormen en waarin naadloos de kern wordt geraakt.

Het verhaal is bekend en tot in de treure uitgemolken.Voor mij is het wel een essentieele plaat ,omdat Rumours mij op het spoor zette van de gitaar in de rockmuziek.Dat was voor mij het begin om me meer te gaan verdiepen in muziek waarin gitaarsolo's in dienst van liedjes werden gespeeld en niet dienden als kapstok om de kunsten van de gitarist te tonen.

Ik begrijp dat sommige users de plaat niet de mythische status toedichten die anderen wel doen.Dat is natuurlijk hun goed recht.In de loop der jaren verschuift smaak en dat is maar goed ook.Misschien kijk ik er over 2 jaar ook wel anders tegen aan.Tot nu blijft ie lekker op nummer 2 staan in mijn persoonlijke top 10 en wel om bovengenoemde reden.

avatar van bikkel2
4,5
Het verschuiven van smaak wat je aangeeft is een rake opmerking. Het heeft niets te maken met de kwaliteit van dit album, maar raakt het je nog na zo'n lange tijd ? Dat is de vraag.
Ik ga ook zeker niet mijn score verlagen in dit geval. De kwaliteit van het album is voor mij geen discussie. Het jaar 1977 (ik kreeg of kocht 'm een aantal maanden na release.) stond voornamelijk in het teken van Rumours voor mij.
Samen met wat albums van Queen. De groep die voor mij torenhoog favoriet was toendertijd.
Maar zoals al eerder gememoreerd. Je smaak verschuift wat.
Tusk bijvoorbeeld is toen helemaal langs mij heengegaan. Die ben ik pas een aantal jaren terug op waarde gaan schatten. En prompt viel het kwartje.

Rumours is dus gerust een dierbare plaat, net als zovelen. Maar ik ben nogal wispelturig in mijn muziekavontuur.
Er is nog zoveel te ontdekken.

avatar van Lura
4,0
Twinpeaks schreef:
kan songtechnisch 50 betere albums noemen ,maar kan er maar weinig noemen die zo'n geheel vormen en waarin naadloos de kern wordt geraakt.


Om het bij echtscheidingen te houden : Blue van Joni Mitchell.
Of een mooi recent echtscheidingsalbum : About farewell van Alela Diane.

avatar van iggy
4,0
Of Echo van Tom Petty. Vreemd genoeg blijkt een scheiding muzikaal gezien met enige regelmaat positief te werken.

avatar van ChrisX
4,5
Lura schreef:
(quote)


Om het bij echtscheidingen te houden : Blue van Joni Mitchell.
Of een mooi recent echtscheidingsalbum : About farewell van Alela Diane.


Nog meer voor dat rijtje:
Face Value - Phil Collins
Grace & Danger - John Martyn

Saillant detail: terwijl Martyn zijn plaat opnam (met de nodige hulp van Phil Collins overigens) woonden de beide heren gezamenlijk in één huis. En in een achteraf kamertje van dat huis was Collins bezig met het schrijven van de nummers die op Face Value terecht zouden komen.

Overigens, een flink aantal nummers op solo-album twee van Phil Collins zijn ook erg gericht op het echtscheidingsthema maar dan meer van de pisnijdige soort.

avatar van bikkel2
4,5
Dig My Mood van Nick Lowe. Zeer de moeite waard.

avatar van cosmic kid
4,5
cosmic kid (moderator)
Bruce Springsteen- Tunnel of love hoort zeker in dat rijtje thuis. Zeer ondergewaardeerd album, boordevol relatie- & echtscheidingsperikelen. Maar goed.....we dwalen af......

kistenkuif
Scheiden blijkt te inspireren. Maar bij geen van de hiervoor genoemde scheidingsalbums is het relatieleed zo duidelijk uitgevent als onderdeel van de nog steeds voortdurende publiciteit als bij Rumours. Niet dat het de kwaliteit van het album aantast maar wel mijn beleving ervan.

Fedde
musician schreef:

Voor de hippieliefhebbers die vonden dat er inmiddels een einde was gekomen aan het hippiedom deze fraaie zin nog even:
(quote)

Nou wel even goed lezen, musician. Rumours werd in 1976 opgenomen. De hippe drugscene leefde toen inderdaad nog volop. Daar zou toch kort hierna een einde komen.

avatar van musician
5,0
Jawel, maar dan lees ik toch goed?
Je klaagde eerder over het verdwijnen van de hippiecultuur, dat het dertigers werden die eigen gezinnen kregen. En dat dat van invloed was op de muziek. Je vindt zelfs dat daar een soort van onderlinge scheidslijn ligt tussen muziekstromingen. En je houdt dan vooral van de muziek van vóór het verdwijnen van de hippies.

En eigenlijk vond je Rumours een voorbeeld van de periode daarna.

Ik vond het daarom zo aardig, dat er juist expliciet werd vermeld dat de locatie waar het album werd opgenomen, in die tijd nog volledig werd gedomineerd door hippies en de bijbehorende cultuur.

Het is natuurlijk ook een beetje een oude hippieband. Niet zozeer wat betreft teksten in muziek wel natuurlijk wat betreft vrijgevochten inzake sex, drank, drugs en rock 'n roll. Losgeslagen wil ik het nog niet noemen maar het echte burgergezin viel er niet in te ontdekken. En later werden ze natuurlijk in de conservatieve hoek neergezet omdat ze een veelverdienende band waren en dat mocht natuurlijk niet. Hippies en veel verdienen ging niet samen. En het is waar, de Volkswagenbus was (om persoonlijke redenen werd later gezegd) omgeruild voor een eigen limousine.

Maar ten tijde van de opnames waren het nog ruzieënde hippies en dientengevolge mag je inzake de muzikale omschrijving volgens mij wel spreken van hippie westcoast. De nogal bohemian achtige Nicks mag er in ieder geval nog steeds toe worden gerekend.

Fedde
Over het verdwijnen van de hippiecultuur klaag ik niet, ik stel het alleen vast. Dit n.a.v de opmerking van kistenkuif dat Rumours, en ook Hotel California een periode afsloot. Het was, zwaar gezegd, de sociologische context. Ook de breed uitgesponnen relatieproblemen: het is zo hippie als wat. Ik betwijfel of FM dit album nog met dezelfde verhalen in 1979 had kunnen uitbrengen. Ik denk het niet. Het tij verliep. Dat was de omslag van ca. 1977, dus ná Rumours.

Bovendien weet je dat het uitbrengen van een album laat-cyclisch is. Er ging zeker een jaar aan schrijven en opnemen aan vooraf. De Westcoast veranderde snel. Je ziet bij bijna alle bands van formaat in die periode een omslag.

Ik zal mezelf nog even citeren voor de duidelijkheid:
Rumours en Hotel California zijn beide nog in '76 opgenomen. Voor mezelf trek in een lijn in 1977. Hier gingen de zaken drastisch veranderen. De context: de teloorgang van de hippietijd. Vrije relaties en drugs bleken ook een paar nadelen te hebben. Er ontstond weer een hang naar conventies. Dertigers kregen kinderen en stapten het geregelde burgerleven in. Het engagement raakte gesetteld en er ontstond een veel rauwere vorm van protest: punk- en kraakbeweging. De jeugd koos in het uitgaansleven massaal voor de disco. De commercie deed de rest. De jaren '80 begonnen in 1977.

avatar van bikkel2
4,5
Alles veranderde snel. Zit je nu na zoveel jaar nog steeds met Jan Smit en Nick en Simon opgescheept, dan was dat toen wel anders. Gek voorbeeld misschien, maar toen ging de muziekbizz veel sneller in ontwikkeling.
Je hoort het ook duidelijk op de opvolger Tusk, waar Buckingham duidelijk wat pesterig op een heel pure, bijna primitieve wijze te werk gaat.
Kennelijk zich wat af te zetten tegen alle comotie rond Rumours.
Ik mag dat wel. Ze hebben in ieder geval niet krampachtig hun best gedaan om een Rumours II te maken.
Mirage ging weer wat terug naar de stijl van Rumours, maar met minder succes.

Fedde
Precies, er was grote beweging: maatschappelijk en muzikaal. In drie jaar ontstond een geheel nieuwe jongerencultuur.

avatar van bikkel2
4,5
Maatschappelijk ook inderdaad. The World Was Moving.

kistenkuif
Fedde schreef:
Rumours en Hotel California zijn beide nog in '76 opgenomen. Voor mezelf trek in een lijn in 1977. Hier gingen de zaken drastisch veranderen. De context: de teloorgang van de hippietijd. Vrije relaties en drugs bleken ook een paar nadelen te hebben. Er ontstond weer een hang naar conventies. Dertigers kregen kinderen en stapten het geregelde burgerleven in. Het engagement raakte gesetteld en er ontstond een veel rauwere vorm van protest: punk- en kraakbeweging. De jeugd koos in het uitgaansleven massaal voor de disco. De commercie deed de rest. De jaren '80 begonnen in 1977.


De hippiekleuren begonnen al eerder te verbleken. De gouden jaren met muzikale pioneers zoals Moby Grape, Blue Cheer, Spirit, The Dead, Byrds, Santana, Doors, Love, Buffalo Springfield, Quicksilver, Beefheart, Beach Boys, Flaming Groovies, Burritoes en ga zo maar door, die gouden jaren lagen in mijn levendige herinnering tussen pakweg 1965 en 1971. Bands braken op en de 'hippe' leefstijl vergde bovendien ook een flink aantal slachtoffers. Namen bekend, neem ik aan. Wat daarna overbleef was een inmiddels goed draaiende muziekindustrie aan de Westcoast, met name LA. Daar werden de scherpe randjes van veel muzikaal talent vakkundig gepolijst. Te veel naar mijn smaak. Een beweging was tot instituut gestold.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:02 uur

geplaatst: vandaag om 15:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.