Pixies - Doolittle (1989)

Ik vind dat album van Kate Bush erg mooi. Overigens vind ik de melodie 'Here comes your man' van dit Pixies-album best veel lijken op die van 'I'll be your mirror' van Velvet Underground & Nico (track 9 op die banaan-album).

Doolittle is voor mij de oerknal, samen met werk van Sonic Youth.
Nevermind is de schepping van de aarde in de volgende 7 dagen.
Vrijwel even belangrijk.

Is Surfer Rosa dan niet eerder de oerknal?

Nee, daar rommelde het alleen nog maar, die oerknal moest nog komen.

weer helemaal verslaafd aan dit album.

i break the walls
and kill us all
with holy fingers!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Half sterretje bovenop de vier. Na het (in totaal) 7 of 8 keer te hebben gedraaid, wordt dit een echt fantastisch album. Bijna alle nummers die hierop staan, zijn gewoon heel goed. Ook 'Tame' vind ik nu een van de betere tracks.

nu wordt het nóg beter!

Moet 'Doolittle 25' hier niet eens aan toegevoegd worden?

Op een of andere manier Pixies altijd links laten liggen. Dom, want dit album is zalig . Na de eerste luisterbeurt was ik meteen al om en vooral door 'Here Comes Your Man', 'Monkey Gone to Heaven', 'No. 13 Baby' en 'Hey'. Snel meer luisteren maar!

In tegenstelling tot anderen, maar ik vindt Tame echt geweldig. Taaaaame schreeuw ik dan. Heerlijk. Verder Here comes your man en There goes my gunn! Geweldig!

http://www.superdeluxeedition.com/news/pixies-doolittle-on-5-1-blu-ray-audio/#more-127554

Goed Nieuws!!

Live in Amsterdam:

Pixies - Debaser @ HMH Amsterdam

Pixies - Hey @ HMH Amsterdam

Pixies - Monkey is gone to heaven @ HMH Amsterdam

Pixies - Here comes your man @ HMH Amsterdam

Wat zal ik dit veel gedraaid hebben in mijn jeugd . Vandaag na lange tijd weer eens onder het stof vandaan getrokken en ik kon alles nog meebrullen. Ik voelde me weer even 17 . Die kloppende bas ,dat geile gejammer van Kim Deal ,de strot van Black en het stuwende drumwerk Lovering. Ook natuurlijk de
prominente gitaar van Santiago. Ik heb hem meteen in mijn sportlijst gezet ,want ik heb hem veels te lang genegeerd . Dus morgen gaan we zweten op de heerlijke klanken van Debaser , Tame en Monkey Gone To Heaven. 4 sterren

TAAAAAAAAAAAME!!!!!!
TAAAAAAAAAAAME!!!!!!



Sorry, ik liet me even gaan.

Straffe plaat. Het vergde wat luisterbeurten, maar wat een knotsgekke rit is dit. Verveelt geen moment en kakt nergens in. Monkey Gone To Heaven is het prijsnummer.

Not my piece of cake. Hier naar luisteren is beslist geen easiest pie voor mij. Punk niet mijn ding. Schreeuwerige zang al helemaal niet. Vind deze muziek anno 2018 gedateerd klinken.

Zo belangrijk geweest voor de opkomst van al die heerlijke gitaarbands uit de jaren 90. Luister naar Gigantic van Surfer Rosa, waar Kim Deal het grotendeel van de zang verzorgt, misschien kan dat jouw mening positief wat ombuigen.

Geen probleem.... ieder zijn ding.
En, punk is zeker niet van deze tijd, dus bezondig je je aan een soort pleonasme als je " deze muziek " gedateerd vindt klinken ?

Het nummer Debaser kende ik natuurlijk wel uit die tijd; volgens mij heb ik die live op tv gezien - waarschijnlijk traden ze toen op tijdens pinkpop? Vond dat nummer wel catchy klinken, maar niet zodanig om het hele album aan te schaffen. Ben al vanaf jaren zeventig meer rock georiënteerd met zo nu en dan uitstapjes naar andere genres, en inderdaad punk hoorde en hoort daar nog steeds niet bij. Wel Motorhead, The Cramps, undsoweiter. ?

Berichten verplaatst naar Genres > Rock > Grunts

Voor mij onbegrijpelijk dat deze hoger gewaardeerd wordt dan Surfer Rosa, zal wel zijn dat het geluid hier wat gepolijster/toegankelijker is, bv monkey goes to heaven.
Nee geef mij maar het uit de bocht vliegende Surfer Rosa met Vamos, bone machine, broken face, oh my golly,

Wat kwam die binnen, het debuutoptreden in Tivoli was verpletterend.

? 4.21 om 4.14...... waar heb je het over.... ?
Nu sla ik Surfer Rosa ook een tikkeltje hoger aan (5+) , maar wmb is Doolittle ook een geweldig album.
Maar dat jij dit album zo veel minder vindt ?; dan wil ik niet weten wat Bossanova en al helemaal niet wat Indie Cindy bij jou doet....

Ik prefereer ook Doolittle boven Surfer Rosa. Relevant te vermelden dat ik in 1988 het concert bijwoonde in Paradiso, de Surfer Rosa tour. Het is dus geen kwestie van "first cut is the deepest".

Ondanks dat ik groot liefhebber ben van Albini is het inderdaad die productie van Doolittle die het een iets lekkerder te beluisteren plaat maakt. Surfer Rosa is wat vermoeiend op den duur. Daarnaast vind ik de songs net even sterker op Doolittle, vooral in de breedte.

Het is overigens niet alleen MuMe waar dit beeld geldt. Op de meeste soortgelijke sites -wereldwijd- wordt Doolittle iets hoger ingeschaald.

Bossanova vind ik beter dan Doolittle, ik heb Doolittle geeneens op lp, en ik heb zo ongeveer alles op vinyl wat ik belangrijk vind uit die periode (Sonic Youth, Big Black, Swans, etc etc) heb toen ook zo'n beetje alles gezien wat ik mooi vond. Mind you het is geen slechte plaat Doolittle en het zou zo maar 's te maken hebben als opvolger van Surfer Rosa dat ik m een stuk minder vind, en tja dat mensen Doolittle hoger aanslaan, ik zie talloze lp's ook niet in de 250 staan die er sowieso in horen.

...in horen...ach....Ik vind het juist heel acceptabel en interessant om andere smaken ook vertegenwoordigd te zien. Ikzelf ben nog niemand tegen gekomen die precies dezelfde albums mooi vindt. Dit maakt MuMe voor mij juist super leerzaam en interessant.

Maar dit album is wmb schitterend en iets minder rauw vergeleken met Surfer Rosa. Anders geweldig is ook goed... wat als je eindigt met zo'n pracht nummer als Gouge Away !!!

In een notendop...

Surfer Rosa: geniale gekte
Doolittle: geniale songs
Bossanova: geniaal album
Trompe Le Monde: geniale vergissing

Kan ver met je meegaan.... maar ik ben veel coulanter voor de Pixies ( ik weet ik ben waarschijnlijk de enige) dus:

Trompe Le Monde en Head Carrier de minsten van ze.
Indie Cindy: geniale Indie songs

I know HansVon, welke ik vreselijk mis en toch te weinig erkend is het debuutalbum van Masters of Reality en 1 van de 4 eerste Scott Walker albums maar goed gelukkig heb ik het niet voor het zeggen, bij mijn vrienden ben ik al bekend als de Muziekgestapo, dus dan weet je het wel....

Dit is een bijzonder fraai album. Debaser, Tame en Monkey Gone to Heaven zijn de hoogtepunten.

Potverdorie, er gaat toch echt maar héél weinig boven het draaien van Debaser op een absurd hoog volume. Wát een track blijft dat.

Ik ben echt weg van het venijnige Dead en No.13 Baby, geweldig nummers zijn dat. De agressievere nummers hebben mijn voorkeur boven de wat melodieuzere songs. Surfer Rosa prefereer ik daarom ook boven dit album. Maar wat een hoog niveau.