menu

Genesis - We Can't Dance (1991)

mijn stem
3,33 (446)
446 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Atlantic

  1. No Son of Mine (6:39)
  2. Jesus He Knows Me (4:16)
  3. Driving the Last Spike (10:08)
  4. I Can't Dance (4:01)
  5. Never a Time (3:50)
  6. Dreaming While You Sleep (7:16)
  7. Tell Me Why (4:58)
  8. Living Forever (5:41)
  9. Hold on My Heart (4:38)
  10. Way of the World (5:38)
  11. Since I Lost You (4:09)
  12. Fading Lights (10:16)
totale tijdsduur: 1:11:30
zoeken in:
avatar van De buurman
Toen deze uitkwam was het een enorm succes, herinner ik me. Mij deed het toen niet zoveel. Nu heb ik pas onlangs "ontdekt" wat een beregoed nummer dat No Son Of Mine eigenlijk is. Vooral als je je volumeknop ver opendraait.

avatar van FrodoK
3,0
Dat vond ik destijds ook, maar ik heb het echt veel te vaak gehoord. Het kan me niet meer bekoren... De enige die ik van deze plaat nog wel eens luister zijn Living Forever (destijds overigens het B-kantje van No Son of Mine), en Fading Lights.

avatar van teus
3,5
Vind de gemiddelde waardering hier eigg belachelijk laag (nu 3.28*), komt ook dat er teveel vergelijking gemaakt word met Gabriel/Genesis, ik vind dat moet je los zien van elkaar,andere invloeden/muziek door de jaren heen veranderen nu eenmaal
Zo ook bv met bands als...Fleetwood Mac...Roxy Music...de muziek en sound is inhoudelijk anders dan hun eerste werk maar kunnen dus ook klasse albums zijn
Dit album verdiend een hogere waardering ,over het geheel genomen is dit album het sterkst over de zgn periode Collins/Genesis ,en de tracklist heeft weinig zwakke momenten
Natuurlijk ligt er een zware Collins invloed op,maar het zijn toch goede composities,instrumentaal zit het allemaal goed in elkaar met als uitschieters..No Son Of Mine en zeker de 3 langste tracks
bijgesteld naar 4*

avatar van bikkel2
3,0
Beter dan de albums v.a Abacab.
De avontuurlijke songs mogen er zijn en het is jammer dat er net weer teveel lichtgewichten te vinden zijn.
Genesis was inmiddels een Popband met sumiere uitstapjes richting Prog.
Dat geeft niets, maar wederom Collins heeft hier te veel de vrije teugels.
En dan krijg je ook (te) gezapig materiaal.

avatar van vigil
3,5
Blame it on Phil, you can blame it on Phil...

avatar van vigil
3,5
Mijn favoriete aangevinkte tracks zijn 1, 3 en 12. Daar kan je ook nog 6 bij tellen en nou vooruit als 2de single 2 en dan heb je een 4,5* album van 40 minuten (like the Old Very Old days).

avatar van meneer
bikkel2 schreef:
Beter dan de albums v.a Abacab.
De avontuurlijke songs mogen er zijn en het is jammer dat er net weer teveel lichtgewichten te vinden zijn.
Genesis was inmiddels een Popband met sumiere uitstapjes richting Prog.
Dat geeft niets, maar wederom Collins heeft hier te veel de vrije teugels.
En dan krijg je ook (te) gezapig materiaal.


vigil schreef:
Blame it on Phil, you can blame it on Phil...


Hmmm, ondertussen zouden jullie beter moeten weten. De invloed van Rutherford en Banks was veel groter dan door de fans gesuggereerd wordt. Lees nog eens Mike Rutherford on The Living Years - The Music, the Memories and the Memoirs - YouTube en je zal inzien dat er teveel naar Collins wordt gewezen als zijnde de Grote Boosdoener..

Maar goed, ik zit weer eens naar dit album te luisteren (tsja, die ProgLadder ook... Muziek >> Muziekgames >> Prog Ladder 2016 Heerlijk !) Zo beluister ik weer eens wat 'oude' albums en dit is toch wel een lekkere plaat hoor.

Ik word alleen vreselijk weemoedig als ik luister naar 'Fading Lights' zowel tekstueel als muzikaal:

"Like the story that we wish was never ending
We know sometime we must reach that final page
And still we carry on just pretending
That there'll always be just one more day to go"

Het nummer pretendeert zowel muzikaal (mooi, mooi, mooi, meer..) als tekstueel alles voor over hoe veel fans verlangen naar een album wat er nooit (meer ?) zal komen van deze muzikanten.

Alweer 26 jaar geleden dat dit is uitgebracht. 26 jaar...

avatar van vigil
3,5
Mijn reactie was ook cynisch beste vrind, vrij naar een zin uit Sugar Mice van mijn favo groepje

avatar van meneer
vigil schreef:
Mijn reactie was ook cynisch beste vrind, vrij naar een zin uit Sugar Mice van mijn favo groepje


Nu je het zegt.. Zo ver had ik het niet gelezen. Maar nu ik de regel voor mezelf zing begrijp ik je. Excuus vanuit Zeeland, vrind !

avatar van bikkel2
3,0
Ik vind het dan wel vreemd dat een plaat als Calling All Stations, weer een Genesisplaat is waar de oudere stijl in een zeg maar moderner jasje wordt gestoken.
Phil weg, dus dan maar weer wat obscuurder.
Ik zeg niet dat Rutherford en Banks zelf niets inbrachten, maar er werd maar al te graag op het succes van Phil meegelift.
Maar goed, misschien hoor ik het anders.

avatar van vigil
3,5
check het solowerk van Tony en Mechanics uit de jaren 80 en 90 en je moet toch horen dat de mannen ook graag de popkant op wilde. Vooral Tony was erg jaloers op de successen van Phil en ze wilde maar al te graag ook hits scoren, op de radio komen en vooral veel albums verkopen. Dat is ze gelukt. Uiteraard was Phil wel het voorbeeld maar goed voorbeeld doet volgen.

De eerste 2 albums van Phil zijn verder ook helemaal niet zo commercieel. Het is omdat op het (in mijn ogen) voortreffelijke 2de album You Can't Hurry Love stond waardoor het wat luchtig werd. Het is zowel tekstueel als muzikaal donkerder dan het Genesis - Genesis album wat vlak daarna kwam.

Daarna kwam bij Genesis Invisible Touch en dat werd wel een een enorm commercieel typisch jaren 80 album, vlak daarvoor kwam Mike al met zijn tweede album Living Years met daarop de Amerikaanse nummer 1 single Living Years en het album kwam in Amerika en Engeland dik in de Top 10 terecht. Deze plaat heeft voor Genesis enorm veel betekend voor een single doorbraak in Amerika. Het had daar met "Invisible Touch", "Throwing It All Away", "Land of Confusion", "In Too Deep" and "Tonight, Tonight, Tonight" maar liefst 5 nummers welke in de single top 5 terecht kwam en een album wat gewoon alleen in Amerika al ruim 6 miljoen (!) stuks verkocht.

Het is gewoon een samenwerking met zijn drieen, Banks was in principe de baas van de band, als hij er niet achter had gestaan was het nooit gebeurt. Mama is ook zijn favoriete Genesis liedje. Nogmaals ome Phil was in dit hele verhaal wat betreft andere commerciele koers varen erg belangrijk maar vooral als zijnde voorbeeld naar andere en niet zo zeer als zo gaan we het doen en niet anders.

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
bikkel2 schreef:
Ik vind het dan wel vreemd dat een plaat als Calling All Stations, weer een Genesisplaat is waar de oudere stijl in een zeg maar moderner jasje wordt gestoken.
Phil weg, dus dan maar weer wat obscuurder.
Afgezien van het prima betoog van vigil hierboven, is wat mij betreft ook de vraag of Calling All Stations echt zo'n terugkeer naar de oude stijl is. Er is een wat donkerder en organischer geluid dan op met name Invisible Touch, maar die terugkeer was hier op We Can't Dance ten dele al ingezet. Er staan enkele wat langere nummers op die de progliefhebber aan zouden kunnen spreken, zonder nou heel direct naar de klassieke Genesis-epics terug te wijzen en wat meer poppy nummers... net als hier op We Can't Dance. Verder waren er ook gewoon weer zes jaar muziekgeschiedenis verstreken en waren de jaren '80 inmiddels gewoon wel heel ver weg.

Blijft staan dat Ray Wilson ook een stukje eigen inbreng zal hebben gehad en zijn eigen stemgeluid heeft. Bovenstaande dekt niet de hele lading, maar mijns inziens toch wel een flink deel. En tja, dan heeft Wilson bij sommige mensen een extra gunfactor en bij sommige (iets meer) andere mensen eerder een anti-gunfactor.

avatar van bikkel2
3,0
Beiden goede verhalen en argumentatie.
Jullie kennis aangaande Genesis, zal sowieso beter zijn dan de mijne.
Laten we het er op houden dat het succes van Collins als soloartiest mee hielp.
Natuurlijk hoor je wel de verschillen, maar ik heb toendertijd genoeg mensen horen zeggen dat de nieuwste hit van Phil erg lekker was, en dan was het toch echt Genesis.
Maar ok, dat kwam uit monden van mensen die muziek niet zoals ons benaderen.
Netjes geformuleerd lijkt mij.

Ik neem het Genesis ook niet kwalijk.
Het werd goed opgepikt en het was de keuze kennelijk.
Ik denk dat ik Banks zijn rol wat onderschat heb.

avatar van ArthurDZ
4,0
Berichten verplaatst naar Tony Banks - MusicMeter.nl, gelieve daar verder te discussiëren.

avatar van ArthurDZ
4,0
Op verzoek nog wat berichten verplaatst naar Tony Banks - MusicMeter.nl

avatar van meneer
ArthurDZ schreef:
Op verzoek nog wat berichten verplaatst naar Tony Banks - MusicMeter.nl


Ach, heeft de man eindelijk een eigen pagina op MuMe begint de eerste zin met

"Ik vind Banks een prutser, eerlijk gezegd", gelukkig wordt er daarna wel links en rechts veel recht gezet

Ik vond trouwens de hoes van dit album zeer mooi !

avatar van Bluebird
3,0
meneer schreef:
(quote)


Ach, heeft de man eindelijk een eigen pagina op MuMe begint de eerste zin met

"Ik vind Banks een prutser, eerlijk gezegd".


avatar van lennert
3,0
En hier snap ik het compleet als mensen het album niets vinden. Ik moet toegeven dat We Can't Dance voor mij ook altijd bij het aanzetten bestaat uit het selecteren van de beste/leukste tracks (in mijn geval No Son Of Mine, Jesus He Knows Me, I Can't Dance, Driving The Last Spike, Dreaming While You Sleep en Fading Lights) terwijl ik van de rest eigenlijk vergeet dat het bestaat. De hits die ik hierboven noem variëren van leuk (I Can't Dance), tot scherp (Jesus He Knows Me), tot fantastisch (No Son Of Mine is hartverscheurend!), terwijl Driving The Last Spike een prachtig epos is en Dreaming While You Sleep (met die kenmerkende Collins-drumbreak) een fantastische tekst heeft en prachtig gezongen is. Fading Lights is een dromerige ballad met bombastische omslag zoals het hoort. Het mag weer prog genoemd worden.

Maar de rest? Urgh, nee, hier heb ik ook geen duidelijke verdediging voor. Slappe songs met oppervlakkige teksten en weinig muzikaal vuurwerk. En als die toch de helft van een album beslaan, dan kan ik ook niet anders dan zuchten. Jammer, want in mijn hoofd was dit altijd een heel fijn album, maar het valt dan toch op dat de band op Genesis en Invisible Touch beter doorhad hoe men toch nog een beter afwisselend geheel konden maken. Als het album korter was geweest (dus minder songs op de tweede helft), had ik hier nog best een 4 sterren voor kunnen geven. Ik houd het wel bij de hits en Driving The Last Spike, Dreaming While You Sleep en Fading Lights.

Tussenstand:
1. Nursery Cryme
2. Wind & Wuthering
3. Selling England By The Pound
4. A Trick Of The Tail
5. The Lamb Lies Down On Broadway
6. ...And Then There Were Three
7. Foxtrot
8. Genesis
9. Invisible Touch
10. Trespass
11. Duke
12. Abacab
13. From Genesis To Revelation
14. We Can't Dance

avatar van goldendream
Voila, ook de laatste plaats is dezelfde.

avatar van lennert
3,0
Dan ben ik nu benieuwd naar Calling All Stations en waar jij die zou hebben staan

avatar van RuudC
1,5
Zo glad dat het soms vies wordt. In dat opzicht is Genesis in de jaren negentig net zo matig als tien jaar eerder. Ik snap wel dat mensen songs als Jesus He Knows Me en I Can't Dance (zowaar twee nummers die ik al kende), maar verder staat dit werk aardig vol met gemakzuchtige popzwijmelaars. Dit is gewoon echt niet best. Ik snap nu helemaal waarom dit album vaak voor luttele euro's in de bakken met tweedehands cd's ligt, want wie luistert er nou graag naar slappe, ongeïnspireerde zooi? Het ligt voor de hand om grapjes te maken: Tell Me Why (waarom duurt dit album zo lang?). Sinds enkele albums vind ik het wel erg jammer dat Gabriel en Hackett vertrokken zijn, maar ik begrijp het ontzettend goed. Vooral Hackett is er, artistiek gezien, op het juiste moment uit gestapt. Progressief is dit allang niet meer.


Tussenstand:
1. Selling England By The Pound
2. Nursery Cryme
3. A Trick Of The Tail
4. Winds & Wuthering
5. The Lamb Lies Down On Broadway
6. Foxtrot
7. Trespass
8. ...And Then There Were Three...
9. Genesis
10. From Genesis To Revelation
11. Duke
12. Invisible Touch
13. Abacab
14. We Can't Dance

avatar van musician
4,0
RuudC schreef:
(...)Sinds enkele albums vind ik het wel erg jammer dat Gabriel en Hackett vertrokken zijn, maar ik begrijp het ontzettend goed. Vooral Hackett is er, artistiek gezien, op het juiste moment uit gestapt. Progressief is dit allang niet meer.

Steve Hackett is er uitgewerkt door Tony Banks, waarna Banks samen met Collins de ruimte heeft gekregen om Genesis om te bouwen tot wat het uiteindelijk is geworden.

Misschien is het in dit kader interessant wat solowerk van Hackett te beluisteren. Zeker het eerste album Voyage of the Acolyte sluit nog helemaal aan bij het oude Genesis werk.
Vrede heeft hij met zijn vertrek nooit gehad, getuige ook zijn (prima) uitstapjes naar het oude Genesis werk via albums als Genesis Revisited I en II

avatar van FrodoK
3,0
Tekenend vond ik ook de interactie tussen Hackett en Banks in een kort interviewtje in de film R-Kive. Je voelt daarin langs alle kanten dat die relatie nog altijd enorm wringt. Het betreffende fragmentje kan ik helaas niet zo gauw terugvinden...

1,5
Abacab, We can't dance allemaal troep voor het niveay Genesis kan halen. De band de nek omgedraaid na het uitstappen van Gabriel en Hackett.

avatar van ArthurDZ
4,0
We Can't Dance... ik had 'm in geen tijden gehoord. Het idee om deze nog eens van onder het stof te halen spookte al even door mijn hoofd, en dan is We Can't Dance door zijn lengte typisch zo'n plaat waar het ondanks de goede voornemens maar niet van komt. Tot je plots twee weken thuis in quarantaine zit, dan is er plots tijd met hopen!

Zonet deze dus nog eens tot mij genomen, en ik moet zeggen, de 4 sterren blijven staan. Ik tel eigenlijk maar drie mindere nummers: Never A Time, Way Of The World, en Since I Lost You. De rest varieert wat mij betreft van genietbaar naar erg mooi (9/12 dus, goede score voor een dubbelaar). Ik kan de sound van dit album best goed hebben merk ik, en het geheel is best afwisselend, met de serieuzere nummers en de popsongs vol ironie en catchyness kriskras door elkaar. Bovendien is Phil uitstekend in form dus met de vocals zit het ook snor.

Veel negatieve geluiden bij deze plaat, maar daar ga ik dus niet in mee. Veilige, ietwat zakelijke, poppy prog, oké, allemaal waar, maar wordt het gemaakt door Genesis...dan ben ik alsnog hooked.

avatar van Wyverex
3,0
Kijk. Ik ben ondertussen een Genesis fan geworden. Was ik eerst een Phil Collins fan? Ja, ok, ik geef toe. Maar waarom moet dit een toegeving zijn? Ik kende de eerste twee nummers goed genoeg, en ik was me een heel slecht album verwachtende.

I Can't Dance is een draak.

Maar daar stopt het ook voor mij. Het is minder prog dan de gemiddelde liefhebber van Genesis' voorgaande. En akkoord de richting die ze ingeslagen zijn is anders. Maar daarom slecht? Neen.

Het kan ook zijn dat ik na 3 luisterbeurten wat positief ben. Maar minder dan 3* kan ik dit albumpje niet geven.

1,5
Groot gelijk Wyverex, want dit poppy plaatje is ook mijn Genesis niet meer

avatar van teus
3,5
Altijd dat eeuwige appels met peren vergelijken
(Gabriel of Collins periode)
Vraag me af als we alleen ....
Collins>Genesis hadden gehad hoe zou dan de beoordeling vallen ¿¿

(Zie ook mijn bericht hier (11-1-2017)

avatar van meesterdch
teus schreef:
Altijd dat eeuwige appels met peren vergelijken
(Gabriel of Collins periode)
Vraag me af als we alleen ....
Collins>Genesis hadden gehad hoe zou dan de beoordeling vallen ¿¿

(Zie ook mijn bericht hier (11-1-2017)


Helemaal mee eens. Maar sommige gebruikers kunnen nu eenmaal niet wachten tot ze weer hun 'Genesis is kapot gemaakt door' - theses online kunnen gooien. Smaken verschillen en gelukkig maar. En we hoeven het dus ook nooit eens te zijn. Volgens mij heeft elke echte muzikant vooral schijt aan zijn publiek en maken ze de muziek die ze zelf mooi vinden. En zo hoort het ook. Echte kunst is een uiting van de kunstenaars. Als consument van die kunst kun je het luisteren, niet luisteren, weggooien, herbeluisteren. Voor de maker is het irrelevant wat jij, ik of welke MuMe trol er ook van vindt.

Dus ook volledig irrelevant: ik kan erg genieten van deze plaat, al is hij niet consistent sterk. Maar voor mij was het na Invisible Touch toch een interessante plaat die me soms deed terugdenken aan Duke. Was dit een plaat ui de LP tijd geweest en had men dus niet alle nummers kunnen uitbrengen op één cd, dan was het voor mij zelfs een topper geweest.

avatar van Wyverex
3,0
Wyverex schreef:

I Can't Dance is een draak.

Ik wil hier wel even bij zeggen dat ik het over het nummer had, en niet het album. Daar was ik ondanks alle berichten hier positief van verrast.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:58 uur

geplaatst: vandaag om 14:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.